Aandacht voor oudste
Ik heb een kennis die 2 zoons heeft. Oudste doet het op het moment atletisch best aardig, jongste zal dat voorlopig door zijn kleine postuur nog niet gaan doen.
Waar ik nu tegenaan loop is dat als ik met haar afspreek het bijna alleen maar over de oudste gaat. Als ik facebook open kom ik foto's tegen van de ouste tijdens het sporten, met een prijs of met een mededeling "trots hij is nog maar zo jong en dan zoveelste op de westrijd de rest is minstens zo oud".
Ik word er een beetje naar van....want zoveel trots als ze over de oudste laat zien mis ik echt bij de jongste, ik heb plaatsvervangende schaamte voor haar.
klinkt bekend
Ik ken ook zulke mensen. Eén kind sport op hoog niveau en de andere niet. Maar ik ken ook mensen waarbij een van de kinderen altijd als het lastpakje wordt beschouwd en de andere als het lieverdje.
Niet leuk, maar je kunt er weinig aan doen. Behalve nadrukkelijk naar het wel en wee van het andere kind informeren.
Herkenbaar
Ik herken bij een oom en tante. Een nichtje van mij heeft altijd goed kunnen leren. Heeft rechten gestudeerd, daarna iets met advocaat en nu gaat ze voor rechter. Daar praten ze altijd op en mogen ze best trots op zijn. Maar over hun zoon die school geloof ik niet heeft afgemaakt en in de horeca werkt, praten ze niet. Heb ik ook altijd jammer gevonden. Ik zie ze bijna nooit en dan is het toch wel leuk om te horen hoe het met beide gaat.
Geen idee wat je er aan kan doen. Wel eens aan gedacht om een keer extra na zoon te informeren als het weer over dochter gaat.
Tsja
Herkenbaar, en deels onvermijdelijk. Herkenbaar binnen de familie. Mijn oma was altijd heel erg trots op mijn vader als er verhalen over vroeger werden verteld, want hij was toch zo knap en kon zo goed leren. Nu was dat idd zo, maar over mijn oom en tante hoorden we nooit iets. Misschien ook wel omdat die natuurlijk verder van ons af stonden.
Zelf maak ik me er denk ik ook wel eens schuldig aan, al probeer ik het eerlijk te verdelen. Jongste is zo ontzettend goed in muziek, oudste heeft dat veel minder. Maar beiden kunnen erg goed leren, en oudste is daarin verder en studeert al. Ik ben op beide trots, maar als het over de muziek gaat dan wint jongste gewoon.
herkenbaar op andere manier
mijn ouders waren wel trots op mij dat ik goed kon leren; dát vonden ze belangrijk. Ik was ook het favoriete kind in de familie bij sommige ooms en tantes, omdat ik het (als enige) goed deed op school. Ook raar hoor! Krijg je elk bezoek letterlijk te horen dat je veel liever/beter/verstandiger bent dan neefje of nichtje X.
Nu heb ik een creatief beroep en dat hebben ze nooit echt kunnen waarderen, mijn ouders niet. Dat ik creatief was, was wel leuk, maar daar had ik toch niks aan. Heel vervelend, ik heb heel lang het gevoel gehad (en nog steeds af en toe) dat ik het verkeerd doe. Dat kan dus ook nog, dat ouders heel duidelijk een bepaalde kwaliteit/aspect van een kind de hemel inprijzen.
Vraag naar jongste
Als het gesprek steeds over oudste gaat kan je vragen hoe het met jongste gaat. Vraag naar hoe het met hem op school gaat, naar zijn interesses, vrienden, kwaliteiten.
skik
