Zit er doorheen
man man man
Zoals some of you may know had mijn baby veel last van ademstops.
Dat wordt nu heel langzaam minder. Hij is nu bijna zes maanden. Maar
Hij heeft nog zoveel last van boertjes die dwars zitten. Scheetjes die er niet uit kunnen. Tandjes die doorkomen.
En op de opvang slaapt hij soms maar 4 keer 20 minuten. Want hij is ook nog zo alert als de neten.
En ik verlang zo naar een iets normalere tijd. Ik zit er doorheen. Ik voel me alleen.
En hij drinkt wel 800 op een dag maar nog steeds nooit meer dan 160.
Ik wilde het even kwijt.
Hier ook zo’n hyperactieve baby (overigens wel zonder de lange nachten, dus daar ben ik wel wat jaloers op).
Wat hier hielp was de wandelwagen, de auto en de draagzak.
Eigenlijk alles wat bewoog en/of geluid maakte.
Ik ging er daarom dan ook vaak op uit. Uren konden we samen wandelen of winkelen.
Op en even over die ademstops. Die herken ik dan weer niet.
Kan het zijn dat dat je het meeste sloopt?
GinnyTwijfelvuur schreef op 06-11-2021 om 12:22:
Op en even over die ademstops. Die herken ik dan weer niet.
Kan het zijn dat dat je het meeste sloopt?
Nou die worden wel veel en veel minder hoor het is meer dat er zoveel gezeik en gehuil is vanwege dan weer een krampje zus en ruft zus en een boer zo. En daardoor overdag alleen maar gedoe en nooit normaal slapen.
Ik wordt er zelf ook vrij depressief van. En ik heb als een keer een PND gehad dus dat is dolletjes
Het genoeg hebben van het gedoe en gehuil bij de kinderen herken ik bij mijn vriend. Die zit er regelmatig doorheen en wordt er super chagrijnig van. Als hij ziet dat vrienden die vrijgezel zijn of al oudere kinderen hebben die goed slapen lekker aan het ontspannen zijn dan lopen de frustraties nog eens extra op als de kinderen huilen of niet willen slapen. De donkere winterdagen helpen ook niet mee, gelukkig gaat het nu weer lichter worden. Ook raakt hij overprikkeld door het gehuil en heeft daar dan de hele dag last van en soms valt hij ook uit naar de kinderen. Hij kan het allemaal minder goed heb dan ik en daarom hebben we de taken anders verdeeld. Ik doe nu met name de baby en zoveel mogelijk ook de andere kinderen en hij deels de grotere kinderen en meer taken in het huishouden. Dat helpt wel wat. We slapen apart zodat hij niet wakker wordt van de baby. Wel wordt hij soms wakker van de andere kinderen, maar dat is niet zo vaak.
Het is super intensief zo een kleintje. Wat ik zelf ook wel herken is die tandjes, wat zijn het er toch veel en wanneer zijn ze er nou eens allemaal. Wat misschien helpt is te bedenken dat ieder tandje wel weer een stapje dichterbij het hele gebit is en het gaat echt beter worden. Hoe ouder hoe minder intensief al houdt je altijd wel wat gedoe maar dat kan je waarschijnlijk beter handelen als het minder intensief wordt. Ik wel tenminste merk ik.
Wat je ook eens kunt doen ondanks dat je niet lekker in je vel zit. Op een rustig moment gekke bekken trekken naar je kind. Soms krijg je zomaar een lachje terug en kan je er misschien weer heel even tegenaan.
