Dwarse peuter
Onze aanbiddelijke zoon die met zijn engeltjesuiterlijk iedereen om zijn bolle vingertjes windt, kan enorm dramatisch uit de hoek komen (goh, net zijn oudere zus, zucht. Moest de tweede niet radicaal van de eerste verschillen?). Nu heeft mijn man bij zoon veel sterker dan destijds bij zijn zus de neiging om gejengel en drakerig gedrag heel streng af te kappen. Terwijl ik denk: yolo, het gaat vast weer over, negeren en afleiden. En soms vind ik het wel grappig. Of zet ik hem even op zijn kamer. Lekker inconsequent dus. Man denkt echter dat zoon, als hij niet kort gehouden wordt, uit zal groeien tot de schrik van de keistad en dat er van alles in de kiem gesmoord moet worden.
Mijn vraag is niet eens zozeer wie er gelijk heeft (zal die ouwe gulden middenweg wel weer zijn), maar of iemand ervaring heeft in deze richting. Dochter heeft trouwens tot en met groep 2 gedraakt, dus ik vermoed dat dit nog wel even speelt 
.
Wat ik heb gemerkt
Is dat ik veel beter om kan gaan met het gedraak van mijn 2e dan mijn man, en hij weer veel beter om kan gaan met de oudste. Ik probeer me niet met gedrag van manlief te bemoeien (lukt helaas niet altijd), en soms nemen we het gewoon van elkaar over. Ik zou dus gewoon even aankijken welke methode het beste werkt. Ik ben ook meer van het afleiden en inconsequent dreigen en straffen trouwens 
Hoe oud is hij nu precies?
Hij is in maart twee geworden. Ik bemoei me ook niet met de opvoeding van mijn man, maar rol wel regelmatig met mijn ogen . Zoon luistert overigens veel beter naar man (dochter ook). Consequent streng zijn werpt dus vruchten af. Ik ben er ook niet tegen, het is gewoon mijn stijl niet en ik denk dat de zorgen die man heeft bij elke driftbui ongegrond zijn. Eigenlijk ben ik gewoon nieuwsgierig naar hoe anderen het doen met een typische tweejarige. Best jammer dat ik me niet zoveel meer kan herinneren van hoe het met dochter ging toen die twee was. Ja, die wilde ook dag en nacht naar buiten net als zoon nu. Verder komt er weinig boven.
Mea
Onze kinderen zijn ongeveer even oud, mijn tweede wordt in juni 2.
In mijn beleving was de eerste heel lief, soms dwars maar altijd goed te sturen. De tweede roept nu al ruim een half jaar nee, ik dacht dat dat pas begon bij twee!
Wat ik mij wel realiseer: bij de oudste had ik meer tijd om te spelen, ik werd niet afgeleid door iPad en telefoon, heen en weer lopen naar school, naar zwemles, boodschappen doen kon de hele ochtend duren evenals de deur uit gaan. Bij jongste is ermee haast, ik kan niet een half uur wachten tot ze zelf schoenen aan heeft gedaan want we moeten naar school!
Ik probeer nu dus vaker bewust te spelen met jongste en naar buiten te gaan, dat helpt. Ik ben ook meer van afleiden, maar wel consequent wat ik echt niet accepteer.
Grappig
O ja, je was me voor toen! Mijn dochter is in April geboren, maar zat ik met alle weeen in Maart al op te wachten, weet je nog? En was toen 17 dagen te laat...
Tja, ik geloof dat ik de driftbuien nu met de derde gewoon niet zo serieus meer neem. Soms is ze boos, gooit haar eten met bordje en al op de grond, en dan zeg ik rustig nee, terwijl ik mijn gezicht strak probeer te houden.
Of ze wil geen jas aan, nou ja dan niet. Ik weet nu dat het allemaal erbij hoort, dat het een fase is en dat ze het niet doet om mij op de kast te jagen. Ik ben het dus met je eens dat het echt niets is om je zorgen over te maken, en kan uit ervaring zeggen dat het allemaal veel soepeler gaat als je niet boos wordt.
En mijn oudste 2 weten prima wanneer ze echt naar me moeten luisteren.
O ja!
Dat weet ik nog. En mijn zoon was twee weken te vroeg, dus die kwam in maart (al was 1 april gezien zijn karakter best een leuke verjaardagsdatum geweest). Saint Patrick's Day.
Ik ben zoals jij, ik kan me er nog niet zo druk om maken. Tuurlijk val ik wel eens uit, meestal als hij iets gruwelijk gevaarlijks doet, maar verder doen we elk ons eigen ding en probeer ik hem zo min mogelijk te dwingen. Is inderdaad lastiger met een oudste erbij, zoals Marsy al opmerkt, soms moet er gewoon van alles. Bij ons is de oudste al zes en dat scheelt wel enorm. Die is al zo zelfstandig.
Zoon is overigens helemaal weg van zijn vader en roept als we binnenkomen standaard "Wa is papa?" en als hij er niet blijkt te zijn "Papa waar naartoe is?".
