Vanaf wanneer onderscheid je en u
Vanaf welke leeftijd begin je een kind het onderscheid aan te leren tussen je en u?
Nooit heel actief gedaan
Gewoon goede voorbeeld gegeven en es een keer een gesprekje over aangenkoopt. Ik heb ze nooit on the spot gecorrigeerd. Überhaupt al blij als ze wat zeiden toen ze klein waren tegen vreemde mensen. Wij zeggen überhaupt weinig u. Alles wat bekend is is gewoon jij ook al is iemand ouder. Juffen ed zijn ook gewoon jij. Dus het gaat echt om winkels, buschauffeurs, oma van vriendje ofzo.
Gaat vanzelf
Ze wisten het bij mij allebei zo rond de kleuterleeftijd. Dan zeg je het eens en je legt het uit. Oma's en opa's en overige familie zijn hier gewoon jij.
mijn
Mijn kinderen komen uit de vorige eeuw, misschien gaat het nu anders, maar ik heb het van jongs af aangeleerd zodra ze gingen praten. Iedereen is u behalve vriendjes en vriendinnetjes, neefjes en nichtjes of wanneer iemand je vertelt dat je jij mag zeggen.
Later vervaagt dat op een natuurlijke manier en gaan ze dat zelf aanvoelen en er keuzes in maken. Wie weet doen ze het bij hun kinderen weer anders, dat merken we dan vanzelf.
Vorige eeuw
Ik heb er ook een uit de vorige eeuw 
wat Angel zegt
Zelf het goede voorbeeld geven.
Vanaf een jaar of 3 kan je uitleggen dat ouderen u zijn en vrienjes jij. Dat goede bekenden jij zijn en vreemden u. Dat oma X graag u genoemd wil worden en oma Y jij ook goed vind. Kinderen snappen dat echt wel.
On the spot corrigeren heb ik wel gedaan om opa niet de kans te geven de kinderen helemaal bang te maken met een donderpreek over respect. Dat begon al toen oudste amper verstaanbaar praatte. Assiebjief (betekenis alstublieft) kwam verkeerd binnen bij opa, eerste en laatste donderpreek. Instructie van de kinderen vooraf en als het dan toch niet helemaal een U was dan was ik opa voor met corrigeren. Nu weten ze het wel, zijn inmiddels 11 en 14.
Voorleven
Zelf het goede voorbeeld geven en beleefd zijn. Mijn kinderen hoeven geen u te zeggen tegen mijn moeder of tegen vriendinnen, tantes, ooms, enz. Maar tegen vreemden op straat, juffen, cassières in de winkel enz. wel dus daar zeg ik ook u tegen. Zo horen ze het gebruik van het woordje u en nemen ze dat vanzelf over.
Moeilijk
De meeste mensen willen niet met u aangesproken worden, dus er zijn nog maar zo weinig u's in het leven van een klein kind om het te leren. Dan geef je het goede voorbeeld of legt het je kind uit en zegt zo'n u 'zeg maar je hoor'.
Ik heb het idee dat mijn kinderen pas vanaf het voortgezet onderwijs meer u zijn gaan zeggen omdat de docenten daar doorgaans met u aangesproken worden, in tegenstelling tot de juffen en meesters op de basisschool. En ze gaan meer zelf de weide wereld in waardoor ze vaker zelf het woord voeren. Kleintjes hebben natuurlijk nog niet zoveel contact met instanties enzo.
skik
Vanzelf
Dat gaat eigenlijk vanzelf wel. Mijn kinderen horen ons regelmatig u zeggen en we verbeteren ze ook als ze het verkeerd zeggen. Vanaf een jaar of 3 snapte de tweeling het mechanisme wel maar wisten nog niet altijd wie een u was en wie een jij. Met een jaar of 5 ging dat ook prima. Onze peuter praat nog niet zo veel dus ik weet niet of die het verschil al echt snapt (nu 3 jaar) maar de tweeling dus wel op die leeftijd.
Overigens zijn er hier om de omgeving nog best veel u's. De juffen/meesters op school, sommige ouders van vriendjes, oude tantes... Er zijn hier op school ook wel kinderen die hun ouders nog met u aanspreken. Ze horen dus nog best veel u's in de omgeving.
