Dochter (5) frustratie en woede
Mijn dochter heeft soms enorme woede/frustratieaanvallen. Het is zo de laatste dagen van de vakantie weer begonnen, en na schooltijd is het helemaal niet te doen, met enorme uitbarstingen of vreselijk humeur, en ik krijg haar vaak niet makkelijk meer rustig.
Op een typische avond komen we later thuis en is mijn vriend ook aan het werk, maar gisteren was hij al thuis, aan het koken, en was ik er ook een uur eerder dan normaal, zodat moeheid en honger tot een minimum werden beperkt. Dit was dus nog een idealer situatie dan het normaal is..
Ik kwam thuis, ze omhelsde me heel innig, hartstikke lief, vervolgens heb ik haar even apart genomen om met haar de dag en de nieuwe juf en kinderen te bespreken. Daar wilde ze niets over kwijt. Vond ik niet erg, heb ik verder geen issue van gemaakt. Mijn vriend gaat er soms wel op door, maar dat gebeurde gisteren niet. Ik weet niet waar het toen mis is gegaan, maar een kwartier later gaan we aan tafel en wil ze geen handen wassen, dan toch weer wel, moet ik haar optillen maar dan toch niet, wil ze liever een krukje, wil ze zelf de kraan opendoen, loop ik weg, moet ik haar toch helpen, maar niet te veel, etc.
Laat ik haar alles zelf doen, dan klaagt ze dat we haar niet helpen. Maar help ik haar, dan doe ik alles fout, slaat ze mijn hand weg of gromt ze me toe.
Ik blijf rustig, vraag haar alles vriendelijk, commandeer haar niet, dus het is geen kopiëren van mijn gedrag naar haar (wat ik vaak zie bij gedragsproblemen bij kinderen). Zodra ik merk dat ze gaat schreeuwen of snauwen of duwen etc, vraag ik haar rustig om met mij te communiceren wat ze wil. Maar dat heeft nog niet geholpen... Waarna dat gedrag doorgaat, ik haar waarschuw dat als ze me niet vertelt wat ze wil, ik haar niet kan helpen, en ik dus weer ga zitten om te eten. Vervolgens herhaalt ze haar gedrag van snauwen, ga ik zitten, en gaat ze vreselijk uit haar dak, komt ze naast me staan en gaat ze aan mijn arm of kleren trekken. Ik probeer haar naar me toe te halen en tegen haar te praten (Ik snap dat je boos bent dat ik niet bij je blijf staan, maar ik vind het geen leuk gedrag van jou) of als dat niets uithaalt, te negeren, maar niets helpt.
Mijn vriend is veel strenger, die sleurt haar gewoon bij me weg en zet haar op een stoel, maar dat werkt ontzettend averechts, dan gaat ze gewoon weer van tafel, trekt ze alleen maar meer naar mij toe en schreeuwt en huilt ze de hele boel bij elkaar.
Ik weet niet of het komt door moeheid of door spanningen op school, of omdat ze van ons een soort druk voelt om op te staan, aan tafel te gaan etc (was in de vakantie wel iets losser)... of om te compenseren voor het feit dat ze nu met school zelf weer vanalles moet... of iets anders...
Het gedrag komt bijna alleen voor als haar kleine zusje er is en als ik er ben. Als ze alleen is met papa gebeurt het veel minder. Ze is twee weken met mijn vriend bij oma geweest en daar was geen enkel probleem.
Het lijkt erop dat ze dit gedrag dus alleen met mij uithaalt (volgens mijn vriend omdat ik te lief ben). Toch heb ik het gevoel dat hoe strenger ik ben op een avond, hoe erger het gedrag is. Als ik meer grenzen stel: We gaan nu eten, je gaat daar zitten, etc, dan vertoont ze linea recta alleen maar tegendraads gedrag, dan wil ze precies het tegenovergestelde. Daarom geef ik haar meestal de optie: wil je hier zitten of daar? Wil je een groen of een blauw bord? etc. en praat ik met haar, ook als ze boos is. Ik weet niet wat ik anders zou kunnen doen, want ik zie dat haar boze gedrag alleen wordt versterkt als je ook boos op haar wordt.
vraag
Ik haal het niet helemaal uit je bericht, maar krijg de indruk dat je vrij veel weg bent (laat thuis, in de vakantie 2 weken zonder haar). En hoe zit dat met 'als haar zusje er is', is die er niet altijd dan?
Wellicht heeft je dochter het gevoel dat ze (te) weinig 1 op 1 aandacht van je krijgt en valt er op dat vlak wat te winnen?
Ik werk...
4 dagen. Vader werkt 5 dagen en wil naar 4 dagen toe.
Meestal ben ik rond 6 uur thuis, de ene dag moet ik dan nog koken, andere dag is er al gekookt.
In de vakantie kon mijn vriend lang vrij krijgen, ik niet. Vandaar lange vakantie met hem (we zijn later ook nog met z'n allen weggeweest hoor 
)
Zusje is er meestal wel natuurlijk, maar het komt wel voor dat ze allebei andere activiteiten hebben en ik of mijn vriend een van de twee meeneemt. Als ik met de oudste alleen ben in de middag merk ik gewoon dat ze wat rustiger is, wat minder veeleisend en aardiger. Terwijl ze tegen elkaar ook superlief zijn hoor...
oorzaak
Vaak is het erg lastig om nou te ontdekken wat precies de oorzaak is. Mijn ervaring is dat veel aandacht wel helpt. Even wat extra tijd maken om exclusieve aandacht voor haar te hebben.
Bij mijn dochter moet ik bijvoorbeeld niet uit school vragen hoe het was. Ze moet echt even 'omschakelen' en is vaak bozig en dwars. Nu moeten wij 6,5 km fietsen naar huis en als ze er dan een paar kilometer op heeft zitten, dan klaart ze opeens weer op en komen de verhalen alsnog.
Niet praten maar wat doen, zou een idee kunnen zijn. Als je laat thuis bent, kan dat ook samen koken zijn bijvoorbeeld. Misschien helpt het ook wel om haar juist iets te laten doen wat haar zusje nog niet kan...
En wat ook wel eens wil helpen is veel duidelijkheid: van te voren aankondigen wat er gaat gebeuren, en dan even later nog een keer. Veel structuur: dus dingen steeds in dezelfde volgorde op dezelfde manier doen. Vaste rituelen: scheelt hier enorm veel gedoe 
Koken
18.00 u. laat en dan nog moeten koken is erg laat voor een meisje van 5 dat net weer op school is begonnen. Ik denk dat het daar al misgaat. Ik zou op de dagen dat je moet koken zorgen voor iets wat je alleen maar moet opwarmen, zodat het echt met 5 minuten op tafel staat.
Waar is ze tot je thuis bent? Zit ze dan op de BSO o.i.d.? Dat lees ik niet in je verhaal. Mogelijk is dit teveel voor haar en kan daarin gekeken worden wat er mogelijk is.
Wat eet ze in de middag nog? Honger en vermoeidheid zijn inderdaad meestal de oorzaken van dit gedrag, is mijn ervaring. Bij zoon stopte ik er dan vaak liever nog even een banaan in om 17.00 u. dan dat hij om 18.00 u. boos en niet etend aan tafel zat. Na die banaan at hij dan ook minimaal, maar dan had hij in ieder geval iets gezonds naar binnen.
Verder zou ik gewoon zo min mogelijk van haar vragen. Niet vragen hoe het op school was etc. maar gewoon lekker even een uurtje ontspannen tv kijken of achter de tablet. Niet pedagogisch misschien maar w.s. wel wat ze even nodig heeft.
gewend
het is maar wat een kind gewend is, die van mij bv is vanaf klein gewend om om 18:30 aan tafel te gaan, die eet dus niet of nauwelijks als het om 17:00 geserveerd wordt.
Wel idd de suikerdip, dus banaan, rozijntjes of (o,o,o) een koekje om het humeur op pijl te houden.
Overigens kreeg dochter dan wel een warme maaltijd op de TSO en at 2x warm op een dag. (iets dat nog steeds onze voorkeur heeft, 3x mag ook als we daarmee een broodmaaltijd kunnen vermijden)
duidelijkheid en voorspelbaarheid
Ik zou de middag en vroege avond volgens een vast programma laten verlopen, waarbij je dochter duidelijk weet wat er van haar wanneer verwacht wordt.
Je kunt het inzichtelijk maken met een pictogrammen of zo.
Ik zou haar op momenten waarop ze prikkelbaar is, geen keuzes geven, want die prikkelen nog meer. Gewoon een eigen bord en eigen bestek, een eigen plek aan tafel. Die laat je haar op een uitgerust moment kiezen (s morgens?) en dan hou je haar daaraan.
Ik zou het aandacht vragende slaan en plukken aan je kleren negeren. (maar dan ook echt, je rug naar haar draaien en met je man over iets anders gaan praten). Als ze je echt pijn doet, hard slaat, haar handje pakken en zeggen: 'Wij doen elkaar geen pijn.' En vervolgens weer met je man over iets anders praten. Als ze weer slaat, alleen haar hand pakken en haar tegen houden.
Vaak is dat al genoeg.
Je hoeft niet streng te zijn. Je hoeft ook niet met iedere luim van een oververmoeide kleuter mee te gaan. Jij kunt er voor kiezen om ontspannen, kalm en positief te verwoorden wat je van haar op dat moment wilt.
Ik zou iedere avond/middag een vast kwartiertje inplannen, waarop je haar een op een aandacht geeft en waarin zij mag bepalen wat jullie doen. Lekker samen spelen. Dat is heerlijk en goed voor jullie band.
voeder- en slaaptijden
Als het bij mij zo erg werd, betekende dat meestal dat iemand aan eten of slapen toe was, of eigenlijk al voorbij dat punt was. Daarop anticiperen (dus zorgen dat het niet zover komt) is altijd mijn belangrijkste opvoedrichtlijn geweest. De rest liep dan wel. Die kleintjes hebben ook maar hele kleine lijfje, dus er is gauw wat mis, en ze kunnen het zelf nog niet goed voelen of benoemen.
Aha
@ Jippox 6,5 km fietsen, dat is best wel wat voor een klein kind! Wow, petje af.
Dat niet willen praten over dingen maar even iets willen doen, of juist even helemaal niks doen, zou best kunnen helpen inderdaad. Het zou best kunnen dat ze juist recalcitrant van die vragen wordt, dus dat advies ga ik zeker opvolgen. Ik zag het als positieve aandacht, even gezellig keuvelen, maar die aandacht ga ik dan op een andere manier geven. Even voorlezen, vinden we allebei leuk.
Ja, ook als ik haar van school haal is ze vaak bozig en dwars. Dus dan gewoon meteen banaan of rozijntjes erin en niet teveel praten. Got it En inderdaad als ik haar 'smiddags nog iets geef (banaan oid) eet ze 's avonds niet (veel) meer, maar ik ga eens opletten of dat haar gemoed wel verbetert, dan vind ik dat voor nu belangrijker.
Nadruk leggen op helpen met iets wat haar zusje nog niet kan, is ook een goeie. Voor nu tenminste, zolang zusje dat nog niet zo goed begrijpt en zich niet gekrenkt voelt...
Ja, aankondigen wat er gaat gebeuren helpt vaak wel. We moeten wat meer routine inbouwen en elke dag dezelfde tijden aanhouden. Het vervelende is dat we elke dag van de week een andere opvang hebben, nooit 2 dagen achtereen hetzelfde, dus er zit wel een wekelijkse maar geen dagelijkse structuur in (bijv altijd maandag en donderdag vroeg en woensdag laat).
We eten altijd wel wat later, rond 18:30, maar we kunnen zeker proberen een half uur eerder te eten. Als opa oppast of onze vaste oppas, dan hebben ze al gegeten als we thuiskomen. Op mijn vrije dag lukt het ook nog wel. Alleen de 2 BSOdagen zijn lastiger, maar daarvoor moeten we maar een voorraadje hebben.
Ik heb weer wat dingen om uit te proberen. Dank mensen.
WQ
Elke dag anders
Als het iedere dag anders is met de opvang, zou ik een weekoverzicht ophangen, met woorden of plaatjes, waarop ze duidelijk kan zien welke dag het is, wie kookt, waar ze opvang heeft en andere belangrijke zaken. Zodat ze structuur ervaart. Het is dan wel elke dag anders, maar het valt allemaal onder de paraplu van het weekoverzicht.
Temperamentvol
Misschien heb je wat aan het boek temperamentvolle kinderen van Eva Bronsveld.
Geeft heel veel tips voor dit soort problemen.
Zelf ben ik niet zo van de boekjes en alle verhaaltjes van andere kinderen en moeders heb ik overgeslagen, maar de inhoud was wel nuttig!
