Paranormaal kind van 2 en half
Wie weet hoe ik er mee om moet gaan als we gaan slapen zegt me dochter dr staat een man en voel me zelf vaak bekeken en voel me niet fijn in me eigen huis sins me dochter telkens zegt daar is die man weer en ze wijst ook naar hem me dochter is heel gevoelig voor alles stres hou me altijd heel groot laat niets merken ma tis net als of me dochter het als nog merkt heb zelf vorg jaar in ziekenhuis gelegen met een tia en krijg deze week ctscan wie kan me helpen er mee om te gaan want vind het niet fijn dat me dochter dingen ziet waar ze overstuur van raakt gr
kinderen
Voelen stress en emoties van hun ouders haarfijn aan. Daar is niets paranormaal aan, dat is simpel verklaarbaar vanuit evolutionair oogpunt: jonge kinderen zijn afhankelijk van hun ouders, en dus is de kans op overleven groter als ze alle signalen van hun ouders goed oppikken.
Ik denk dat je -ook over vervelende zaken- beter eerlijk kunt zijn (zonder nou alle details te vertellen natuurlijk), óók tegen jonge kinderen. Nu merkt je dochter jouw stress, maar doe jij alsof er niets aan de hand is. Dat is verwarrend voor haar.
Wat betreft het zien van een man in huis: dat lijkt mij een product van haar fantasie. Ook bepaald niet ongebruikelijk bij jonge kinderen trouwens.
Tip die ik toen kreeg
Beste Dutchboy87,
Als ik je verhaal lees denk ik idd dat je dochtertje hoogsensitief is. Wat zij ziet, of het echt of fantasie is, maakt in mijn ogen niets uit. Zij en jij hebben hier een emotionele reactie op en dan is het voor mij belangrijk.
Tip als ze de man ziet:
Wat helpt is als ze die "man" ziet dat jij rustig naast haar gaat zitten en over haar benen wrijft richting haar hart. Zo aard ze weer. Als ze bij is of weer contact met je kan maken praat er dan over. Stel haar vragen als hoe ziet die "man" eruit, waar lijkt hij op, zegt hij iets, wat heeft hij aan etc... zodat ze dit kan verwerken.
Als ze bang is thuis of in haar kamer door de "man", ga met haar hem zoeken...als je hem gevonden hebt praat jij tegen hem... Zeg je bv ik ben haar ouder en ben niet meer ziek en je hoeft niet meer over mijn dochter te waken/zorgen...
Neem altijd serieus wat je kid je verteld en acteer hier altijd op. Ga niet mee in de emoties maar praat er over op haar niveau. Als ze het te eng vindt om het tegen je te vertellen kan je het haar ook laten vertellen tegen haar lievelings- knuffel/pop/doekje...
Sterkte met je dochter en ik hoop dat je wat aan mijn adviezen hebt.
Ik heb ook een blog misschien vind je daar nog meer nuttige informatie
Link verwijderd door de Forumbeheerder
Groetjes
