Buren met 3 gillende kindertjes

Helaas

Daar kun je helaas weinig aan doen. Niet alle ouders zijn helaas even goed in opvoeden. Het enige wat je kan doen is inderdaad oordoppen in en proberen je er niet veel aan te storen. Als ik dat makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik vind het ook niet netjes hoor en ik heb er altijd voor gezorgd dat mijn kinderen niet te veel overlast bezorgen. Nu hou ik zelf ook helemaal van constant lawaai en geschreeuw dus daar ben ik altijd vrij streng in geweest. Er zijn echter ook genoeg ouders die het allemaal niet zo doorhebben of die het niet echt interesseert of die zelf geen controle meer op de zaak hebben of die vinden dat kinderen zich altijd en overal vrij moeten kunnen uiten. Je kan er dus weinig mee.

O, dat zijn wij!

Helaas zit er geen aan- en uitknop op. Dat heeft niets met opvoeden te maken, het ene kind produceert nu eenmaal meer lawaai dan het andere. Nou ja, misschien als je ze zo verrot slaat dat ze geen piepje meer durven geven, dan houden ze hun mond wel.

Ze groeien er vanzelf overheen. Als je nu verhuist, zul je zien dat de nieuwe aardige buren vertrekken vanwege het geluid van jouw eigen kinderen en er een gezin met een krijsende peutervierling voor in de plaats komt.

Nurs verhaal doet me een beetje denken aan die zelfvoldane ouders die denken dat zij geen huilbaby hebben dankzij hun fantastische opvoeding. Totdat de volgende geboren wordt die net even wat anders in elkaar zit.

Evanlyn

"Nurs verhaal doet me een beetje denken aan die zelfvoldane ouders die denken dat zij geen huilbaby hebben dankzij hun fantastische opvoeding. Totdat de volgende geboren wordt die net even wat anders in elkaar zit."

Tenzij er dus niet alsnog een huilebalk geboren wordt. Dan blijven die ouders denken dat ze het fantastisch gedaan hebben qua opvoeding!

Nee, maar even serieus. Evanlyn heeft denk ik gelijk dat het niet altijd aan de opvoeding ligt, maar Nur heeft volgens mij gelijk dat het ook WEL aan de opvoeding kan liggen.

Wij wonen in een vrijstaand huis. Oh, wat was ik blij als onze kinderen soms erg veel lawaai maakten. Ik heb dat altijd proberen te voorkomen, maar echt, zeker met jongetjes (mijn ervaring dan) is dat niet altijd mogelijk. Wel fijn dat ik me daardoor een stuk minder opgelaten voelde. En aan de andere kant: ook fijn dat we dus geen buren hebben die aan ons huis vast zitten en ons met hun geluid opzadelen.

Manabaa, ik snap je frustratie wel goed.

Het enige wat ik kan bedenken is, zorgen voor een goede band met de buurvrouw en vooral veel medeleven tonen. Veel begrip tonen en hopen dat je zo over dat geluidsprobleem kunt praten als HAAR probleem, en kunt kijken of ze tips vraagt (altijd beter dan als jij ongevraagd tips geeft) en je haar daar nog iets meer dan in het verleden in kunt begeleiden om consequent bepaalde dingen wel of niet te doen.

Een tip die ik wel heb (wij hadden ook zo'n vroege vogel wat vooral in het weekend en de vakanties vreselijk was) en dat is: op zaterdag slaapt moeder uit en op zondag slaapt vader uit (of andersom). Degene die niet uitslaapt kleedt en eet de kinderen zo snel mogelijk en gaat naar buiten. Even aandacht van één ouder, even iets leuks (het bos in?) doen, in elk geval IETS doen zodat ze niet zo dreinerige jengelen uit verveling. Dan kan de andere ouder in elk geval 1x per week uitslapen en bijkomen.

Zo deden wij het ook op vakantie, anders krijg je als ouder structureel slaaptekort. Dat is nooit goed.

Presenteer het als een voordeelt voor de ouder. Dat jullie er ook van meegenieten is mooi meegenomen .

Jippox

Tja, maar als een kind eenmaal een woede-uitbarsting heeft (en dat kan best een aantal keren per dag bij ADHD-ers) dan doe je er toch echt niks aan. Hooguit kan je die uitbarstingen proberen te voorkomen en daar is mijn opvoeding ook altijd op gericht geweest. Het is voor het kind zelf tenslotte ook niet leuk, want dat is erg gefrustreerd. Een houding als "er is er maar één de baas en dat is moeder" kan dan alleen maar tot grote ellende leiden voor iedereen.

Maar TS geeft meteen een waarde-oordeel: het gaat om negatieve aandachttrekkerij en de moeder doet alles fout. Zulke buren hadden wij ook en die roddelden dat de hele buurt door. Zelf hadden ze niet eens kinderen, maar ze wisten alles van opvoeden. En zelf waren ze niet zo geweest. Tja, dat kan, maar ik betwijfel het, want je vroegste jeugd herinner je je helemaal niet. En al je je er al iets van herinnert, dan is dat vast niet de overlast die je zelf veroorzaakte.

Manabaa

"En dat er met dat negatieve aandacht vragen maar één oplossing is...negeren. "

Ja, dat kan helpen. Soms ook niet.

Misschien zou het bij deze kinderen helpen om ze uit elkaar te halen (en ieder in een andere ruimte te doen), omdat ze kennelijk gaan klieren en er dan weer een gaat gillen.

Wel moeilijk hoor, 2 ouders, 3 kinderen... Heb het daarom zelf ook bij 2 gelaten .

Wat wel belangrijk is, dat de ouders de kinderen voldoende positieve aandacht geven aan de kinderen. Of heb je de indruk dat ze dat wel voldoende doen?

Fijn dat je wel op goede voet staat met de buren en open en eerlijk kunt zijn. Zorg dat je een goede band houdt, dan kan je alle tips die jij krijgt aan haar doorgeven .

Jippox

"En zeker toen ze kleiner waren heb ik heel wat vroege uurtjes doorgebracht met rondhangen in het bos, opdat anderen geen last van ons hadden "

Precies, dat is wat ik bedoel.

Zou fijn zijn als de buren van Manaa dat ook af en toe doen.

En zulke buren als van jou met de toeter: echt kansloos. Sommige mensen snappen echt niet dat ze een beetje rekening moeten houden met de mensen om hen heen.

Heb je daar ooit vriendelijk wat van gezegd? Sommige mensen denken er zelf niet aan, maar kan je daar wel bewust van maken. Of kon je dan een klap op je kop krijgen? (die heb je ook)

Eva

Ja ik heb er wel eens wat over gezegd, maar verder dan een glazige blik komen ze niet. Deze meneer gaat ook gerust om 23 uur nog even houtjes zagen met zijn kettingzaag. Dat soort dingen.
Kansloos inderdaad, om daar begrip te zoeken. Ik ben allang blij dat ze niet náást ons wonen...

Negeren

Gejank om je zin te krijgen deden onze kinderen dan weer niet. Natuurlijk probeerden ze het wel eens, maar daar ben ik nooit op in gegaan. Helaas leverde ook dat weer gedoe met de buren op. Want ik MOEST ER IETS AAN DOEN. Dat deed ik ook wel, voor de lange termijn. Maar voor nu helpt dat negeren natuurlijk niet.

Het ging bij ons vooral om spelen met harde stemmen, en af en toe een woede-uitbarsting, en een extreem gehorig huis. En natuurlijk nam ik ze veel mee naar buiten, dat is ook beter voor de kinderen zelf. Maar ja, er moet ook wel eens een wasje gedraaid worden of zo, of het vroor en dan liet ik ze af en toe toch maar binnen komen, anders krijg van die meisje-met-de-zwavelstokjes-achtige toestanden. En als ze 's avonds voor het eten hun jengel-uurtje hadden, dan waren ze DE HELE DAG aan het schreeuwen geweest volgens de buren.

Ik raad TS dan ook aan om eens te bekijken wanneer het precies luidruchtig is. Je zult zien dat het meevalt en waarschijnlijk een vast patroon heeft. Als je je eigen ritme daar een beetje op aanpast, kom je de tijd wel door totdat het vanzelf minder wordt. Pubers mompelen alleen nog maar. Tenzij ze keiharde muziek gaan draaien, maar dáár kan je ze dan wel op aanspreken.

En misschien kan je de moeder eens hulp aanbieden, om haar een beetje te ontlasten, in plaats van haar de les te lezen. Ze heeft het waarschijnlijk zwaar. Ik heb tegen onze buren ook wel eens gezegd: o, dus je biedt hulp aan? Geweldig! Toen waren ze zo weg .

En dit valt me op:

"Tijdens zo'n gesprek heb ik al aangegeven dat het ook wel eens zal gebeuren dat ik het niet trek en boos voor de deur zal staan. Dat was vanmorgen dus het geval."

Mijn tip voor de moeder in zo'n geval: negeren! Dat is de enige manier om de boze buurvrouw te laten inzien dat haar negatieve gedrag geen in heeft.

lastig

Jengeluurtje voor het eten..
Nou, weet je wat het is, ik heb zelf last gehad van mijn buren. Niet door kinderen, het waren jongeren waarbij vooral hun muziek stoorde. En die muziek stond ook niet de hele dag aan. Maar na een poosje was ik zo overgevoelig geworden ervoor dat ik gelijk in de stress sprong op moment dat ik het hoorde. Het is geluid waar je geen vat op hebt. Het komt, zonder dat je weet dat het gaat komen. Je hebt geen idee hoe lang het gaat duren. Kan 5 minuten zijn, of 5 uur. Het komt ook als je net even wilt ontspannen, doodmoe bent of hoofdpijn hebt.
Ik vond het enorm slopend, ontwrichtend en ziekmakend.
Moet wel zeggen dat het een enorme doordreunende bas was, en vaak op onmogelijke tijdstippen. ('s avonds, 's nachts) Ik heb geen ervaring met kinderlawaai. Ja, van die van mezelf, maar omdat je dat ziet aankomen lijkt het alsof je er meer vat op hebt. Net zoals in de auto rijden; je wordt misselijk als je niet kunt anticiperen op bochten. Zo ervaarde ik de geluidsoverlast ook.
Het enige dat ik zo kan verzinnen is; probeer er positiever in te staan. Opvoeden zal veel makkelijker zijn als ouders ontspannen zijn. Stressen om boze buren is iets dat mij niet meer ontspannen zou laten worden. 3 kleintjes lijkt me ook gewoon veel. Wordt al moe als ik denk aan de tip; laat 1 ouder met ze weggaan in de ochtend. Moet er niet aan denken om in het weekend ook nog in m'n eentje 3 van die monsters klaar te krijgen om weg te gaan, ook nog zachtjes opdat de andere ouder kan slapen! Geen idee, heb maar 2 kinderen maar dat vond ik al heel wat zo klein. Mijn kinderen kreeg ik nooit makkelijk weg, hoe meer ik erachteraan zat hoe meer kans op lawaai juist.
Ik zou proberen concrete afspraken te maken, als ze daarvoor openstaan. Misschien helpt het om de oudste kinderen hierbij te betrekken? Bijv een tijdstip afspreken in het weekend, waarop er lawaai gemaakt mag worden. Misschien kun je aansturen op tv...
Mijn kinderen vielen mee hoop ik qua lawaai, maar zouden flink onder de indruk zijn geweest van een aansprekende buuf. Misschien kun je ze ook wel belonen oid als afspraken lukken? Zou bij mijn kinderen veel indruk hebben gemaakt.
Zou leuk zijn als de buren de kinderen een beetje apart kon houden bijv in ochtend. Maar dat is toch hun pakkie-an.

ah

En bij jou thuis is ook 'mama de baas'? En wat is dan jouw aandeel in de opvoeding?

manabaa

heb je zelf kinderen?

stressfactor

En dan bedoel in de stressfactor in jezelf.

Niemand vindt het leuk om door een gilkind van de buren gewekt te worden maar ik ben er van overtuigd dat jij ook wel eens geluid produceert (misschien wel als gilkind ein-de-lijk slaapt).

Ik heb een tijd geleden ervaren dat de stressfactor in jezelf bepaalt hoe je er mee om gaat. Ik woon in een normale buurt. Er is een tuin waar altijd een hond zit die meestal rustig is, maar soms wat moppert. Er woont ook iemand met een pittige peuter. Er woont een fanatiek doe het zelver. En ook mijn huishouden zal het nodige volume produceren.

Vorig jaar zat ik door omstandigheden niet goed in mijn vel en kwam elk geluidje genadeloos binnen. Het was of mijn filtertje stuk was. Waar ik andere jaren geen probleem mee had, dreef me toen tot waanzin. Nee, he, daar heb je die klusser weer, kan die man niet eens zichzelf in stukjes zagen? Stik eens in die ellendige kantjestrimmer! En die gozer met die rotmuziek wens ik een stroomstoring toe! En stop eens een sok in die kutkoter! (sorry, maar ik was geen aangenaam mens in die dagen )

Ik klaagde eens mijn nood tegen visite in de tuin en die zei: "Dat is gewoon geluid dat overal is waar mensen wonen. Het valt best mee. Daar kun je niets aan veranderen. Het ligt aan jou hoe je er mee om gaat."

Aanvankelijk was ik kwaad, ik zat niet op die zweefkezentaal te wachten en voor mij viel het niet mee. Maar toen realiseerde ik me dat ik ondertussen wel op scherp stond voor die geluiden (met als gevolg: dagen geen probleem, vervolgens pakte de buurman zijn bladblazer weer en was het bij mij een woedend ZIE JE WEL, ZIE JE WEL!!!). Ik zat er eigenlijk gewoon op te wachten, ontdekte ik!

Maar niet op de andere geluiden. Zoals de vele vogels in de tuinen, het zoemen van dikke hommels in de bloemen, de kerkklokken en het carillon waar ik zo blij mee was toen ik hier kwam wonen.

Ik heb er moeite voor moeten doen, maar het is me gelukt. Ik weet dat dat kind nou eenmaal krijst, maar minder dan ik altijd mezelf had voorgehouden. Ik weet dat buurman graag klust, maar altijd op nette tijden en niet continu. Ik spring niet meer in fase rood als hij zijn slijpmachine weer aanslingert of de hond een keer woef zegt. En ik hoorde sindsdien weer veel meer vogeltjes zingen

Zo simpel is het. Het geluid verander je niet, al sta je nog zo te flippen voor de deur van de buren (integendeel: moeder raakt in de stress, kinderen voelen dat aan en krijsen nog erger, moeder nog meer in de stress en vul maar verder in). Wel hoe je er mee omgaat.

Probeer er minder op te letten of koop een huis in IJsland of een ander dunbevolkt gebied

Sterkte ermee!

werp je op

Het lijkt soms zo makkelijk, maar niet ieder kind reageert nu eenmaal op jouw fantastische opvoedkwaliteiten.
Maar ik zou zeggen: probeer het, werp je op als oppas en voedt die kinderen zelf even op.Serieus: als ouders ontlast worden komen ze ontspannen weer thuis en dat verbetert hun opvoedkwaliteit. Bovendien heb je kans dat je door die kinderen beter te leren kennen meer begrip krijgt en daardoor daalt je ergernis.
Want als je verhuist, kunnen die rustige buren opeens ook zo'n lawaaipoeper krijgen Handen uit de mouwen dus!
(en anders: positief blijven, over een paar jaar gillen ze minder, alleen gaat dan de stereo op 10, maargoed, daar kan je beter over klagen)

maar manabaa...

Wat zit je nou zo hoog, het feit dat een baby om 7 uur wakker wordt (valt wel mee, kan véél erger!), of het feit dat "moeder niet de baas is" volgens jou? Je hebt kennelijk een erg rozig gekleurde visie op je eigen jeugd. Jij deed dus nooit iets waar je moeder helemaal niet blij mee was? Nou, dat geloof ik niet. En dat 3x, dan heb je een aardig druk huishouden, hoe fantastisch je opvoedvaardigheden ook zijn. Bovendien is opvoeden iets dat je gaandeweg leert. En aan een baby van 6 maanden valt nu eenmaal (nog) niks op te voeden.

Dus in plaats van te roepen dat moeder de baas moet zijn, kun je beter aan jezelf werken. En als dat kan, geluidsisolatie aanbrengen. Gewekt worden nadat je hard gewerkt hebt is natuurlijk vervelend, maar die ouders worden ook wakker nadat ze hard gewerkt hebben. En jij kan je dan nog even omdraaien (als je jezelf tenminste niet te hard wakker geërgerd hebt), maar zij moeten meteen aan de bak. Je kan ook denken: heerlijk, niet mijn probleem! en je nog eens lekker omdraaien.

The Nanny

Staar je ook niet blind op opvoedprogramma's. Het zijn programma's, niet de werkelijkheid. Je kan dat makkelijk zo monteren dat de kindjes altijd braaf zijn bij The Nanny en nooit bij de ouders. Vreemde ogen dwingen en meer handen aan het bed werken natuurlijk altijd beter, dan hoef je niet geweldig te kunnen opvoeden. Vandaar dat ik meer zie in het aanbieden van hulp. Als je zelf geen kinderen hebt kan dat beter niet een uitje naar het park zijn, want daar kom je gesloopt van terug. Ik denk eerder aan de vuilnisbak voor ze buiten zetten als ze het druk hebben. Dan houd je de relatie ook voor de toekomst goed.

Wij wonen nog steeds naast onze buren en het geklaag is opgehouden nu de kinderen groter en rustiger zijn. Maar ik kan die mensen nog steeds niet luchten of zien, omdat ze mijn leven nog moeilijker maakten dan het al was in die drukke tijd. Als ze straks hoogbejaard zijn zal ik geen vinger voor ze uitsteken, dat doet een ander maar.

nou ja een ding

Deze kleintjes voelen zich in elk geval thuis zo 'veilig' dat ze die hoop herrie gewoon durven presteren.
Te braaf is dus ook geen goed teken.

Uitlaten

Jongetjes moeten worden uitgelaten, klinkt oneerbiedig, maar hoe meer jongetjes buiten spelen hoe minder last je van ze hebt.

Geef moeder dat advies: opstaan, eten, wegwezen. Lekker buiten spelen, geen tv kijken smorgens maar naar buiten. Als ze goed moe gespeeld zijn ga je eten en kan die van 2 naar bed en kan je met die van 4 een spelletje doen.

Baby. Inpakken in de kinderwagen en jezelf ook, want dat is het nadeel van buitenspelen, dat het voor jezelf koud is....

Of...

Doe je buurvrouw het entree voor een binnenspeeltuin cadeau!

MarSy

Klinkt logisch, maar het is dus echt niet zo dat je alle kinderen makkelijk mee krijgt. Mijn kinderen waren juist hangers, en genoten er enorm van dat ze in het weekend nu juist niet snel de deur uit hoefden. Varieerde ook wel van periode tot periode hoor. Maar in mijn beleving zijn er veel fases geweest waarin ik afspraken pas laat op ochtend of in middag plande omdat dat veel beter liep.
Nu waren mijn kinderen nooit van die echte buitenspelers (jongen en meisje) maar veel meer vh rondhummelen in huis, heel veel binnenspelen.
En natuurlijk klinkt buitenspelen heel veel leuker en verantwoorder dan tv kijken. Mijn kindeten keken nooit tv in ochtend. Maar als ochtendritueel (door de week!) zo enorm veel stress geeft, waarom dan niet een rustig ritueel met tv. Buurman ook blij.

Manabaa

Vannacht om 0.400 uur liggend in mijn bed, luisterend naar het enorme kabaal uit het buurhuis moest ik even aan je verhaal hier denken.
Mijn buren doen ongeveer alles anders dan de opvoedgoeroes voorschrijven. Zeker overdag is er continue aandacht voor ongewenst gedrag, oudste kind (ruim 3 jaar oud) heeft al perfect door dat een fikse driftbui er voor zorgt dat hij zijn zin krijgt.
Echter in de nacht zijn buurman en buurvrouw heel goed in het negeren van ongewenst gedrag.
De kleinste (baby van 7/8? maanden) was wakker en lag heel hard te huilen, in het kamertje dat grenst aan mijn slaapkamer. Ik kon er niet meer van slapen en vroeg mij af of de ouders dit niet hoorden. Na een kwartiertje hoorde ik de oudste roepen: "mama broertje huilen ik ook wakker!" Steeds opnieuw werd of papa of mama geroepen vergezeld van het geluid van een bonkend ledikant.
Uiteindelijk ging die oudste ook huilen.
Die vader en moeder zijn dan sterren in het negeren van negatief gedrag/ gedrag wat niet past bij hun idee van rusten en slapen in de nacht.
Hebben die lui oordoppen in of zo? Elke week gebeurt dit wel 2 of 3 keer, dat gejank gaat uren door en kan ik er niet van slapen.
Bij ons gaat om 6 uur de wekker en komen wij ook tot leven, dan heb ik minder erg in het gejank.
Man, man, man, kinderen maken geluid, doen die van mij ook en zolang dat gebeurt tussen 6 uur 's ochtends en 10 uur 's avonds kan ik er wel mee leven maar dit nachtelijke gejank op een tijdstip dat ieder normaal mens wil slapen is heel irritant.
Gelukkig hier geen nachtdiensten want overdag slapen valt hier ook niet mee.
Sterkte met je buren.

Huilbaby

Mijn buren drie huizen verderop hebben een huilbaby gehad. Die heb ik 1,5 jaar kunnen horen dus ik was blij dat ik er niet naast woonde. Maar nog blijer dat ik er niets aan hoefde te doen Het gaat wel weer over, ooit, en als je niet tegen leefgeluiden kunt moet je vrijstaand gaan wonen of investeren in deugdelijke oordoppen. Je kunt gelukkig niet gaan voorschrijven hoe je buren hun kinderen moeten opvoeden. Daarbij vergen sommige kinderen nu eenmaal wat meer opvoedkwaliteiten dan andere.

maar

adviezen geven is eigenlijk 'not done' tegen iemand die je nauwelijks kent. En adviezen ontvangen van iemand die geen kinderen heeft (zoals TS, als ik het wel heb), dat komt ook niet aan. Dus TS kan beter meer band proberen te krijgen met de buren, of oordoppen in.
Het blijft lastig, voor zowel het gezin zelf, als de buren. Gelukkig gaan die gilfasen ook wel weer voorbij (meestal)

Zofia

TS geeft aan dat deze kinderen smorgens veel gillen, ik neem dan aan dat tv kijken dus niet rustig kan. Daarom is mijn advies buiten spelen, niet omdat tv kijken nou zo slecht is, hier zitten wij in het weekend ook voor de tv smorgens, maar omdat deze kinderen daar blijkbaar moeite mee hebben. Ook heb ik het idee dat de oudste twee jongetjes zijn, dus lekker uitlaten!