Zoontje van 18 maanden slaapt plots heel slecht
Hey,
sinds meer dan een week slaapt ons zoontje van 1,5 jaar plots heel slecht. Het begon met niet te willen slapen als we hem er in legden. Hij begint dan hard te wenen en we hebben de afgelopen avonden dan bij hem gaan zitten en hebben hem een verhaaltje voorgelezen tot hij in slaap viel. Maar als hij dan wakker wordt en ziet dat we weg gaan, begint het wenen opnieuw. Meestal lukt het wel om hem met een verhaaltje in slaap te krijgen dus daar zit het propbleem niet echt.
Vorige nacht werd hij om 23u wakker en hebben we bij hem gaan zitten maar hij weigerde te slapen, precies of hij wist dat we weg gingen gaan. We hebben hem dan maar laten wenen en om de 10min ongeveer er naartoe gegaan om hem te troosten en terug neer te leggen. Maar elke keer we zijn kamer dan verlaten wordt hij echt hysterisch, als we dan even niet naar hem gaan gaat het gelukkig wel over in 'normaal' wenen. Het probleem is dat we echt niet weten of het verlatingsangst is of dat hij gewoon uitprobeert. Hij zit ook vaak gewoon wat te zeuren en niet echt te wenen, dus lijkt het niet altijd dat hij echt bang is. We hebben echt geen idee hoe we dit moeten aanpakken. Om de zoveel minuten er naartoe gaan hebben we dus geprobeerd maar hij houdt het echt uren vol en wij zijn gewoon uitgeput. Ik hoop ook niet dat hij er een gewoonte van maakt nu dat we bij hem blijven zitten tot hij slaapt. Dus please please please als er iemand bruikbare tips heeft?
Doorstaan
Ik ben bang dat dit zo'n fase is die je moet doorstaan. Iets van verlatingsangst.
Je doet niks verkeerd, maar dit kan lang zo doorgaan. Ik heb avonden lang op een matrasje naast het bedje van mijn oudste doorgebracht. Dan hadden we allebei tenminste rust.
De jongste stopten we in ons eigen bed erbij. Dat werkte voor hem dan weer (oudste dacht in ons bed altijd dat ie de mol moest uithangen 😀).
Inmiddels zijn ze al lang af van dit gespook want het zijn tieners.
Toch liever apart
Als mijn kinderen niet kunnen (of willen) slapen dan worden ze meestal ook rustiger als we hen bij ons nemen. Toch wil ik hier liever geen gewoonte van maken en ik denk dat de meeste ouders hier wel zo over denken. Misschien slaapt wereldwijd wel 75% van de kinderen bij hun ouders, maar in veel landen zijn daar praktische redenen voor. Niet iedereen heeft, zoals in onze Westerse wereld wel vaak het geval is, voor elk kind een aparte slaapkamer of überhaupt een afzonderlijke slaapkamer. In heel veel landen is samen slapen een noodzaak. Vroeger sliepen kinderen ook bij ons vaak bij de ouders of bij broertjes of zusjes. Op zich is daar helemaal niets verkeerd mee en ik kan me goed voorstellen dat dit heel gezellig was, maar de tijden waren toen ook anders. Het leven was niet zo gejaagd en georganiseerd. Beter of slechter? Ik weet het eerlijk gezegd niet, maar ik wil hier alvast geen gewoonte van maken.
