Dochter wil niet meer (alleen) slapen
Mijn dochter van 12 zit momenteel niet zo lekker in haar vel. Twee weken geleden is ze met haar vader (nooit mee samen gewoond, geen relatie, dus ook geen scheiding) naar de HAP geweest vanwege buikpijn. Daar is niets gevonden maar in de brief van de huisarts stond iets over mogelijke menstruatie en spanningen op school. Sindsdien is ze wat sip en wil 's avonds niet meer naar bed. Ze heeft al een paar nachten met de deur open geslapen met de kat op bed, en ook bij mij op de kamer. Ze weet zelf niet wat er aan de hand is, alleen dat ze zich 's avonds somber voelt. Ze wil niet naar de huisarts en ook niet met een andere mevrouw praten.
Het zijn spannende tijden voor haar, groep 8, cito's, schooladvies en ze is sinds kort haar beste vriend kwijt omdat ze uit elkaar zijn gegroeid (zegt ze zelf).
Ik weet dus niet zo goed wat ik ermee aan moet. Huisarts, of de druk wat van school afhalen en extra leuke dingen inplannen? Ik kan me van vroeger wel herinneren dat ik ook in de zesde een hormonaal wrak was, maar verder hoor ik er nooit iets over.
Wat zouden jullie doen?
slapen
Ik woon ook alleen met mijn dochter en als het moeilijk voor haar is slaapt ze bij mij als ze dat wil. Het gaat altijd wel weer over. Het gaat bij haar om een erg basaal gevoel van veiligheid en dat krijgt ze bij mij in bed. Dat hoekje is voor haar de veiligste plek ter wereld, dat zal nog lang zo blijven.
Intussen stimuleer ik haar wel oplossingen te zoeken voor het probleem, soms ook met behulp van een deskundige. In bed praten we dan wel eens over dingen.
hangt ervan af
Als je een relatie hebt, kan het wat lastig zijn natuurlijk. Maar als je alleen bent, dan zou ik haar lekker een tijdje bij me laten slapen. Gaat inderdaad vanzelf wel weer over.
Ik zou even terug gaan naar een huisarts en even bloed laten prikken en op pfeiffer laten testen enzo. Sluit eerst het lichamelijke uit voor je op zoek gaat naar psychologische dingen.
Verder zou ik aan haar vragen wat ze wil doen. "Er gezellig even uit" kan echt niet leuk zijn als je heel veel buikpijn hebt. Dan is een tijdje elke avond op de bank hangen veel fijner.
Er zijn
Het belangrijkste is dat je er onvoorwaardelijk bent voor haar en dat ze dat voelt. Volgens mij doe je dat ook en dat is heel goed. Fijn dat ze af en toe ook praat over het een en ander. Ik zou (na het uitsluiten van lichamelijke oorzaken) het ook gewoon even zo laten. Heeft ze behoefte aan samen slapen, dan lekker samen slapen. De puberteit is een moeilijke en kwetsbare periode.
Misschien doe ik onnodig eng
maar ik heb jaren in de acute jeugdpsychiatrie gewerkt en met 'durft niet alleen te slapen' krijg ik wel gelijk een naar gevoel bij. Is ze dan ook angstig?
Angstig
Het is een pittig kind met een uitgesproken idee over wat ze wel en niet wil, en dus ook pertinent niet doet. Ik heb ooit gehoord dat alle weerstand/agressie in feite angst is, dus wat dat betreft is ze dat wel. Ik heb niet het idee dat ze bang is voor het donker of enge dingen, ze weet het niet.
Aan wat voor naars zat jij te denken, Jackie?
Het kan natuurlijk ook gewoon een wat onbestemd niet zo blij gevoel zijn. Dat heb ik zelf ook wel eens terwijl ik in de kern heel optimistisch ben. Mijn dochter heeft overdag ook nergens last van, het begint rond de bedtijd die ik voor haar geschikt vind (22.00, dus echt niet vroeg). Dat ze naast me slaapt vind ik helemaal prima, het enige nadeel is dat ik zelf genoodzaakt ben vroeger naar bed te gaan omdat zij anders een te korte nacht maakt.
beroepsdeformatie
Het klinkt inderdaad meer als een onbestemd gevoel dan echt bang zijn. 's Nachts écht angstig en schrikerig zijn kwam op mijn werk vaak voor bij meisjes met een misbruikverleden maar als ik je laatste post lees is dat bij jouw dochter veel te vergezocht.
Start van de puberteit denk ik
Ik herken het wel van mijn dochter. Die hormonen doen een hoop! Ik zou inderdaad inzetten op haar gevoel van veiligheid versterken, dus gewoon zo lang ze het nodig heeft bij jou slapen. Ik snap alleen niet zo dat jij dan ook vroeg naar bed zou moeten, zij kan toch al gaan slapen? Jij gaat er alleen even naast liggen tot ze slaapt. Overigens vind ik 22 uur rijkelijk laat voor een 12-jarige, bij mij gingen ze op die leeftijd om 8 uur naar boven, douchen, tandenpoetsen, tas voor de volgende dag inpakken en dan ergens tussen half 9 en 9 slapen. Zeker in dit soort (emotioneel) roerige tijden met Cito's, kamp, musical zou ik overwegen om haar eerder naar bed te doen. Vermoeidheid kan ook zorgen voor depressieve/negatieve gevoelens.
En leuke dingen doen, zeker een goed idee. Lekker afleiding zoeken. Kan ook prima in de vorm van samen bankhangen en een film kijken die zij heeft uitgezocht.
Sterkte, ook voor je dochter. Groot worden is lang niet altijd leuk!
Angst
Angst kan allerlei redenen hebben. De kunst is je kind serieus te nemen en samen te onderzoeken waar ze bang voor is en waar die angst vandaan komt. Het kan van alles zijn in de buitenwereld, zoals pesten maar ook het dagelijks leven niet aankunnen om diverse redenen die te maken hebben met wat er in een kind omgaat en hoe de omgeving daarmee omgaat. Het is soms moeilijk om tekst te vinden. En soms is het ook gewoon onbestemd. Maar belangrijk om het goed uit te zoeken samen. Dan kun je de angst het hoofd bieden. En naar manieren zoeken, verhalen, boeken, films, anekdotes, cognitieve therapie om ermee om te gaan. En soms gewoon medicatie.
Beroepsdeformatie inderdaad. Mijn dochter had een angststoornis vanuit haar autisme dat door 'hulpverleners' vertaald werd in angst vanwege sexueel misbruik. Dat heeft nogal wat voeten in de aarde gehad nu en heeft goede hulp voor mijn dochter jarenlang juist voorkomen.
Veiligheid bieden is altijd het beste, je laat iemand die angstig is niet alleen.
Vroeger ging ik nog weleens zingen met patiënten die angstig waren voor het naar bed gaan. Helaas werkte dat niet bij mijn dochter. Ze vond dat ik vals zong.
hier geen problemen mee
Hallo iedereen,
Ik heb een lieve dochter van 5 jaar oud. Zij slaapt al van baby af aan in haar eigen bedje. Nooit problemen mee gehad.
Groetjes
