Wet lung en ontwikkeling
Hallo allemaal, ik zal zorgen dat dit verhaal niet te langdradig wordt. Ik heb een dochtertje van bijna 15 maanden oud. Ik heb helaas tijdens mijn zwanger schap in het ziekenhuis gelegen door hoge bloeddruk. Ze wilde me scherp in de gaten houden.. Dit veroorzaakte veel paniek bij mij en onrust. Of alles wel goed zou komen. Er werd regelmatig over vroeggeboorte gesproken bijvoorbeeld. Ook de groei werd scherp in de gaten gehouden. Gelukkig groeide ze goed. Uiteindelijk heb ik het met veel controle weten uit te zingen tot 37 weken zwangerschap en ben ik ingeleid. De bevalling kwam vlot op gang maar toch kijk ik er met gemengde gevoelens op terug. Ik ervaarde ook daarbij veel paniek. En ze controleerde mij helaas niet vaak genoeg. Uiteindelijk heb ik een ruggenprik gehad terwijl ik achteraf al tegen volledige ontsluiting aan zat. Het kostte veel moeite om te prik te zetten. En een vreselijk lompe anesthesist die onprofessionele opmerkingen maakte (nou, ik zie het al, bij jou blijft het bij 1tje..(kind) Eenmaal terug in de beval kamer kreeg ik persdrang. De ruggenprik werkte niet. De verloskundige bleef maar zeggen dat het nog “niet kon”, (te snel..) tot ik begon te schreeuwen dat ik het hoofdje voelde . Ik heb een klein halfuur geperst. Gelukkig ging dit goed. Toen mijn dochter eruit kwam kreunde ze ipv huilen.. Ik had meteen het gevoel dat ze zich niet lekker voelde.. Ze hebben haar meegenomen uiteindelijk. Ik kreeg geen uitleg wat ze gingen doen en wat er aan de hand was. Weer raakte ik in paniek ..
Lang verhaal kort. Uiteindelijk bleek er weinig echt aan de hand te zijn behalve vocht in de longen (vruchtwater) extra zuurstof, controles en bloed test. Ze kreeg ook voor de zekerheid 3 dagen antibiotica infuus wat achteraf onnodig bleek te zijn. Na een nachtje observatie mocht ze weer op de normale kraam afdeling. Ze deed alles goed en ze dronk ook krachtig.
Nu is het zo dat ik helaas een post partum depressie heb ontwikkeld. Ik zat niet op een roze wolk. Ik was gespannen en onrustig. Mijn dochter huilde ook vrij veel. Ik was heel ongelukkig.
Ze doet het gelukkig nu erg goed. Ze is bijna 15 mnd, eet en slaapt goed. Is een stuk vrolijker. Begint voorzichtig los te lopen. Maar heeft nog moeite met balans. Loopt wel aan de hand en langs tafel. Haar linker voetje buigt wat naar binnen met stappen..hele flexibele tenen. We werden er op gewezen bij het CB dat ze behalve papa en mama nog geen woordjes zegt… Helaas ook nog weinig taalbegrip. Behalve : lamp, hond en koek. Dit weet ze. Brabbelen doet ze ook. Ze speelt wel ijverig en lacht veel. Naar andere kinderen toe is ze behoorlijk verlegen en afwachtend. Fijne motoriek is goed. Eet zelf haar boterham en drinkt zelf d’r fles. Ze wijst alles aan wat ze ziet of wil hebben .. Zwaait nog niet. Maakt wel goed oogcontact en lacht eigenlijk ijk altijd terug als je naar haar lacht. Ze kan nog steeds wel snel huilen als ze ergens nieuw is bijvoorbeeld. Ik ben heel erg op haar gericht. Met name haar ontwikkeling…
Zou de wet lung na de bevalling en de behandeling daarvoor ervoor kunnen zorgen dat ze nu trager is.. Of zou ze schade opgelopen hebben? Misschien door de paniek en mijn stress laatste weken van zwangerschap. Iemand daar ervaring mee? Huisarts beweert van niet omdat Apgar score weer op klom en ze geen zuurstof tekort gehad heeft maar waarom heeft ze dan extra zuurstof gehad? Ik zit er heel erg mee..
Leuk om updates te lezen
Ik zal af en toe als er nieuwe ontwikkelingen of wat dan ook zijn dit laten weten. Vind ik andersom ook "leuk" heb in mijn omgeving niemand in een soortgelijk situatie of met dezelfde "zorgen"
Bij mij wisselt het ook per dag. Gisteren had ik dan ineens weer een "slechte" dag en maakte me weer zorgen en zag overal signalen.
Ja, half a twin. Je hebt gelijk en mooi om een positief verhaal te horen hierin.
Ik verwacht ook niet dat ze ketting kan zeggen.. Maar ben wel verrast dat ze dit woord begrijpt. Omdat haar interesse er ligt?
Wat dat betreft is mijn dochter ook een eigenwijsje. Ze doet iets wanneer ze er zelf zin in heeft.
Wat doet ze zoal op een slechte dag?
Welk gedrag zie jij dan bij haar waardoor je jij zorgen maakt?
Bij mij zijn het meer slechte momenten. Het ene moment denk ik foute boel en het andere moment denk ik niks aan het handje..
Ze heeft bij mij echt zoveel verschillende periodes gehad waarin ze echt achter elkaar de symptomen liet zien. Zo had ze een tijdje terug dat ze de hele tijd een soort kreun/schreeuw liet horen. Ik kreeg er de kriebels van en werd er bang van. Echt zonder aanleiding. Dat duurde een poosje en toen was t weer weg. En ook keek ze een poosje heel verwonderd naar haar handjes en maakte een soort rare vorm met haar vingers. Duurde ook weer een poosje en dan ineens weg. Dit soort 'dingetjes' die toch wel weer 'red flags' kunnen zijn.
Sinds ze loopt heeft ze minder 'dingetjes'. Het lijkt bij mij haast of ze ontwikkelingen wat later doorloopt. Zij trekt bijvoorbeeld pas sinds kort lades en kastjes open om alle inhoud te bestuderen en eruit te gooien. Voorheen was ze vooral geïnteresseerd in deurtje open en deurtje dicht doen.
Ik blijf met name onzeker over ontbreken taal begrip
Hmm. Herken wel wat je zegt. Het zijn met name slechte momenten. Maar dan ga ik me daar vaak zorgen om maken, als het meerdere slechte momenten zijn op een dag.. Dan ga ik meteen doordraven. Malen of het wel normaal is.. Alles analyseren. Me afvragen of ze wel alles zal gaan doen wat ze moet doen.. Tobben. Veel vergelijken met andere kinderen.. Toekomst beelden maken.. Ik ga daar dan echt ver in..
Slechte momenten zijn als ze huilerig is (ben allergisch voor huilen inmiddels..) en ik moeilijk contact kan maken. Ze erg in haar bubbel zit. En ik dan juist erg mijn best ga doen om contact te maken. Haar roepen bijvoorbeeld.. En dan reageert ze niet.. Of als een vriendin dan verteld dat haar dochter mama roept.. En ik dantegen dochter zeg:"waar is mama?" En ze me dan aan kijkt van ja? Geen idee... Ohhhh, dat vind ik dan zo jammer.. Of als een jonger kindje haar een knuffel geeft op de opvang en ze echt zo kijkt van, brr wat moet ik hiermee..?? Mijn dochter is niet echt knuffelig en dat komt dan op zo'n dag ook harder binnen. En zoek daar meteen van alles achter.. Of als andere kinderen woorden zeggen en ik bedenk dat mijn dochter nog niks zegt.. Maar voor buitenstaanders blijven het vage dingetjes.. Maar ik let op alles.
Ik word er gek van. Want er zijn naast deze dingen dus ook veel goede dingen. Zoals ik al eerder heb gezegd. En ze is nog klein.. Waardoor ik soms zelf niet meer weet of ik nu overdrijf en obsessief alles onder de loep neem of dat ik dit serieus moet nemen als "moeder instinct". En het niet weg moet wuiven.
Alles wat je zegt is zo herkenbaar!
Want ik maal me ook een slag in de rondte! Word helemaal gek van mezelf. Ik vind het soms zo moeilijk dat andere kindjes van haar leeftijd al van alles doen en kunnen.
Mijn dochter is ook niet zo knuffelig. Dat op zich hoeft niet erg te zijn en niets te betekenen. Wat ik wel moeilijk vind is te zien dat ze zo in zichzelf gekeerd is. Deelt bijna niets, wijst niet en kijkt bijvoorbeeld niet achterom als ze het op een lopen zet. Terwijl kindjes meestal toch wel stiekem kijken of mama nog wel achter ze aan loopt.
Ook kijkt ze vaak niet naar wat ik aanwijs. Dat icm met die dingetjes die ze dus af en toe had... ik was er soms van overtuigd dat het niet goed zat. Nu heb ik dat gelukkig dus minder.
Ik ben echt van plan om er niet zoveel meer mee bezig te zijn. Ik geef toe dat ik vaak bang ben dat het allemaal niet komt. Waar ik ook bang voor ben is dat ze de vaardigheden die ze al wel heeft verleerd ofzo. Ik heb mezelf voorgenomen het de komende maanden wat meer op zn beloop te laten en haar niet meer zo de hele tijd te testen. Kan ook zijn dat ze het meekrijgt of voelt en daardoor zul je net zien dat het niet komt. En eerlijk is eerlijk.. op deze leeftijd mogen ze alles nog doen en laten wat ze doen omdat ze nog zo jong zijn. Als ze straks 2 zijn en nog niet praten of begrijpen is er nog genoeg tijd om ons druk te maken(hopelijk lukt het me zo te denken)
Goed gezegd
Ik ga mijn best doen met je mee te doen!!
Loepsie hoe gaat het?
Ben even benieuwd hoe het met jou en dochter gaat? Hier weer wat moeilijke momenten gehad helaas. Van druk maken en vergelijken. Negatief denken.. Voel me hier toch wel alleen in..
Hier ook ups en downs
Hoi Lotte, wat vervelend dat je weer in zo'n dip zit.
Wat gaat er niet zo lekker? Zie je ook dingen die wel goed gaan?
Ik zal niet zeggen dat het hier allemaal perfect volgens schema loopt want dat is niet zo. Maar ik ben wel gestopt met vergelijken. Mijn kind is gewoon anders en dat probeer ik te accepteren. Dat wil niet zeggen dat ze een achterstand heeft of autistisch is maar gewoon anders dan mijn andere kinderen.
Ik krijg om de 2/3 weken een prelogopediste die langs komt en volgens haar is er niets aan de hand! Zij ziet geen kind wat autistisch is wat mij echt zo ontzettend gerust stelt. Het is natuurlijk geen garantie maar zij doet het werk al 30 jaar en ziet niets afwijkends.
Wat mijn kind nu duidelijk doet is dingen delen. Dus random iets aan mij geven en niet alleen maar functioneel. Ze begint ook kleine opdrachtjes te begrijpen maar nogmaals alleen de dingen die zij leuk vindt. Ze is bijv gek op muziek en dansen, dus als je haar vraagt om te gaan dansen begint ze meteen met haar toffe moves! Superleuk en daar geniet ik enorm van. Ook begint ze sociaal te worden ze loopt achter kinderen aan en raakt ze aan in hun gezicht. Dus bijv ogen, oren en neus en speelt naast ze. Ook deelt ze dingen met ze en lacht ze met hen.
Er wordt hier nog niet gepraat of gewezen dus dat is nog wel een dingetje. Maar ik wist echt niet dat nadoen of reageren op mijn verzoek ook wederkerigheid is. Een vb; ik vraag waar mijn oren zijn en ze wijst mijn mond aan. Ik kon me eerst focussen op dat het niet goed is maar nu focus ik op dat ze in ieder geval snapt een lichaamsdeel aan te wijzen. Haar voeten en neus snapt ze dan weer wel heel goed. Nogmaals; alleen de dingen die ze leuk vindt want haar voetjes kietel ik altijd.
Ze is hier nu 18 maanden en ik probeer de zorgen nog even voor me uit te schuiven. Eten, lopen en slapen gaan hier perfect. Een supervrolijke meid is het ook. Ze begint langzaamaan een beetjr uit haar ei te komen het gaat helaas minder snel dan ik zou willen maar ik begin wel heel erg vertrouwen te krijgen dat het goed komt.
Hoe oud is die van jou nu? Probeer je ajb ajb geen zorgen te maken. Wat laat ze nu zien waardoor je je zorgen maakt? Misschien herken ik iets wat ze bij mij deed en nu niet meer doet of juist wel. Ze deed bij mij heeeeel erg raar soms; ik heb zooooveel gehuild! Doet ze gewoon niet meer. Enige wat ze af en toe doet is die rare kreun maar zo doet ze een koe na en dan blijft ze er soms in hangen. De logopediste zegt ook dat het gewoon een lekker gevoel is bij zo'n kund en absoluut nietssss hoeft te betekenen.
Hoop wat van je te horen en zal wat vaker op dit forum kijken. Hopelijk heb je hier iets aan!
Dikke knuff
Oh en ze kan je hier nog steeds heel hard negeren
Dus als zij ergens mee bezig is kun je je schor schreeuwen, ze luistert gewoon niet. Ze begint wel 'papa' te zeggeb als ze een foto van papa ziet bijv. Of als ik vraag geef maar aan je broertje dan geeft ze het aan papa. Dus ze begint het idee een beetje te snappen maar het is het nog niet helemaal.
Sorry late reactie
Sorry. Ik had niet door dat je al gereageerd had!
Toen ik het berichtje schreef zat ik zelf ook erg slecht in mijn vel en was weer heel erg gefocust op mijn dochter. Het gaat nu gelukkig wel weer wat beter.
Ik kan niet zo concreet benoemen wat mijn dichter "doet" dat ik me nog steeds zo druk kan maken.
Het is toch vooral het gebrek aan praten. Ze zegt sinds deze week "koek" en "kekeh" kijken ("tv kijken) dus dat is toch al wel wat...
Het taal begrip gaat wel weer vooruit." waar is konijn (knuffel) " dan pakt ze haar knuffel. Ga maar in je stoel zitten en dan loopt ze naar de stoel. Lichaamsdelen benoemen doet ze soms neus en oog.. Hoorde laatst van een collega dat ze met 18 maanden de lichaamsdelen moeten kunnen aanwijzen? Hmmmm....
Ze is vooral soms nog erg in d'r eigen wereld....en niet erg knuffelig... Wat betreft kusjes geven of schoot zitten. Maar mss komt dat nog... Ze lacht wel veel en andere kinderen vind ze ook interessant.
Ze is nu ruim 16 mnd. Slapen, lopen en eten gaat goed inderdaad. Het blijft afwachten he..
Wat fijn dat jij nu minder gericht bent op haar en dat de logopedist zo positief is!! Dat zegt wel wat hoor want zij heeft ervaring.
Heeyy wat fijn!!
Wat een superleuke reactie. Ik ben oprecht blij te horen dat het beter gaat!
Ja ik moet wel eerlijk zeggen sinds de logopediste niet ziet wat ik zag zie ik het ineens ook veel minder. Als je begrijpt wat ik bedoel..
Bij mij zegt ze sinds afgelopen tijd epf en dat moet 'uit' voorstellen. Dus dan trekt ze haar sokjes uit en zegt ze epf epf. Verder zegt ze weer 'ba' dat is 'bal'. Die was ze een poosje kwijt. Maar wat ook positief is,is dat ze de gebaren van de liedjes meedoet. Dus 'visje visje in het water' doet ze met haar handjes een visje. En in de maneschijn doet ze ook heel veel mee..
Wat me trouwens opvalt is dat zij bij veel opdrachtjes wil dat ik het zelf doe. Dus als ik haar bijv vraagt iets in de prullebak te gooien geeft ze het aan mij en wil ze dat ik het doe... weet niet zo goed wat ik daarvan moet denken...
Wat ze trouwens ook haast niet meer doet, is speelgoed tollen. Dat vond ze heel leuk om te doen en daar is ze mee gestopt.
De logopediste vertelde me dat heel veel dingen die zij doet/deed gewoon nog mogen hoor. Het CB werkt met lijstjes maar in feite mogen ze nog heel lang de autistische trekjes hebben en blijft het normaal. Het wordt pas zorgelijk als het alleen máár de symptomen laat zien die op de lijstjes staan. En verder is het afwachten, genieten en met een heel klein half oogje meekijken.
Herkenbaar
Hoi Lotte,
Wat een herkenbaar verhaal over alles rondom je bevalling en de eerste periode als mama.
Ook hier een heel heftige bevalling, waar ik niet positief op terugkijk en wat naar mijn idee anders had gekund. Ook erg het gevoel gehad tijdens de bevalling niet serieus te zijn genomen en niet gehoord te worden.
Eenmaal na de bevalling had ik fysieke klachten en ons kindje had moeite met de voedingen. Wij zijn na 2 dagen naar huis gestuurd terwijl ik niet kon zitten, mijn kindje 12% onder geboortegewicht zat en nog steeds niet goed dronk, en de kraamzorg niet kon komen ivm drukte.
Ook hier geen roze wolk mede door deze punten en het feit dat mijn zoontje een huilbaby was. 8 uur per dag/nacht helemaal overstuur was de eerste 4 maanden normaal. Allerlei artsen gezien en steeds geopperd of een allergie de boosdoener kon zijn. Nee dat kon niet. Uiteindelijk na 4 maanden bleek dit dus wel het probleem en kreeg ik een heel ander, vrolijk kindje. Mama was echter zo over alle grenzen gegaan en stond zo in de vechtmodus dat ik standaard "aan stond" en niet meer kon ontspannen...resultaat: postnatale depressie. Ook hier ontwikkelt kindjelief zich heel goed, maar zie ik in voor anderen normale dingen een probleem.
Zelf heb ik hulp gezocht en ben bij een psychiatrisch verpleegkundige terecht gekomen. Ik heb met haar regelmatig gesprekken en kan dan mijn gedachten laten gaan. Zij helpt mij te relativeren en op een andere manier naar dingen in het algemeen, en mijn zoon in het bijzonder te kijken. Ikzelf heb er veel aan, en ik zou jou zoiets ook gunnen als ik je verhaal zo lees. Het helpt je ook om rust te krijgen wb je bevalling en moeizame start
