‘S avonds hulp nodig
Beste allen,
Mijn baby wordt over 6 dagen 11 maanden. We hebben een goede ontwikkeling achter de rug waardoor hij slecht sliep (geen idee of het een Slaapregressie of Sprong was). Hij werd meermaals wakker ‘s nachts, viel bij alle slaapjes lastig in slaap, korte slaapjes waren geen uitzondering en hij had ook hulp nodig om in slaap te vallen en ‘s nachts verder te slapen. Gelukkig lijkt het achter de rug en is alles weer in rustiger vaarwater gekomen. Behalve het ‘s avonds in slaap vallen, dat is het enige moment dat ik bij hem moet blijven om in slaap te vallen. Ik geef hem een hand en dan valt hij na +- 30 minuten in slaap. Hij huilt niet - mits is wegga. Hij speelt wat met mijn hand, staat een paar keer op, zit een paar keer, zoekt een goede plek en valt dan in slaap. Meestal laat hij zelfs m’n hand los nog voor hij daadwerkelijk in slaap valt. Bij het ochtenddutje hoeft dit allemaal niet en ook bij het middagdutje niet. Ook als hij ‘s nachts kort wakker wordt lukt het hem om zelf weer verder te slapen. Kan iemand mij vertellen of er een specifieke reden is dat hij enkel ‘s avonds bij het in slaap vallen hulp nodig heeft en wat we hier eventueel aan kunnen doen? (Gecontroleerd) laten huilen past niet in mijn opvoedstijl. Ik vind het op zich niet heel erg om voor een half uur bij hem te blijven het is meer dat ik erg benieuwd ben naar de achterliggende reden ervan. Zelfstandig slapen kan hij wel dus dat is het niet, lijkt mij. Alvast bedankt!!!
Er zouden veel verschillende redenen kunnen zijn waarom hij dit doet, maar dit gedrag is bij kinderen gelukkig heel normaal. Wat er specifiek achter zit kom je misschien niet achter, maar hij heeft 's avonds nu in ieder geval die behoefte aan jou en jouw nabijheid.
Wat fijn dat je hem dat kunt geven zodat hij veilig en rustig in slaap kan vallen. Ik pakte er vaak voor mezelf een boek of luisterboek bij, en ineens had hij het niet meer nodig en zei hij bij het naar bed gaan 'dagdag mama'. En nu valt hij zelf in slaap en mis ik dat kleine handje in de mijne!
Vooral nog even van genieten dus.
Prima toch? Het is onderdeel van een ritueel geworden. Als je boekjes gaat voorlezen oid wordt het ritueel vanzelf weer anders.
Ik ken iemand die.. steeds een beetje verder de kamer verliet. Dus eerst zonder hand, als dat goed ging stoel naar achteren etc tot ze nog met een wiebelende voet in de kamer zaten hahaha en als de voet niet wiebelde was het huilen. Uiteindelijk weer helemaal zelf gaan slapen.
Dit kan je proberen of je laat het zo. Veel kinderen vinden het fijn om even samen te zijn bij het in slaap vallen, alles verandert weer en je kind is nog erg klein. Mijn kinderen ( 2 en 4) vinden het nog steeds het fijnst om met enig fysiek contact in slaap te vallen maar kunnen het ook zonder.
Bananapancake schreef op 24-08-2022 om 15:11:
Er zouden veel verschillende redenen kunnen zijn waarom hij dit doet, maar dit gedrag is bij kinderen gelukkig heel normaal. Wat er specifiek achter zit kom je misschien niet achter, maar hij heeft 's avonds nu in ieder geval die behoefte aan jou en jouw nabijheid.
Wat fijn dat je hem dat kunt geven zodat hij veilig en rustig in slaap kan vallen. Ik pakte er vaak voor mezelf een boek of luisterboek bij, en ineens had hij het niet meer nodig en zei hij bij het naar bed gaan 'dagdag mama'. En nu valt hij zelf in slaap en mis ik dat kleine handje in de mijne!
Vooral nog even van genieten dus.
Bedankt voor die bericht. Het ontroert me een beetje en ik begrijp jouw gemis. Je hebt ook helemaal gelijk natuurlijk!
Mijn jongste zoon had op jonge leeftijd (toen anderhalf of 2 jaar denk ik) precies hetzelfde. Hij moest en zou op mijn schoot liggen (of die van zijn moeder), anders viel hij gewoon niet in slaap. Het leek mij een erg oncomfortabele houding voor hem, want hij viel er telkens bijna van af 😆, maar hij voelde zich er prettig bij.
Hij viel in slaap, maar werd prompt weer wakker, als je 'm in bed wilde leggen. Maar dat vond hij op één-of-andere manier wel okey.
Een jaar later wilde hij minstens 1 arm vasthouden bij het in slaap vallen. Duurde 15-30 minuten, dan liet hij los en viel daarna pas in slaap.
Nu is hij een grote stoere kerel van bijna 12 jaar 😀. Valt zelfstandig in slaap nu, maar is nog steeds erg van het knuffelen en lichamelijk contact. Veel meer dan zijn tweelingbroer.
Geef een kind, wat hij nodig heeft. Het geeft wellicht een gevoel van geborgenheid, (emotionele) warmte, het voelen van liefde, whatever...
Neem een ereader mee, op de donkerste stand en beschouw het als je eigen half uurtje. Bouw het wel af. Dus geen hand meer vasthouden maar een knuffel vasthouden die hij ook vasthoudt. Die kun je zelf makkelijker los laten als eerste stap. En dan steeds verder van het bed af gaan zitten.
