Beschermen of verdrietige les leren?
Hallo, mag ik van jullie een beetje perspectief alsjeblieft?
Zoon van 8 heeft moeite met het aangaan en onderhouden van vriendschappen. Sociaal is hij nog niet heel sterk/vaardig.
Nu heeft hij een jongetje gevonden die hijzelf zn beste vriend noemt.
Nu heeft deze jongen (of zijn moeder) twee keer achter elkaar de eerder afgesproken speelafspraak gecanceld/verzet.
De eerste keer dat ze elkaar daarna zagen werd mijn zoon door zijn vriend meegedeeld: ik wil 4 weken lang niet met je spelen omdat ik ook met andere kinderen wil spelen. Dit vertelde zoon 's avonds na een immense huilbui, hij vond de hele dag een rotdag.
Ik heb echt mn best gedaan op het troostend maar neutraal reageren omdat ik er niet zelf een extra lading aan wilde meegeven. Mijn eigen rechtvaardigheidsgevoel zegt me dat dit niet klopt, niet okee is, maar misschien is dat mijn eigen overgevoeligheid wel. Wat vinden jullie ervan, kan dit?
En hoe nu verder? Zoon proberen duidelijk te maken dat echte vrienden je niet 4 weken afwimpelen/ah lijntje houden? Me er niet mee bemoeien? Of maak ik van een mug een olifant?
Ik lees t graag!
ik vind het van die andere jongen wel duidelijk
Die andere jongen is natuurlijk ook nog niet volleerd in het sociale spel. Misschien dat hij het wel erg moeilijk vindt om nee te zeggen en heeft z'n moeder gezegd: nu ben ik klaar met dat cancellen, als jij je niet aan de afspraken houdt met iemand dan moet je gewoon duidelijk zijn, dat is voor die jongen (jouw zoon) dan ook wel zo duidelijk. En nee, 'echte vrienden' zouden dit niet doen, die hebben het op die leeftijd ook helemaal niet over 'echte vrienden' zoals meisjes dat al aan het 'oefenen' zijn. Dat duurt nog jaren soms, en dat is ook niet erg toch? Dat wat jouw zoon 'vriendschap' noemt, heeft voor hem een andere betekenis . Ik zou daar ook niet veel definitie-discussie over hebben met hem, je kunt het misschien wel hebben over hoe verschillende kinderen verschillende dingen leuk vinden om te doen. Ik zie bij onze jongens (achteraf) dat 'spelen' heel erg bepaald wordt door hetzelfde leuk vinden om te doen. Dus niet 'aanpassen' aan wat de ander wil maar alleen samen afspreken als er gewoon datgene gedaan werd wat hen op dat moment verbond.
gr Angela
ik kan me zo voorstellen
Dat het andere jongetje zich erg geclaimd heeft gevoeld en zich daarom heeft laten instrueren om dat van die 4 weken te benoemen. Want zoiets bedenkt een kind van die leeftijd natuurlijk niet. Zijn moeder of een andere volwassene die hem begeleidt heeft gedacht dat jouw zoon of de jongen zelf behoefte heeft aan 'lucht' en aan duidelijkheid over de duur ervan.
Om welke reden dan ook he! het kan heel goed zijn dat het gedrag van het vriendje zelf zo zit dat hij de neiging heeft om ja te zeggen en nee te willen, maar het kan ook zijn dat jouw zoon op een bepaalde manier iets claimends heeft uitgestraald.
in ieder geval
zou ik er zeker geen olifant in zien, want na de eerste huilbui zal je zoon het best accepteren en er niet over in zitten.
Zo niet; leidt hem af en stimuleer hem met anderen te spelen.
kennelijk
komt je zoon op dit jongetje wat claimend over. Maar bij een ander jongetje kan dat best helemaal geen probleem zijn. Volgens mij doe je het goed: wel troosten, maar er niet een hele heisa van maken. En eens helpen om wat verschillende jongetjes uit te nodigen als dat lukt, zodat hij kan oefenen. En dan zelf erbij blijven om het in goede banen te leiden als dat nodig is.
Herken
Ik herken het wel. Ik ben zelf vroeger veel buitengesloten en het kostte mij erg veel moeite "normaal" en "in perspectief" te reageren als mijn dochter zoiets meemaakte. Toch is het erg belangrijk dat je dat doet. Je kind heeft er er geen baat bij als jij emotioneel reageert. Ik heb er hulp bij gezocht. Maar misschien is het bij ts niet ze erg als bij mij.
Fijn!
Fijn, jullie perspectief!
Ik ga het nu laten, we zien het wel over 3,5 week 
Bedankt
Met tijd komt alles wel goed
Ik zou er zelf niet te diep op ingaan. Heel goed dat je hem getroost hebt, maar ik zou op die leeftijd nog niet te veel vertellen wat men over ‘vriendschappen’ kan verwachten. Op die leeftijd zoeken kinderen uiteraard vriendschappen, maar samen spelen in de klas is heel iets anders dan ook thuis samen spelen. Daar wordt alles wat meer gekaderd en als ze zelf samen moeten spelen vinden ze dit misschien helemaal niet zo leuk of gaan ze zich snel vervelen met elkaar. Ikzelf had bijzonder weinig echte vriendinnen toen ik klein was, maar dat heeft mij zeker niet gehinderd in het aangaan van vriendschappen op latere leeftijd. Niet te veel zorgen maken zou ik zeggen, met tijd komt alles wel goed.
Sneu
Ach het is wel heel sneu.
Ik zou mij er wel mee bemoeien maar niet tussen de vriendschap gaan zitten. Vond het vriendje de vriendschap te beklemmend of was er een andere reden?
Ik zou daar met mijn kind regelmatig over praten. Je hebt gevoel voor het sociale of niet. Als je het niet hebt, leer je alleen van expliciete boodschappen. Met een van mijn kinderen heb ik veel gesprekjes gehad. Daar kwamen dingen ter spraken als: er vriendjes waar je heel goed met kan voetballen en met anderen kan je fijn gamen of kletsen of giechelen. Een vriendje voor alles dat bestaat eigenlijk niet. En als het wel zou bestaan, dan zou je heel afhankelijk worden van één persoon. Of bijvoorbeeld hoe je kan merken dat iemand even niet meer wil. Mijn zoon nodigde veel vriendjes uit om te spelen maar hij bepaalde wel wat er dan gespeeld werd. Dat is een paar keer leuk en dan houdt het op. Later bepaalde hij heel weinig maar dan maakte hij ook geen plannen en dan verveelde zij zich. Nu bedenkt hij van tevoren wat hij het vriendje kan voorleggen en dan mag het vriendje kiezen. Het lijkt heel simpel maar voor hem waren het eyeopeners.
In die tijd hebben wij ook aangemoedigd om kinderen waar hij niet veel mee omging, eens mee te nemen. Later is hij op een clubje gegaan en dat hielp ook heel goed.
Mijn zoon vond het prettig om van ons feedback terug te krijgen, ookal was het niet altijd leuke materie, maar hij wist dat hij hulp erbij kon gebruiken.
scouting
Ik zou ook buiten school kijken naar wat contacten, scouting bv. en hem ook stimuleren met andere kinderen af te spreken, zie tips Ava.
Mijn zoon had een klasgenoot die elke dag vroeg of hij met hem wilde spelen, en die alles wilde bepalen, dus daar had mijn zoon geen zin meer in en zei elke keer weer nee. Wel sneu voor die jongen, maar vriendschap kan je niet afdwingen.
