dochter 11 niet assertief of gewoon zichzelf?
hoi,
Mijn dochter van 11 zit in groep 8. We zijn dit weekend samen voor de 3e keer naar de tinadag geweest. Ze deelt heel veel met mij waar ik erg trots op ben. In de klas word ze getolereerd, maar als er groepjes van 2 worden gemaakt is ze altijd alleen.
Op 5 dagen zomerkamp had ze ontzettend veel heimwee. Het was te leuk om naar huis te gaan maar ze belde wel elke avond huilend op.
Ze is over het algemeen erg gelukkig.
As weekend is er een evenement van de kerk. Nacht zonder dak. Ze heeft haar enige andere klasgenootje die naar de kerk gaat gevraagd om samen mee te doen maar ze gaat al met 2 andere klasgenoten. 3 meiden van de kerk gaan ook al samen, en dus moet ze alleen en wil nu dus niet meer. Zoals ik het begrijp wilde ze zoiezo al nooit gaan omdat buiten slapen en slaaptekort niet haar ding is. Ik heb haar dus afgemeld en we gaan gewoon kijken.
Maar toch...ze had als ze wilde gaan ook tegen haar klas of kerkgenootjes kunnen zeggen dat ze ook mee wil?
Het groepje kerkgenootjes zaten al een jaar samen in een kerkclubje wat vanaf gr 8 is. Mijn dochter komt er dit jaar als enige bij, er zijn geen andere groep 8ers. Kan best zijn dat de andere 3 meiden er gewoon niet aan gedacht hebben haar mee te vragen. Als ze nu zelf aan zou geven bij welke activiteit ook mag ze heus wel mee. Ik kan het via de ouders regelen, maar wil mijn dochter niet de stempel zielig geven.
Ze gaan bijvoorbeeld ook wel eens dagjes uit en word dan niet meegevraagd. Ze klaagt daar dan thuis wel over maar zegt het niet tegen de kinderen of organisatie zelf. Ik denk dat ze het zichzelf nu onnodig moeilijk maakt?
Lijkt wel op mijn zoon
Hier een zoon van 12 en ik herken heel veel in jouw verhaal. Zoon is ook niet zo assertief. Laat het allemaal op hem afkomen en vindt het allemaal wel best. Doet ook nog heel graag dingen met mij samen. Als een vriendje hem vraagt te spelen vindt hij dat leuk, vraagt niemand hem, dan vermaakt hij zichzelf wel, of soms ook niet 
Zoon hield ook nooit van kampen, logeren etc. Een voetbalkamp gaat dan nog net, 2 nachtjes dan hoor, langer wil hij niet. Destijds ging hij mee op scoutingkamp. De rest ging een week, hij alleen het eerste weekend. Mocht allemaal gelukkig.
Ik stimuleer zoon wel om dingen te bespreken, met vriendjes, met zijn voetbaltrainer etc. Maar als zoon het niet belangrijk genoeg vindt doet hij het niet. Zo had hij laatst een vriendje te spelen die een half bakje vissenvoer in zijn vissenkom kieperde. Met als gevolg een dode vis. Maar niet dat zoon dat dan later vertelt aan vriendje hoor. En een paar weken later mag hij gewoon weer komen spelen.
Ik vind het ook soms lastig hoor, maar dit is gewoon zoals zoon is en dat zal voor jouw dochter ook gelden. Als ze er echt last van heeft of het echt belangrijk vindt, zal ze dingen (hopelijk) wel bespreken.
