Eerste communie maar niet echt gelovig?

comunie gaat juist over het geloof, dus lijk me heel raar om dat te doen als je zelf niet Katholiek bent. En zo te lezen doen ook 6 kinderen uit zijn klas het niet, dus zo bijzonder is niet doen dus ook niet.

Niet doen, kinderen voelen dat het grotendeels een poppenkast is, dan

Apiejapie schreef op 16-09-2022 om 11:30:

Misschien mag je kind meedoen met de activiteiten (worden die op school gegeven of daarbuiten?) als hij/zij die interessant vindt. Maar echt ter communie gaan terwijl je niks met het geloof hebt, vind ik raar. Zelfde als dat mensen trouwen voor de kerk omdat dat dan mooie foto's geeft, maar er verder nooit komen. Vind dat nogal schijnheilig gedrag.
Waarom ziet je kind de communie zitten? Vanwege cadeautjes? Bang om buiten de boot te vallen (genoeg kinderen die niet mee doen)? Interessant juist omdat jullie normaal niet naar de kerk gaan? Zou uitzoeken waarom je kind graag wil.

Ik denk dat hij geen idee heeft wat hij daar gaat doen. En nee, de voorbereiding vind plaats in de kerk hier. Wij zijn zelf wel allebei opgevoed met het geloof, ik heb zelf ook mn eerste communie en mn vormsel gedaan maar kom alleen in de kerk in tijden van persoonlijke nood zeg maar, zoon is ook gedoopt toen hij nog een baby was maar verder hebben we er niet veel aan gedaan. Jammer genoeg heeft mn pa hem al een belofte gemaakt voor na de communie. Maar ik vind het dus raar omdat wij vrijwel nooit naar de kerk gaan.

Jullie hebben hem wel laten dopen destijds. Mag ik vragen waarom dat voor jullie wel belangrijk was terwijl jullie verder niet echt gelovig zijn?
Ik denk overigens dat die andere kinderen echt niet allemaal regelmatig in de kerk komen. De meeste mensen die hun kinderen laten dopen en communie laten doen etc. doen dat vooral uit traditie, het 'hoort erbij'. 
De voorbereiding is hier buiten schooltijd. Je kind moet er dus vrije tijd in investeren. Vroeger, in mijn tijd, was dat onder schooltijd, want doen deed 80-90% de communie.
Ik vind het wel goed dat het de kinderen 'iets kost'. Dat ze leren dat je ergens voor kiest en dat je er dan ook wat voor moet doen. 

Ik zou het met je zoon hebben over wat het inhoudt, wat ze dan gaan doen en hem dan laten kiezen. Als je vader hem iets beloofd heeft, kan hij dat ook zonder communie geven. 

Hier was het vanzelfsprekend dat alle kinderen de communie deden. In de klas werd er volop aandacht aan besteed en er waren uitstapjes naar de bakker, kerk e.d. Eigenlijk viel je een beetje buiten de boot als je geen communie deed. Er was er in dochters klas eentje. Voor de kinderen was het gewoon een feestelijke dag met veel cadeaus, want zeg nou zelf, 8 jaar, dan is dat toch het belangrijkste?

je zoon wil misschien ook communie omdat daar cadeautjes bij horen? Zo heb ik het tenminste begrepen van rooms katholieke vriendinnen die ik tijdens mijn studie leerde kennen. Ik wist echt niet wat ik hoorde toen. Ze hadden allemaal een oma fiets gekregen en nog andere dingen. Dat hoorde erbij. Tenminste, zo’n 35 jaar geleden.

ik zou het niet doen, maar ik heb aversie tegen georganiseerde religie in het algemeen. Hij is niet de enige die het niet zou doen. Je kunt die dag altijd een ander leuk uitje (naar de Efteling?) met hem plannen, zodat hij ook een tof verhaal heeft. 

Als jullie er zelf niet voor de volle 100% achter staan, dan jullie zoon beter niet deel laten nemen aan de communie. 

Je vindt dat jullie 'niet gelovig genoeg' zijn om jullie zoon de eerste communie te laten ontvangen, jullie gaan zelden naar de kerk. 

Jullie hebben zoon wel laten dopen, en in tijden van nood kom je soms in de kerk. 

De Heer van de kerk spreekt zelf volgens het evangelie over een geloof met het formaat van een mosterdzaadje - dat is miniem. Dus daarvan hangt het niet af of je 'erbij hoort'. 

Dat iemand als zevenjarige nog weinig idee heeft wat het inhoudt - ach, weet een mens van zeventig het wel? 

MamaE schreef op 16-09-2022 om 11:45:

Jullie hebben hem wel laten dopen destijds. Mag ik vragen waarom dat voor jullie wel belangrijk was terwijl jullie verder niet echt gelovig zijn?
Ik denk overigens dat die andere kinderen echt niet allemaal regelmatig in de kerk komen. De meeste mensen die hun kinderen laten dopen en communie laten doen etc. doen dat vooral uit traditie, het 'hoort erbij'.
De voorbereiding is hier buiten schooltijd. Je kind moet er dus vrije tijd in investeren. Vroeger, in mijn tijd, was dat onder schooltijd, want doen deed 80-90% de communie.
Ik vind het wel goed dat het de kinderen 'iets kost'. Dat ze leren dat je ergens voor kiest en dat je er dan ook wat voor moet doen.

Ik zou het met je zoon hebben over wat het inhoudt, wat ze dan gaan doen en hem dan laten kiezen. Als je vader hem iets beloofd heeft, kan hij dat ook zonder communie geven.

Vanwege de erfzonde. 

Hier is die voorbereiding ook buiten school, op maandagavond in de kerk, de bedoeling is dat een van de ouders samen met kind die opdrachten ter voorbereiding doet en dat duurt dan van januari tot de laatste week voor de communie, het vraagt dus ook wat van de ouders. Ik zal zoon straks even uitleggen wat die eerste communie inhoudt. 

Wij zaten vorig jaar met dit probleem. Ik ben atheïst en mijn vrouw gelovig waarbij ze voor ik haar kende haar zoon heeft laten dopen. 
Ik heb me verzet tegen de communie omdat volgens mij stiefzoon geen idee heeft waarover dit gaat (is zelf ook niet met geloof bezig), maar ik heb op dit vlak het onderspit gedolven. 
Mocht het geen strijd opleveren met je partner dan zou ik je adviseren om je zoon geen communie te laten doen. 

De 1e communie zit tussen kinderdoop en vormsel is. Het heeft aspecten van beiden: een keus van het kind om open te staan voor het geloof, maar ook een herbevestiging van de ouders dat ze het kind zullen opvoeden in het geloof.

Het is niet zo dat de ouders in de ceremonie expliciet de doopbeloftes moeten herhalen. Anderzijds is het wel zo dat als een kind niet gedoopt is, dat dat dan alsnog moet gebeuren, en dat de ouders daarbij die doopbeloften moeten afleggen. Dus gevoelsmatig zit er bij deze ceremonie zeker wel een stukje "herbevestigen van doopbeloftes".

Dus de vraag is of jullie als ouders de doopbeloftes willen herbevestigen?

Battle-Royale schreef op 16-09-2022 om 11:58:

[..]

Vanwege de erfzonde.

Hier is die voorbereiding ook buiten school, op maandagavond in de kerk, de bedoeling is dat een van de ouders samen met kind die opdrachten ter voorbereiding doet en dat duurt dan van januari tot de laatste week voor de communie, het vraagt dus ook wat van de ouders. Ik zal zoon straks even uitleggen wat die eerste communie inhoudt.

Ik denk dat jullie jezelf de vraag moeten stellen of jullie je kind het geloof mee willen geven. Zo ja, dan houdt dat meer in dan een feestje.
Die erfzonde is blijkbaar een ding voor jullie. Klinkt misschien gek, maar persoonlijk heb/kan ik daar dus niks mee. 

Ik vind persoonlijk communie doen voor het feest en de cadeautjes niet helemaal zuiver qua intenties. Van een kind snap ik wel dat het dat daarom wil, maar dat is niet waar het om gaat. 
Het woord communie betekent gemeenschap. Je geeft daarmee aan dat je onderdeel wil zijn van de gemeenschap van Christus. Je zegt ergens 'ja' tegen. En bij het vormsel (komt van confirmatio, bevestiging) bevestig je die 'ja' nog eens.
Willen jullie en je kind onderdeel zijn daarvan? 
Dat je een feestje viert bij dit sacrament snap ik wel, het is ook iets feestelijks.
Maar ik vind wel dat dat hele feest er om heen te belangrijk is geworden, dat het voor veel mensen alleen nog maar daar om gat. 

Wij hebben onszelf niet verloochend en zijn consequent geweest. Niet gelovig? Nooit naar de kerk? Dan geen communie! Wel in overleg met het kind zelf. En een groot feest ter ere van hun 7de en 12de verjaardag, net of het een communiefeest was, voor gans de familie. En in de periode dat de communiefeesten doorgaan. Kinderen waren even blij en hebben zelfs niet gevraagd om hun communie te 'mogen' doen.

Voor kind is het enige dat telt het feest en de daarmee gepaard gaande kadootjes die ze krijgen.

Na zoveel jaar nog altijd blij dat wij trouw zijn gebleven aan onze principes.