dochter (groep 5) wordt op school genegeerd door 'beste vriendinnetje'

praten

Laat je dochter er eens met het meisje over praten. Waarom wil je na school wel met mij spelen maar op school niet? Als ze dat niet durft alleen dan spreek je af dat ze dat tijdens een spelletje bespreekt als jij in de buurt bent om het aan te horen. Probeer ook je dochter zover te krijgen dat ze zegt dat ze niet meer met haar wil spelen en zeker niet als derde als ze onder schooltijd niet aardig was tegen haar.

Als je dochter dit allemaal niet wil moet je het loslaten.

Meer vriendschappen.

Je dochter heeft ook andere afspraken dan alleen met deze vriendin, dat lijkt me heel goed. Je dochter vindt het misschien ook leuker om dan met zijn tweetjes te zijn en niet altijd de vriendin als 3e erbij. Waarom wil zij overal bij zijn?
" Als ik je niet wil mag een ander je ook niet hebben?"

De vriendin is erg onzeker en wil erbij horen, dat gedrag gaat niet veranderen door een gesprek. Als ik je dochter was zou ik met de vriendin omgaan maar zorgen dat ze minder afhankelijk is van haar grillen. Ook afspreken met andere klasgenoten, zonder vriendin erbij.

eens met ginny

Hier ook groep 5 en vriendin die op school vaak lullig deed en zogenaamde grapjes uithaalde die helemaal niet grappig waren. Toen ze keer kwam vragen of dochter wilde spelen zei ik tegen dochter dat het niet mocht omdat ik kinderen die zo onaardig doen niet thuis wil hebben. Vriendin vroeg aan dochter waarom het niet mocht. Die vertelde dat en daar schrok vriendin wel van. Ze zei meteen sorry. Het blijft echter een moeilijke ' vriendschap '. Wat mij betreft klaar. Maar populair meisje met grote mond dat trekt toch....

aanvulling

Het kan zijn dat je dochter zelf geen nee wil of durft te zeggen tegen vriendin. Mijn dochter was opgelucht dat ze zich achter mij kon verschuilen. Spelen? Nee mag niet van mijn moeder.

Hier vanaf de andere kant

Mijn zoon van 9 is nogal een rouwdouwer, maar heeft een vriendje, al vanaf de kleuterklas waar hij dik bevriend mee is. Vriendje is een stuk gevoeliger en fijner gebouwd dan mijn zoon. Ze lijken elkaar goed aan te vullen en spelen veel met elkaar. Maar af en toe steekt bij mijn zoon de kop op dat hij ten koste van het vriendje stoer moet doen met de stoere jongens en vriendje links laat liggen of zelfs een beetje gaat pesten. Ik wist daar niks van, totdat ik door de moeder van het vriendje gebeld werd, of ze wat met me kon bespreken.
Ik heb zoon toen wel flink op zijn kop gegeven, met een preek over vrienden en vriendschap, dat je vrienden niet in de steek laat, hou zou jij het vinden als vriendje zo tegen jou zou doen, etc. Dat maakte wel indruk, en heeft ook geholpen tot nu toe. De andere kant is dat zoon ook wel behoefte heeft aan jongens waar hij zich mee kan meten en een potje stevig mee kan voetballen bijvoorbeeld, en daar liggen de interesses van zijn vriendje veel minder.

sja mijn mening heb ik al gegeven

Ik ben van de heldere communicatie. Helder maar vriendelijk. Mijn dochter was echt opgelucht dat ze zich achter mij kon verschuilen (mag niet van mijn moeder). Zoals in eerdere post heb ik gezegd dat ik geen kinderen in mijn huis wil die 'pesten'of onaardige dingen zeggen. Ik heb dat gezegd tegen dochter waar vriendin bij stond. Die zei: oh....ik heb toen voorbeelden gegeven en gezegd dat ze er misschien over na kon denken wat ze wilde met de vriendschap. Dit meisje is 1 van de vriendinnen van dochter en dus niet de alllerallerbeste bff forever en de enige. Dit is een stoer mondig meisje en mijn dochter wil daar graag bijhoren......om de een of andere duistere reden. Anyway ik heb deze situaite echt aangegrepen om haar te vertellen/te bespreken met haar hoe en wat met vriendschappen en dat dit soort gedrag geen vriendschap IS ook al ZEGT kind dat je haar vriendin bent. Er zijn ook meisjes die naar haar toe komen hollen om haar een knuffel te geven na de vakantie. DAT is vriendschap, dat is uiten van genegenheid. Niet dat als jij dan ik dan jij niet en anders ga ik het zeggen.
Maar goed natuurlijk moeten ze daar wel ZELF hun weg in vinden. Dochter speelt nog steeds graag met dit meisje. Ik heb ik ook niet voor heel lang afgehouden maar af en toe moet ik het vriendinnetje weer even streng aankijken (zo doen we dat niet). Ik denk dat het signaal en zo'n gesprekje wel kan helpen.
Het ben niet van de zachte heelmeesters. Helder, zakelijk, duidelijk en toch liefdevol communiceren.

Weet ik niet....

Persoonlijk zou ik waarschijnlijk moeite hebben om mijn mond te houden. Ik hou ook niet zo van die toneelspelletjes. En mijn kinderen eigenlijk ook niet echt.

Toch heb ik bij puberdochter ook wel een een wannabee queenbee afgepoeierd met: nee helaas X kan niet naar buiten komen want, te druk, heeft huiswerk, moet haar kamer opruimen, etc. Gewoon omdat het makkelijk is en een puber na 4-5 keer ook wel doorheeft dat dit geen toeval is.

Ik vermoed dat jouw dochter geen voorstander van de directe aanpak is. En dan zou ik denk ik eerst eens met de indirecte aanpak beginnen. Upfront zijn kan altijd nog hè. Andersom is moeilijker....

ik zou toch proberen...

het dochter meer zelf op te laten lossen. Je haalt nu wel heel erg de kastanjes uit het vuur voor je dochter. Zo gaat ze ook niet assertief worden.

Ik zou in ieder geval

Zeggen dat spelen met 2 kinderen tegelijk na schooltijd niet meer gebeurt. Je dochter kan dat dan gewoon zeggen tegen vriendin: mag niet van mijn moeder. Verder zou ik inderdaad contact met andere kinderen stimuleren. Misschien kan je het ook op school een keer aangeven, dat vriendin daar zo vervelend doet tegen je dochter. Mogelijk heeft de juf/meester het niet door en kan hij/zij er eens extra op letten.

kastanjes uit het vuur halen koentje offtopic

Ze zit in groep 5 he, het is een klein meisje, moet zelfs nog 3 jaar op de groep 8 musical wachten, ze kan pas 2 jaar lezen. Zo klein dus.
Daar zorg je gewoon voor, die schop je niet onder moeders vleugels vandaan onder het mom van anders leer je het nooit.
Assertiviteit is er heel moeilijk in te krijgen. Sommige mensen krijgen dat nooit onder de knie, zelfs niet na een assertiviteitstraining.
Ze overziet wel hoe het vervolgens zou kunnen lopen. Heel slim meisje dus maar ze wil die directe confrontatie niet aan.
Dat is ook heel lastig bij dominante kinderen.
Als assertiviteit een vereiste wordt in het leven omdat je niet tegen mensen met een grote dominante mond op kan, is het misschien wijzer naar de oorzaak van de grote dominante mond te kijken en daar iets mee te doen. Zij zijn namelijk de oorzaak van een hoop ongemak in allerlei relaties in het leven en niet omgekeerd.

astrid

ik ben het niet met je eens. Mensen die onduidelijk communiceren zijn wel degelijk medeoorzaak van allerhande problemen in de wereld. Net zo goed als mensen die zich dominant opstellen.
En ja, ik denk dat je niet vroeg genoeg kan beginnen om kinderen te leren dat ze gewoon eerlijk moeten zijn.

Koentje offtopic

Dan zeg je dus dat mensen die niet zo assertief zijn meteen onduidelijk zijn. Terwijl als je even goed luistert (1 van dé belangrijkste vaardigheden als gesprekspartner in een gesprek) heel goed begrijpt wat dit meisje wil én ook nog eens probeert te voorkomen. Heel slim in mijn ogen.
Het dominantere meisje echter dendert daar overheen en luistert dus niet goed, voelt niet goed aan, zij denkt bepaalde rechten te hebben in deze vriendschapsrelatie die ze helemaal niet heeft, puur omdat ze niet wordt teruggefloten.
Echt, aan die dominante overheersende kant valt nog veel te verbeteren.
Het is in elk geval niet zo zwart/wit dat alleen de niet zo assertieve andere partij iets hoeft te leren en dat is iets dat je mij net te vaak hoort.
Je laat zo'n kind niet alleen strijden; dat doe jij ook niet met je kind en die is nog wel de helft ouder.

Top Astrid

Ben het helemaal met je eens!

eens Astrid

Goed gesproken. Heldere communicatie heeft niks met assertiviteit te maken. Sommige kinderen /mensen zijn heel assertief zonder hun ware onderliggende bedoelingen of wensen duidelijk te maken. Ik vind ook dat je dochter moet helpen hiermee. Het kan wel helpen als je daarin soort voorbeeld rol voor haar kunt vervullen. Doe daarin dus wat bij je past. Mijn groep 8 zachtaardige zoon is ook niet assertiever geworden na weerbaarheid training. Wel voelt hij nu beter wat hij zelf wil een kan daarin beter aangeven wat hij zelf wil. Maar assertief nee

Juist

Leren per voorbeeld.
Niet van dit is het zwembad, dat zijn je drijfkurkjes, succes ermee!

astrid

Ik vind niet dat een meisje van die leeftijd haar boontjes alleen moet doppen. Dat vind ik ook te moeilijk , zoń meisje moet daar in stapjes in begeleid worden denk ik. In mijn post geef ik die stapjes niet aan. Ik constateer alleen dat nu alle kastanjes voor haar uit het vuur worden gehaald en dat lijkt me niet heel leerzaam.

Daarnaast vind ik nog steeds dat niet assertieve mensen net zo veel ellende creeren met hun gedrag dan dominante mensen. Bij niet assertieve mensen zie je vaak onderliggende wrok en passief agessieve reacties waardoor heel veel ellende ontstaat. En zie eens wat een onduidelijke communicatie...

Wat betreft je laatste opmerking over mijn situatie. Het is een forumregel dat je informatie uit andere draadjes niet gebruikt voor andere discussies. Daarnaast maakt het jouw bericht vinnig en verwijtend naar mij toe en ik zou niet weten waar ik dat aan verdien. Jij wel?

Koentje

Ik denk dat je assertiviteit, of juist het gebrek daaraan, verwart met iets anders. Juist niet-assertieve mensen hebben veel te laat een boosheids-signaal, een signaal om te reageren op de situatie. Hun grenzen zijn veel wijder, hun flexibiliteit veel groter.
Ze verdragen eenvoudigweg veel meer ellende eer ze reageren.

Ik heb een assertiviteitstraining gedaan. Heel leuk, maar het zit er gewoon niet in. Moet ik toch bijna 50 worden eer ik denk: en nu ben ik er wel een beetje klaar mee.
Dat is ook ergens wat ik in dit draadje doe.
Opkomen voor een ander die dat (nog) niet kan tegen iemand die daar een andere mening over heeft. Maar hey, wordt dat even niet gewaardeerd! Kijk en daar is dat meisje nu zo bang voor, want die vaardigheden heeft ze (van nature) niet in huis.

Ik heb voor de zekerheid nog even de forumregels er op nageslagen: het staat nergens, tenzij jij me een link kunt geven en ik er overheen kijk?
Ik haal er geen bepaalde draad uit, geef niet eens precies de leeftijd van je zoon, dus maak me verder nergens schuldig aan.
Waar ik moeite mee had is een geval splinter/balk/pot/ketel. Dat mag ik zeggen, zonder ergens aan te referen.

astrid

Voor wat betrfet jelaatste punt, ik heb ook gezocht en het staat er inderdaad niet meer in. Vroeger wel volgens mij.
Hoe dan ook snap ik niet goed waarom je zo vinnig doet, maar goed.Mijn persoonlijke situatie met mijn zoon heeft hier volgens mij helemaal niks mee te maken. Ook mijn zoon is niet zo assertief, omdat hij onzeker is, ondanks dat ik het wel gestimuleerd heb dat hij dit zou worden. In die zin zou ik me misschien ook niet in het draadje moeten mengen, uitgaande van de stelling dat dat mijn aandeel zou zijn. Heb ik er blijkbaar niet veel verstand van.

Niet assertief gaat over gedrag wat mensen laten zien, niet over wat ze van binnen voelen. Jouw stelling klopt vlg. mij dus niet dat niet assertieve mensen flexibeler zijn. De een is niet assertief of lijkt dat niet te zijn puur omdat ze erg flexibel zijn en niet snel het gevoel hebben dat iemand over hun grens gaat. Een ander soort niet-assertief mens zit zich van binnen op te vreten omdat zij wel assertief zou willen zijn maar dit niet durft. Deze mensen hebben juist snel het gevoel dat er over hun grenzen wordt gegaan omdat zij er last van hebben en het niet durven zeggen of laten merken. Dat gaat vreten aan mensen, dat worden dan passief agressieve gedragingen die je ziet.

Pesten

Beste Elisadam,

Je dochter wordt gepest. Buitensluiten, wegduwen en roddelen is puur pestgedrag. Het is belangrijk om met de juf/meester van je dochter te praten, want hier heeft de hele klas mee te maken en het moet worden aangepakt. De vriendin is niet de boosdoener (ik zou haar ook gewoon thuis laten blijven komen, als dat wel leuk gaat), maar de sfeer in de groep maakt het mogelijk.

Groetjes,

Mina

Astrid

"Ze zit in groep 5 he, het is een klein meisje, moet zelfs nog 3 jaar op de groep 8 musical wachten, ze kan pas 2 jaar lezen. Zo klein dus.
Daar zorg je gewoon voor, die schop je niet onder moeders vleugels vandaan onder het mom van anders leer je het nooit."

Mijn oudste zoon zit ook in groep vijf (fysiek klein, maar eigenlijk al best groot) en die kastanjes moet hij helaas toch zelf uit het vuur halen. Ik heb niet het idee dat je als ouder nog kunt ingrijpen in het hele sociale gebeuren zonder meer schade aan te richten dan je lief is.

Hij heeft zelf zijn draai moeten vinden toen hij in groep 4 van school veranderde. Dat viel niet mee maar is uiteindelijk boven verwachting gelukt (met een beetje hulp van een sova cursus). Ze moeten het toch echt zelf doen en zolang er geen sprake is van echt pesten zou ik niet snel ingrijpen.

"haar op school volledig links laat liggen en zelfs lijkt te pesten (dochter wegduwen, zeggen 'ga eens weg, jij achtervolgt me steeds', met klasgenootje fluisteren over dochter etc, maar vooral: doen alsof dochter niet bestaat)"

en iets verder staat

"Dochter heeft er veel last van en zegt regelmatig, voordat ze naar school gaat, dat ze buikpijn heeft."

Negeren is iets anders dan met andere mensen omgaan die je beter liggen. Negeren is een pest-vorm. Het geeft de boodschap af: jij hoort hier niet, jij mag er niet zijn, jij bent het niet waard om mee om te gaan, wij willen niet met jou gezien worden.

Dat is een ánder negeren dan wanneer de gepeste de pestkoppen zou negeren. Net doen of je het niet hoort in de hoop dat het overgaat.

Zeker in kleine klassen kan zoiets een groot probleem zijn.
Moeder geeft aan dat het meisje er buikpijn van heeft.
Dat is voor mij signaal genoeg om te observeren en/of in te grijpen.

Ik denk dat met een portie flinke bluf je op die leeftijd nog een hoop kunt bereiken ipv kapotmaken. Het duurt bij mij zo lang als 50 mensen en 104 kerstbomen eer ik kwaad ben. Maar als ik dan ook kwaad ben maak ik meestal enige indruk.

Veranderen van school kan moeilijk zijn, die van mij kwamen in groep 3 en 5 terecht. Zoiets moeten ze zelf opknappen dat is niet meer dan normaal.
Maar als het misgaat grijp je in en probeer je schade voor je kind te beperken, juist omdat die schade zo groot kan zijn en een leven lang door kan werken.
Helaas weet ik dat uit eigen ervaring en uit ervaring met mijn kinderen en dat moet je niet willen als ouder.

tijdje niet afspreken

en als het 'vriendinnetje' zich afvraagt waarom ze nooit meer afspreekt, kun je daar alsnog duidelijk over zijn. Assertief of niet, je dochter (en misschien jijzelf) moet toch leren dat je kenbaar maakt wat je wel en niet wil hebben, daar is ze het meest mee geholpen. Ik ben het er niet mee eens dat je dochter het zelf maar moet oplossen, maar je moet wel goed voordoen hoe je zoiets goed aanpakt en haar wel aanmoedigen dat zelf te doen. Een beetje net als met al het andere: in het begin doe jij het voor je kind, daarna doe je het samen, dan doet het kind het zelf en spring je af en toe bij en tenslotte doet het kind het helemaal zelf. Ik denk dat je met een kind op deze leeftijd ergens in de 2e/3e fase zou moeten zitten.

Dit is natuurlijk achteraf geneuzel, maar ik vind het ook niet handig dat je het vriendinnetje mee laat komen als je dochter met een ander klasgenootje afspreekt. Daar ben je zelf dan ook bij, door te zeggen dat vandaag iemand anders komt spelen en dat 'vriendinnetje' een andere keer aan de beurt is. Dat is niet bot ofzo, maar duidelijk.