Dochter 5 jr geeft thuis problemen

Klinkt als mijn dochter

Blijkbaar weet je dochter hoe het hoort en kan ze zich ergens anders dan thuis 'inhouden'. Maar dan is het wel op en alle frustratie moet er dan nog wel even uit. Heel begrijpelijk, maar wel lastig voor jullie natuurlijk.
wat tips:
-help haar zonder commentaar met alle dingen waar ze hulp bij nodig heeft (ook al kan ze het in principe best zelf en doen andere kinderen van die leeftijd het ook zelf).
-geef haar ruimte en tijd om 'uit te razen'. Mijn dochter fietst bijvoorbeeld van en naar school steeds 6.5 km enkele reis. Dat scheelt al een stuk. Tegen de tijd dat we thuis zijn is ze al weer een stuk opgeknapt.
-vaste rituelen voor dagelijkse handelingen. Elke dag, altijd. En vooral niet van afwijken. Hoe duidelijker en voorspelbaarder, hoe beter. En neem de tijd, want haast werk altijd averechts!
-stop met corrigeren, mopperen, klagen, kritiek enz. Het helpt ten eerste toch niet en ten tweede weet je kind het best maar lukt het gewoon niet. Dus elke negatieve opmerking is slecht voor haar zelfbeeld! Prijs haar bij alles wat wel goed gaat. Moedig aan, steun, knuffel enz. Dat heeft ze nodig heeft.
-en ja, dit vreet energie, dus wees ook lief voor jezelf. Wissel elkaar zonodig af. En: blijf vooral ook de leuke kanten van je dochter zien!

Kijk naar de Nanny on Tour

Gisterenavond een aflevering met een knulletje dat ook het huis bij elkaar gilde, waar de moeder niet tegen op kon.

http://www.hebikietsgemist.nl/aflevering/1141871/rtl-4/jo-frost-nanny-on-tour/afl-8.html

tja

Je kunt het met de zachte negeerhand proberen maar als ze bij opa en oma en op school die nukken niet heeft kun je het ook anders aanpakken. Dus dat allemaal niet meer doen en vertellen hoe ze het zelf kunt doen en haar in pyjama afleveren op school (wel een tas met kleding meegeven zodat ze zich alsnog kan omkleden, desnoods met de auto gaan zodat ze het in de auto kan doen).

Het is dus óf negeren en meewerken óf een keer aanpakken en er doorheen breken.

triva

Jahaaa… bij sommige kinderen kan dat een goede aanpak zijn. Bij anderen juist helemaal niet en doe je er meer kwaad mee dan goed. Dat is wel even lastig om in te schatten hiervandaan.

Als het echt onmacht is, gaat het niet werken in ieder geval. Sommige kinderen kunnen buiten de deur nog heel veel compenseren in hun gedrag, maar daarna is het kwartje wel op. En dan ontploffen ze thuis.

Jippox

Ik probeerde alle kinderen te respecteren in mijn bijdrage want ik mis de adviezen voor de kinderen waarbij jouw methode niet helpt. Jij had ook kunnen zeggen dat er kinderen zijn die niet op die van jou lijken en waarbij dit niet helpt. Vroeger werd op dit forum standaard geroepen: lever kind af in pyjama op school. Die hele club leest niet meer mee in deze rubriek

aansluiten bij Triva

Ik ben ook van de wat hardere hand in deze.

Hier dochter ook eens gewoon op haar sokken naar huis laten gaan omdat madam haar schoenen niet aan wilde trekken en erger ze ook nog naar mijn hoofd gooide.

Ik wist dat er een plas lag die zo groot was dat ze er wel door heen moest. Dat is niet erg als het buiten 25 graden is, maar wel zoals in dit geval in December.

Ze heeft de hele weg zitten schreeuwen, maar discusies over schoenen aan hebben we nooit meer gehad.

Kleutertje in pyama in de bakfiets

Hier ook een keer een erg eigenwijs en tegendraads kleuterjochie gehad, en als je een kind in groep 3 hebt, kleuter in groep 1, peuter thuis en zwanger bent is het soms mogelijk dat je bij de zoveelste wil-ik-niet je geduld verliest.
Ik heb hem in z'n pyama, met kleren en schoenen erbij, in de bakfiets gezet en gezegd dat hij dan op school maar mocht oefenen met aankleden. Hij heeft zich toen razendsnel met hulp van z'n zusjes aangekleed in die bak en we hebben daarna een stuk minder gedoe gehad.
Meestal los ik het met humor op, maar hier had ik het even helemaal gehad met mr drama-king. Het is daarna een stuk minder vaak voorgekomen.

iets om naar uit te kijken erna

Mijn dochter mag altijd een verhaaltje uitkiezen. Dat vindt ze zo leuk, dat het haar in elk geval aanmoedigt om zich om te kleden. Vaak met onze hulp hoor, want ook al kan ze het best zelf, ze wil graag geholpen worden. Ik denk dat het om de aandacht gaat die ze dan krijgt en ik vind het prima. 's Morgens doen we vaak een compromis. Ik help, maar dan moet ze wel zelf haar kleding uitkiezen en klaarleggen. En ik doe nooit moeilijk over haar keuzes.

Mijn probleem is dat als ze een hysterische aanval heeft, ik de neiging heb om in lachen uit te barsten. En dan wordt ze nog bozer, en ben ik een kwartier bezig om haar te troosten...

Begrijpelijke uitbarstingen

Het 'probleem' is dat er altijd wel echt een concrete aanleiding was, althans bij mijn kinderen, voor zo'n uitbarsting. Oudste ging gewoon altijd op tilt als dingen anders liepen dan zij voor ogen had (typisch ASS?), en jongste was gewoon erg gevoelig. Als ze bijv. een knellende sok of vervelend labeltje in een shirt had, kon ze dat niet normaal zeggen maar het werd altijd gelijk een drama. Zo ook als haar onrecht werd aangedaan, gelijk weer het luchtalarm aan. En dat dan minstens vier keer per dag. Ja, dan kun je natuurlijk flink doorpakken en hoppakee, maar daar had ik dan meestal mezelf mee want dan duurde het drama alleen maar langer. Jongste vond het overigens ook geen probleem om in ondergoed naar school te gaan. En oudste vond alles best als ze maar zelf haar kleren uit mocht kiezen (dus dat was snel opgelost haha).
Ik heb er nooit om gelachen, het was meer een 'zzzzucht, daar gaan we weer'.

Patroon doorbreken

Ik denk dat het een patroon is van veel vragen en veel verzet.
Ik weet niet hoeveel kleintjes je hebt, maar als dit dé punten zijn, dan zou ik eerst focussen op het lastigste voor de lange termijn en dat is naar bed gaan. Je kleedt echt geen puber meer aan. En tot 10 moet je toch napoetsen, dus ik vond het geen punt om het zelf te doen.

Waarschijnlijk is zij niet alleen anders elders, maar is het daar ook anders. Gemopper kan aanstekelijk werken.

Wat ik me trouwens ook afvraag: slaapt ze genoeg?

Dus ga met haar zitten en zeg dat jullie dagelijks vier keer gedoe hebben en dat papa en mama gaan helpen met aan en uitkleden (en doe dat ook zonder mopperen), maar dat ze iedere dag op tijd x naar boven moet en dat jullie op tijd y naar beneden gaan. En zorg dat dat lekker wat tijd tussen zit voor een gezellig en vooral vast ritueel. Maak duidelijk dat niets daar iets aan veranderd. Laat d'r vooral drama maken, rustig en duidelijk doorgaan met het ritueel. Til haar met een grapje op van de trap of doe wie het eerste boven is. Wat ze ook doet om de sfeer te verpesten, niet happen.

Maak een stickerbord: iedere keer gezellig naar bed is 1 sticker en 10 stickers is iets leuks als lang naar de speeltuin of een ijsje ofzo. Laat haar hier vooral over meedenken. Zorg dat dit echt ingesleten raakt, laat je niet opfokken en heb geduld. Als het dan echt een maand goed gaat, ga je door.

We gaan nu gezellig opstaan en dat doen we zo. Jij bent de volwassene. Rustig, duidelijk en vooral niet overvragen.

Hier ook een vijfjarige

Ha Sannie, onze zoon is ook vijf. Zijn foto staat naast het woord "eigenwijs" in het woordenboek ter illustratie. Hij heeft er een hekel aan ergens toe gedwongen te worden en zet dan zijn hakken in het zand. Wat helpt: 1. Ruim de tijd nemen. 2. Er een spelletje van maken (onderbroekenlol faalt nooit). 3. Zoveel mogelijk autonomie geven.
Even ter geruststelling, ik herinner me deze fase nog levendig van mijn dochter en hij gaat voorbij. Vergeet vooral niet te genieten van je kleuter, ze zijn zo verschrikkelijk grappig en origineel op deze leeftijd. Sterkte!

Eens met Sanne

Pick your battles.
Hier trouwens een 7-jarige die nog geholpen moet worden met aankleden. Althans hij kan het best, maar het duurt uuuuuren. Dus dan pak ik hem vask toch even bij me en doe die sokken toch maar weer aan zijn voeten. Op tijd op school zijn is ook een deugd hè.

Ik zou het ene ding pakken waar je het meeste last van hebt en dat aanpakken. De rest komt wel.
En ik zou in dit geval ook kiezen voor toewerken naar een prettig bedritueel.