Slapen: advies nodig
Hallo,
Eerst maar even voorstellen, ik ben Erik en mijn vriendin (Louisa) heeft een jongetje (Noah) van ongeveer 16 maanden. Mijn vriendin woont in Engeland en we proberen zo veel mogelijk bij elkaar te zijn. Dat komt nu neer op ongeveer 5 dagen in de maand. We hebben het altijd heel fijn met z'n drieën, maar het slapen is een groot probleem. Louisa heeft vanaf Noah's geboorte altijd met hem in één bed geslapen, maar nu hij een dreumes is geworden is het bed eigenlijk te klein. Het resultaat is dat geen van ons drieën echt goed slaapt als ik er ben. Ik heb geprobeerd om Louisa ervan te overtuigen dat ze moet proberen om Noah in zijn eigen bed te laten slapen, maar tot nu toe is ze niet echt gemotiveerd. De laatste tijd komt ze met verhalen dat het goed is om met je kind in één bed te slapen en ik maak me hier eigenlijk nogal zorgen om. Het punt is namelijk dat we in februari willen proberen om samen te wonen, maar om eerlijk te zijn denk ik niet dat het op deze manier een succes gaat worden. Ik volg op dit moment een master en ik moet daar hard voor werken, in februari begin ik met een stage in Engeland. Om goed te kunnen functioneren (zowel binnen het gezin als op het werk) heb ik een goede nachtrust nodig. Al twee keer nadat ik terug ben gekomen uit Engeland was ik oververmoeid en kreeg ik de eerstvolgende dag nadat ik thuiskwam 39 graden koorts. Ik vind het moeilijk om me te bemoeien met de opvoeding, temeer omdat ik ook niet goed weet wat 'normaal' is. Hoort een dreumes nog bij zijn moeder in bed te slapen? Moeten er nu stappen worden ondernomen om hem in zijn eigen bed te laten slapen? Moet ik me als 'stiefvader' wel met dat soort dingen bemoeien en zo ja, op welke manier? Ik heb veel tegenstrijdige adviezen te gekregen en dit alles heeft me een beetje moedeloos gemaakt. Noah's biologische vader zegt dat het goed is voor een dreumes om bij zijn moeder in bed te slapen, maar hij werkt niet en wordt ook niet langdurig met het probleem geconfronteerd. Ik vraag me nu af of er wel ruimte voor me is binnen het gezin en ik weet niet welke houding ik aan moet nemen. Als iemand me advies zou kunnen geven zou ik het zeer op prijs stellen.
Alvast bedankt!
kan goed zijn
Naar mijn bescheiden mening kan het heel goed zijn voor een kind van die leeftijd om bij zijn ouders in bed te slapen. Dat geeft een stuk geborgenheid die sommige kinderen nodig hebben.
Aan de andere kant hebben ouders ook hun nachtrust nodig. En als dat niet te combineren valt heb je (dus) een probleem.
Thuis los ik dat op door de middenweg te zoeken. Kind stimuleren om in een eigen bed te slapen maar ook accepteren dat dat niet altijd lukt. 10x je bed uit omdat een kind huilt is ook niet bevorderlijk voor je nachtrust.
Wat me in jullie situatie ingewikkeld lijkt is het samenwonen. Ik denk dat je moet voorkomen dat het kind het gevoel krijgt dat hij niet meer welkom is in bed -omdat- jij er bij bent gekomen en hij daardoor door zijn moeder wordt afgewezen. Dat zal het niet makkelijker maken voor hem om zich aan jou te binden.
Concrete oplossing heb ik daar helaas niet voor.
inderdaad
Hey Hanne,
Dank voor je reactie. Ik vrees dat je gelijk hebt en ik ben ook al aan het kijken of ik een kamer kan huren bij haar in de buurt. Noah's belangen moeten natuurlijk voorop staan. Een situatie waarin hij zich niet meer welkom voelt wil ik ten alle tijden vermijden, maar tegelijkertijd vraag ik me af of Louisa op deze manier niet gewoon de makkelijkste weg kiest. Geborgenheid is belangrijk, zeker, maar aan de andere kant moet je toch ook naar een situatie toewerken waarin hij in zijn eigen bed kan slapen. Mijn komst moet daar geen factor in spelen.
lekker samen slapen, hier loste het probleem zich vanzelf op
Ons kind wilde op die leeftijd niet alleen in zijn eigen bedje slapen. Dan kun je kiezen: of er heel vaak uit 's nachts voor een huilend kind, en veel tijd kwijt zijn met het laten inslapen in zijn eigen bed, of met kind in bed lekker slapen. Bij de tweede keuze heeft iedereen een betere nachtrust. Bij ons was de keuze voor kind in bed juist een keuze voor een betere eigen nachtrust.
Als het bij jullie niet goed mogelijk is om met zijn drieën in bed te slapen, dan zou jij in een ander bed (of matras op de vloer) kunnen slapen, in dezelfde of in een andere ruimte; of jullie zouden het bed groter kunnen maken.
Bij ons is het kind bij ongeveer 3/3,5 jaar zonder problemen op een eigen kamer gaan slapen, in een eigen bed. Op een gegeven moment hadden we het gevoel dat de tijd rijp was, en hebben we in een weekend zijn eigen kamer mooi gemaakt en een bed gemaakt van een oude volwassen 1-persoonsmatras op de grond. Dat ging meteen goed: kind vond de eigen kamer een groot feest en het eigen bed ook.
Achteraf denk ik dat een deel van het probleem misschien was dat kind niet in een klein (peuter/kleuter-)bed wilde slapen! We hadden een prachtig baby/peuter/kleuter-groeibed dat nauwelijks is gebruikt. Gewoon een 'groot' bed bleek de oplossing. We hebben de matras een tijd lang op de grond laten liggen, tot we merkten dat kind niet meer uit bed rolde. Toen heeft hij een halfhoogslaper gekregen, daar was hij weer erg blij mee.
Het voordeel van een volwassen maat bed is verder dat het goedkoop is (je hoeft in principe nooit meer een ander bed voor kind te kopen) en dat het ook door volwassenen gebruikt kan worden. In de zeldzame gevallen dat kind nu bij mij in bed gaat slapen (bij ziekte of zo), gaat man in kinds bed slapen (want hij heeft ook moeite met een vol bed).
Dus je zou in de kamer van het kind alvast een volwassen matras kunnen neerleggen waar jij slaapt tot kind er aan toe is om alleen te slapen, dan ruilen jullie. Bij het ruilen natuurlijk wel die kamer feestelijk voor kind aankleden (hoeft niet duur te zijn), zodat het duidelijk een feestje wordt en een nieuwe fase markeert.
Probleem als jij het bed van kind gebruikt, kan misschien wel zijn dat jij de vader niet bent, en dat kind dit daarom misschien niet zo goed accepteert.
Achteraf heb ik spijt van alle pogingen en kopzorgen om kind alleen te laten doorslapen. Ik wou dat we veel eerder en zonder zorgen kind in het grote bed hadden laten slapen. Ons kind geeft heel goed aan wat zijn behoeftes zijn, kennelijk had hij dit nodig, en het was ook duidelijk wanneer het moment daar was dat hij alleen kon slapen - en dat ging toen ook meteen goed, de hele nacht door. Hij is nu een goede slaper en een makkelijk kind. Misschien hebben sommige/veel baby's en peuters het gewoon nodig om samen te slapen.
Zei altijd, als ze 16 zijn zal het wel over zijn
Jongste zoon heeft tot hij 3 was op onze kamer geslapen, maar wel in zijn eigen ledikantje.
Daarna ging het eigenlijk heel gelijdelijk dat hij in zijn andere bed bleef op zijn eigen kamertje.
Heb je de ruimte om een eigen bedje voor Noah naast het "familiebed" te zetten?
Het lastige is...
... Dat degenen die nu reageren vanuit een andere situatie dan de jouwe vertellen: hun kindje lag vanaf het begin veel bij hen in het gezamenlijke bed - bij jou is de situatie anders. Moeder slaapt steeds al samen met haar kindje ( er zijn trouwens heel wat mensen die daarvoor kiezen, zo ongebruikelijk is dat niet) en jij bent er later bij gekomen.
Als zij er niet voor kiest haar kindje rustig- aan in een eigen bedje op een eigen kamer te laten slapen, is het denk ik toch het verstandigst dat jullie voor een soort van LAT-ten kiezen, waarbij je eigen woon/slaapruimte hebt. Dan kan het verder in een natuurlijk tempo verlopen, en dat kan best even duren. Het is niet anders.
Slapen in vertrouwen en veiligheid is voor elk mens, groot en klein, van levensbelang, geef het de tijd!
half half
Ik herken het wel, onze oudste heeft bij ons in bed geslapen tot zijn zusjes (tweeling) geboren werden en ze nachtvoedingen kregen. Hij kon dan zelf niet slapen van hun gehuil en in overleg is hij toen in zijn eigen bed gaan en blijven slapen. Hij is nu 14,5 en slaapt bij slecht weer nog steeds bij ons, maar dan in een logeerbed op onze kamer. Hij heeft autisme, dat maakt het wat lastiger, denk ik. Onze jongste knul, nu net 8, slaapt bijna elke nacht bij ons, maar we hebben wel de afspraak gemaakt dat hij in zijn eigen bed begint. Als hij dan 's nachts wakker wordt, mag hij verhuizen naar ons toe. Hij doet dat heel stilletjes en we merken er weinig van. Hij weet dat, als hij te groot wordt, of wij teveel last krijgen, hij in zijn eigen bed moet blijven. Hebben een periode gehad waarin hij moest oefenen om een hele nacht in eigen bed te halen en met een kado'tje in het vooruitzicht is hem dat ook gelukt ( 5 nachten). Uiteraard was het na het kado'tje weer snel bij ons kruipen. Hij ligt dan ofwel tegen mij aan, of tegen mijn man, en ik ben er al zo aan gewend, dat ik er geen slaap door verlies 
Met zo'n klein hummel als Noah zou hij toch ook in zijn eigen bedje moeten kunnen beginnen? In de loop van de nacht kun je dan altijd nog verder kijken.
Succes!
Jons
hier
Ik kan absoluut niet lekker slapen met een kind in ons bed. Wij hebben het opgelost door snel een 'groot' bed voor de kinderen te kopen. Als er eentje bij ons in bed kruipt, ga ik in hun bed liggen en verder slapen.
Dit gebeurt nu bijna nooit meer, maar een tijdlang had onze dochter last van nachtmerries en toen gebeurde het bijna dagelijks.
ik was ook niet zo'n beste 'met z'n allen-slaper'
Er heeft weleens een tijdje een kind op een matrasje naast ons bed gelegen. Of een van ons in zijn/haar bed.
Nou ja, we hadden misschien een 200 x 200 bed moeten kopen voordat ons gezin ontstond, dat zou gescheeld hebben.
Maar nogmaals - de situatie van de vraagsteller is in zoverre anders als die van ons die hier reageren dat hij 'halverwege' in de slaapgewoonten valt, en dan lijkt slapen met een kindje erbij me extra lastig. Vandaar mijn suggestie om dan toch maar voorlopig te LAT-ten.
Het is lastig
als de moeder een andere visie er op na houd als dat jij dat doet. Je zal samen naar een oplossing moeten zoeken, want het werkt inderdaad niet als de 1 links wil en de ander rechts. Tips als een extra bedje naast jullie bed lijkt mij dan een goed begin bijvoorbeeld. Wil je haar toch van de kamer af zou de moeder er nu vast mee moeten beginnen haar kindje zo nu en dan in het eigen bed te leggen. Niet pas als jij er bent.
Wil de moeder pertinent niet dat haar kindje van de kamer gaat en jij wel....tja, dan is voorlopig latten wellicht de beste oplossing....succes!
Bedankt!
Hallo allemaal.
Heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik ben eruit. We gaan voorlopig lekker LAT-en. Haha! Dat is de beste oplossing voor iedereen. Louisa vond het niet zo leuk, maar ze begrijpt dat ik m'n nachtrust nodig heb.
Nogmaals bedankt!
Lees je n
Lees je erns in in Attachment Parenting en family beds, msschien snap je het dan beter.
Verder : gewoon bed breder maken, zodat er ruimte is voor iedereen.
