Dochter niet uitgenodigd op feestje van beste vriendin

tja

Ik denk dat het niet alleen door deze ruzie komt, dat staat er ook duidelijk. Het meisje ziet jouw dochter niet als BFF en als dat andersom wel zo is dan botst dat al. Misschien claimt jouw dochter haar wel te veel en kan jouw dochter dus niet goed omgaan met ruzies.

Zolang we de ouders en dat meisje hier niet horen krijgen we het verhaal van één kant. Ga wat leuks met je dochter doen op de dag van het feestje en laat het lekker gaan. Bemoei je niet met die ouders en zet het van je af 'dat hun dochter jouw dochter zou moeten uitnodigen'. Ik denk dat de vriendschap andersom lang zo diep niet gaat als je denkt.

Voorbereiden

Je kunt je dochter ook voorbereiden op de teleurstelling van die uitnodiging, dan komt de verrassing minder hard aan. Het is voor je dochter ook niet leuk als ze erachter komt dat jij het al een paar dagen wist.
Een gesprek achteraf vind ik trouwens als zout op de wonde. Dan wordt haar ook even uitgelegd dat haar manier van goed maken niet overkomt bij dat andere meisje, zodat jouw dochter zich moet aanpassen.

Je kunt de info van de vader delen met je dochter en aan haar vragen of ze zelf wel behoefte heeft aan dat gesprek. Als je dochter inziet dat ze ruzies anders kan aanpakken, lees leerproces, kan ze in een gesprek bijdragen aan herstel van die breuk.

Maar dit hangt af van de waarde die zij aan deze vriendschap hecht. Het zal haar wel duidelijk zijn dat de vriendschap van haar vriendin naar haar toe van een andere orde is. Geen uitnodiging voor het feest maar wel vrienden willen blijven. Misschien hoeft het van haar ook niet meer.

acceptatie

Ik voel erg met je mee en kan me goed voorstellen dat je dochter erg verdrietig zal zijn als ze weet dat ze niet is uitgenodigd.

Maar helaas, je kan dat meisje en haar ouders niet dwingen.

Het is pech dat er valk voor dit feestje - weer!- ruzie is en dat het vriendinnetje het zat is, maar ja, het is gebeurd, het is niet anders. Het is ook wel ingewikkeld voor zo'n vriendinnetje om te snappen dat jouw dochter ruzie goedmaakt met tekeningen. Zelfs als zo'n vriendinnetje dat al wel uitgelegd kan krijgen en wil geloven, is de vraag of zij dat voldoende vindt. Dat is natuurlijk anders dan anders en niet iedereen kan daar goed mee omgaan.

Maar wat mij het meeste opviel aan jouw verhaal is dat de ouders zeiden dat hun dochter jouw dochter niet willen uitnodigen "omdat ze bang zijn dat zij het feestje gaat verpesten".

Dat vind ik een rare.

Jij niet?

Waarom denken ze dat? Zou jouw dochter dat echt (kunnen) doen?

Is dat de echte, en enige!, reden om haar nu niet uit te nodigen?

Misschien als dat aspect nog besproken wordt (alleen is het wat laat omdat de uitnodigingen al uitgedeeld worden), dat dit probleem weggenomen kan worden en ze alsnog uitgenodigd kan worden? Ik zou daar overigens niet op rekenen, maar vraag me wel af hoe dit precies zit en welke rol dit in het geheel speelt.

NB Je dochter zal nog meer teleurstellingen in haar leven krijgen, misschien nog wel vaker door haar andere manier van communiceren. Het is goed om haar dat uit te leggen en aan te geven dat jij meevoelt met haar als ze er verdrietig om is. Maar het is niet anders. En iets anders leuks samen doen is misschien wel een goede in deze verdrietige situatie.

Phoe

Gevoelsmatig denk ik "nouja, zijn ze nou helemaal niet lekker geworden!", maar.....vriendinnetje heeft al aangegeven wat haar "probleem" is. Ze heeft het geprobeerd met je dochter te bespreken, maar die luistert voor haar gevoel niet. Daarnaast kan zij zich niet vinden in het "ik geef je een tekening en dan is het weer goed" en is jouw dochter voor haar gevoel niet haar beste vriendin, maar voor je dochter haar gevoel is dat meisje wel haar beste vriendin.....de verhoudingen kloppen niet zo, snap je....

Heel eerlijk....ik vind ook niet dat je als ouder je kind mag opleggen wie er op een feestje wordt uitgenodigd. Ik vind ook dat je je als ouder niet moet mengen in een kinder ruzie van dit kaliber. Jij vind dat ze je dochter de kans hadden moeten geven het uit te praten en als ze dan weer niet had geluisterd....tja, dan was het logisch (even van wat ik lees in je bericht he).

Ik begrijp dat je dochter teleurgesteld zal zijn, maar iok denk toch dat je haar een klein beetje moet gaan vertellen dat vriendinnetje de vriendschap net even iets anders ziet als dat zij dat doet....sterkte, want ik begrijp als moeder dat dit echt een lastige kwestie is en dat het je hart raakt.....

andere mening

ik bemoei me als ouder wel met de uitnodigingen voor een feestje. vooral omdat een kind nog vaak niet kan inschatten hoe ze een ander kind kunnen kwetsen met het niet uitnodigen.Zoon heeft pas geleden hetzelfde meegemaakt. Wij kregen het echter pas na het feestje te horen. Ik vind echter dat je als ouder hier best invloed op kunt op uitoefenen. een ruzie hoeft niet einde vriendschap te betekenen. Kinderen moeten nog veel leren en dat is ook ruzies uitpraten etc.
Wat mij trouwens opvalt is dat veel ouders zeggen het is maar een feestje. Voor kinderen niet. Ik zou me ook gekwetst voelen als mijn beste vriendin opeens na jaren zou besluiten dat ik niet meer welkom was zonder iets fatsoenlijk uit te praten.

lisbeth

Jij gaat weer uit van 1 gebeurtenis, ik lees tussen de regels door dat het al vaker en langer mis gaat en dat dit meisje niet de BFF is. Wellicht wil de jarige gewoon eens wat anderen uitnodigen en wordt dit gebruikt als 'argument' omdat TS dochter gewoon te ver gaat in het claimen? Wie zal het zeggen? TS niet want die weet het niet.

Reacties

Bedankt allemaal voor de reacties

Barvaux en Puck, ik heb juist haar (de andere dochters) kant van het verhaal verteld precies zoals haar vader het mij verteld heeft, om een compleet beeld te schetsen.

Flanagan, goede tips bedankt!

Suze, het goedmaken van de tekeningen heb ik dus ook van de vader van dochter's vriendin begrepen en was mij niet bekend. Zover ik wist werden ruzies tussen de twee gewoon verbaal bijgelegd. En het is de dochter die bang is dat mijn dochter haar feestje zal verpesten, niet de ouders. Maar ik zie geen aanleiding voor deze gedachte. IK denk ook niet dat de ouders het hiermee eens zouden zijn maar heb het ze verder niet gevraagd.

mama2, ik verwacht wel een pittig gesprek met mijn dochter vanavond ja..

lisbeth, ja ik ben het met je eens. Ik vind ook dat je als ouder hiermee het verkeerde signaal aan beide meisjes geeft: als je ruzie hebt met een van je beste vriendinnen (want dat is het wel) hoef je het niet uit te praten maar kun je haar gewoon niet uitnodigen op jouw feestje. En als je je vriendin boos maakt dan is dat aanleiding genoeg om je van de lijst uitgenodigden te schrappen. Ik vind ook dat kinderen best zelf mogen kiezen wie ze uitnodigen maar dat een kind van 8, nog nazinderind van een ruzie best een verkeerde beslissing kan nemen en daarin misschien wel extra gestuurd moet worden door haar ouders. Omdat je anders een ander kind onnodig kwetst (de andere dochter wil het immers goedmaken en nog vrienden blijven). Ik ben heel benieuwd hoe mijn dochter het opgevat heeft.

Tenslotte als aanvulling: wat het bijleggen van ruzies betreft, ik weet van mijn dochter dat ze nooit lang boos blijft en van de andere dochter dat ze juist wel lang boos kan blijven en daarin zit misschien wel het verschil. Zij is nog hartstikke boos en wat mijn dochter betreft is er niks aan de hand. Dus zij heeft misschien helemaal niet het idee dat er iets bij te leggen valt.

barvaux

Ik lees het anders. Dochter en vriendinnetje spelen wekelijks bijna dagelijks met elkaar. Kinderen doen dat niet als ze elkaar niet moeten. Vriendinnetje is een paar weken ervoor op het feestje van dochter geweest. Blijkbaar vond vriendinnetje dochter leuk genoeg om op haar verjaardag te komen. Dochter en vriendinnetje hebben recent ruzie gehad. dochter heeft problemen met uitpraten. Vriendinnetje kan dat niet goed hebben. Hier komen ouders te voorschijn. Ouders kunnen vriendinnetje leren dat iedereen anders is en niet iedereen alles even goed kan uitpraten, dat dochter op haar manier het goed wil maken. Ouders kunnen dochter leren dat vriendinnetje niet helderziende is, dat ze soms zaken verbaal moet aangeven. Ik vind echter dat meiden die zo vaak met elkaar spelen goede vriendinnen zijn, misschien niet beste vriendinnen maar wel goede vriendinnen. Goede vriendinnen nodig je uit voor je verjaardag. Als het al een lang lopend iets was dan had je gelijk maar ze spelen nog steeds wekelijks zelfs bijna dagelijks met elkaar.
Als moeder zou ik zo iets hebben wel zo vaak spelen maar niet een feestje, dan zoek het je maar uit. Mijn dochter zou dat waarschijnlijk ook hebben.
Hoe moet je dat ook aan een kind uitleggen. Ja suusje wil heel graag met je spelen, ja morgen ook en overmorgen ook maar nee je bent niet leuk genoeg voor het feestje. Sorry maar dat slaat naar mijn idee nergens op.

niet netjes, maar....

ik zou ook denken dat de vriendschap van de andere kant minder hecht is dan je dochter had gedacht. Aan de andere kant: als je dochter werkelijk bijna dagelijks met het vriendinnetje speelt, dan is het wel lomp om ineens niet meer te worden uitgenodigd op een feestje.
Als het vriendinnetje toch niet zo dol is op jouw dochter dan andersom, dan had ze dat misschien iets eerder kunnen laten merken. Aan de andere kant, misschien is het vriendinnetje niet zo assertief en is ze te lief om direct tegen je dochter te zeggen: "ik vind jou niet zo heel leuk meer". Zoiets kan ik me wel goed voorstellen, zo was ik vroeger ook. Ze zijn pas een jaar of 8/9, dus dan moeten ze nog veel leren in sociaal opzicht natuurlijk. Maarja, wat doe je eraan? Een uitnodiging afdwingen voor het feestje gaat niet. Misschien kun je vragen hoe het werkelijk zit, maar de waarheid kan pijnlijk zijn natuurlijk.

ah, nieuw bericht

Oh nouja, zoals je de karakters van de meisjes beschrijft ben ik het wel eens dat je meer dan teleurgesteld (boos) bent over de gang van zaken. Ik sluit me in die zin wel aan bij Lisbeth. Maarja, dan blijft het nog een verschil van inzicht met de andere ouders, wat betreft 'sociale opvoeding'. Dat ga je niet oplossen, vrees ik?

Wel sturen

Ik stuur de uitnodigingen wel. Als mijn kind een goed vriendje niet uit wil nodigen omdat ze de week daarvoor ruzie hebben gehad dan zou ik toch willen dat mijn kind het vriendje uitnodigt.
Iets anders is dat vriendschappen natuurlijk soms verwateren en overgaan, zeker op jonge leeftijd. Waarbij twee kinderen als kleuters misschien heel leuk samen konden spelen blijkt als ze wat ouder zijn dat de verschillen tussen hun dusdanig groot zijn dat samenspelen niet echt gezellig meer is. Het kan zijn dat dit nu aan de hand is en dat de meisjes uit elkaar gaan groeien.
Als ze echter nu nog wel elke week samenspelen vind ik het wel vreemd dat je dochter niet is uitgenodigd. Ondanks de ruzie zijn ze blijkbaar nog wel vriendinnen. Als moeder van vriendin had ik er dan ook opgestaan dat ze je dochter wel uit zou nodigen.
Maar goed dat kan jij verder niet bewerkstelligen. Ik zou vanavond eerlijk aan je dochter uitleggen dat ze morgen geen uitnodiging zal krijgen vanwege de ruzie in de vakantie maar dat vriendinnetje wel graag met je dochter hierover wil praten. Je dochter zou ik zelf laten beslissen of ze nog behoefte heeft aan een gesprek. Misschien wil ze dat voorlopig even niet. Dan is het ook goed.
Ze zijn nog jong natuurlijk. Misschien dat ze elkaar over een paar weken of maanden weer helemaal vinden en dat alles weer vergeven en vergeten is. Maar dat zou ik verder bij de kinderen zelf laten liggen.

Ik ben het helemaal met

Lisbeth eens. Als je dagelijks met iemand speelt dan is het wel heel raar dat je dat meisje dan niet uitnodigd. Wat ik ook niet snap is dat die vader als een soort van woordvoerder van zijn dochter alles komt uitleggen. En natuurlijk alleen vanuit het perspectief van zijn dochter. Wellicht voelt dochter helemaal aan dat ze dit ook kan doen en dat het volledig wordt geaccepteerd door de ouders. Een soort van macht.

Mijn dochter speelde een aantal jaren geleden ook heel veel met een meisje. Nu liepen die speelafspraakjes niet altijd vlekkeloos maar ze zochten elkaar toch steeds op. Mijn dochter wilde haar ook niet uitnodigen en dat heb ik toen ook besproken met dochter. toen wel uitgenodigd (idd lichte dwang van onze kant) en het feestje is goed verlopen. Op een gegeven moment is de vriendschap wel verwaterd en dochter heeft haar afgelopen jaar niet meer uitgenodigd en dit hoefde ook niet van ons want ze speelden bijna niet meer met elkaar. Het gevolg was dat ze daar ook niet meer werd uitgenodigd, en logisch ook

Maar goed, ik denk dat je er verder weinig aan kan doen. Lekker achter de dochter staan en wellicht wordt de vriendschap hierdoor wel minder. Ik zou persoonlijk wat afstand nemen van deze mensen.

Molleke

De vader kwam langs omdat ik het totaal niet kon begrijpen en via sms werd het een moeizaam gesprek. We zijn ook bevriend dus hij wilde een goede afloop. Maar ik kan me gewoon totaal niet in hun beslissing vinden, ik had in een omgekeerde situatie er ook op gestaan dat mijn dochter haar zou uitnodigen. Maar je slaat wat mij betreft de spijker op zijn kop wb de macht dat je zo'n kind geeft in een dergelijke situatie. En als het verwatert heb ik er totaal geen moeite mee als ze niet zou worden uitgenodigd maar daarvan is nu totaal geen sprake. Dit komt voor ons echt uit het niets en is vooral gebaseerd op de ruzie die een week geleden plaatsvond.

kan van alles zijn

Ik zou toch de 'verklaringen' van dit vriendinnetje niet al te letterlijk nemen. Mogelijk dat het kind haar interesse wat verloren is, of dochter over het hoofd gezien als 'meubelstuk' en niet bij nagedacht. En om een verklaring gevraagd een 'ruzie' naar voren brengt.
Ook volwassenen kunnen al te vaak zich verplicht voelen een verklaring te geven waar ze eigenlijk niet goed weten hoe het komt en dan maar iets zeggen dat in de buurt komt.
Ik zou het rustig afwachten, misschien herneemt vriendinnetje zich, en anders is het gewoon de zaak van vriendinnetje. Kan van alles zijn.
Maar dochter gaat niet naar de verjaardag. Niet leuk, maar zo gaat het soms.

"Vriendschap" vanwege de ouders

"Ze wil verder niet de vriendschap verbreken (overigens is mijn dochter naar zeggen niet de beste vriendin van hun dochter, andersom dus wel). "

Stel:
Kan het wezen dat het meisje met je dochter speelde met een stille onvrede maar juist doordat haar ouders en jullie bevriend zijn, dit niet kon zeggen.? Met de opmerking dat ze toch wel bevriend wilt blijven, lijkt mij dat, ze eerder rekening houdt met haar ouders dan je dochter. De ruzie lijkt mij een prima gelegenheid voor dit meisje haar ware gevoelens uit te spreken. In dat geval is het wel lullig voor je dochter, maar dat verklaart wel de keuze van dit meisje.
. Als zelfs de vader naar jullie toe komt, denk ik dat dit al eerder speelt, maar ze het ook moeilijk vinden om jullie dit te vertellen. Misschien is hier sprake van wat schuldgevoel vanuit de ouders naar hun dochter . Dat kan verklaren waarom ze de gevoelens van hun dochter boven de gevoelens van jullie dochter plaatsen.

Als dit het geval is, moeten de meiden hun eigen weg gaan, los van de vriendschap van de ouders. Dan zijn de meiden gewoon klasgenoten , klaar.

Vroeger was de moeder van mijn vriendin ook bevriend met mijn moeder. Maar eigenlijk vond ik dat meisje bazig. Ik was blij dat we opeen gegeven moment niet meer bij elkaar in de klas zaten. Zo beklemmend kan de vriendschap tussen ouders zijn.

Eens met Flanagan

Ik heb aan beide kanten gestaan en in beide gevallen speelde er meer dan een simpele ruzie. En in beide gevallen was het het begin van het einde van de vriendschap.
Verder vind ik dat wat tussen kinderen is, tussen kinderen moet blijven. Andere dochter wil niet en haar ouders respecteren dat. Meer is het niet volgens mij.

Vanuit optiek vriendinnetje

Vriendinnetje wil (om wat voor reden dan ook, terecht of niet terecht) niet een ander kind op haar feestje. Hoe zou je als kind dan voelen als je door je ouders min of meer gedwongen wordt om dat andere kind wel uit te nodigen op JOUW feestje. Dan is op voorhand je feestje al niet zo leuk meer en voel je je toch ook niet gesteund door je eigen ouders. Tuurlijk kun je proberen te sturen en uit de postings meen ik te begrijpen dat de ouders van het vriendinnetje ook met hun dochter gepraat hebben, maar als vriendinnetje dan nog niet wil dan is het in mijn beleving niet meer dan normaal dat je als ouder je kind respecteert.

hoe is het gegaan?

Ben toch wel benieuwd!
Veel meisjes op deze leeftijd gaan spelen met macht ed en proberen door hun gastenlijstje macht uit te gaan oefenen. Misschien wil ze haar gevoel van onmacht omtrent de ruzie hiermee uitdrukken, of als pressiemiddel inzetten naar je dochter toe. Als dat zo is ben ik het met je eens dat ze te jong is om de gevolgen te kunnen overzien, want ik kan me zo voorstellen dat de liefde van jouw dochter nu weg is of iig sterk bekoeld. Dat was vast niet haar bedoeling, maar ze kon dat vast niet overzien. Ook als boodschap dat de vriendschap uitdooft vind ik het niet-uitnodigen in deze situatie totaal ongeschikt.
Ik heb mijn kinderen altijd zelf laten kiezen en me weinig gemengd, maar kan me toch wel voorstellen dat ik dat in deze situatie wel gedaan had.
Hier trouwens ook een dochter die niets uitpraat, en een vriendinnetje dat dat nu juist graag wil. Dochter is altijd zo geweest, is verbaal sterk maar sterke emoties wil ze in haar eentje verwerken, duurt heel even en dan is het weg en is het voor haar klaar. Niet dat we nooit praten, maar ze wil dat zeker niet over elk voorvalletje.

Cat

Hoi, ja mijn dochter heb ik het zelf verteld en ze was heel verdrietig en teleurgesteld, maar wilde nog wel vrienden zijn met het meisje. Morgen komt het meisje met haar vader en dan gaan we kijken of ze het met elkaar uit kunnen praten. Ik heb de vader intussen ook al een paar keer gesproken waarbij ik heb aangegeven dat ik me niet kon vinden in hun keuze, maar intussen heb ik er wel wat meer begrip voor op kunnen brengen. Het doet me vooral pijn als ik zie dat mijn dochter verdriet heeft, ook op school. Maar omdat ze geen nare gevoelens koestert heb ik er zelf ook meer vrede mee. Ik was bang dat ze er echt kapot van zou zijn, gelukkig is dat niet het geval. Ze zei vanavond zelfs dat het misschien beter is dat ze er niet bij is. Maar dat is denk ik vooral omdat ze van het vriendinnetje hoorde dat haar moeder dat ook niet zo'n verkeerd idee vond. Ik denk dat het tussen die twee wel goed komt uiteindelijk. Ze hebben echt wel heel veel met elkaar

pas wel op

vind het zelf wel wat zorgelijk klinken als je dochter zegt dat het beter is dat ze er niet is..meisjes van die leeftijd willen toch gewoon op het feestje zijn? Misschien stelt ze zich wel erg loyaal op naar vriendin, of voelt ze zich afhankelijk?
Daarom zou ik er vooral niet teveel bij stilstaan, geef haar niet de boodschap dat ze vriendin nodig heeft. Uitpraten is prima maar hou het kort en simpel. Ik vind het allemaal erg zwaar klinken, daar zijn ze toch veel te jong voor. Verdriet, prima, en door, met of zonder of half met vriendin, als vriendin niet wil prima toch, graag of niet!
En pas ook op, ik snap dat je je druk maakt, maar juist bemoeienis van ouders maakt dingen vaak zo zwaar.