Belonen

gemengde berichten

Ik heb éen echte succeservaring met een beloningssysteem, maar dat hoort in peutertijd. Ik had mijn zoon(tje, destijds) een erg lekker chocolaatje in het vooruitzicht gesteld als hij op de wc zou poepen. Dat hielp. En toen hij het eenmaal had gedaan wist hij dat hij het kon en was het daarna geen probleem meer.

Nadien gemengde berichten. Ik heb met zoon wel eens een stickerkaart gedaan, volgens mij voor niet te vroeg uit bed komen of zoiets, en dat ging goed. Bij dochter iets vergelijkbaars geprobeerd over een ander onderwerp, en dat hielp weinig omdat ze we soms vergaten om die sticker te plakken. Het was dus: zoveel stickers = iets leuks (ik had haar geloof ik een Donald Duck Junior beloofd ofzo). Dochter was ook al wat ouder en dan zijn die stickers ook niet zo interessant.

Kind moet er een beetje gevoelig voor zijn. Als die stickers het kind maar matig kunnen boeien schiet je er weinig mee op. En wat je wilt moet ook iets zijn dat binnen de macht van het kind ligt en zich goed en duidelijk laat omschrijven, want als het kind niet weet wat je wilt/verwacht dan lijkt het me tot mislukken gedoemd.

Groeten,

Temet

Niet

Mijn dochter ging niet of nauwelijks naar school. Ik vroeg haar wat ze graag wilde om haar over te halen. Ze wilde graag de grootste slaapkamer in huis. Zo gedaan.
Maar na 1 dag was het al weer mis, gewoon omdat de problemen met naar school gaan daarmee niet opgelost waren.
Ik geloof best weleens in omkopen maar niet in stickers.
We kregen vroeger op school poezieplaatjes van de juf. Misschien wel als beloning, maar dat weet ik niet meer, ik vond de plaatjes wel leuk en ik weet het tot nu toe.
Ik had een straf voor zoon. Later bleek dat hij dat helemaal niet gesnapt had.
De wereld is al competitief genoeg, daar hoef je zelf niet aan bij te dragen.

TJa Barvaux

Zet jij dat er in jou posts ook bij dat het uitsluitend om jou kinderen gaat waar je een mening over hebt?

Ik vind het prettig

omdat het aanbieden van een beloning mij dwingt te letten op gedrag dat goed gaat. Soms als iets een strijd geworden is met een kind ga je iedere keer benoemen wat er niet goed gaat met een stickerkaartje of iets dergelijks moet je dat dus loslaten. Het veranderd daardoor mijn gedrag en dat zou maar zo de oorzaak kunnen zijn dat het met beloning wel lukt! Tegenwoordig probeer ik gewoon op de momenten dat dingen goed gaan complimentjes te geven... (ze zijn nu 10 en 12).

Mijk

alleen mondeling

als ik iets prettig vind, of blij ben dat de kinderen iets gedaan hebben, dan bedank ik ze of ik geef ze een complimentje. Gewoon mondeling dus.
Er wordt hier eigenlijk maar een keer per jaar echt beloond en dat is bij een overgangsrapport.

Dat wil niet zeggen dat er nooit eens iets lekkers is bij de thee of dat er nooit een kadootje komt. Maar dat staat los van prestaties.

matig succesvol

Als peuter waren ze er beiden totaal niet bevattelijk voor. Later hing het af van waarover het ging. Soms zeiden ze echt: boeien dan maar geen sticker. Dan zat het toch echt diep en dan was er gewoon echtiets anders nodig. Nu is jongste 10 en vergeten we het vaak. Ze moet tafels oefenen en extra rekenen en daarvoor hebben we een stickervel. Ze heeft zelf de vakjes getekend. Het zijn er wel 100 . M.a.w ze snapt het systeem niet, het boeit haar niet, we vergeten het. Ik beloon inderdaad veel met woorden als ik gewoon weet dat iets moeite heeft gekost. Daar besteed ik aandacht aan. Of ik vraag hoe ik kan helpen ? dat kan ook zijn dat ze iets zeggen als: als jij voor mij mijn tas inpakt, ik heb het zo druk.
Zij zien dat ook als beloning en dat doe ik dan graag.

Heel soms ga ik gewon spontaan een gebakje uit het vuistje met ze eten of een ijsje halen en dan zeg: gewoon omdat jullie weer hard gewerkt hebben vandaag of andere reden. Doe ik niet heel vaak, moet wel een beetje bijzonder blijven

vroeger....

Gebruikte ik voor allerlei vormen van ongewenst gedrag beloningen. Eerste tip; het ongewenste gedrag dan dus eerst om zetten in gewenst gedrag.
Voorbeelden:
Op tijd in bed liggen en tandjes goed gepoetst;
Bord leeg gegeten en/of alles geproefd;
rustig praten met nette woorden, de hele ocht. av.mid.
uit jezelf iedere tien minuten naar huis komen tijden het buiten spelen

beloningen (handig als deze goed aansluiten bij het gewenste gedrag):
twee verhaaltjes voorlezen i.p.v. eentje
extra lekker toetje i.p.v. yoghurt of als extra een toef slagroom en een feestelijk hageltje erop;
mogen kiezen wat we de volgende dag gaan eten
een kwartier samen een spelletje doen
uitje naar kinderboerderij/ bos /naar keuze
stickertjes die na bepaald aantal tot een concreet cadeautje leiden (kleine dingetjes meestal)

Huiswerk: 10 sommetjes; een dropje
zindelijk geworden van ontlasting: mooie nieuwe onderbroekjes... hele stoere!
Boodschappen doen en als je goed geholpen hebt de koekjes mogen kiezen of snoepjes of toetjes

meer kan ik even niet meer bedenken, kun je er iets mee?

hahahahahahahahahahah

geen wonder dat het zo mis ging met dit kind: "voor elke vorm van ongewenst gedrag gebruikte ik beloningen....."

Jij bent de beloning

Hier geldt nog steeds dat ik zelf de beloning ben, samen doen wat moet gebeuren, in een aangepast tempo, met wat plezierige conversatie en een grapje of een grapje over een grapje. Beetje geduldig, er flexibel zijn als zij er aan toe zijn.

monique 228

Voor elke leeftijd kun je dit gebruiken. Het is alleen dat als ze ouder worden, wordt het genant dus moet je het wat omzichtiger aanpakken.
In mijn geval gaat het om een knul met ADHD en NLD, dat maakt het wat belangrijker dat je positief blijft insteken op elk gedrag. Maar beloningen zijn altijd oke. Als je tenminste zorgt dat het niet te materialistisch wordt.

Mijn zoon is nu 16 en nog steeds gebruik ik eigenlijk een beloningssysteemn. In het kort gezegd: Hij moet bepaalde taken doen in huis en daar zitten ook hele normale dingen bij zoals kamer opruimen en tafel afruimen, oude kranten wegbrengen enzo. Als hij dit uit zichzelf doet en voor een bepaalde tijd dan verdient hij op die manier des te meer zakgeld bij elkaar. het nadeel is echter dat als je het lang gebruikt dat het niet krijgen van de beloning een straf wordt. En zo dreig je af te glijden naar negativiteit. Een beloningssysteem moet je eigenlijk op een bepaald moment ook echt afsluiten.

Geinspireerd door dit draadje een stickerkaart

Met zoon verzonnen voor schrijfoefeningen die hij echt heel naar vind. Hij weet dat ze nuttig zijn, maar de weerstand zit diep en wij begonnen te veel te mopperen en zo zakte we steeds verder weg. Wat zou je willen. Een nerfgeweer is vast veel te duur ( hij heeft og niet veel idee wat schrijftherapie kost wij zeiden ja en hij is vlot aan de slag gegaan. Nu consequent die stickers plakken. Als hij dicipline moet tonen dan ik ook

12 maar hij werd er helemaal blij van....

Mijk

Leuk mijk

Nu volhouden! Waarom moet hij schrijffoefeningen doen?

Hangt van het 'onderwerp' af

En stickervel vol krijgen als beloning (uiteraard wel een beetje afhankelijk van de leeftijd)met na een vol stickervel een cadeautje o.i.d. in het vooruitzicht om je kind zo ver te krijgen bijv. 1x per week de kamer te laten op ruimen, of z'n tandenpoetsen kan effectief zijn.
Maar het is wat anders als een kind niet naar school wil/gaat. Daar zit toch iets heel anders achter. Niet iets wat je met een stickervel/beloningssysteem oplost lijkt mij....

Diploma's

Een van ons kinderen had een slechtte motoriek, en was voor veel dingen bang.
Sommige dingen kosten hem extra veel moeite/ moest hij veel op oefenen.
Als beloning kreeg hij een diploma.
Dit was een mooi uitgeprint papier met een toepasselijk plaatje erop,en naam datum enz.
Zo had hij naast een veter diploma van school , een fiets diploma, een rits diploma, een alleen buiten durven spelen diploma enz.
Hij was toen een jaar of zes, en bij hem hielp het echt.

Volgens Alfie Kohn

http://www.knack.be/nieuws/gezondheid/pleidooi-voor-een-onvoorwaardelijk-ouderschap-nooit-meer-straffen/article-normal-544495.html
"Je kind belonen met stickers of een andere attentie als het iets flink heeft gedaan, alweer een techniek die wordt aangeprezen door Kind en Gezin, vindt Alfie Kohn ook geen goed idee. 'Op dat punt ben ik het helemaal met hem eens', zegt Soenens. 'Op korte termijn kan het misschien de gewenste gedragsverandering teweegbrengen, maar op langere termijn raakt het kind eraan gewend en zal het almaar meer stickers of straffere beloningen nodig hebben om hetzelfde gedrag te stellen.'"

"Maar als je wilt dat je kind zijn kamer opruimt: hoe pak je dat aan als beloningen en complimenten niet mogen? Soenens: 'Breng er fun-elementen in. Hou het prettig, zet een muziekje op, doe even mee, maak er een wedstrijdje van. Dat werkt zeker goed bij jonge kinderen. Daarnaast kun je ook proberen om het belang of het nut voor het kind zelf aan te stippen: "Als je kamer aan de kant is, kan je makkelijker met je legoblokken spelen, er is meer plaats, je zult beter zien welke mannetjes je allemaal hebt, enzovoorts." Probeer altijd te vertrekken vanuit het perspectief van het kind. Dat werkt veel beter dan zeggen dat jij het beu bent om elke dag je voeten te breken in die rommelige kamer en dat ze nu dringend moeten opruimen.'"

belonen

Bij mijn kinderen heb ik belonen ingezet bij zaken waarbij ik (en zij) het belonen ook langzamerhand gingen vergeten. Ik herken dus helemaal niet dat een kind er aan gewend raakt en steeds meer stickers nodig heeft.

Bijv bij het zindelijk worden: je geeft ze een sticker als ze op het potje/wc plassen en na een x aantal stickers een beloning. Na een poosje ging het hier dus zo dat we een sticker vergaten te plakken en na nog langer was het gewoon klaar (en waren ze zindelijk).

We hebben het ook gebruikt in combinatie met vroeg uit bed willen (nachtlampje moest uit zijn) etc niet om iets te bereiken wat een kind echt niet wil (bijv naar school) want dan zou een sticker ook niet moeten helpen. Het kan ook bij eten proeven (niet bord leeg eten) en als je kind niet in de gordel wil van de auto. WE hebben het wel voor meer dingen gebruikt maar mijn geheugen laat me in de steek

AnneJ

"Als je kamer aan de kant is, kan je makkelijker met je legoblokken spelen, er is meer plaats, je zult beter zien welke mannetjes je allemaal hebt, enzovoorts." Probeer altijd te vertrekken vanuit het perspectief van het kind. Dat werkt veel beter dan zeggen dat jij het beu bent om elke dag je voeten te breken in die rommelige kamer en dat ze nu dringend moeten opruimen.'"

Tuurlijk. En als je kinderen zelf hun groenten laat telen/mee laat helpen met koken zullen ze alles braaf opeten. Enzovoort.

Leuke theorie, maar de praktijk blijkt weerbarstig. Ik kan mijn kinderen reuze goed uitleggen waarom opruimen (en het wegdoen van overtollige zooi) nuttig is. Ze knikken braaf. En doen vervolgens echt alleen maar wat als ik zeg dat het NU gebeuren moet want dat ik anders een schep en een vuilniszak pak (dit overigens nadat ik al meermalen heb aangekondigd dat komend weekend/morgen/vanmiddag/ over een uur toch echt ...)

En ik heb echt best lieve kinderen hoor, die helemaal niet slecht luisteren. Maar ze willen gewoon niet opruimen. Er is gewoon altijd iets dat net even dringender gebeuren moet: tv-kijken, minecraften, legomonster afmaken, bedenk het maar.

Groeten,

Temet

opruimen

Hier zijn ze ook niet gevoelig voor het argument dat het zo fijn spelen is op een lege vloer. Het speelgoed en de gedragen kleding worden gewoon in een hoek geschoven. Of boven op de vorige stapel in die hoek ...

hihi

Je kamer opruimen zodat je meer ruimte hebt om te spelen, dat kwartje is nog maar pas gevallen bij mijn oudste van 18! Als haar vriend blijft slapen, passen er immers niet twee matrassen op de vloer als die vloer vol ligt met boeken, kleding en make up...

hmmm

En lukt het met en sticker wel om ze te laten opruimen? Dat lijkt me nu de crux. Doen wat werkt.
Voorlopig blijf ik het toch maar samen doen waar ze het nog niet zelf doen. Ik geloof niet dat ik er nu nog kom met een sticker. Dan had ik misschien eerder moeten beginnen.

Belonen

Ik heb geloof ik wel iets gedaan toen ze klein was, maar nooit veel met belonen. Laat staan straffen.
Het voorbeeld met de kamer opruimen: er moet eens per maand gezogen en gesopt worden om het gezond te houden. Dat snapt ze al vrij lang, en ja, dan moet ze dus opruimen en toen er nog veel zooi was (pardon, prachtige playmobil bouwsels) deden we het samen, ze kreeg er zelf nog niet voldoende strucuur in.