Wanneer op eigen kamer?

Hangt er vanaf

Er zijn nog steeds veel mensen die vinden dat babies niet vroeg genoeg op hun eigen kamertje kunnen slapen. Dat is rustig en dat is goed voor de individuatie. De consequentie kan zijn dat je veel moed en beleid nodig hebt om je kind daar ook te houden. Daar zijn strategieën voor als rustig bij blijven tot de kleine ingeslapen is en dan kruipend over de vloer maken dat je wegkomt, en dergelijke. Is wat voor te zeggen hoor. Lees verder eens iets over attachment parenting. Babies willen van nature altijd bij jou zijn en dat komt hun ontwikkeling ook ten goede, jij bent nog heel lang degene die de wereld opent voor je kind. Mijn kinderen sliepen bij ons, bij mij, tot ze het zelf niet meer wilden. Ze kregen wel een kamertje, en daar sliepen ze ook soms hele tijden, maar ze waren altijd welkom in ons bed. Na een jaar of 12 was dat meestal afgelopen.

Moeders

Willen graag het beste voor jou en je kind maar dat wil ook nog weleens zeggen dat ze jou zaken voorhouden die ze toch echt zelf ook niet gepresteerd hebben maar die hen indertijd ook maar zijn voorgehouden. Ook kan het het een gevoel geven dat je hun wijze van opvoeden achteraf afkeurt. Het is namelijk wel zo dat om een baby op zijn, haar, eigen kamer te houden, je wel moet kunnen verdragen dat het daar ook soms ligt te huilen zonder jou. Sommige mensen vinden dat ze daar flink en zelfredzaam van worden, sommigen vinden dat ze daarmee het risico op een hechtingsstoornis lopen. Er is voor beiden wat te zeggen. Maar ik zou mijn moeder toch maar voorhouden dat het nu jou beurt is en dat jij het nu anders doet, gewoon daarom.

het voelt voor mij nu goed,als ie nu huilt of wakker wordt kan ik hem gelijk troosten. Bij mijn vorige kindjes heb ik naast het bedje gestaan tot ik een ons woog op de grond gelegen etc. Dit is veel rustiger en voor mijn gevoel kan ik nu beter slapen omdat ik het idee heb hem beter in de gaten te kunnen houden als er iets is. Dit laatste komt waarschijnlijk omdat toen ie 2 weken oud was ik dacht dat hij 'snachst stikte en we saampjes in de ambulance naar het ziekenhuis moesten. Gelukkig niets ernstigs en nooit meer voorgekomen maar de schrik zat er behoorlijk in! Ik kan het nu ook loslaten hoor. Overdags slaapt ie wel in zijn bedje in onze kamer maar dan ben ik dus niet bij hem en jawat betreft mijn moeder ik heb ook zoiets ik doe het toch.

Het moment komt vanzelf

Dat jullie (jij en je kindje) eraan toe zijn. Vertrouw op jezelf, op je gevoel. Je moeder bedoelt het vast goed, maar jouw gevoel is leidend.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Mijn eigen moeder

Yonami, ik weet niet wat voor type jouw moeder is, maar de mijne geeft vaak adviezen om mij (haar eigen kind dus) te beschermen of te helpen. Zij heeft me ook zo vaak geadviseerd om nu maar eens te stoppen met die borstvoeding, of het kind nu eindelijk eens op een eigen kamer te leggen etc. En dan wilde ze gewoon dat ik wat meer rust kreeg (zo zag ze dat dan). Ik lachte dan nietszeggend en legde alles naast me neer. Ik weet hoe ze zulke uitspraken bedoelt en weet ook wat ik zelf wil.
Gefeliciteerd trouwens met je kindje!

Bedanken

Inderdaad Mea, zo moet je het zien. Gemiste kans dus bij mij. Ik had mijn moeder gewoon moeten bedanken voor haar zorg voor mij. En haar herinneren dat je voor zo'n kleintje ook een enorme motivatie meekrijgt van de natuur en dat zorgt dat je ook plezier hebt als je je kind die zorg geeft die jullie beiden graag willen.

Eigen gevoel

Je moet doen wat voor jou het beste voelt en dat is dus op dit moment dat je baby bij jou op de kamer ligt. Ik heb zelf ook vier kinderen en de oudste ging heel snel naar zijn eigen kamer, want ik kon zelf niet slapen door zijn geluidjes. Nu is de jongste 2,5 jaar en zij slaapt nog steeds bij ons, soms in haar eigen bed, maar meestal in ons bed. Dat ze bij ons slaapt komt deels door plaatsgebrek, maar als ik echt wil dat ze van onze kamer gaat is er wel ruimte te creeëren. Commentaar krijg ik bijna nooit en anders trek ik me er toch niks van aan.

Zelf weten

Je moet het echt zelf weten. Het is jouw kindje en jouw gevoel. Als je het prima vindt zo, dan laten, ze gaan vanzelf wel een keer over of je vindt het zelf wel een keer welletjes geweest. Of niet (zoals bij mijn zus, die slapen gezellig met z'n allen in 1 kamer. Beslist niet mijn ding, maar goed, wie ben ik).
Bij mij sliepen ze overigens vanaf dag 1 in een wiegje in hun eigen kamer, omdat ik dat zelf fijner vond.

Lynn

Advies is 6 maanden

In frankrijk en engeland (nederland weet ik niet) wordt tenminste 6 maanden geadviseerd, omdat daarmee het risico tot wiegedood minder is.

Zelf deed ik inderdaad tot zo'n 6 maanden. Dat is ook net het moment waarop mijn kinderen wakker werden als wij naar bed gingen en dus last van ons begonnen te krijgen.

Hier ook 6 maanden

Toen paste ie echt niet meer in zijn wiegje.

Ik heb nog even overwogen om een grotere wieg te kopen, maar manlief was er wel klaar mee. En daar kon ik me ook wel wat bij voorstellen.

En stiekem lag ie toch nog vaak bij ons. Allebei in slaap gevallen tijdens een nachtelijke voeding. Tja ach, het is een mooie tijd. Dus geniet er maar lekker van. En ze kunnen nog lang genoeg in hun eigen bedje slapen.

Weer bij ons

Mijn meisje sliep al snel heel goed.

Aangezien we geen extra slaapkamer hebben,

Sliep ze vanaf ongeveer 3 maanden bij haar broer op de kamer in een stapel-ledikant.

Met 4 maanden weer erg in de weer 's nachts en voor m'n eigen rust (grote broer werd er overigens niet wakker van) haar maar weer bij me op de kamer gelegd. Wel in een eigen ledikant.

En stiekem vind ik t ook wel heerlijk om haar dicht bij me te hebben... Ze is nu 6 maanden geweest, maar ze ligt nog steeds gezellig naast me.

De eerste keer met 3maanden ging t me ook aan het hart om dr al naar een eigen kamer te doen...

Dus nu gaat ze pas naar dr eigen kamertje wanneer we dr beide aan toe zijn

had zelf ook zo'n 6 maanden in gedachten. dit was ik al bij de derde van plan maar die maakte zoveel geluid dat ik zelf niet meer sliep dus is ze eerder naar haar kamertje gegaan. Maar nu heb ik totaal geen last van mij kleine mannentje dus... Normaal geef ik altijd heel lang borstvoeding maar dit keer kon ik maar 1 week voeden omdat ik trombose en wondroos kreeg na de bevalling en zo vol medicijnen en spuiten kwam dat dit niet meer mocht. Ik heb me hier heel schuldig onder gevoeld en dit maakt het misschien weer een beetje goed. Dom he??

Helemaal niet dom

Heel erg begrijpelijk wat mij betreft. En misschien ook wel gewoon heel logisch. En ik denk dat het alleen maar goed voor je kind zal zijn dus lekker blijven doen.
Ik zeg/zei altijd; voor hun zestiende zal hij/zij heus wel op zijn/haar eigen kamer slapen

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Nee hoor

Het is zo belangrijk dat je je goed voelt. Je hoeft je niet schuldig te voelen over de borstvoeding, maar als je het fijn vindt om je kindje bij je te houden, lekker doen.

Ik had bij de derde dat ik haar van de pijn eigenlijk niet wilde. Ik heb haar wel bij me gehouden gelijk, maar het liefste had ik haar toen weggehouden. Ik heb het daar best even moeilijk mee gehad, en daar heeft de borstvoeding en samenslapen goed bij geholpen. Gewoon om het te verwerken en goed te hechten.