Moeilijk inslapen en niet doorslapen stiefdochterje van 2
Ben ik weer met een vraagje. Mijn stiefdochtertje van 2 slaapt 's avonds nogal moeilijk in en slaapt niet door. Wanneer papa haar in bed wil leggen is het drama en lukt het vaak pas tegen 23u of later voor ze uit pure vermoeidheid in slaap valt. Ik ben consequenter dan hem en mij lukt het vaak met een uurtje doorzetten om haar toch vroeger en zonder al te veel drama in bed/slaap te krijgen. Aangezien wij nog niet samenwonen en de kinderen in co-ouderschap elke week wisselen, vraag ik me af of mijn methode van doorzetten wel blijvend effect gaat hebben. Zijn er tips, dingen die ik eens zou moeten proberen? Verhaaltjes enz zou allemaal zonder succes geweest zijn (is al een lange tijd zo, al van voor ik in haar leven kwam)
Verder slaapt ze ook geen hele nacht door in haar eigen bed. Meestal rond een uur of 3 wordt ze weer wakker in bijna paniek, niet gewoon huilen, en slaapt ze wel wat onrustig verder bij papa/ons in bed tot ongeveer 6-7u. Nu had ik gedacht om hier pas aan te werken als ze 's avonds echt weer gemakkelijker gaat slapen en dan op ongeveer dezelfde manier als ik nu doe om haar in bed te krijgen: kalmeren op de arm, rustig tegen praten, eventueel melk en haar uiteindelijk als ze genoeg ontspannen is weer in haar bed leggen en bijblijven tot ze slaapt. Is dit een goed idee om dit op termijn midden in de nacht ook te doen? Of zouden jullie er al eerder mee beginnen?
duidelijkheid
ze is nu 3 en "verhaaltjes enz zijn allemaal zonder succes geweest". Vraag ik mij toch af hoelang dat geprobeerd is dan en hebben beide ouders dezelfde methode. bedenk ook dat het een mega omslag is voor die kleine hummels een scheiding en dan de ene paar dagen bij mama en de andere paar dagen bij papa. Kleintjes zijn niet altijd zo veerkrachtig als wij denken hoor. En dan "moet" ze plots ook allemaal dingen ineens die ze misschien door haar verwarring helemaal niet wil....
Ik denk dat de ouders consequent moeten zijn en hiermee aan de slag moeten en niet jij. Niet onaardig bedoeld hoor, maar dit opvoed stukje ligt bij de ouders en niet bij jou. Ik begrijp dat je veel doet met deze kinderen, maar jullie wonen niet samen. Ik denk dat je wel dingen niet goed mag vinden, maar dat dit soort dingetjes bij de ouders liggen.
Overigens hebben wij ook zo'n periode gehad, is wellicht ook wel een beetje inherent aan een 3 jarige. Wij leggen altijd de kinderen in bed met dezelfde handelingen. gewoonte gedrag dus. Verhaaltje lezen is ook goed voor de ontwikkeling dus dat zou ik persoonlijk zeker gewoon weer oppakken en als zou het niet zijn, het is een rustig intiem momentje samen met het kind. het hoeft niet te dienen om rustig in te slapen. kwamen ze eruit dan legde we ze terug, slaap lekker en een kus. De keren daarna namen we ze gewoon rustig aan de hand en legde ze terug in bed. Duidelijkheid. In bed nemen hebben wij nooit gedaan. Iedereen heeft bij ons zijn eigen bedje 
Je geeft, vind ik hoor, haar nu mega aandacht voor het feit dat ze haar bed uit komt. Melk, praten, knuffelen.....nou, daarvoor zou ik ook telkens mijn bed uitkomen bij je hoor! Gewoon lekker terug leggen zonder al te veel poespas
mama2
Sterker nog, ze is twee!
Kim
Ik denk dat het het beste is als haar ouders samen om de tafel gaan en bespreken hoe ze dit willen aanpakken want ik denk dat iedereen dezelfde methode moet hanteren.
Als ik zou moeten kiezen is het de minutenmethode: Vast ritueel voor het gaan slapen en deur dicht. Na 1 min terug gaan, laten zien dat je er bent en nog een kus geven. Na 3 min terug gaan en zeggen dat het nu tijd is om te slapen. Na 5 min: weer terug en alleen zeggen: weltrusten en dan na 7 na 9 etc. Hierdoor zal het kindje leren dat je er gewoon nog bent en de meeste kinderen slapen met zo'n methode na een week gewoon zelf in. Dit kun je 's avonds én 's nachts hanteren maar iedereen die haar naar bed brengt moet er wel achter staan.
Als de moeder dit zelf niet wil doen kunnen jullie het wel doen in jullie week maar dan moet jouw man het ook willen en kunnen want het is niet makkelijk om naar een huilend kind te luisteren.
wat bij ons hielp
Was de kamerdeur van zoon (als peuter) een klein stukje open laten staan, en rustig wat opruimen binnen gehoorsafstand. Was vouwen en zo. Als wij dan zelf naar bed gingen dan deden we zoon's kamerdeur ook dicht, hij had dan nog wel een nachtlampje. Dat nachtlampje heeft hij nog steeds (nu puber), maar hij gaat nu later naar bed dan ik.
consequent
Op zich denk ik dat kinderen best om kunnen gaan met ouders die dingen anders doen, maar zoals ik het nu begrijp zijn er minstens 3 verschillende bedtijd rituelen (jij, vader, moeder) misschien is dat wat veel. Ik zou kijken of dat naar 2 (1 per huis) teruggebracht kan worden.
Wat dat ritueel moet zijn? Geen idee. Dat hangt denk ik van het kind af. Mijn jongsten hadden veel behoefte aan geborgenheid/menselijk/huid op huid contact. Er naast gaan zitten en een hand bij ze leggen was vaak al voldoende. Zowel bij inslaap vallen als bij tussendoor wakker worden. Zij hebben ook heel veel bij ons in bed gelegen. Vanaf een jaar of 2 kwamen ze ook zelfstandig naar ons toe. En...dat ging op een gegeven moment vanzelf over toen ze die sterke behoefte contact niet meer hadden. Zal ergens rond het 3e jaar geweest zijn. Al kruipt de jongste met bijna 6 nogsteeds graag bij ons in bed.
Wat wij wel altijd heel consequent hebben gedaan is onderscheid dag-nacht maken. Dus overdag is het licht aan, wordt er gespeeld, gegeten en gedronken en gedaan maar 's nachts is het donker en stil. Dus als je wakker wordt kan je een aan over je bol krijgen, en dek ik je toe. Maar meer dan 'sstt, ga maar weer slapen' zal je niet van me horen. En eten en drinken al helemaal niet.
Maar dit is mijn/onze methode, en geeft geen enkele garantie op succes.
Bedankt al voor de tips
Papa probeert ondertussen ook mee mijn methode en met een beetje succes. Samen met de mama aan tafel gaan zitten is helaas geen optie, daar zij enkel uit is op ruzie maken en veroorzaken...
Het inslapen 's avonds lukt al beter en ze gaat ook al bijna direct haar bed in ipv nog een tijdje op de arm. We blijven er dan wel gewoon nog bij tot ze slaapt, maar we willen dit op termijn ook afbouwen.
Nu dus enkel nog een manier vinden om haar 's nachts ook weer in haar eigen bed te krijgen zonder dat ze iedereen wakker huilt...
kim
effe een tip:
als je schrijft: "Samen met de mama aan tafel gaan zitten is helaas geen optie, daar zij enkel uit is op ruzie maken en veroorzaken.." klinkt niet neutraal. Jij weet niet haar beweegredenen, dus of zij uit is op ruziemaken kun je niet weten.
Als je het neutraal formuleert voelt het wellicht ook wat afstandelijker (en dat is voor jou en de kinderen en je vriend en je ex beter): 'een gesprek met de mama leidt vaak tot ruzie'. Dan laat je in het midden hoe dat komt.
gr Angela
volhouden
"Nu dus enkel nog een manier vinden om haar 's nachts ook weer in haar eigen bed te krijgen zonder dat ze iedereen wakker huilt..."
Volhouden. Terug leggen, kus geven en weg gaan....duidelijkheid scheppen.
lees idd dat ze 2 is, excuus. Nog meer om dit toch redelijk normaal gedrag te vinden Het is niet leuk, maar met consequent volhouden bereik je het meeste.
Ik zou ook meer neutraal zijn hoor. Meer omdat ik vind dat je de andere ouder van het kind, omwille van het kind, altijd moet respecteren, ongeacht hoe jij over iemand denkt. Ze is wel de moeder van dit meisje.....of jij en je vriend haar nu leuk vinden of niet. Ik denk dat je met deze houding ook meer bereikt bij de moeder....
Neutraal zijn wordt moeilijk gemaakt
Dat van het neutraal zijn begrijp ik wel en probeer ik ook. Wat er tussen hen is en gebeurt is, dat zijn mijn vriend en zijn ex hun zaken en kom ik ook niet tussen. Maar als je bij het 1e contact al voor het grootste vuil wordt uitgescholden en beschuldigd wordt als oorzaak omdat de middelste met 2 draadjes verscheen na een ongelukkige val (waar ik nota bene niet eens bij was), dan wordt neutraal zijn en blijven wel moeilijk gemaakt hoor.
Ik probeer er ook niet van wakker te liggen en me er veel van aan te trekken, maar zo is ze ook niet enkel naar mij toe... Dan begrijpen jullie misschien net iets meer mijn mogelijk ietwat ongelukkige formulatie in mn vorig bericht
soms andere oorzaak
Toen mijn zoon nog klein was had hij ook slaapproblemen en heb ik alle tips die hierboven langskomen opgevolgd. Niets hielp. Jaren later bleek dat zijn melatonineproductie te laat op gang kwam zodat hij pas heel laat slaap kreeg en niet doorsliep.
Dat is toen nagekeken in het ziekenhuis en hij heeft melatonine op recept gehad en hij viel gewoon in slaap, net als andere kinderen.
Misschien heeft jouw stiefdochtertje ook zoiets?
Karin
Het is toch veel te vroeg om over slaapstoornissen te spreken?! Het meisje is twee en heeft een scheiding achter de rug en ouders die het niet goed samen vinden! Een kind gaat van minder onrustig slapen.
Ik zou erop inzetten dat papa een vast bedritueel bepaalt (bijv. eten, wassen, pyjama aan, verhaaltje lezen, knuffels welterusten zeggen, slapen). Jij houdt je ook aan dat ritueel als je bij je vriend bent. Of mama nou volgt of niet, dit is jullie bedritueel en dat zal het meisje snel genoeg doorhebben. Bij papa gaat het rustig en op een vaste manier. Verder bepaalt papa wat jullie doen als ze 's nachts wakker wordt. Goede tips staan hoerboven. Wees ook daar consequent in. Het is volhouden en soms is het zwaar. Blijf altijd zelf rustig en lief, bedenk je altijd dat ze dit niet doet om jullie dwars te zitten. Ze doet dit omdat ze veiligheid nodig heeft. Rituelen en voorspelbare reacties bieden veiligheid.
