4 jarige dramaqueen!!
Onze dochter is al vanaf dat ze 2 jaar is een behoorlijk pittige tante met een behoorlijke eigen wil! Maar de laatste paar maanden is ze wel echt extreem...
Onze dochter heeft een hekel aan alles wat strak aan haar lichaam zit. Het begon ooit met ondergoed. Dit zit volgens haar altijd tussen haar billen. Daarbij kwam ineens dat ze ook geen broeken meer aan wilt want die zitten ook te strak!! We hebben een periode gehad nou goed gelukkig heb je ook leggings en jurkjes/rokjes. Maar ja als het echt koud is dan moet je toch echt een broek aan. We mogen haar ondergoed/leggings/rokjes/broeken ook niet te hoog optrekken. jassen zijn ook echt drama en vooral als we in de auto zitten moeten die uit. Wat dan wel weer erg dubbel is? Is dat als ik haar een staart maak ik de staart altijd heel strak moet aantrekken!?
Daarbij huilt ze echt om alles? Vooral als ze haar zin niet krijgt! En dan hebben wij al 10.000x gezegt: als je iets niet leuk vind dan kan je het gewoon zeggen en hoef je niet te huilen.
We hebben van alles al geprobeerd.. we hebben belonings systemen gebruikt.. we zijn boos geworden.. we blijven op haar inpraten. Maar het lijkt alleen maar erger te worden!
En nou komt het mooiste: Op school herkennen ze dit gedrag helemaal niet?
Zo frustrerend! Wie heeft voor ons de gouden tip!?
Beetje negeren
Maar wel liefdevol, zonder boos zijn, zonder ruzie.. maak het onbelangrijk zodra dat onderwerp aan bod komt. En laat het haar zelf uitzoeken. Wil zij met koud weer een rokje aan? Je wijst haar 1 x op het weer buiten en laat haar beslissen. Gaat ze naar buiten, vindt ze het te koud en wil ze wat anders aan, ga je weer terug naar binnen (rustig en zonder tekst). Vraagt ze je hulp, geef je die en anders niet.
Negeer geprobeerd
Hallo, bedankt voor je reactie.
Geloof me het negeren van het gedrag hebben we geprobeerd. En ze mag eigenlijk altijd kiezen uit een aantal kledingstukken waarvan ik vind die bij het weer van vandaag passen. Daarbij hebben we tijd genoeg in de ochtend maar niet om ons nog even 2x te gaan omkleden. Ik vind er mag zeker een keuze zijn. Maar uiteindelijk ben ik degene die beslist of het wel of niet kan.
Ben zelf pedagogisch opgeleid. En werk elke dag met kinderen omdat ik mijn eigen gastouderopvang heb. En zo typisch dat bij deze kinderen alles werkt en bij mijn eigen dochter het allemaal niet werkt!
Maar je
Laat haar niet de consequentie van haar gedrag ervaren.
Als je dus geen tijd hebt om terug te gaan, kan je niet terug en is dat het voor die dag. Je kan nog doornemen of ze iets wil meenemen voor de achter de hand, als ze zich vergist blijkt te hebben in de kou of de regen. En maak duidelijk wanneer haar beslissing definitief is. Als je denkt dat die pas bij de deur uitgaan is. Vertrek dan iets eerder dat je nog tijd hebt om terug te gaan om iets te veranderen. Tenminste als je haar die kans wil geven.
Mijn zoon, toen 4, wilde midden in de winter een korte broek aan terwijl er buiten een pak sneeuw lag. Praten hielp niets, dus hup aan en op naar school. Voor de deur open ging, wilde hij al wat anders aan want je voelde de kou al.. maar dat anders moest en zou iets zomers zijn. Dat hebben we dus nog een keer gedaan en weer terug. Te laat op school natuurlijk. Maar het was wel een les voor hem.
Gelukkig ligt er geen sneeuw buiten dus nu iets onverstandigs aantrekken is niet zo heel cru (als ze daar de hele dag mee moet rondlopen).
Geduld en vertrouw op je gevoel
Juist omdat je met kinderen werkt, ben je wellicht wat ongeduldiger met je eigen kind. Je ziet hoe andere kinderen doen, maar verkijkt je op je eigen en vergelijkt onbewust met andere kindjes waar je voor zorgt. Bij een dramaqueen klinkt het als of je het aanstellerij vindt. Je dochter kan aandacht er mee zoeken of toch werkelijk ergens last van hebben. Wat vind de vader van haar gedrag als hij er zonder kennis van andere kinderen kijkt? Met mijn dochter van 8 heb ik inmiddels geleerd dat wat ze zegt/doet/ervaart ik serieus moet nemen tot het tegendeel bewezen is. Wellicht is ze hooggevoelig en daarmee zijn het geen aanstellers of dramaqueens. Misschien heb je iets aan de trucs en tips voor kinderen die daar mee te maken hebben en kun je met die benadering het makkelijker voor haar en jezelf maken.
Dat is een optie
Dat is inderdaad wel een goede tip. Inderdaad dan iets meegeven voor als ze beseft dat het te koud of te warm is wat ze aan heeft.
Maar ik vraag me vooral af of ze ons gewoon aan het uitproberen is? Of dat ze het echt niet fijn vind om “strakke” kleding te dragen? Want sinds kort zitten leggings ook al niet meer goed onder de rokjes/jurkjes. En ze word dan echt boos als ze van ons echt een legging moet aan doen.
Het begon ooit bij het ondergoed en tegenwoordig zit niks meer lekker volgens haar..
Annaniem
Vergelijken doe ik absoluut niet. Want de kindjes waar ik mee werk zijn tussen de 1 & 3 jaar oud. En daarbij weet ik heel goed dat je kinderen niet moet vergelijken.
Maar ben wel heel eerlijk dat het af en toe frustrerend is dat de kinderen van mijn opvang als engeltjes naar mij luisteren en mijn dochter soms absoluut niet.
We maken haar heel vaak duidelijk door te zeggen als je nou niet huilt en gewoon aan ons verteld wat er is wij jou ook beter verstaan en kunnen helpen.
En het klopt dat het voor ons heel vaak over komt als aanstellerij en zin doordrijven. Maar omdat ze “kledingtik” steeds erger word twijfel ik er ook wel aan of er niet meer aan de hand is?
Het is gewoon vervelend omdat je dan al meestal zo vervelend de dag begint en ze meestal dan de rest van de dag zo kan doorgaan. Brutaal en erg huilerig.
Model
Ik vind je streng, veeleisend klinken.
Misschien vind je dat je een supermoeder moet zijn, juist omdat je ook met kinderen werkt?
Er is niets mis met huilen, zeker niet met 4 jaar!
Haar leren dat je ook kunt praten ipv huilen doe je niet door het huilen negatief te duiden, maar door haar ruimte te geven (ook om te huilen) en daar tekst bij te geven, gewoon de dingen benoemen. Ze is pas 4 en moet dat allemaal nog leren.
Maar ik ben allang geen 4 meer en huil nog erg graag.
Kleren zou ik zoveel mogelijk los laten. Ik had daar niet meer zoveel over te zeggen toen mijn dochter 4 was. Natuurlijk klopte het weleens echt niet, echt te koud oid. Maar een vestje of legging is ook snel in haar tas gestopt en kan ze dan nog aan.
Dochter hier is 15 en nog steeds gaat ze veel te koud naar school naar mijn smaak
Ik zou ook kijken naar materiaal dat haar fijn zit. Probeer er achter te komen wat ze precies niet zo fijn vindt, waar ze last van heeft. Zonder er al teveel aandacht aan te geven, neutraal en tussen de bedrijven door. De optie dat ze je uitprobeert vervalt dan ook wel. Als jij je er niets van aantrekt kan ze het ook niet gebruiken als strijdpunt.
Saar: Supermoeder? Streng?
Waarom zou ik mezelf een supermoeder vinden als ik hier om tips vraag?
En streng is wel erg overdreven.. weet niet waar ik die impressie heb achtergelaten?
En ja ik werk met kinderen al 14 jaar, en geloof me ik ben net zoals alle andere moeders “onzeker” als het om je eigen kind gaat.
En huilen is niet erg.. als je verdrietig bent.. of pijn hebt! Maar niet als je je zin niet krijgt..? En dit heel vaak op een dag? Ook al is ze pas 4 jaar.
Geloof me ik probeer het gedrag heel vaak te negeren en haar gewoon te laten. Maar vaak is dat al niet goed.
Huilen
Ik zou haar gedrag niet negeren.
Huilen als je verdrietig bent, daar kun je nog makkelijk tekst bij vinden, met 4 jaar.
Maar gefrustreerd zijn, dat is al wat lastiger benoemen. Daar kun je haar bij helpen, en door het huilen niet af te wijzen leer je haar ook dat het ok is wensen te hebben en je gefrustreerd te voelen als die wensen niet uitkomen.
Laat dat werken met kinderen ook wat los in deze.
Andere kinderen zullen zich, hoe goed je ook bent, nooit zo veilig en vertrouwd bij je voelen, gedragen zich dus altijd voorbeeldige.
Vergelijken heeft dan ook weinig zin.
Als je dochter al te veel huilt kun je kijken of er niet wat anders achter zit. Misschien speelt er wat op school of wil ze thuis meer of minder regie.
Ze klinkt gevoelig en om als werkdiagnose te focussen op hooggevoeligheid kun je een eind komen. De manier van omgaan schaadt een kind zonder hooggevoeligheid ook niet dus dat kun je altijd doen.
Saar
Bedankt voor je tips!
Ik herken het wel
Ik ben ruim 40 jaar ouder dan je dochter, maar ik verdraag ook slecht sokken, jassen, bh's, ringen, kettingen, horloges, strakke broeken enz. Liefst alles zo wijd mogelijk en op blote voeten. Ik kan me dus best voorstellen dat je dochter daar ook last van heeft.
Ik kan ook echt chagrijnig worden als iets me in de weg zit. De tijd dat ik daardoor dramaqueen-gedrag ging vertonen ligt heel ver achter me, maar als kind weigerde ik ook soms om op mijn nieuwe schoenen te lopen. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik heb zelfs nog een jarenlang op houten boerenklompen gelopen (ja, ook naar school). Dat verdroeg ik wel. Kon ik op school onder mijn tafeltje ook makkelijk uitdoen. Ik versleet ze totdat de gaten erin vielen en dan kwamen er weer nieuwe. En het grappige is dat iedereen in de klas wel wist dat dat bij me hoorde en ik er nooit een negatieve opmerking over kreeg. Op de middelbare ben ik overgestapt op AllStars. Was ook redelijk te doen. Als brugklasser durfde ik niet op houten klompen naar school.
Voordeel is dat ik als volwassene zelf kan bepalen dat ik vrijwel altijd op blote voeten loop, mijn trouwring in n keukenlaatje laat liggen en als ik thuis ben alles wat me in de weg zit uitdoe en vervang voor iets wijds. Tegelijkertijd weet ik ook dat ik naar mijn werk die bh en nette schoenen nou eenmaal aan moet. Dat is voor een kind misschien minder makkelijk te snappen.
Hier ook
Jongste dochter heeft er ook moeite mee dat kleren knellen, dat er plaatjes in haar nek kriebelen, dat het ondergoed te strak zit. Ik zoek dan toch naar kleren die haar wel comfortabel zitten. Ze is nu acht en kiest al jaren zelf wat ze aan doet, daar heeft ze intussen wel van geleerd. Ze vraagt bij het naar bed gaan altijd wat voor weer het de volgende dag wordt en daarna legt ze haar kleren klaar. Dat kan gerust een jurk of rok met legging in de winter zijn. Ook de combinaties zijn niet altijd mijn keuze, maar ik hoef er niet in te lopen. Mijn advies aan jou: laat het los en laat haar zelf kiezen, veel minder strijd en opvoeden doe je ook op andere manieren.
Zeetakje
Je klinkt als een dubbelganger van onze dochter.
Ze heeft het inderdaad ook bij nieuwe schoenen. Dan zitten die te strak en niet lekker.
Helemaal nu de zomer voorbij is en het met slecht weer dan weer tijd is voor dichte schoenen. We hebben een warme lange zomer gehad. Dus ze heeft heel lang haar losse sandalen aan gehad. En nou is het dan weer tijd voor sneakers en laarsjes. Moet zeggen ze is inmiddels alweer gewend aan de dichte schoenen. Maar zodra er weer een nieuw paar komt (die zelf mag uitkiezen) wilt ze die thuis vaker al niet meer aan.
Als ze thuis is doet ze ook altijd haar sokken uit en moeten de elastieken en speltjes uit haar haren.
Yaron
Geloof me ik probeer het echt.
Moet wel toegeven dat ik een perfectionist ben en het misschien moeilijk vind om los te laten.
Daarom leg ik meestal meerdere opties klaar waar ze uit kan kiezen.
En ik koop al meestal alleen maar jurkjes/rokjes/leggings.. maar soms zie je dan net die ene leuke jeans Hihi.
Maar ik ga het eens proberen meer los te laten en haar zelf meer laten kiezen. Kijken of het helpt.
Dankje voor je advies x
Tashh86
De jongste is onze vierde, ben niet meer zo perfectionistisch, haha, oudste was altijd perfect in de kleren, maar bij de jongste kan het me veel minder schelen. Bij de oudste twee, jongens, legde ik de kleren klaar tot ze een jaar of 12 waren. De derde, een dochter, vond alles prima tot ze een jaar of 8 was. Nu alleen nog maar skinnys met een leuk shirt. Maar jongste is precies zoals jij je dochter omschrijft, zij wil geen maillot aan, want dan kunnen de sokken niet uit. Nieuwe schoenen vindt ze prachtig, maar niet om aan te trekken. Succes met je meisje!
Yaron
Fayen heeft een broer die alles goed vind! Meestal dan... hij kiest ook vaak zijn eigen kleding maar vind het ook niet erg als ik het klaar leg.
Jaa precies een maillot is helemaal een drama.. wel fijn om te weten dat onze dochter niet de enige is. Ga mijn best doen om het meer los te laten Hihi..
Dankjewel x
jeans
Gewone jeans hoef ik bij mijn zoon ook niet te proberen. Bij de WE hebben ze jongensjeans die heel zacht aanvoelen. Ze zien er normaal uit, maar het lijkt wel een soort joggingstof. Misschien hebben ze dat ook voor meisjes? Het heet Blue Ridge geloof ik. Verder moet ik alle etiketten uitknippen en draagt hij vrijwel alleen katoen, want wol kriebelt.
Ik vrees dat je hier wel mee zult moeten leren dealen, want bij mijn zoon is het nooit veranderd. Probeer te leren wat wel kan, maar daar ben je al mee bezig (rokjes en leggings). Misschien kan ze wollen leggings of maillots verdragen (natuurwinkels), dat kan dan de hele winter door, maar misschien kriebelen die juist en is zijde/katoen beter. Het is de moeite waard er wat energie in te steken.
Ook bij schoenen kun je zachte soorten krijgen, zoals Hush Puppies. Of misschien heeft ze een wijdere leest nodig, sommige schoenwinkels hebben dat. Clarks heeft het in elk geval voor volwassenen.
Wa het huilen betreft: neem het niet persoonlijk en wacht rustig tot het over is. Dan kan ze vast wel zeggen wat ze wil. Op bevel stoppen met huilen kan niemand, daar wordt het alleen maar erger van.
En je oppaskindjes hebben vast allerlei talenten niet die jouw dochter wel heeft, of ze hebben ander irritant gedrag. Je weet tenslotte niet hoe het bij hen 's ochtends thuis gaat!
Tamar
Ja klopt voor mijn zoontje heb ik ook de jog jeans van de WE.. heb ik inderdaad nog niet gekeken of ze deze ook voor meisjes hebben.
Tnx voor de schoenen tip.
Ik kan op zich wel tegen het huilen. Maar ik wil voor haar zo graag dat ze het gewoon kan vertellen zonder verdrietig te zijn of heel boos. Dat maakt de dag voor ons maar vooral voor haar veel gezelliger.
Klopt mijn oppaskindjes zijn thuis echt niet allemaal engeltjes Hihi. Dat hoor ik vaak genoeg van de ouders en dat ze het ook niet snappen hoe het zo’n omgedraaide wereld is hier.
zoon ook
Mijn zoon was ook zo'n drama figuur wat kleding betreft. Al vanaf heel jong wou hij juist alleen maar spijkerbroeken aan. En bepaalde truien. Alles wat ik kocht en hij niet mooi, leuk, fijn vond, droeg hij niet. Tot mijn schaamte moet ik zeggen dat ik destijds heel regelmatig ruzie gemaakt heb met hem over zijn kleding. Boos dat ik soms op hem werd. Kapper was ook zo'n drama. Het zat nooit goed. Wij hebben wat afgeruziet vroeger omdat hij weer een spijkerbroek aan wou terwijl wij naar een bruiloft of zo moesten. Geworstel in zijn kamer, boos worden, tegen hem schreeuwen. Wij hebben ook alles gedaan want niet verstandig was.
Had natuurlijk geen zin om boos te worden. Hij werd er alleen maar koppiger door. Grappig dat ik dit eigenlijk weer was vergeten maar nu komt het weer helemaal boven. Op een gegeven moment hebben wij het opgegeven. Hij deed toch niks aan wat hij niet aan wou doen.
Nu is hij 16 jaar. Een volkomen normale puber in Havo 5 maar hij is nog steeds heel precies wat kleding betreft. Nog steeds alleen maar spijkerbroeken (en ook nog zonder fratsen, kleurtjes, scheuren etc) en nu ook trainingsbroeken. Verder moeten zijn truien van die manchetmouwen hebben. Hij wil niks flodderigs dragen.
Commentaar is zinloos. Met hem naar een kledingwinkel gaan is niet leuk want hij is veel te precies en niks is goed. Hij bestelt tegenwoordig vaak zijn kleding bij Zalando, wehkamp, voetbalshop en past het dan. Valt het te groot, wijd, lelijk, gek gekleurd dan gaat het direct weer terug.
Hij heeft vorig jaar zelfs geen winterjas gehad omdat alle winterjassen te groot vielen volgens hem en kindermaten waren te kinderachtig. Dus liep hij de hele dag in een zomerjas met een dik vest eronder.
En toch is het echt een heel leuke, normale puber. Alleen dat gedoe met zijn kleding. Grrr. Oja, hij is ook nog steeds heel precies bij de kapper. Maar nu hij zelf zijn kleding uitzoekt, zoekt hij het maar uit. En dat doet hij. Heel precies en zorgvuldig.
herkenning alom
Ik heken hier ook wel dingen in, van mijn dochter maar ook de dochter van mijn vriendin. Zij is een keer naar school toe afgeleverd in pyama en een tasje met haar kleding van die dag. Ze was voor de zoveelste keer dwars en lastig zodat mijn vriendin het zo heeft opgelost. Volgens mij was het daarna ineens een stuk minder gedoe.
Mijn dochter heeft het vooral gehad met zomerse kleding en mijn zoon wilde nooit een jas aan en heeft tot zijn 14 nog bijna dagelijks kniebroeken gedragen, ook in winter, had maling aan wat anderen vonden.
Dochter heeft een keer in maart met haar bikini in de tuin gestaan want ik moest en zou het badje in de tuin zetten (de zon scheen volop maar het was uiteraard steenkoud) ik kon het niet aan haar verstand peuteren dus hup, dan ga je toch in je bikini naar buiten. Was zo over natuurlijk.
Het zal heus over een tijdje beter gaan en probeer het zoveel mogelijk bij haar te laten, dan doet ze maar gekke of onlogische dingen aan, gaat wel weer over.
Nog eens gelezen
Ik denk echt dat je teveel bovenop haar zit.
Mijn dochter had ook zo haar wensen en nukken, die regelde haar kleding fijn zelf op die leeftijd. (met hulp uiteraard, maar op haar regie)
Is nu 15 en nog steeds een ramp op dat gebied, gelukkig heb ik er nu geen last meer van. Bij haar ben ik al heel snel overgegaan op kleedgeld.
Het valt me ook op dat je zegt: 'we blijven op haar inpraten, maar.. 'Dat geeft me het gevoel dat je best wel veel verwacht van haar.
Ze is pas 4 en haar gedrag aanpassen adhv gesprekjes is best veel gevraagd...
Reageer gewoon passend en adequaat en geef vooral het goede voorbeeld. Geef ook stimulans tot oefenen. Dan komt het vanzelf goed. Maar duurt wel een paar jaar! (nogmaals, ik ben al lang geen 4 meer, maar huil nog steeds graag!)
jongensbroeken
Ik heb niet alle posts in deze draad gelezen maar wil maar even doorgeven dat mijn 9-jarige dochter de laatste paar jaar alleen nog maar jongensbroeken wil dragen. Meisjesbroeken zijn er eigenlijk alleen maar in de skinny variant, en dat haat ze. Ze droeg altijd al afdankertjes van grote broer, maar had eerder ook eigen, nieuw aangeschafte meisjesbroeken. Maar dat is dus al jaren niet meer zo, tenzij het joggingbroeken zijn.
Ook meisjeshemdejes weigert ze trouwens sinds ruim een jaar, want daar zitten vaak kantjes aan, en dat kriebelt. Gelukkig zijn er wel meisjesboxers (Hema) waar geen kantjes aan zitten, dus dat is ok. Overigens gaan onderbroeken denk ik eerder tussen je billen zitten als ze aan de achterkant niet strak zitten.
Ook dochter wil het liefst dat alles zacht en soepel is. Vorig jaar heeft ze oude thermobroeken van broer (die hebben zo'n fijne zachte binnenvoering - verkrijgbaar bij C&A) tegen elkaar ingedragen, de gaten vielen erin op een gegeven moment. Dat hield ze vol tot mei, toen was het zo warm dat ze over kon naar flodderige korte broekjes. Leuke zomerjurkjes wil ze ook alleen maar als ze niet ergens strak zitten: geen smockwerk dus, geen strakke band oid in de taille etc. Flodderige lange zomerbroeken voor meisjes waren de laatste jaren wel verkrijgbaar maar vaak met een strakke band rond de enkels - ook afgekeurd. Nog een mazzel dat een joggingbroek nog wel kan.
Dus nog even los van discussies over hoe om te gaan met huilende kinderen: kijk vooral ook eens bij de jongenskleding, misschien scheelt dat (in mijn ervaring heeft H&M leuke kleurrijke kleding ook voor jongens - helaas maar tot maat 140 oid, daarna is het allemaal donkergrijs en kaki wat de klok slaat).
Sterkte ermee
Temet
Hier weinig broeken
Gedragen als kind wollen maillots zijn ook warm. Als ik broeken droeg moesten ze wijd. Etiketjes eruitgeknipt. Toen ik naar de brugklas ging droeg ik voor het eerst een spijkerbroek.
Ik huilde ook veel als kind. Mijn ouders werden ook wel eens moe van maar ik heb me altijd gesteund en geliefd gevoeld en langzaam de consequenties van mijn keuzes laten voelen. ( sandalen in dr winter zijn niet fijn.
Ik krijg het een beetje koud van je verichtje over je dochter. Dat ze jou zit te pesten vind je echt geloofwaardiger dan dat ze last van haar kleding heeft? Ze is 4 en ze vertelt je wat ze nodig heeft. Help haar daar mee..
bij huilen
zeg je niets anders dan op een rustige liefdevolle manier: ik kan je niet verstaan, je mag uithuilen en mij dan vertellen wat er is. Vervolgens ga je in haar buurt wat anders doen en herhaal je de tekst zonodig nog 10x rustig en liefdevol. Daarmee geef je haar geen gezichtsverlies als ze snel ophoudt met huilen om het te zeggen en straf je haar huilen ook niet.
Verder dus gewoon meegaan in wat ze wil, maak je nu niet druk over kou en jurkjes en dat ze dan een broek aan moet. De dochter van mijn vriendin liep het liefst de hele winter op blote voeten en open schoenen, ze had het gewoon echt niet koud. Wie zijn wij om daar dan iets mee te doen? Mijn zoon (volwassen) vertelde gisteren dat hij in de collegezaal zat met een korte broek en een meisje naast hem had een winterjas en sjaal om. De docent maakte daar een opmerking over maar wie zou er zo gek zijn om mijn zoon te zeggen dat hij een lange broek aan moet en dat meisje dat ze een zomerjas moet dragen. Waarom zou je dat wel bij een vierjarige doen?
De gastkindjes spelen misschien ook mee
Ik meen te begrijpen dat die er overdag zijn, kinderen onder de vier jaar dus?
Zij gaat naar school. En de gastkindjes zijn dan bij jou. Zij moet jou delen.
Zou dat mee kunnen spelen?
Verder helemaal eens dat je dochter zelf aangeeft wat ze nodig heeft. Daar zou ik zo veel mogelijk in meegaan. Zeker de kleding zou ik in mee gaan.
Ik doe ook altijd mijn jas uit in de auto. Die zit namelijk helemaal niet lekker met een gordel om. En dat zal zeker zo zijn met een autozitje.
inderdaad
een jas aan in de auto? Dat is alleen prettig de eerste minuten als het echt heel erg koud is maar als het allemaal strak zit en je de rits tegen je kin krijgt is dat echt geen pretje
Herkenbaar en meeveren
Mijn ene kind kon niet tegen wijd, de ander niet tegen strak.
Zelf kan ik ook niet tegen getailleerde, strakke kleding, tegen sjaals of mutsen, ik draag geen handschoenen ruk labels er meteen uit. Ik heb een hekel aan dichte schoenen waarin ik me opgesloten voel en hete voeten krijg. Ik draag mijn luchtige lichte zomerjas open tot het overdag vriest. Ik zal nooit een string dragen, alleen als het moet een bh.
Ik begrijp je dochter volkomen.
Help haar naar een oplossing te zoeken, want het is niet leuk en ik was echt geen labelkindje.
Eén van mijn jeugdherinneringen is een rode maillot.
Hij kriebelde en het kruis zat elke keer als ik bukte op mn knieen. Ik ben van ellende gaan kruipen (3 jaar oud was ik) om hem kapot of versleten te krijgen, waarbij mijn moeder me ondankbaar vond en heeeeel verdrietig van me werd. Ik had het er blijkbaar voor over, want dat deed me op dat moment niks.
Help haar en ze zal je dankbaar zijn. Mijn moeder was te hardnekkig.
Oo herkenning
Labels,brrrr,die worden meteen verwijderd. Net als harde naden in broeken(superzachte jogdemin....met echt keiharde draad gestikt,zodat ik rode plekken op Mn benen heb...ik vijl dus de stiksel als ik de broek heb gekocht,zie je het voor je 😉 net als bij BH,die soms toch aan moet. Vijlen die naden.
Schoenen zo zacht mogelijk. Als ze niet bijna meteen goed voelen koop ik ze niet meer. Kast volvan die miskopen.
Smorgens zou ik de strijd zo min mogelijk aangaan. Ik herken de frustratie. Ik heb altijd een oude lievelingsbroek en gloednieuwe sokken op de plank liggen voor het geval dat. Als t zo’n dag is dat alles akelig zit,bv. Heel veel sokken die dan gewoon niet lekker zitten,dan wordt dat mijn kleding van die dag.zeker die sokken die dan nog heerlijk glad zijn kunnen echt fijn zijn.
Dag Tassh86, wat jij een aantal jaar geleden schreef over je dochtertje, kon ik geschreven hebben 😱. Ik zou graag weten hoe je dit verder aangepakt hebt… Hopelijk lees je dit 🤞🏻
Heel herkenbaar. Mijn tip, mamax3, lees je in op hoog sensitief strong willed. Bijv het boek of website van Janneke van Olphen. Het was hier zo' n eye opener. Deze kinderen hebben andere aanpak nodig. Het is hier veel gezelliger geworden. En ze heeft nog steeds, zo niet nog meer last van labeltjes en harde kledingstukken. Do be it. Ik zoek zachte dingen uit.
