Moeilijke start opvang
Hoi allemaal,
Dit is mijn eerste bericht hier, en ik ben op zoek naar ervaringen/tips van anderen en (hopelijk!) wat steun.
Mijn man en ik hebben een zoontje van 15 maanden dat komende week begint op het kdv. We wonen in een regio waar enorme wachtlijsten zijn voor de opvang, en ons kind kan daarom ondanks een tijdige inschrijving nu pas terecht. Het eerste jaar na mijn kraamverlof hebben we opgelost met ouderschapsverlof en heel veel hulp van onze (schoon)ouders, maar deze constructie is niet houdbaar op de lange termijn. Ook gastouders hebben lange wachttijden in deze regio, en andere opties (die wij kennen) vallen veelal buiten ons budget.
Nu is zoon afgelopen week een ochtend wezen wennen en dat is dramatisch verlopen. Toen ik hem wegbracht was hij heel rustig, geïnteresseerd in het speelgoed en de andere kinderen en hij heeft niet gehuild ofzo. Maar toen ik hem kwam halen, riep een van de leidsters opgelucht: ‘oh, wat zijn wij blij dat je er weer bent!’ Blijkbaar heeft hij de hele ochtend gehuild en heeft hij niks willen eten of drinken. Hij was na het ophalen gelukkig weer snel vrolijk.
Volgende week is zijn eerste officiële dag, maar de leidster zei dat we er rekening mee moeten houden dat hij voorlopig nog geen hele dagen aankan, en dat mijn man of ik waarschijnlijk aanwezig moeten zijn bij de lunch, zodat hij in elk geval wat eet of drinkt. Dit kunnen we voor komende week regelen, maar ook dit zal op de lange termijn uiteraard niet houdbaar zijn.
Ik zie er enorm tegenop om hem weer naar het kdv te brengen nu het zo moeilijk is verlopen. Ik had heus niet verwacht dat alles in een keer rozengeur en maneschijn zou zijn, maar uren achter elkaar compleet overstuur zijn, is wel een ander uiterste. Onze zoon is een nieuwsgierig en sociaal kind dat normaal gesproken totaal niet aan ons hangt en ook in nieuwe omgevingen heel ondernemend is. Misschien heb ik daarom verkeerde verwachtingen gehad, of ben ik naïef geweest en heb dit onderschat. Ik vind het ontzettend sneu voor hem, en merk de afgelopen dagen dat hij veel heftiger reageert als ik even de kamer uitloop. Daarnaast vind ik het ook heel vervelend voor de leidsters, die natuurlijk veel meer kinderen onder hun hoede hebben dan alleen hem.
Ik heb op het kdv gevraagd of ze tips hadden voor thuis of bij het wegbrengen, maar die hadden ze niet echt.
Misschien lezen hier andere ouders mee, of mensen die werkzaam zijn in de kinderopvang die wel een tip hebben? Of die eenzelfde soort ervaring hebben? Ik hoor graag van jullie, want ik zie er als een berg tegenop om hem volgende week weer te brengen en ben ook bang dat het afzetten nu veel moeilijker zal zijn, omdat hij weet wat er gaat gebeuren.
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Wat Biscuitje zegt.
Hoeveel dagen zal je zoontje naar het KDV gaan? Want eens in de week is eigenlijk te weinig om te wennen. Mocht dat wel het geval zijn, dan zou ik overleggen met het KDV of het mogelijk is dat hij in het begin vaker komt. Sowieso zou ik echt proberen een wenperiode af te spreken, waarin je elke keer iets langer wegblijft. Dus op dag 1 gaat hij anderhalf uur. Een dag of 2 later gaat hij drie uur. Een dag of 2 later gaat hij een hele ochtend etc. Of een ander schema, als dit niet helpt. Dit is even een flinke investering voor iedereen, maar zo gaat hij merken dat je altijd terug komt. Geen idee of het KDV hieraan mee wil werken hoor, maar je kan het altijd vragen. Maar sommige kinderen hebben gewoon meer tijd en vertrouwen nodig.
En let erop dat je zelf rustig, maar duidelijk bent. Laat niet merken aan je zoontje dat je zelf twijfelt of het moeilijk vind, hoe lastig ook. Hou het afscheid kort.
Mee lunchen is natuurlijk een heel dom idee. Ik vind het ook heel vreemd dat je niet gebeld bent om hem eerder op te halen die ene ochtend. Waarom hebben ze hem de hele ochtend laten huilen? Het had een signaal moeten zijn dat dit te snel ging zo.
Ik werk zelf in de kinderopvang en heb ruim 30 jaar ervaring.
hoi,
hier mede ouder, zoon met een moeilijke start, medische problemen gehad. Huilbaby, veel ziek geweest etc. Ik ben na een half jaar oefenen twee keer per week maar weer gestopt, mijn zoontje blijft huilen savonds, sochtends, de gehele tijd tijdens de opvang, heeft nachtmerries. Ik ben gestopt bij de opvang en werk thuis met hem. Eerst maar werken aan hechting, beschikbaar zijn etc. Dat is in zijn eerste levensjaar niet goed gegaan door de roerige start. Ik vind het niet oké als hij niet kan herstellen op de opvang. Meegaan heb ik ook geprobeerd waardoor hij mij juist nog meer in de gaten hield, hij was constant aan het kijken of ik nog wel dichtbij genoeg was.
Zo, ik heb nu even de tijd, dus ik zal proberen om zo goed mogelijk antwoord te geven op de vragen die gesteld werden.
-Frequentie: het is de bedoeling dat zoon (uiteindelijk) twee volle dagen naar de opvang gaat, op maandag en donderdag. Hij heeft een ‘mentor’ die er op de maandag is, en op de donderdag zijn er andere leidsters, waarvan er een het tweede ‘vaste gezicht’ is. Het was helaas niet mogelijk hem zo te plaatsen dat er beide dagen dezelfde leidster is.
- Oude constructie aanhouden (met ouderschapsverlof en hulp grootouders): zou nog wel even mogelijk zijn, maar niet nog drie jaar. Als we deze opvangplek zouden opgeven, komen we weer onderaan de wachtlijst, die intussen geloof ik zelfs nog langer is dan 1,5 jaar…
- Hoe het precies is verlopen die ochtend weet ik niet. Ik ben niet gebeld en er is niets in het ouderportaal geplaatst, waardoor ik ervan uit ben gegaan dat het niet erg mis was. Bij het ophalen zat zoon op de arm bij de ene leidster en was duidelijk verdrietig/huilerig, terwijl de andere dus benoemde dat ze blij waren dat ik er weer was. Hij heeft wel geslapen daar, dus dat vond ik een hoopvol punt, want hij is geen goede slaper overdag. Maarja, kan ook pure uitputting zijn geweest natuurlijk. Ik weet dat hij ook mee naar buiten is geweest in de wagen en dat dat goed ging. Maar op mijn vraag of hij de hele ochtend gehuild had, werd wel bevestigend geantwoord.
- Wenschema: we hebben de aanwijzingen van de opvang gevolgd en dat was een keer komen kijken met ouders erbij (dat duurde een half uurtje en die hele tijd heeft hij rustig en op zijn gemak gespeeld). Daarna een wenochtend alleen, dat was dus afgelopen week, en vanaf komende week zou hij dan officieel beginnen met hele dagen. Maar ik heb besloten dat ik het voorstel van Biscuitje en Venuss (dank daarvoor!) ga neerleggen om vanuit korte stukjes op te bouwen. Dus eerst 1-2 uur en steeds wat tijd erbij. Bij zoon zal het vertrouwen ook stap voor stap moeten groeien, zoals velen van jullie aangaven. Gelukkig hebben grootouders al toegezegd zoon ook eerder op te kunnen halen indien nodig.
- Lunch: daar lunchen en dan vertrekken ga ik niet doen. Als het weer zo slecht gaat dat hij niet eet of drinkt, hebben we besloten dat hij gewoon opgehaald wordt. Desnoods lunchen we eerst samen daar en vertrekken daarna ook samen. Overigens eet zoon thuis als een beer en is erg groot voor zijn leeftijd, dus als het eten daar niet direct in de gebruikelijke hoeveelheden gaat, is er geen man overboord.
- Tot slot een fijne (en logische!) tip om een vertrouwd speelgoedje mee te geven. Dit werd vanuit kdv afgeraden, omdat het kan voorkomen dat andere kindjes er dan ook mee willen spelen en daar zou zoon ook slecht op kunnen reageren. Maar al is het maar zijn eigen beker ofzo, misschien helpt het toch!
Ik hoop dat ik hiermee ieders vragen beantwoord heb. Dankjulliewel wel voor alle fijne reacties tot nu toe, dat geeft me veel vertrouwen en ook een goed idee van hoe we het kunnen aanpakken op een fijne en constructieve manier. Ik heb er vannacht echt wakker van gelegen (zoals te zien aan het tijdstip van mijn eerste post🫣), maar ik heb inmiddels nieuwe moed opgedaan!
Marchuba schreef op 29-10-2022 om 13:14:
hoi,
hier mede ouder, zoon met een moeilijke start, medische problemen gehad. Huilbaby, veel ziek geweest etc. Ik ben na een half jaar oefenen twee keer per week maar weer gestopt, mijn zoontje blijft huilen savonds, sochtends, de gehele tijd tijdens de opvang, heeft nachtmerries. Ik ben gestopt bij de opvang en werk thuis met hem. Eerst maar werken aan hechting, beschikbaar zijn etc. Dat is in zijn eerste levensjaar niet goed gegaan door de roerige start. Ik vind het niet oké als hij niet kan herstellen op de opvang. Meegaan heb ik ook geprobeerd waardoor hij mij juist nog meer in de gaten hield, hij was constant aan het kijken of ik nog wel dichtbij genoeg was.
Dat klinkt ontzettend pittig! Wat een moeilijke tijd hebben jullie ook gehad, zo te lezen. Het lijkt me erg zwaar om thuis te werken met zo’n klein kindje erbij. Ik krijg in gezelschap van zoon echt niets voor elkaar qua werk😯
Bij ons hielphet om met hele kleine stapjes op te bouwen. Eerst een half uurtje en dan weer ophalen. En zo langzaam uitbreiden. Zo leerde hij het principe kennen, de omgeving en de leidsters.
Het is ook nogal wat om zo op een vreemde plek bij vreemde mensen te worden achtergelaten.
En ik zou ook zelf duidelijk aangeven wat jullie willen proberen en hoe jullie het willen aanpakken. Dat de leidsters lunch voorstellen mogen ze doen maar hoef je natuurlijk niet in mee te gaan.
Ik zou geen twee keer op een dag afscheid gaan nemen. Hij wordt gebracht en ook weer opgehaald. Dat vertrouwen moet hij zien te krijgen.
Als hij daadwerkelijk de hele tijd overstuur is en aan het huilen, zou ik ook een telefoontje verwachten. Maar ik zou het wel opbouwen met steeds een langere periode. Sommige kinderen hebben meer tijd nodig om te wennen.
Het is rot voor alle partijen maar gewoon doorzetten lijkt mij het beste. Hij moet er toch door heen.
ik zou daar niet mee eten en dan samen gaan. Er komt een moment dat hij daar alleen moet eten en daar dat lijkt me dan best verwarrend. Dat mama ineens niet komt en bij toch moet eten.
duizel schreef op 29-10-2022 om 15:36:
ik zou daar niet mee eten en dan samen gaan. Er komt een moment dat hij daar alleen moet eten en daar dat lijkt me dan best verwarrend. Dat mama ineens niet komt en bij toch moet eten.
Ja, daar heb je een punt. Ik ga in ieder geval maandag even overleggen met de leidster en aangeven dat ik graag gebeld wil worden als het huilen weer zo aanhoudt. De reacties hier hebben me wel overtuigd dat de investering van rustig opbouwen de beste weg zal zijn. Dus dan maar ophalen na een paar uurtjes als het niet gaat de komende tijd.
hoeveel dagen gaat je zoontje naar de opvang to?
Rustig opbouwen lijkt mij inderdaad ook de beste optie. Maar dat hoeft ook geen weken te duren lijkt mij. Misschien de komende 2x gaan voor een halve dag?
Tevens deed ik altijd duidelijk bij het afscheid nemen het volgende zeggen. I. Mama gaat werken papa komt je vanmiddag weer halen..dikke kus en gaan. Kort maar krachtig afscheid.
Mijn dochter begon met 1,5 op het kdv. Ze vond het ook niet leuk. Net voorbij haar tweede verjaardag sloeg het om en vind ze het helemaal prima.
ooh sorry ik zie dat je al uitgebreid geantwoord hebt.
Kaartje1 schreef op 29-10-2022 om 19:15:
ooh sorry ik zie dat je al uitgebreid geantwoord hebt.
Geen probleem, ik vond het fijn om jouw ervaring te lezen! Gelukkig is je dochter nu blij op de opvang; ik hoop dat dat hier ook zo zal lopen 
Sige schreef op 29-10-2022 om 13:33:
- Tot slot een fijne (en logische!) tip om een vertrouwd speelgoedje mee te geven. Dit werd vanuit kdv afgeraden, omdat het kan voorkomen dat andere kindjes er dan ook mee willen spelen en daar zou zoon ook slecht op kunnen reageren. Maar al is het maar zijn eigen beker ofzo, misschien helpt het toch!
Ik vind dit wel een beetje vreemd van de kinderopvang. Mijn dochter ging pas met 2 jaar naar KDV, daarvoor altijd naar een gastouder, maar zij mocht gewoon haar knuffel meenemen. Na een poosje toen ze wat meer gewend was stimuleerden de leidsters om halverwege de ochtend haar knuffel in haar mandje te leggen. Met het middag slaapje pakte ze haar knuffel weer. Het was ook haar troost bij pijn of verdriet. Er waren ook kindjes die op momenten de speen nog hadden.
Wat al eerder werd gezegd dat ze zeggen dat ze blij zijn dat je er bent is niet professioneel. Het zou fijner zijn als ze met jou in gesprek gaan en vragen wat bij jou werkt als je zoon verdrietig is. Nemen ze hem op schoot of werkt afleiden beter, is er 1 leidster die zich over hem ontfermd of steeds een ander, enz. Vind het nogal kort door de bocht. En ja ook nu mijn dochter op school gaat zijn er nog kinderen van 4/5 jaar die het moeilijk vinden dat mama of papa weg gaat, maar ze zijn vast niet de eerste voor een juf/meester of pedagogisch leidster. Neem toch aan dat ze daar meer ervaring hebben en niet bij elk kind dat het niet meteen goed doet roepen dat ze opgelucht zijn dat jij je kind weer op komt halen.
Ik vind het allemaal heel onprofessioneel klinken. De reactie van de leidster, dat je moet komen lunchen, geen tips voor het wegbrengen, geen eigen knuffel mee, geen vast gezicht, niet bellen terwijl kind de hele ochtend overstuur is en niet wil eten... Ik zou hier absoluut niet blij van worden. Mijn dochter heeft ook veel moeite gehad met eenkennigheid en huilen bij het wegbrengen, maar de leidsters hebben het hele proces zowel mij als haar uitstekend opgevangen - en dat is ook waar ze voor opgeleid zouden moeten zijn!
Ik twijfelde nog om dit te posten, want echt helpend is het niet als je eraan vastzit, en je vertrouwen wil uitstralen naar je kindje. Maar ik vraag me toch af of er geen andere opties zijn. Heb je echt zo weinig keuze wat betreft kinderdagverblijf? Misschien een kdv dichterbij je werk, of ietsje verder fietsen / rijden? Toch wat meer betalen voor een fijne plek? Je hoeft immers geen ouderschapsverlof meer op te nemen als het goed gaat, dus misschien is er dan toch financieel wat ruimte. Je zal er sowieso doorheen moeten, want ook bij een professioneel kdv zal het wennen worden voor jou en je zoontje, maar kom op, je zou tips en begeleiding van het kdv moeten krijgen, en niet van ons. Als het echt niet anders kan dan dit kdv, zo snel mogelijk een gesprek aanvragen en dit nog eens op tafel leggen.
Renmuis schreef op 29-10-2022 om 23:50:
Ik vind het allemaal heel onprofessioneel klinken. De reactie van de leidster, dat je moet komen lunchen, geen tips voor het wegbrengen, geen eigen knuffel mee, geen vast gezicht, niet bellen terwijl kind de hele ochtend overstuur is en niet wil eten...
Nou dit dus. Hebben die leidsters enige ervaring? Of is er voor hen ondersteuning wegens gebrek aan ervaring?
Ik heb lang gewerkt in een kinderdagverblijf en daar ging het er zo echt niet aan toe. Direct drama maken na het eerste wenmoment… Tuurlijk is dat kind overstuur, je moet investeren om vertrouwen op te bouwen, veel op schoot, knuffelen, troosten,… En zeker de ouders niet op hun hart trappen, geef die ook wat vertrouwen dat het allemaal wel goed komt.
Als de leidsters de situatie zo blijven aanpakken zou ik een andere opvang zoeken.
