4,5 en niet zindelijk willen worden
Mijn dochter van 4,5 wil niet zindelijk worden en hebben alles geprobeerd. Ook belonen helpt niet.
Nu moet ze van ons 4 keer per dag naar wc en soms plast ze. Verder heeft ze nog een luier om en wordt een heel drama als we deze uitlaten.
Ze voelt het wel aankomen want gaat vaak apart staan s ze moet poepen maar zijn we altijd net teaat met op wc zetten. Plassen geeft ze ook niet aan.
Volgens mij voelt ze het wel aankomen want s ze in bad zit en moet plassen wilt ze eruit en moet ze van ons op wc en vaak doet ze dan wel wat.
Luierbroekjes
Hoe gaat het op school met verschonen?
Ik denk dat ik haar luierbroekjes zou geven en zelf laten verschonen (alleen bij plassen). Uiteindelijk gaat het wel lukken, of anders naar de huisarts om een medische oorzaak te laten uitsluiten.
Wil niet?
https://www.ouders.nl/artikelen/alles-over-zindelijk-worden
Het kan zijn dat je dochter er nog niet rijp voor is, lichamelijk maar ook wat betreft begrip valt het kwartje nog niet.
Ik zou er niet zon gespannen toestand van maken.
Ja, het is lastig, maar niet onoverkomelijk. In de meeste gevallen komt het, met wat geduld en erbij blijven, vanzelf goed.
Ga op een rustige manier een aantal vaste tijden met haar naar toilet. Blijf erbij. Zorg dat ze comfortabel zit, met een brilverkleiner en een krukje voor haar voeten.
Neem haar mee als je zelf naar het toilet gaat, natuurlijk niet uit haar spel halen of zo, maar als jullie allemaal voor of na tafel gaan handenwassen en plassen of zo.
Nu ziet het er uit of je er een strijd van maakt en dat is niet nodig en niet handig.
Geduld en vertrouwen, het is echt nog veel te vroeg om te denken aan een probleem met zindelijk worden.
Veel te vroeg?
Op de website van een ziekenhuis vond ik dat je met een kind van 5 dat overdag niet zindelijk is naar de huisarts kunt. Dus ik zou dat halve jaar afwachten maar niet veel langer, als er totaal geen progressie in zit.
School
Ze komt tussendemiddag nog thuis met eten dus kan ik haar verschonen. Alleen een probleem als ze bij een ander wil spelen want daar wil ze zich absoluut niet laten verschonen of naar wc
De dokter
En wat gaat de dokter er dan aan doen? Lijkt me in dit geval echt voorbarig.
Natuurlijk kun je de gangbare medische dingen als blaasontsteking of zoiets uitsluiten bij de huisarts, maar een afwachtend beleid, in een geval als dit wat vooral om lichamelijke en emotionele rijping gaat, lijkt me minder belastend voor iedereen.
Heb je haar gevraagd wat zij wil?
Misschien heeft je dochter zelf ideeen over de zindelijkheid.
Ze heeft er zelf last van af als ze een speelafspraak wil hebben.
zijn er nog meer momenten waar zij er zelf last van heeft?
Of kun jij die momenten creeeren?
Je verhaal komt op mij inderdaad over als : zij kan wel maar ze wil niet.
En dan is de truc om te zorgen dat zij redenen heeft om het wel te willen.
Met natuurlijk help om het ook te doen.
hier
Mijn peuter deed destijds hetzelfde, ze ging in een hoekje staan om te poepen. Plassen deed ze in haar luier omdat ze geen zin had om te stoppen met spelen om naar de wc te gaan (zei ze zelf). Er was geen medische oorzaak, ze had gewoon geen zin. Nou was ze nog geen drie, dus er was nog tijd zat, maar ze riep vrolijk vanuit de hoek dat ze aan het poepen was en daarna wel direct verschoond wilde worden. Natuurlijk zei ik dat ik niet van de bediening was en dat ze het ook op de wc kon doen als ze het zo goed voelde aankomen. Maar er veranderde niet veel. Tot ze haar oog in de speelgoedwinkel liet vallen op een babypop die ze zooooo mooi vond dat ze er alles voor over had. Maar ja, zei ik, jouw luiers zijn zo duur dat ik die pop niet kan betalen. Jammer hoor. Als jij nou eens je best gaat doen om op de wc te plassen en poepen, dan hoef ik geen luiers meer te betalen en lukt het misschien wel.
Ik heb een plaatje van de pop uit een folder geknipt en die op een zelfgemaakt stickersysteem geplakt. Als dochter thuis én op het kinderdagverblijf netjes naar de wc ging (en dan deed ik heus niet moeilijk over een ongelukje) dan kon ze na een van tevoren afgesproken periode (als de kaart vol was) de pop krijgen. Vanaf dat moment heeft ze geloof ik nog één ongelukje gehad, voor de rest belandde alles in de wc (wel gezorgd voor kinderbril met treetjes, zodat ze niet het gevoel had dat ze zelf in de wc kon vallen). De pop kwam er met veel bombarie en ze heeft er jarenlang mee gespeeld. Niet veel later heeft ze haar speen ingeruild voor een fietsstoeltje voor de pop.
Noem het omkopen, het heeft hier in ieder geval goed gewerkt. Je moet natuurlijk wel zeker weten dat het geen onmacht is, anders is het wel zielig om een worst voor te houden die het kind toch niet kan bemachtigen.
is er iets
Dat ze heel graag wil maar "absoluut" niet kan met luier? Sommige kinderen moeten even een knop omzetten, dat bijvoorbeeld fietsen beter gaat zonder luier
Mijn jongste wilde net als zijn zus zonder zijwieltjes fietsen. Het passende fietsje voor hem op dat moment dat nog in de schuur stond had een beetje vreemd langwerpig zadel. Dat je ook vaak ziet op loopfietsen.
Al heel snel kon hij daar rechtuit op fietsen, maar bij het nemen van een bocht gleed hij van het fietsje af.
Na enige observatie had ik in de gaten dat die luierprop de oorzaak van het vallen was.
Fietsen op de fiets van het buurmeisje, met een gewoon zadel, ging wel goed. Zoon had dat ook een soort van "door" Hij wilde een andere fiets, deze fiets was niet goed.
Ik hem uitgelegd dat die luier, de oorzaak was van het steeds vallen. Als hij op de WC zou kunnen plassen hoefde hij geen luier meer om en kon hij echt fietsen!
Binnen een week was het voor elkaar!
Molletje
Nee, dat is nu juist géén omkoping!
Je laat oorzaak en gevolg zien (geld op aan luiers = geld is op) en je laat zien dat je je geld maar één keer uit kunt geven en daar keuzes in kunt maken. Voor die laatste les is ze misschien wat jong, maar toch
Op deze manier belonen of staffen (de beloning of de straf is een logisch gevolg of consequentie) en heeft mi niets met omkopen te maken maar is juist heel helder en verantwoord.
Bij mij
Ik herken mij volledig in het verhaal van je dochter. Ik denk niet dat het een kwestie is van niet willen, maar van niet durven. Toen ik net zo oud was als je dochter was ik verre van zindelijk. Met een luier (34 jaar geleden, toen had je alleen maar pampers) naar de kleuterschool, gelukkig hadden ze daar alle begrip ervoor. De eerste drempel die ik moest overwinnen was mijn angst voor de wc, daarna de angst om zonder luier te lopen. Met kleine stapjes ging het vooruit, eerst thuis zonder luier, daarna kleuterschool, en uiteindelijk ook tijdens uitstapjes. Het was vooral iets psychologisch bij mij. Wat uiteindelijk de doorbraak is geweest om een dagschema te maken met plaatjes zodat ik kon zien wanneer er een wc bezoek aankwam. Net voor mijn 6de verjaardag durfde ik helemaal zonder luier naar buiten. Met uitzondering 's nachts dat heeft nog heel lang geduurd.
Ik zou
even een paar weken het probleem laten rusten en haar wat rust geven. Wel even afstemmen met school natuurlijk. En dan heel rustig opnieuw proberen. Misschien is ze wel bang of nerveus op de wc en kun je proberen om haar gezelschap te houden op de wc en gezellig kletsen of een liedje zingen, om haar wat afleiding te geven. Niet overmatig belonen, een simpele aai over de bol met een compliment kan ook al wonderen doen. Verder zou ik geen luierbroekjes, maar gewone luiers gebruiken, omdat je haar zo sneller kan verschonen bij een poepbroek.
het komt niet alleen door de Pampers
Iedereen roept wel dat het komt door de super Pampers van tegenwoordig dat kinderen steeds later zindelijk worden, maar zelf denk ik dat het meer komt door het ontbreken van rust, reinheid en regelmaat. En tegenwoordig is dat best lastig voor een ouder om daaraan te kunnen voldoen. Rust is al moeilijk als jezelf al blootgesteld wordt aan stress en regelmaat wordt ons als werkende ouder ook lastig gemaakt. En dan is er nog de factor het kind zelf. De een vind het leuk en pakt het snel op en is met de 2 jaar zindelijk, (zoals mijn jongste dochter nu 13) en de ander blijft liever nog even wat pamperen (zoals mijn oudste dochter nu 15), met als gevolg dat je jongere dochter eerder zindelijk was dan de oudste. Rond haar 5de verjaardag was (overdag) pampervrij wat betreft het plassen, om te poepen vroeg ze dan om een Pamper. Op de kleuterschool ging het na een tijdje vanzelf goed, ze zag dat andere kinderen ook gewoon naar de wc gingen en nam dat over. Poepen deed ze altijd thuis, nog steeds in een Pamper, dat duurde bijna nog een jaar en 's nachts duurde het ook wat langer, rond haar 9de was ze ook 's nachts droog.
En misschien was ik zelf ook wel te makkelijk in die tijd en greep ik snel naar de Pampers. Ook als we op vakantie gingen of een dagje naar de Efteling of dierentuin gingen deed ik ze soms nog een pamper aan. De jongste (toen 3) was al wel zindelijk, maar als ze riep "mama, ik moet plassen" en je stond in de rij van de Fata Morgana, betekende dat je binnen 10 minuten uit de rij moest komen en de wc moest halen, terwijl de oudste (toen 5) een hele andere filosofie had: "Als ik nu plas, droogt mijn broek wel op en ziet niemand het." Was het gemakzucht van mijn kant als een luie moeder, misschien wel. Maar wat ik belangrijker vond is dat er naast zindelijk worden ook andere zaken waren die aandacht vroegen, zoals plezier hebben met je gezin.
