Peuter en wennen aan 'normaal' leven
Hallo allemaal,
Onze dochter van bijna 3 jaar moet weer heel erg wennen aan het 'normale' drukke leven van voor corona. Is zij de enige?
Er verandert sinds een paar weken best veel voor haar. Ik en mijn man werken beiden weer meer, sport en hobby's zijn weer gestart, dus we zijn minder allemaal thuis. Verder ziet ze nu meer andere mensen en kinderen dan ooit. Overal is het drukker en opa's en oma's passen vaker op. Ook de opa's en oma's die onze dochter tijdens corona minder heeft gezien.
Daarbij is ze nu erg bezig met nieuwe dingen leren. Ze leert nu snel praten, is begonnen met fietsen (met zijwielen), is bezig met cijfers en letters, kleuren en zo. Ze neemt alle dingen om haar heen echt gedetailleerd op en elke verandering merkt ze direct hoe klein die ook is.
Zijn er meer peuters die veel moeite hebben met veranderingen? Is het de leeftijd?
Hoe gaan jullie daarmee om?
Ik ben vooral op zoek naar ervaringen en tips.
Hier een peuter van 3,5 en tot de 3 was het zo’n makkelijk kind. Twee is nee, hebben we nauwelijks wat van gemerkt.
Maar sinds hij een jaar of drie is, veranderde dat. Hij kreeg er ook een zusje bij dat rond die leeftijd de kamer begon te verkennen.
Net keek ik wat foto’s terug en besefte ik me hoeveel hij is gegroeid en zich heeft ontwikkeld in dit laatste half jaar. Ook het middagdutje is er af gegaan maar eigenlijk is het dan weer snel te veel. Slaapt hij wel smiddags dan komt hij savonds pas laat in slaap.
Het voelt voor mij echt als een overgangsfase, maar soms komen er heftige emoties bij kijken.
Hoe uit zich dat bij jouw kind?
Herkenbaar! Onze dochter moest ook weer erg wennen. Een duidelijk ritme helpt hier. En in de ochtend meteen vertellen hoe de dag eruit gaat zien. Daarnaast vond ik de overgang van 2 jaar naar 3 jaar ook enorm. Toen pas begon het 'typische peutergedrag' pas echt eigenlijk. En merkte ik ook grote vooruitgang in de ontwikkeling.
Hier helpt het om veel uit te leggen, voorspelbaarheid en echt vroeg naar bed. Ik merk het meteen als ze te weinig heeft geslapen.
Dat duidelijke ritme is hier inderdaad erg belangrijk. Vooral de ochtendroutine en het bedtijdritueel zijn zowat heilig voor onze dochter.
Ik vertel haar meestal wat we die dag gaan doen, maar dingen kunnen natuurlijk ook ineens anders lopen dan gepland. Daar heeft dochter moeite mee.
Ze slaapt al een hele poos niet meer ‘s middags, alleen nog bij de gastouder die 2x per week. Eigenlijk heeft ze het nog nodig, maar ze weigert thuis. Na de lunch houden we het vaak een uurtje rustig voor haar om even bij te tanken.
Anderen valt vooral dat moeilijke omgaan met veranderingen en die driftbuien op.
Die peuters moeten ineens ook wel veel leren. Ergens begrijp ik het ook wel, maar ik vind het zo rot voor haar dat ze er lastig aan went.
Hopelijk is het echt een fase en komt dochter er vanzelf doorheen.
De driftbuien herken ik ook, al een half jaar met periodes. Het lijkt ook te maken te hebben met het willen hebben van wat regie.
Wij geven onze peuter ook best wat ruimte om zelf sommige dingen te kiezen zodat hij ook het gevoel heeft wat in te mogen brengen. Dat werkte lang goed, maar inmiddels trapt hij daar niet meer in. Als we op de fiets zitten en man zegt ‘we gaan naar rechts’ dan wordt de kleine man boos en roept ‘nee ik wil naar links!!!’. Dat kan zo een hele fietstocht doorgaan. Een andere keer, vindt hij alles prima.
Ik herken het wel. Mijn zoontje wordt in oktober 3. Een pittige peuter is hij vanaf het begin geweest, maar sinds ik weer minder thuis ben is hij enorm eenkennig naar mij toe. 'S ochtends wegbrengen is een drama, terwijl dat eerst nooit een probleem was. Slapen gaat ook moeizaam.
Vrije dagen en weekends houden we nog even rustig, hoe graag ik ook weer van alles zou ondernemen. Regelmaat en routine werken hier ook goed. Ik hou mezelf maar voor dat dit iets tijdelijks is, het is nu soms even lastig maar ooit gaat het weer over 
