Alles met heel het gezin doen

Zielig voor die jongen dat iedereen hem alleen laat. Vader is weg en jij hebt geen zin in hem. Met z'n 2en is niet het hele gezin. Hij wil maar 1 andere persoon erbij en dat is blijkbaar al teveel.
Kon zijn vader hem niet meenemen naar die afspraak?

Er is een verschil tussen de dingen die je noemt

Dat van persoonlijke cadeaubonnen die gezamenlijk moeten worden besteed: daar gaat hij niet over kort gezegd.

Maar volgens mij gaat het veel meer over aandacht en acceptatie: hij wil gezien worden en geaccepteerd worden in zijn aanwezigheid. Een normale wens van ieder mens en vooral van een kind.
En een kind van 9 een avond alleen laten zitten omdat je zelf te moe bent, vind ik op het eerste oog niet kunnen eerlijk gezegd. Natuurlijk heeft hij behoefte aan gezelschap. Dat lijkt me ook een normale behoefte. Je kunt wel voorstellen dan iets samen te doen: samen film kijken ipv op de computer bezig te zijn en dat jij erbij zit. Liefst een film die je allebei leuk vindt.

op tijd naar bed

Zo'n jongetje van 9 gaat toch ook nog bijtijds naar bed? Dan heb je de rest van de avond tijd voor jezelf. Die van mij lagen op die leeftijd echt wel om 20 uur in bed. Je kan hem ook eerder erin leggen en voorlezen.

Ik lees NU

Dus overdag op zaterdag dat zij wil slapen, omdat ze vannacht slecht geslapen heeft.

Dus wat voor afspraak had de vader op een zaterdag dat het kind niet mee kon?

ik had (heb) een piekeraar

en die is vaak gewoon bang alleen. ze s nu 15 en bij vlagen zit ze nog aan me geplakt. Vermoeiend maar ook wel fijn dat ze zich fijn en veilig bij ons voelt. Als stiefmoeder is dat een nog groter compliment. 9 is ook de leeftijd dat ze in een klap een stuk ouder kunnen worden (Lees maar eens terug hier. Zo veel kinderen veranderen als ze 9 zijn enorm. Die hele prepubertijd is gewoon lastig) Daar kan een kind ook flink van van zijn sokken raken. Maar jouw behoefte zijn er ook. Ik zou er dus wel rekening mee houden maar ook vertellen waarom je af en toe wel ruimte nodig hebt. En die bonnen zou ik helder zijn zijn. Daar ga jij niet over.

Hmmm overdag dus

Daar had ik overheen gelezen. Maar dat maakt natuurlijk niet wezenlijk uit. Het gaat er om dat hij het nodig heeft om niet alleen te zijn, zelfs als hij zijn eigen dingen doet.

Jij hebt in mijn ogen een niet realistisch beeld van omgaan met een 9-jarige. Het feit dat jij als volwassene hem zijn rust gunt als hij ziek is oid betekent niet dat je van hem iets soortgelijks kunt verwachten. Hij is 9, jij bent volwassen. Hij heeft behoefte aan aanwezigheid. Je hoeft hem mss geen onverdeelde aandacht te geven maar aanwezigheid lijkt me wel belangrijk.

Ik zou zeggen: zet jnu je eigenbelang opzij en geef je hem wat hij nodig heeft. Als z’n vader terug is, draag je het aan hem over, kun jij je eigen tijd claimen en trek je je erug.

te moe of ziek

Als jij te moe of ziek bent om voor een kind te zorgen, dan kan zijn vader dus niet weg. Volgens mij ligt daar de oplossing: als jij het niet trekt zal vader het over moeten nemen.
Enne, èlke afspraak is te verzetten, als dat echt nodig is. Het is maar waar iemand zijn prioriteiten legt natuurlijk.

Ik denk dat je het goed hebt opgelost

Je bent op de bank gaan liggen, bij hem in de buurt. Lijkt me een goede oplossing.

Je vraag lees ik breder. Deze jongen wil alles met z'n drieën doen als hij bij jullie is.
En daar hoef je niet altijd ja op te zeggen.
Hoe vaak is hij bij jullie?

Hij is er vaak dus (precieze planning is echt niet nodig)

Natuurlijk kun je rekening houden met zijn behoefte om veel met z'n drieën te doen. Vaak is het andersom bij stiefkinderen en willen ze vooral dingen met de eigen ouder doen. Het is een compliment naar jou dat stiefzoon jou erbij wil hebben.

Maar daarnaast kun je ook je eigen wensen aangeven. Wat ik mij herinner van die tijd (kinderen van die leeftijd) is dat je best uit kunt leggen dat jouw hoofd te vol wordt van alles wat je meemaakt op een dag. En dat je daarom soms alleen moet zijn. Zodat je hoofd weer rustig wordt en weer nieuwe dingen kunt gaan doen.
En dat je daarom niet met alles meedoet met z'n drieën.
Met een dikke knuffel dat je hem heel lief vindt. En juist graag dingen met hem doet. Maar ja, dat hoofd van jou ......

Als vader er niet is, zou ik dit niet toepassen. Wel op situaties, soms, waar aanwezigheid van beide volwassen niet nodig is.

en als zijn vader er dus te veel niet is dan

moet je met met hem in gesprek en niet met het kind.

Mijk

Begrip

'Ik vind het niet erg om een keer samen met zijn speelgoed te spelen, dat vindt hij lastig om alleen te doen, maar zoiets als computer kan hij makkelijk zelf en dan hoef ik er niet maar een beetje bij te zitten. Daarbij speelt hij niet graag met speelgoed, zelfs als er kinderen komen, dan gaat al snel de computer aan.
Ik gun hem ook zijn rust, als hij ziek is of moe. Dat mag je op die leeftijd wel leren lijkt mij. Dat heeft niets te maken met 'geen of minder aandacht geven', maar meer met grenzen: ik heb rust nodig, dus laat mij even alleen.'

Maar hij wil helemaal niet dat je met hem speelt. Alleen dat je er bent. Als je op de bank ligt en in slaap valt is het ook goed denk ik. Ik denk zelfs dat je een koptelefoon kunt opzetten met muziek waar je zelf rustig van wordt.
Mocht je slechte nachtrust een chronisch probleem zijn, dan zou ik daaraan gaan werken.
En inderdaad: als jij te moe bent om op te passen, dan heeft vader geen oppas of moet hij iemand anders inschakelen. Je geeft zelf aan dat je eigen problematiek daarbij een rol speelt. Dat lijkt me belangrijk genoeg om aan te geven dat niet alles zomaar kan.

'Erbij zijn' is overigens geen intensieve vorm van aandacht vragen, maar wel een duidelijk signaal, dat hij niet het gevoel wil hebben dat hij alleen is, dat niemand aandacht voor hem heeft. Dat is een serieus te nemen signaal. Op een dag leert hij wel dat het niet afhankelijk is van aanwezigheid, maar ik denk dat dat nu te vroeg is. Jij vraagt van hem dat hij jouw grenzen respecteert. Dat is nogal wat. Mij lijkt de vraag belangrijker of de volwassenen om hem heen zijn emotionele behoeftes respecteren.

Tsjor

Hmm

Het lijkt wel alsof je hem als een volwassene behandelt. Ik vind het niet normaal om naar bed te gaan en een 9 jarige alleen te laten. Dat had je inderdaad beter met je vriend kunnen afstemmen, als je perse overdag naar bed wil na een nachtje slecht slapen. Daar heeft een kind natuurlijk geen boodschap aan. Overigens is 21.30 in het weekend helemaal niet laat hoor. Mijn kinderen gingen wel later op die leeftijd.

Hij bepaalt natuurlijk niet dat jij moet meekijken. Hij is toch niet de baas in huis?

Nou

Toen mijn zonen 9 waren kon ik ze echt wel even alleen laten. Of even de deur uit voor een boodschap.

Ik denk

Dat je hem niet aanvoelt of begrijpt en misschien ook niet heel warme gevoelens voor hem hebt. ( dat zeg ik niet om te sneren, maar n.a.v. wat je zegt en de indruk die ik daarvan krijg)

Dat zul je toch met vader uit moeten vechten.
Als je kinderen hebt kun je niet meer altijd helemaal doen wat je zelf wilt.
Daar heeft elke ouder mee te maken. En jullie hebben hem dan nog niet eens fulltime.
Logisch toch dat hij graag met jullie is?
Met vader praten is denk ik beter, want dit is wel erg sneu voor het jongetje. Sterkte.