Emotioneel huil-kind
Mijn dochter van negen is al een tijdje over-emotioneel en huilt vaak in haar klas.Nu de klasgenootjes ouder worden wordt ze hiermee gepest en ze proberen haar hiermee uit.Ze is al in sprek geweest hierover met maatschappij werk maar heeft weinig resultaat opgeleverd.Ook loopt ze achter met leren omdat ze niet haar aandacht bij de les kan houden en in haar eigen wereld zit.Heeft iemand misschien tips,ik maak mij echt zorgen om haar.
Een tijdje?
Is het iets van de laatste tijd? Je hebt het over een tijdje. Is er daarvóór iets gebeurd? Misschien kan je daar met haar over praten?
Mijn dochter is erg gevoelig, huilde veel op de basisschool en was en is snel overstuur. Het is bij haar erg belangrijk dat je haar gevoelens erkent en uiterst serieus neemt. Er zijn nogal eens mensen die het beter weten en roepen dat je je kind maar wat harder moet aanpakken en dat je niet overal zo op in moet gaan. Niet doen hoor! Als je je rot voelt en je wordt gepest en zelfs je moeder zegt dat je je niet moet aanstellen ziet het er niet best voor je uit!
Praat met haar, troost haar en bedenk samen oplossingen, laat haar niet alleen. Ga naast haar staan en niet vóór haar. Daar worden kinderen groot en sterk van, mijn dochter ook!
En doe iets samen
helemaal mee eens. Blijkbaar voelt ze zich erg kwetsbaar en is het lastig voor haar op school. Kinderen zijn soms ook keihard voor elkaar, laat staan onbegrip van sommige volwassenen.
Laat haar daar maar over praten met jou. Goed luisteren, bevestigen en samen nadenken wat je kunt doen. Boekjes om te lezen zoeken, om af te leiden maar soms ook waar je wat van kunt leren.
En samen dingen doen, al is het maar samen tafel dekken, of een vast spelletje s'avonds of samen boodschappen doen waarbij je eerst samen een briefje maakt.
als de mensen op school niet leuk zijn zoek leuke mensen voor haar buiten school, op een club of sport.
Zoek muziek om te doen wat bij haar past en waar ze goed in kan worden, dingen waar ze succes mee kan hebben.
Houdt haar een dagje thuis als het teveel wordt.
Goed bekend situatie!
Dit situatie heel goed bekend met mijn dochter. Dat is te doen met sociale emotionele gedrag. Als je dochter gepest wordt moet je je klagen bij juf of internebegeleider. Als nodig haal Directeur of Directrice ook de bij.
Dat is helemaal geen prettige situatie voor je kind.Ik kan me goed voorstellen, en sommige ouders zijn erger dan de kinderen , sommige ouders steun hun kinderen om te pesten, irriteren. Als je probeer iets op te lossen samen met ouders wat doen ze alleen maar hun kinderen schoonmaken en laten zien als een verbazing zijn.
Toen mijn dochter werd gepest, ik heb vaak geklaagd bij juf en soms heb ik de directeur ook er bij gehaald. Dat brengt weinig resultaat misschien maar dat geef je dochter het gevoel " ik ben niet alleen" dat is belangrijk.
Via internebegeleider moeten jullie een oplossing vinden.Laat school hier mee iets doen. Er is een therapie systeem voor kinderen met sociale emotionele gedrag. Dat help zelf vertrouwen te krijgen,
"Ze is al in sprek geweest hierover met maatschappij werk maar heeft weinig resultaat opgeleverd"
Wat bedoel je daar mee? Was zij al naar een therapeut geweest? Ik kan geen commentaar geven zonder een idee wat je bedoelt. Maatschappelijke werkster? Ze hebben hiermee niets te maken. Misschien je kan je huis arts overleggen dit situatie dan huisarts kan je verwijzen. Ik raad je snel met je huis arts overleggen.
Huilkind
Dat was ik vroeger zelf ook, vooral toen ik in de 3e klas, 8 jaar oud, een strenge meester kreeg. Tranen met tuiten, bijna elke dag.
Mijn moeder heeft me eroverheen geholpen door me een cavia te beloven als ik niet meer zou huilen (bepaald door een niet-gebruikte zakdoek...)
Dat werkte, ik huilde niet meer. Ook niet toen de cavia er eenmaal was, bij de cavia kon ik namelijk uithuilen.
Ik heb er verder niets aan overgehouden (hoewel, er lopen nu wel 4 cavia's bij me rond...).
Maar ik had alleen het emotionele probleem, het leren ging bij mij heel goed en dacht ik als ik gepest werd "Maar jij bent niet zo slim als ik!" - je moet toch ergens je zelfvertrouwen vandaan krijgen.
Moraal van het verhaal: zorg dat ze een plek heeft waar ze uithuilen kan en dat ze iets doet waar ze zelfvertrouwen van kan krijgen.
Auwereel schreef op 21-01-2016 om 19:58:
Huilkind
Dat was ik vroeger zelf ook, vooral toen ik in de 3e klas, 8 jaar oud, een strenge meester kreeg. Tranen met tuiten, bijna elke dag.
Mijn moeder heeft me eroverheen geholpen door me een cavia te beloven als ik niet meer zou huilen (bepaald door een niet-gebruikte zakdoek...)
Dat werkte, ik huilde niet meer. Ook niet toen de cavia er eenmaal was, bij de cavia kon ik namelijk uithuilen.
Ik heb er verder niets aan overgehouden (hoewel, er lopen nu wel 4 cavia's bij me rond...).
Maar ik had alleen het emotionele probleem, het leren ging bij mij heel goed en dacht ik als ik gepest werd "Maar jij bent niet zo slim als ik!" - je moet toch ergens je zelfvertrouwen vandaan krijgen.
Moraal van het verhaal: zorg dat ze een plek heeft waar ze uithuilen kan en dat ze iets doet waar ze zelfvertrouwen van kan krijgen.
Hoi,we zijn inmiddels 5 jaar verder en ik wil toch even reageren op jou vraag.Mijn dochter is nu 15,heeft vriendinnen en wordt niet meer gepest.Alleen het emotionele blijft,ik kan nu goed met haar praten erover.Inmiddeks is het duidelijk dat het om haar zelfbeeld gaat en nu steeds.Ze heeft via diversen instanties zoals Indigo en Yous trainingen gehad met weinig resultaat.Op deze school had ze een school maatschappelijk werkster waar ze een goede band mee had maar die is weg.Het lastige is ook dat haar moeder(gescheiden)het anders ziet en ze denk dat ze dit doet om aandacht te krijgen want maar haar vriendin is ze anders en niet bang.Om een voorbeeld te geven:vorige week huisjes gehuurd in vakantie park,we gingen boogschieten in een grote groep.We stonden in de rij en zij was aan de beurt,ze werd ineens heftig emotioneel en begin te huilen.Later gaf ze aan dat zij het gevoel heeft dat iedereen naar haar Keek en het niet lukte met schieten.Ook probeer ik haar alleen boodschappen te laten doen,ze vind dit ook eng ze is bang dat ze haar niet goed kunnen verstaan of dat er iets fout gaat bij de kassa. Gelukkig praten we er meer over,alleen bij haar moeder en haar vriend is dat minder,die zeggen :waarom ben je met vriendin uitbundig en vrolijk terwijl je bij ons loopt te janken met dat pubergedrag.Natuurl is ze aan het puberen maar ik hoop dat ze toch aan het zelfbeeld gaat werken,hellaas neemt ook haar gewicht toe en zit ze niet lekker in haar vel
Google eens op hooggevoelig/hoogsensitief/hsp
Als met 8 jaar mijn tranen los zaten, met 15 helemaal, zo onzeker en emotioneel om niets. Ik kan me herinneren dat mijn moeder zei, waarom huil je nu? en dat ik het echt niet wist en het mezelf ook verwonderde. Later is dat beter geworden, meer zelfvertrouwen helpt. Hormonen helpen niet, het valt me reuze mee hoe ik zelf door de overgang heen kom!
Maar tranen bij een ander goed inschatten is een kunst. Deed ik niet altijd goed als moeder. Soms zat er achter tranen werkelijk verdriet dat ik niet kon doorgronden en soms waren tranen bedoeld om iets voor elkaar te krijgen, dat ik dacht, ik ben erin getrapt!
