Dochter voelt zich minder dan een jongen
Onze dochter 
is altijd al een stoer meisje geweest. Speelde liever met dino's dan met poppen, had niks met barbies, ging vooral om met jongens en wilde sinds zij 4 was heel graag op voetbal. We krijgen vaak opmerkingen van andere ouders dat ze niet onder een jongen doen en gewoon meestoeit/doet terwijl andere meisjes afhaken.
Nu zijn wij in de opvoeding heel vrij, lekker doen wat je leuk vindt en wij doen met je mee.
Door een verhuizing is ze uiteindelijk met 5 jaar op voetbal gegaan. Elke les straalt ze, doet goed mee en haar best en heeft echt plezien. Maar ineens, voor het seizoen af is, wil ze eraf. Een waarom kregen we niet naast dat het veel rennen is. Later vertelde haar zus dat de BSO leider had gezegd dat meiden niet kunnen voetballen en het een jongenssport is. Dat werkt natuurlijk niet mee als je het enige meisje in een team van 12 kinderen bent.
Maar vandaag verteld eik haar dat ze stoer was omdat we ene wondje mochten ontsmetten zonder 'drama'. Waarop zij reageerde dat meisjes niet stoer zijn, dat zijn jongen want die zijn sterk en stoer en dat kunnen meisjes niet zijn. Kort een discussie gehad dat het niet zo werkt maar ik merk aan haar dat het echt diep zit en ze zichzelf in een hokje plaatst hoe mensen verwachten dat zij moet zijn... Ze is wat onzeker maar niet meer dan normaal (als ikzelf vergelijk met klasgenootjes)
Voetbal hebben we opgezegd, ze maakt het seizoen af en ergens verwacht ik dat ze volgens seizoen er weer op wil want stiekem vindt ze het gewoon echt leuk. Wij lezen nu ook het boek good night stories for rebel girls wat ze mega interessant vindt.
Maar zijn er meer ouders die dit herkennen in hun zoon/dochter en hoe zijn jullie ermee omgegaan?
Ik denk dat je minder en anders door elkaar haalt.
Kan het niet zo zijn dat ze bezig is met het verschil tussen jongens en meisjes te ontdekken en dat ze bij de groep meisjes wil horen omdat ze dat is? Jij plakt er op dat zij denkt dat sterk en stoer beter is, volgens mij vindt zij alleen dat het anders is.
Rhonda schreef op 14-06-2021 om 07:49:
Ik denk dat je minder en anders door elkaar haalt.
Kan het niet zo zijn dat ze bezig is met het verschil tussen jongens en meisjes te ontdekken en dat ze bij de groep meisjes wil horen omdat ze dat is? Jij plakt er op dat zij denkt dat sterk en stoer beter is, volgens mij vindt zij alleen dat het anders is.
Helemaal mee eens!
Toch denk ik dat die pedagogisch medewerker ook nog erg bezig is zijn identiteit te ontwikkelen en dat hij dat op deze manier uit tegen je dochter is natuurlijk raar. Ik zou op z'n minst met hem bespreken hoe het gegaan is om zijn kant van het verhaal en wat jij gehoord hebt te bespreken.
In welke eeuw leeft die BSO-leider joh? Ik vind sowieso niet dat die zich te bemoeien heeft met welke sport een kind beoefent. Als een kind sport en daar plezier in heeft is veel belangrijker dan of anderen/de maatschappij die sport vinden passen bij een bepaald geslacht of bij een bepaald kind.
Kleuters zijn over het algemeen wel enigszins bezig met het zelf en de ander en ook de verschillen en overeenkomsten te zien tussen hen zelf en andere kinderen. Ook het verschil tussen jongens en meisjes hoort daarbij. Op die leeftijd ontstaan wel vaak ideeën als 'voetbal is voor jongens' op het moment dat in een klas 80% van de jongens op voetbal zit en maar één meisje. Als ze het thuis heeft over 'jongens doen dit of dat' of 'meisjes horen zus of zo te zijn' zou ik daar wel standaard op reageren dat bepaald gedrag of voorkeuren misschien vaker voorkomen bij jongens of meisjes maar dat dat niet betekent dat de andere groep dat per definitie niet kan.
Mijn dochter is ook zes en echt een meisje-meisje. Draagt het liefst jurken en rokken, heeft mooie lange haren waar ik alles mee mag doen (behalve afknippen), speelt graag met poppen en knuffels en houdt van tekenen en knutselen, maar ook van lekker buiten spelen en speelt dan ook met jongens. Overigens heeft ze volgens mij niet het idee dat stoer en sterk zijn alleen voor jongens is of dat er dingen zijn die meisjes of jongens niet zouden kunnen.
Die bso leider is een uitwas (maar dikke kans dat het een grapje was en dat hij het effect ervan niet snapt) maar de hele maatschappij draagt deze stellingen uit. Ik heb eerder het idee dat dat erger wordt, ipv minder.
Alle kinderen zijn hier erg gevoelig voor, alleen de jouwe laat het duidelijk merken. (Bij de meesten gaat het ‘vanzelf’)
Als ouder moet je flink tegenwicht geven wil je hier tegenop kunnen boksen.
Ik denk dat tegen haar in gaan op momenten dat ze zich uit averechts werkt. Ze zal zich juist minder gehoord worden, een belangrijk kenmerk ook van stoerheid/ assertiviteit/ jezelf durven zijn en laten zien.
Je kunt juist leuke gesprekjes met haar voeren en haar zo leren nadenken over haar eigen vooronderstellingen.
En ‘buiten haar rug om’ heb je een behoorlijke keuze tav rolmodellen die je haar kunt presenteren in haar leefwereld.
Zo kun je tegenwicht bieden. (Boeken, kunst, film enz)
Niet om haar te sturen, want volgens mij schiet je dan behoorlijk het doel voorbij, maar om wat tegenwicht te bieden.
Voetbal is (nu) misschien verloren maar er zijn genoeg stoere sporten om te verkennen.
Wat een onzin, de afgelopen 7 jaar is het vrouwenvoetbal enorm gegroeid. Ik kan mij niet voorstellen dat je een club hebt waar maar 1 meisje van haar leeftijd is? Ga op zoek naar een andere club, desnoods wat verder rijden.
