heet pepertje van 2,5jr
Hoi,
Ik ben nieuw hier. Ik ben op zoek naar medestanders in het opvoeden van "hete pepertjes" zoals onze dochter van 2,5jr er een is.
Soms krijst ze de trommelvliezen uit mijn oren om me daarna ook nog eens een klap rond mijn oren te geven... Zijn kinderen van die leeftijd altijd zo? Rond haar tweede verjaardag had ze het echt in de gaten: "ik ben twee en ik zeg nee". Ik dacht, het zal wel bij de leeftijd horen. Maar nu kan ik er soms geen land mee bezeilen.
Het is echt een lieverdje hoor. Ook voor haar babyzusje van 4mnd. Ze deelt al haar eten/snoepjes/drinken met je. Gaat iets voor je halen als je dat vraagt. Verkiest een tomaat boven een koekje. Pakt zelf boekjes om te lezen op de bank. Kan zo lekker 'kletsen' met haar knuffels. En ze heeft van die mooie, grote, bruine kijkers waar iedereen gelijk verliefd op wordt.
Maar probeer haar tanden maar eens te poetsen of haar haren te wassen, dat begint met "huilen" en dat wordt krijsen (iedereen hier denkt dat ik haar slaag geef) en als ik dan tandenknarsend doorzet dan smijt ze zichzelf op de grond en begint wild rond zich heen te slaan. Zucht... Het maakt haar ook niets uit of we uit of thuis zijn. Ze zet het hele gezin gewoon voor schut als ze daar zin in heeft.
Ik denk iedere dag opnieuw: positief blijven, creatief denken, flexibel zijn, en vooral: humor gebruiken! Maar op een gegeven moment raakt je geduld steeds sneller op, toch?
Wie herkent dit? En hoe ga je ermee om? Is dit abnormaal gedrag?
Nee
Maar als iets moet, dan moet het. Dus tandenpoetsen gaat dan maar in de houdgreep, zo snel mogelijk en vrolijk liedjes blijven zingen. Haren wassen hoeft niet zo vaak bij kinderen, anders misschien na het zwemmen ofzo?
Ik moet zeggen dat mijn zoon van 2.5 heel erg voor rede vatbaar is en zo'n methode als houdgreep niet meer dan een of twee keer nodig is.
Verder je niet voor schut voelen staan, negeer de omgeving en reageer zoals jij dat wil. De meeste mensen weten hoe wisselturig peuters kunnen zijn.
Herkenbaar 
Maak je niet druk om wat anderen denken over je moeder zijn in het openbaar.
Ik moet altijd glimlachen als er zo'n "gevecht" plaatsvindt in de supermarkt.
En de reacties zijn nogal verschillend van ouders, je ziet dat ze er gauw een krentenbol instoppen (fout) en dat de zak chips toch de kar in gaat (fout) en dat ze wel los mogen rennen (fout)dat ze helemaal blij verrukt toch dat speelgoedje bij de kassa afrekenen, na een immense driftbui.(fout)
Onthoudt één ding, je staat meer voor schut, en verliest meer, en het wordt steeds frequenter,(want het werkt voor je kind) als je toegeeft aan de nukken en het gekrijs, dan wanneer de standvastig en consequent blijft.
Sterkte!
dank
Dank voor het begrip en fijn dat het herkenbaar is. Soms vraag ik me echt af waar ik in godsnaam mee bezig ben. Mijn dochter lijkt dan wel een wilde en ik dus ook.
Ik heb met zeer moeilijke kindjes in de jeugdzorg gewerkt. Maar daar moest je ten alle tijde voorkomen dat het zo'n gevecht zou worden. Een fysieke machtsstrijd kan niet met een kind van een ander!
Maar dat het met je eigen kind heel anders is... dat heb ik nu wel begrepen. Ik zou nu nooit meer in de jeugdzorg (in ieder geval niet die doelgroep) kunnen werken.
Anyway, extra bijkomstigheid is nog dat mijn man uit een heel andere cultuur komt en dat hun manier van opvoeden mijlenver van die van de Nederlandse zit... Niet dat hij het er altijd zo mee eens is, maar het werkt toch lastiger.
@MamaAfrika
...altijd rustig blijven...
...even diep ademhalen...
ZEN
keuzes geven
Bij die leeftijd helpt een beetje meeveren vaak wel. Dus investeer in een paar verschillende tandenborstels en laat haar kiezen met welke ze wil poetsen. Doordat ze het idee hebben wat te zeggen te hebben, gaat het vaak (niet altijd) beter.
En verder, heel veel laten gaan. Kies een paar strijdpunten uit, en maak je om de rest niet druk, en prijs je dochter bij alles wat wel goed gaat de hemel in.
En mijn laatste tip, zorg dat je elke avond even echt de tijd hebt voor haar en sluit de dag altijd af met een verhaaltje 1 op 1. Ik merk dat ik dat juist na een moeilijke dag echt nodig heb om ze weer een beetje lief te vinden 
Ik had trouwens ook een baby toen mijn oudste 2 was, en om jaloezie te voorkomen, ging ik niet gelijk naar de baby toe als die huilde, maar zei ik hardop "ik ben nu even met grote broer bezig, dus je moet even wachten". Waarom grote broer mij dan naar de baby sleurde
Kleine stapjes?
Bij ons hielp het wel om het in hele kleine stapjes te doen. Dat haren wassen en tanden poetsen zijn niet echt dingen die levensbedreigend zijn, sla het niet dagelijks gebeurd, maar je wilt wel een zekere voorspelbaarheid en regelmaat.
Bij tandenpoetsen ging het hier het beste met een poetsliedje. Op de wijs van vader jakob. Tanden poets rits rats roets, wat een mooie tanden, heel mooi schoon.
Dan wisten ze, als het liedje klaar is, ben ik klaar. Ik deed het dan bij de beer. En prees de beer daarna uitvoerig. Dan bij mij, en dan liet ik mijn mooie tanden prijzen door het kind. Het kind mocht dan bij mij poetsen.men dan het kind zelf, waarbij ik samen met het kind de borstel vasthield. Het ging niet altijd zo geweldig als het consultaiebureau zou willen, maar ze hebben ook nog nooit gaatjes gehad hier. (Oudste is 17, 5 kinderen, jongste 7) dus er zal toch wel iets goed zijn gegaan.
Haren wassen is erg naar voor sommige kinderen. Wij deden ze altijd een hele dikke handdoek voor de ogen, en dan lieten we ze in bad achterover liggen met mijn opgetrokken benen als soort van kapperstoel. We spoelden uit met een kan, niet met de douche. Dat maakt minder herrie en is dus minder bedreigend.
Haren wassen deden we niet zo vaak. Een keer in de twee weken of zo? Ook daar hebben ze nog nooit iets van gekregen.
Maar ja, wij hebben ook hete pepertjes.
wishful thinking
Hi Druif, We wonen in Gambia en het is hier zo warm en zweterig weer, dat ik eigenlijk meestal wel dagelijks haren was. Ook al is dat in Nederland helemaal niet nodig, haar haren zitten vaak op d'r voorhoofd geplakt van zweet en stof... Dus jammer genoeg zit ik er hier qua hygiene wat meer op. Met een kop doen ze hier in afrika ook. maar het gaat om het water in haar gezicht wat drama veroorzaakt.
Misschien was het een soort 'wishful thinking' om te denken of te verwachten dat er 1 succesvolle manier is, die de oplossing voor elke situatie is. Maar hoe meer ik er over lees en ook de ervaring van anderen hoor dat is dus niet zo.
Iedereen: Dank voor de tips, ik oefen: ZEN...
nog wat tips
een (droog) washandje voor de ogen en het gezicht houden, terwijl je met een klein emmertje de haren schoon spoelt. Zo ging het bij ons het beste. Evt tussendoor gezicht droogmaken met de handdoek. Hoofd goed achterover.
En tandenpoetsen: de electrische borstel was hier wel een uitkomst. Als het dan niet zo lang ging als ik wilde waren er in ieder geval meer poetsbewegingen. En deels zelf laten doen.
nog wat
Het hielp bij mijn kinderen als ik eerst aankondigde wat er moest gebeuren met een vriendelijk 'zullen we het samen doen of doe ik het' (het ging hoe dan ook gebeuren. Soms met als vraag, heb jij een plan hoe wij jouw tanden gaan poetsen. Soms had een van mijn kinderen wat extra voorbereidingstijd nodig maar werkte daarna mee. Dat gaf een gevoel van zelfbeschikking, denk ik.
Bij het douchen gebruikten we weleens een (kinder)snorkelmasker dat we bij toeval hadden gekregen en dat mochten ze voor houden bij het haren wassen. Dat hielp. Daarna waren ze niet meer zo bang voor een waterstraal in 't gezicht.
Pepertje
Hier ook zo een van 2,5 jaar. Meestal probeer ik afleiden, door iets interessants aan te wijzen of iets geks te doen. Dat maakt het vooral voor mij draaglijk. Soms benoemen wat niet goed is en dan meteen afleiden. Sommige dingen geef ik over. Ze verkleed zich 4 x per dag. Prima, die discussie voor ik later wel weer. schoenen? Ze mag kiezen tussen twee paar en of ik ze aantrek of zijzelf. Dan heeft ze ze binnen 2 tellen aan zonder discussie.
Het is een fase, bij de oudste is het zo ook goed gekomen
Zelf doen
Ik herken het bij mijn zoontje van bijna 2. Bij hem lijkt het vooral te komen doordat hij zichzelf al heel wat vindt en dingen graag zelf doet. Wat je kan doen is haar het aan het begin of aan het eind zelf te laten doen.
En wat wij doen als mijn zoontje gaat overstrekken of agressief doet, hem op de trap laten zitten als straf. Als hij klaar is met huilen/razen, gaan we naar hem toe, leggen uit wat we ongewenst vinden. Daarna moet hij sorry zeggen of een knuffel geven en dan mag hij weer z'n gang gaan (soms om 5 minuten later weer op de trap te zitten). Agressief gedrag tolereer ik niet, slaan, knijpen, bijten, krabben, ik doe het allemaal terug, op dezelfde plek maar wel zachter natuurlijk.
Doe het terug?
Je kind bijten, krabben en slaan, geef je dan juist niet aan dat het mag (jij doet het toch ook)?
@MW
Opvoeden houdt in, het goede voorbeeld geven.
Kinderen kopiëren het gedrag van anderen, dus terug bijten geeft een ongewenst resultaat.
Als je kind de gewoonte heeft om te bijten, krabben of slaan is de meest effectieve methode je kind 1-4 weken geen moment uit het oog te laten en bij dit soort gedrag direct te corrigeren. Kost even wat tijd, maar dan heb je wel het resultaat wat je wilt.
Zeg ook nooit, ik wil NIET dat je bijt, slaat enz.
Zeg Ik wil dat je daar mee ophoudt.
Het onderbewustzijn herkent het woordje NIET niet, dus zeg wat je wilt.
Als je herhaaldelijk zegt, ik wil niet dat je bijt, wordt het bij het kind vertaald als ik wil (...) dat je bijt.
Probeer het woordje NIET uit je woordenboek te schrappen, en pas je zinnen aan, aan wat je wel wilt.
pijn?
Heb je al eens geprobeerd uit te zoeken waarom ze zo krijst?
Want wat ik lees is dat het vooral bij aanraking is.
Er zijn veel mensen die zeer overgevoelig zijn voor dit soort aanrakingen.
Bij mijn inmiddels overleden zus was tandenpoetsen een hel, ze beet tandenborstels door midden omdat ze het anders niet kon uiten. Het deed haar fysiek heel veel pijn, hetzelfde bij haren wassen. Ook onder de douche staan is een crime. Het voelt dan of je continu met hagelstenen bekogelt wordt zonder bescherming.
Voor het tandenpoetsen zijn we samen met de tandarts en de instelling waar ze woonden lang bezig geweest om een voor haar acceptabele methode te vinden. Uit eindelijk zijn we gaan poetsen met doekjes (nog gevaarlijk want als het haar niet aanstond had je haar tanden in jouw vingers staan.) Maar dan ging het een stuk beter. Bij de tandartsbezoeken (onder narcose) werd haar gebit extra gereinigd en behandeld. Ze heeft nooit een gaatje gehad, ondanks alle medicatie.
Douchen deed ze niet meer, dat gebeurde met een washandje, van hydrofiel ipv badstof. Haren wassen dus met een bekertje en dan niet van grote hoogte gieten maar vlak bij de huid.
