20 maanden, knijpt en trekt aan haar
mijn zoon van 20 maanden kan, als we aan het knuffelen zijn, als hij op schoon zit, ... ineens erg aan mijn haar beginnen trekken of in mijn gezicht knijpen (ik ben de mama). Hij doet dat veel vaker bij mij dan bij papa of iemand anders.
Ik zeg nee, stop, hou op, doet pijn, zachtjes met mama, aaien, etc. Normaal dreumesgedrag, maar ik weet niet goed of mijn aanpak goed is. Hij begrijpt niet wat ik zeg, hij weet niet wat pijn is voor een ander, ik zie ook dat hij het doet om te spelen. Wat kan ik nog doen zodat hij dit minder doet?
Gisteren gingen we spelen bij een meisje even oud. Ging hij haar ook slaan etc, ik probeerde hem af te leiden, extra aandacht te geven... maar tevergeefs, het was voor hem iets om te spelen. Het meisje schrok erg en begon te huilen, haar ouders er natuurlijk erg op.
Ik heb hem dan gezegd " dan gaan we naar huis" jasje aan etc, en zijn we ook echt gegaan. Met het idee, hij begrijpt nog geen woorden, maar wel acties.
Heeft iemand een tip wat ik nog kan doen?
Even ouderwets flink boos worden en 1 keer goed aan zijn haar terugtrekken. Zodanig dat hij er best van mag schrikken en ook huilen. Daarna samen troosten en allebei heb je pijn aan je haar
met 20 maanden snapt hij dan direct dat aan haren trekken heel veel pijn doet
absor schreef op 29-10-2024 om 13:43:
Even ouderwets flink boos worden en 1 keer goed aan zijn haar terugtrekken. Zodanig dat hij er best van mag schrikken en ook huilen. Daarna samen troosten en allebei heb je pijn aan je haar
met 20 maanden snapt hij dan direct dat aan haren trekken heel veel pijn doet
Dat lijkt me precies de verkeerde boodschap als je een kind wilt leren dat je niet aan haren mag trekken.
Je moet niet aan zijn haren trekken als les, want je wilt hem juist leren dat dit niet mag. Consequenties verbinden aan zijn gedrag is eigenlijk het enige wat je kunt doen. Streng toespreken dat hij niet aan de haren mag trekken en slaan, omdat dat pijn doet bij de ander. Handjes weghalen. Als hij het dan toch weer doet, zeggen dat hij van schoot moet of dat jullie weggaan als hij het opnieuw doet. En daarna ook handelen naar wat je hebt gezegd.
Bij onze dochter duurde deze fase twee jaar of zo. Ze bleef maar aan haartjes trekken. Uiteindelijk stopte het op de bassischool (behalve bij haarzelf).
Ik denk dat ik zou proberen steeds dezelfde bewoording te gebruiken. Dus stop, dat doet pijn oid en dan zijn hand weg te halen. Heb je speelgoed waar hij wel in kan knijpen? Bijvoorbeeld kleien/zacht balletje oid?
Anders gezegd zou ik dus een alternatief aanbieden waar hij wel aan kan trekken/in kan knijpen.
Misschien omdat je voor hem interessant reageert op het geknijp. Hij heeft instant aandacht, je maakt geluidjes, kijkt hem aan.
Ik zou hem zwijgend van mijn schoot afzetten. Daar is niets aan.
Mijn dochter gaf op die leeftijd mijn soms ineens een pets in mijn gezicht. Van alles geprobeerd, streng 'nee' zeggen, direct van schoot af zetten, zeggen dat het pijn deed... Op een dag zei ik 'geef jezelf eens een klap in je gezicht'. En verdomd, ze gaf zichzelf een keiharde lel tegen haar wang. Huilen natuurlijk. Maar daarna snapte ze wel dat ik datzelfde gevoel had als zij het bij mij deed. Het was meteen afgelopen.
rionyriony schreef op 29-10-2024 om 15:50:
Misschien omdat je voor hem interessant reageert op het geknijp. Hij heeft instant aandacht, je maakt geluidjes, kijkt hem aan.
Ik zou hem zwijgend van mijn schoot afzetten. Daar is niets aan.
Dit was bij mij DE oplossing.
Dymo schreef op 29-10-2024 om 15:55:
Mijn dochter gaf op die leeftijd mijn soms ineens een pets in mijn gezicht. Van alles geprobeerd, streng 'nee' zeggen, direct van schoot af zetten, zeggen dat het pijn deed... Op een dag zei ik 'geef jezelf eens een klap in je gezicht'. En verdomd, ze gaf zichzelf een keiharde lel tegen haar wang. Huilen natuurlijk. Maar daarna snapte ze wel dat ik datzelfde gevoel had als zij het bij mij deed. Het was meteen afgelopen.
Dat had ik met een bijtende dochter. Die beet mij heel hard en toen zei ik : bijt in je eigen arm en toen stonden daar haar tanden duidelijk in. Nooit meer gedaan
Maar opvoedkundig is het volgens mij het beste om direct duidelijk nee te zeggen en kind ergens op de grond te parkeren. Een goed gesprek over het waarom zit er op die leeftijd nog niet in denk ik.
Daglichtlamp schreef op 29-10-2024 om 13:55:
[..]
Dat lijkt me precies de verkeerde boodschap als je een kind wilt leren dat je niet aan haren mag trekken.
Eens
Zag dat vroeger vaak op het schoolplein, ouders die zeggen je mag niet slaan en dan een mep geven 
Yup, hier vroeger ook van die "fases". Ik riep dan overdreven hard AU, mochten zij best wel van schrikken. En dan nee zeggen en kind even buiten mijn bereik parkeren. Gelukkig hebben zij dat niet lang gedaan.
Vooral ook in je fysieke reactie de 'nee' laten zien. Dus 'nee, niet aan haren trekken' en dan de handjes wegduwen/vastpakken. Doet hij het nog eens; 'ik zei nee, niet aan haren trekken' en hem op de grond zetten. Bij dat meisje 'nee, je mag niet slaan, dat doet pijn' en hem fysiek wegpakken bij dat meisje (gewoon oppakken en 2m verder neerzetten). Doet hij het nog eens, de boodschap herhalen en weer wegpakken. Bij nog een keer idd naar huis vertrekken.
Alleen verbaal aangeven dat iets niet mag zal niet doordringen. Het wegpakken/wegzetten/wegduwen maakt jouw bedoeling duidelijk, zonder dat er een beloning aan vastzit zoals extra aandacht.
Ik weet niet of een kind van 20 maand al de consequentie van naar huis gaan begrijpt. Als hij die connectie legt zou ik denken dat hij ook de eerdere 'consequenties' zou snappen; extra aandacht geven. Het naar huis gaan zou ik vooral doen voor het meisje. Als zoon er ook iets van opsteekt is dat mooi meegenomen.
