In slaap komen lukt niet

wat gebeurt er als je haar op bed legt? En hoe lukt het dan uiteindelijk om haar wel in slaap te laten vallen?

AngeliqueK schreef op 06-06-2023 om 19:22:

[..]

Wat fijn om dat te horen zeg. Overdag laten we haar ook lekker in de kinderwagen slapen, alleen maak me dan weer druk om het kinderdagverblijf waar ze straks heen gaat.
Nu blijf ik soms ook een uur bij der zitten, maar dat lijkt weinig effect te hebben. Sterker nog ze vindt het dan wel grappig.

Maar wel fijn om te horen, dat dus niet de standaard tools altijd werken.

Ons Kdv nam het gewoon over, of verzon zelf trucjes (ingezwachteld in een hangende maxi-cosi werkte daar ook wel), maar gewoon de wagen en later het stoeltje dat naar achter geklapt werd dan. In bed slapen heeft ze daar ook jaren niet gedaan en ze zijn pas met 2 jaar heel langzaam gaan wennen, omdat ze naar een andere groep moest. 

Kind ging daar na mijn standaardverlof heen, dus het was niet dat we een niet af te leren methode hadden aangeleerd ofzo. 

AngeliqueK schreef op 06-06-2023 om 19:22:

[..]

Wat fijn om dat te horen zeg. Overdag laten we haar ook lekker in de kinderwagen slapen, alleen maak me dan weer druk om het kinderdagverblijf waar ze straks heen gaat.
Nu blijf ik soms ook een uur bij der zitten, maar dat lijkt weinig effect te hebben. Sterker nog ze vindt het dan wel grappig.

Maar wel fijn om te horen, dat dus niet de standaard tools altijd werken.

Wij hadden een lang ritueel. Eerst werden alle geluiden gedempt en dan de lichten, dan naar bed, nog even zacht praten en dan bleef ik erbij tot ze sliepen. Later zat ik erbij met de rug naar ze toe en schoof ik steeds meer richting slaapkamerdeur. Weer wat later was het goed als ik wat in de hal rommelde of dan zette ik de wasmachine aan. Als er op de achtergrond maar iets van geluid was. Wat je ook kan proberen is je pyama bij haar bed te hangen. Dat ruikt naar jou en dan heeft ze het gevoel dat je toch dichtbij bent.

AngeliqueK schreef op 06-06-2023 om 19:14:

[..]

Zodra ze op bed ligt en ik loop weg begint het huilen. Vervolgens pak ik der op, wieg met haar en dan valt ze in slaap in mijn armen. Zodra ik haar weer neerleg klaarwakker en huilen.
Dit moet zich dan echt dik een uur herhalen en uiteindelijk valt ze duimend in slaap uit zichzelf. Lijkt een beetje of ze dan aan haar slaap toegeeft.

Waarom laat je haar niet gewoon een tijdje huilen? Is de eerste avond niet leuk. Maar ze zal waarschijnlijk snel door hebben dat je haar niet meteen gaat oppakken. Zo heb ik het bij mijn dochter gedaan. Was 1 avond een uur huilen en de avonden daarna helemaal niet meer gehuild.

Hier ook ervaring met baby die huilde voor het slapen gaan. Dat was haar manier om alle prikkels los te laten. Haar oppakken en troosten had geen zin, want eigenlijk maakte je haar weer "wakker",  waarna ze weer in slaap moest vallen. 
Meestal sliep ze na 5 min. Als het langer duurde gingen we wel bij haar kijken en zat er meestal een beetje dwars. Als dat verholpen was, ging ze wel slapen. 
Huilen deed ze dus voor elk slaapje, was gewoon haar slaapritueel. Net zoals andere babies sabbelen op speen, duim of doekje.
Omdat ze overdag altijd in de wagen buiten sliep (ook op kinderdagverblijf overigens), heb ik wel de buurvrouw even ingelicht, dat ze niet zou schrikken.
Dat huilen voor het slapen gaan heeft ze tot een maand of 10 gedaan, misschien ook wel langer.

Maar in elk geval denk er dus om dat je, je kindje niet steeds weer wakker maakt door te troosten.

Die baby is ondertussen 26 jaar en het is dus helemaal goed gekomen.

Je hebt huilen en huilen. (en huilen, en….)
Één kind van me moest ook altijd flink geholpen worden met slapen, en anders flink huilen. (sliep overdag ook alleen in kinderwagen😁)
En de ander had juist zo’n huilmomentje nodig om zelf in slaap te vallen. Het verschil merk je toch al snel. 

Ik had er ook zo een dat duurde tot hij bijna drie was; gelukkig in afnemende mate. Het was ook erg afhankelijk van de hoeveelheid prikkels overdag! Kun je daar iets mee?

En haar wat later naar bed brengen?  Zou dat een optie kunnen zijn?

Onze eerste dochter sliep als baby ook lastig in. Ik bleef er gewoon bij en schoof dan ook zachtjes bij beetje naar de deur.ze sliep als baby ook lang bij ons en niet op haar eigen kamer.
 Ging vanzelf over. Nu is ze een heerlijke puber die heel goed kan aangeven wat er scheelt als ze een keer niet kan slapen maar eigenlijk al jaren vrijwel altijd probleemloos in slaap valt. 
wat mij heeft geholpen is op een gegeven moment de knop omzetten dat ik mijn gevoel mag volgen, ook al staat het nergens in een boekje, zeggen consternatiebureau en vriendinnen iets anders. 
Laten huilen was dan weer niet zo geschikt hier, maar dat verschilt per gezin volgens mij

Caroline80 schreef op 07-06-2023 om 06:18:

[..]

Waarom laat je haar niet gewoon een tijdje huilen? Is de eerste avond niet leuk. Maar ze zal waarschijnlijk snel door hebben dat je haar niet meteen gaat oppakken. Zo heb ik het bij mijn dochter gedaan. Was 1 avond een uur huilen en de avonden daarna helemaal niet meer gehuild.

Waarom niet? 
Omdat het ook contraproductief kan werken. Ik werd echt dramatisch gek van deze adviezen. Een avond een uur huilen werd de volgende avond 2 uur en de derde dag een betweterige buurvrouw aan de deur. 

Kijk, overdag werkte even (2 minuten ofzo) schreeuwen en schoppen terwijl ze vast zat gesnoerd in de kinderwagen heel goed, maar verder had ik na weer eens deze methode proberen weken last van een ingewikkeld bedritueel.