Hou op met schreeuwen....
Mijn dreumes van amper 2 uit al zijn kleine en grote ongenoegens door te huilen en te schreeuwen. Hij gooit zichzelf op de grond en slaat woest met zijn armen en benen om zich heen. Ik probeer het te af te keuren door zijn kinderstoel om te draaien of hem even apart te zetten. Op het moment zelf lijkt dat te werken, maar hij begint bij een volgende gelegenheid gewoon opnieuw. Varierend van geen koekje mogen, tot niet op het aanrecht mogen klimmen en niet mogen staan in de kinderstoel...
Hoe lossen jullie dit op?
ALvast dank voor jullie hulp, ik ben echt een beetje radeloos.
Uiting
Hoe zou jij reageren als je nog geen taal tot je beschikking hebt om in een zin te vertellen wat je dwars zit?
Het is een teken van onmacht, de enige manier om iets duidelijk te maken is om te huilen en te schreeuwen.
Wees gerust, het gaat voorbij als ze eenmaal kunnen praten. Helaas voor nu moet je er doorheen en vaak tot 10 (of 100) tellen.
zeggen wat wel mag
Wat bij deze jonge kinderen vaak niet helpt is zeggen wat ze niet mogen doen. Je kan beter zeggen wat ze wel mogen. Dus niet zeggen: niet gaan staan in je stoel maar: zitten in je stoel. Niet zeggen: jij mag geen koekje, maar: koekje is klaar, wil je een mandarijntje? Niet klimmen op het aanrecht: kom klim maar in mij!
Dit voorkomt een hoop boze buien.
en op andere momenten
meer controle geven. Dus bij alles wat kan een keuze geven tussen 2 dingen: 2 broeken, 2 shirts, welke schoenen, etc. En bedenk je voor je nee zegt, of de nee echt nodig is. Kies echt een paar dingen uit waar je op staat (bij mij was dat niet slaan, niet bijten, niet de weg overrennen, geen spullen stukmaken) en laat de rest gaan. Je zult zien dat het dan echt makkelijker wordt.
En als hij een driftbui heeft, is dit uit onmacht, niet omdat hij stout is.
Bij mijn kinderen werkte het beste om ze uit te laten razen en zelf rustig te blijven. En dan als ze klaar zijn, af leiden en wat anders doen. Als hij een echt dwarse bui heeft, dan kan het enorm helpen om iets geks te gaan doen. Als het warm is buiten met water spelen, of in plassen stampen.
En verder hebben jongens echt een fysieke uitlaatklep nodig. Dus elke dag veel actief bezig laten zijn. Naar het park, fietsen, wandelen, dat soort dingen. Daar krijg je echt een makkelijker kind van.
Ik weet het nog heel goed van mijn 2e. Ik was op een gegeven moment echt helemaal radeloos, maar met deze aanpak is het echt helemaal goed gekomen!
welkom in de peuterpubertijd.....
Vermoeiend he? Heeft dus met frustraties te maken, door het nog niet goed kunnen uiten zoals hiervoor al gezegd.
Zorg wel voor een eenduidig "strafbeleid". Waar is hij van onder de indruk? Oudste vond op de gang echt verschrikkelijk en werkte heel goed, jongste vond dat een mooi spelletje en kwam gelijk weer binnen. Zij was juist weer onder de indruk om vast in de kinderstoel te zitten met het gezicht naar de muur. Het werd beter toen ze goed kon praten.
Gaat je dreumes ook naar het kdv?
twee dingen
Ter voorkoming: behalve de controle geven en vooral niet over alles een toestand maken is er nog eentje: dingen aankondigen. Kinderen abrupt uit hun spel halen bijvoorbeeld is een recept voor herrie. Kondig van tevoren aan: we gaan over 10 minuten weg uit de speeltuin. We gaan over 5 minuten weg... etc. Nee, kind kan nog niet klokkijken, maar ik liet ze dan altijd mijn horloge zien: als deze wijzer op dat streepje staat gaan we weg. En dan vijf minuten later bijvoorbeeld: kijk, hij staat nu een streepje verder, en straks als hij op dat streepje staat - etc. Dat helpt wel wat.
Verder zegt iedereen altijd dat die driftbuien komen omdat een kind zichzelf nog niet met taal kan uiten, maar dat is op zijn best gedeeltelijk waar. Mijn oudste had amper driftbuien en was een erg goede prater, maar mijn dochter was ook een erg goede prater en een kruidvaatje met een kort lontje. Dat is ze overigens nog altijd, en schreeuw- en krijspartijen komen dan ook nog regelmatig voor. Ze is nu 5,5. Dat je dus niet denkt dat je er over een jaar helemaal vanaf bent 
Maar controle geven en aankondigen werkt echt,dat geeft grip op de gebeurtenissen en helpt enorm in het voorkomen van uitbarstingen.
Groeten,
Temet
laatste keer = 1 keer
Wat ook een goede is om ze te leren dat de "laatste keer" (van de glijbaan) dus nog één keer is.
Op een gegeven moment willen ze natuurlijk "nog een keertje" en "nog een keertje" iets doen. Het begrip "laatste keer" kunnen sommige kinderen moeilijk aanleren (heeft hier wel even geduurd namelijk).
Ik zei op een gegeven moment dus ook: "dit is de laatste keer", hoe vaak is dat dus nog? "Inderdaad nog één keer" en dan gaan we naar huis.
nav marie
Ik doe hier dus vaak 3 keer of 5 keer, ook weer dat enige tijd van tevoren aankondigen. En vervolgens dan aftellen "en nu dus nog 2 keer" etc.
Als ik plompverloren zeg dat iets de laatste keer wordt geeft dat soms meer mot, vandaar.
Groeten,
Temet
