Baby in bedje zonder huilen? / Samen slapen baby in bed

wat bij ons het huilen triggerde was de overgang van warm naar koud. Van de warmte van mij naar de relatieve kou van zijn bed. 
Het huilen werd minder door het bed voor te verwarmen/warm te houden met een kruikje op de plek waar we onze zoon neer zouden leggen. 
Ons bed heeft maanden op klossen gestaan omdat dan de rand van de wieg gelijk stond met het bed en zoon dan de enige speen die hij wilde gebruiken kon gebruiken, mijn pink, en ik ook kon slapen. Als hij sliep was het prima en sliep hij ook verder 's nachts zonder en overdag was het ook niet nodig alleen na de avond en nachtvoeding even.

In het begin sliep ik altijd zittend met mijn baby. Mijn kindje lag op mijn arm en mijn arm werd ondersteund door een hoofdkussen en soms nog een kussentje er bovenop. Mijn baby had geen slaapzak aan en sliep half onder mijn dekbed. Vaak liet ze mijn borst los als ze in slaap viel en soms bleef ze langdurig sabbelen terwijl ik in slaap was gevallen (au). Ik had alleen een pyjama aan en ik trok het dekbed vanwege de kou soms wat omhoog en zorgde dat mijn kindje half boven het dekbed bleef liggen. De weken na de bevalling was ik zo moe dat ik tijdens de voeding gelijk in slaap viel en mijn kindje sliep vanaf het begin al gelijk door voor zover dat kan op die leeftijd. Ik moest steeds de wekker zetten voor de voedingen of ik werd wakker omdat ze in haar slaap bewoog, maar geen gehuil. Zodra ze begon te bewegen legde ik haar aan. Zeer blije baby en ik vond het ook heerlijk zo tegen me aan en natuurlijk ook dat ik ook best goed kon slapen. De co-sleeper naast mijn bed bleef leeg.

Toen realiseerde ik me dat ik door het in slaap vallen eigenlijk onbewust koos voor samen slapen met mijn baby. Bij die gedachte werd ik steeds meer bezorgd over haar veiligheid. Ik begon steeds vaker te checken of alles wel goed was en werd steeds banger dat er iets mis zou gaan. Ik heb diezelfde week geprobeerd alles wat ik dacht nodig te hebben om veilig te slapen bij elkaar gezocht. Het dekbed werd ingewisseld door twee wollen dekens met bij gebrek aan een laken een dekbedhoes er onder. Ik stop de dekens stevig onder het matras zodat ze niet naar boven kunnen schuiven. Verder staan aan één kant de co-sleeper en de andere kant is een verlengd bed waar niemand in slaapt en zo kan ze niet uit bed vallen  (check).   Het moeilijkste is nog de nachtkleding. Ik begon met een fleecepyama met daaronder een stretch hemdje die ik over mijn borsten heen naar beneden kon trekken. Geen succes want het hemdje kruipt omhoog langs mijn nog dikke buik en dan ligt ie bloot. Door mijn kacheltje is het meestal iets van 17 a 18 graden in de kamer. Met deze outfit had ik het al slapende super koud om zo half boven de deken te slapen . Zo heb ik er nog vele lagen bij gedaan. Een zwangerschapslegging die mijn buik deels bekleedde met daarover een fleecepyamabroek en ver weg van de baby bij mijn voeten toch nog een dekbed. Verder een voedings trui of hemdje met daaroverheen een fleece pyjama of dikke pyjama en daaroverheen een wollen vest en of nog een fleecevest. Soms ook nog een zwangerschapsband over mijn buik. Zo had ik het uiteindelijk  over het algemeen niet koud zo boven de dekens slapende, maar bij mijn buik en borsten blijven toch kiertjes waar de kou naar binnen sluipt. Ik merk ook dat ik met mijn billen boven de deken moet liggen anders ligt de deken te hoog voor de baby. Comfortabel is met al die dikke kleren boven de deken slapen ook niet, maar savety first en het went ook wel. Een wollen pyjama direct op de huid gaat bij mij niet werken met mijn lichte allergie voor wol. Wat nu met al die kleding nog steeds niet veilig is zijn de flapjes van kleding. zowel de voedingstrui als de open vesten hebben flappen. Mijn kindje heb ik een goed aansluitend slaapzakje aangetrokken en gezorgd dat ze bovenop de deken en grotendeels boven de deken ligt. Ben benieuwd hoe andere samen slapers het gedaan hebben. Ik vraag me nog af of het niet veiliger is als ik de dekens in de dekbedhoes doe en denk ook nog steeds wat te doen met de flapjes op mijn kleding, ze valt tijdens de voeding in slaap.

Het voelde een stuk veiliger. Ik sliep naast haar op mijn zij en ze viel dan tijdens de voeding in slaap en ik ook. Ze sliep wel wat minder goed dan tegen mijn buik, maar nog steeds trok ze een aantal uren door. Uren later werd ik wakker nog steeds in dezelfde houding liggend met stekende pijn in mijn bekken in die houding. Dan maar weer rechtop zittend slapen om pijn te voorkomen, maar o ja dat is niet veilig met die kussens. Of is er wel een manier dat je veilig rechtop kan slapen? Al met al bedacht dat ik toch de co-sleeper in gebruik moest gaan nemen. Daar vertel ik zo verder over.

Ik vermoed dat de manier om je kind in een eigen bedje te laten slapen is door heel geleidelijk in ministapjes je baby te laten wennen aan de nieuwe situatie. Dat ben ik nu aan het proberen. Hiervoor moet ik dan alleen toch weer even op mijn zij liggen voor de voeding. Ik begin rechtop zittend met voeden en als ze bijna klaar is dan leg ik haar in de openstaande cosleeper en druk ik haar tegen me aan zodat ze nog even bij me kan drinken, als ik niet doe dan zit er te veel ruimte tussen ons in door het halve tussenschotten van de cosleeper en dan lukt het niet goed aan te happen. Als ik zo in slaap val heb ik daarna behoorlijk pijn aan mijn tepel en bekken dus ook, dus ik probeer wakker te blijven. Als ze wat dieper slaapt maak ik haar los. Als ze dan zo op haar zij ligt niet helemaal tegen mij aan wordt ze een beetje wakker. Het helpt dan als ik haar armpjes tegen haar lichaam druk bij haar schouders. Als ze weer slaapt laat ik haar langzaam los.Als dit lukt dan rolt ze met haar slaapzakje vanzelf langzaam op haar rug. En dan wordt ze dus steeds weer wakker. Ik druk dan weer haar armpjes tegen haar aan. Zo is het na een aantal nachten doorzetten wel al twee keer gelukt om haar zo in slaap te laten vallen. Als ze slaapt laat ik heel langzaam los en als ze wakker wordt houdt ik haar weer een tijd vast. Het is een paar keer gelukt maar blijft een uitdaging. Inbakeren had misschien ook gekund, maar ik ben bang dat we allebei in slaap vallen als ze op haar zij ligt en dat ze dan misschien op haar buikje beland. Ik heb de cosleeper een klein stuk van de muur af moeten zetten om haar in de cosleeper te kunnen voeden. Zo ver dat ze er niet tussen kan vallen, wel lig ik dan nog met mijn hoofd nog steeds tegen de muur dus comfortabel is het niet. En nog een vraag over de cosleeper, want die staat nu open en vastgemaakt aan het bed en als je kindje er in ligt te slapen zou je hem dicht moeten doen, maar hoe doe je dat zonder je baby wakker te maken? Om de flap van de cosleeper weer naar boven te klappen moet ik hem eerst losmaken van het bed (gespen onder de cosleeper) dus uit bed en met een lampje onder de cosleeper kijken om de gespen los te maken en vervolgens de cosleeper wat van het bed af schuiven om de flap met rits te kunnen sluiten. Dan wordt ze natuurlijk wakker en als je de flap naar boven haalt dan lig je er op, niet prettig zo een ijzeren stang. Blijkbaar is de cosleeper niet gemaakt om je baby vanuit bed te voeden of tegen je baby aan te liggen en moet je je baby er echt in tillen en ook op zo een 30cm afstand van je baby liggen. Of heb ik iets over het hoofd gezien?

Mijn kinderen hebben nooit bij mij in bed geslapen, omdat ik dat niet aandurfde. 
Dochter viel wel alleen aan de borst in slaap. Ik bleef dan wakker en tilde haar opzij in de cosleeper. Ze had al snel een slaapzakje aan, maar ook een dekentje in de cosleeper. Ik zorgde er dan voor dat ik een kruik in het bedje legde als ik haar er uit haalde, en het dekentje terug klapte. Ze bleef in haar slaapzak al lekker warm, en kwam daarna dus ook nog in een lekker warm nestje terecht. Als ze nog war zoekende was kreeg ze mijn pink om op te sabbelen. Andere kindjes accepteren ook een speen, maar die van mij niet. 
Ik heb overigens nooit de cosleeper dichtgedaan. De open kant grensde altijd aan mijn bed. De eerste keer had ik wel een cosleeper met een opstaand randje aan mijn bed. Minder handig als je liggend wil voeden. Er bestaan ook varianten die geen randje hebben. Lijkt mij ook geen probleem. Mijn baby is nooit uit de cosleeper mijn bed in gerold. Tegen de tijd dat ze goed konden draaien sliepen ze al in hun eigen ledikant (met een maand of 6).

Ik vraag me bij je verhaal nog wel af: wil je echt samen slapen (wat natuurlijk helemaal prima is) of is het je meer overkomen en weet je niet zo goed hoe je je baby los van jou in slaap kan laten vallen? Beide is natuurlijk prima, het gaat er vooral om wat voor jou goed voelt.

Ik verwarmde het bedje alleen voor als hij uit bed kwam, drinken en dan weer in bed ging. Meer warm houden dan warm maken. Dus vooral 's nachts en in de avond. 

Dank je voor het delen van je ervaring Maismon3. In het begin vond ik het heerlijk om samen met haar op mijn buik rechtop zittend in bed te slapen, het overkwam me en was tegelijkertijd heel fijn en was het liefst zo verder gegaan totdat ik plotseling besefte dat het niet veilig is en ik niet zo door kon gaan. Nu wil ik het liefst dat we op een veilige manier slapen, maar wel zo dichtbij mogelijk al ga ik het wel missen dat ze tegen me aan slaapt. 
Dat ga ik ook eens proberen om haar gelijk na de voeding weg te leggen en dan het bedje voor te warmen en eventueel pink aanbieden. De speen kan ze niet goed vastzuigen, die valt bijna gelijk uit haar mond. Het is een grotere stap om haar dan niet eerst in de cosleeper in slaap te voeden, maar wie niet waagt wie niet wint. Ik dacht ik kan misschien ook een opgevouwen dekentje onder het matrasje leggen en dan de cosleeper één stand lager leggen, dan staat het opstaande randje misschien op dezelfde hoogte als de bedrand en zit het niet in de weg. Dan is het wel weer oppassen dat mijn deken of kussen daar niet beland, al zal dat ook wel niet snel gebeuren.

Mijn dreumes is 1,5 en slaapt nog steeds bij mij in bed. Ik heb als kind ook bij mijn  ouders in bed geslapen. Sterker nog, uit onderzoek is gebleken dat bij ca 1300 vrouwen die met hun baby sliepen, geen enkel ongeluk is gebeurd en dat samen met de baby slapen de kans op wiegendood verkleint. Wat ik wil zeggen: op de een of andere manier zorgt je lichaam en de biologie ervoor dat je waakzaam bent als je slaapt met je baby en je de baby echt niet plet. 

Toen onze baby 5 maanden oud was ben ik ook begonnen met slapen in eigen bedje. Wat bij ons helpt is een fleece deken over het matrasje heen, want dat is een stuk warmer en zachter dan dat koude katoen. In het begin lag ik op de grond naast zijn bedje net zo lang totdat hij in slaap viel en zo ging ik steeds wat verder van zijn  bedje liggen, totdat ik helemaal weg was. Laten huilen is echt niet nodig als dat jou geen goed gevoel geeft. 

Links naar diverse onderzoeken over co-sleeping die wellicht interessant zijn voor je:

https://www.google.com/amp/s/www.unicef.org.uk/babyfriendly/news-and-research/baby-friendly-research/infant-health-research/infant-health-research-bed-sharing-infant-sleep-and-sids/amp/

Ik heb de eerste 4 maanden samen met mijn baby in bed geslapen. Daarna moest ik stoppen met de borstvoeding en zat ik aan de medicatie en was het niet meer veilig. 

De overgang naar de cosleeper ging hier gelukkig goed dus daar niet echt tips voor.
Maar hoezo moet dat randje omhoog? Heb ik nooit gedaan. 
Tijdens de voeding snachts sloeg ik altijd even de deken terug zodat er niet teveel warmte ontsnapte. Ik hield ook altijd even mijn hand op z'n buikje als ik hem had teruggelegd totdat hij weer sliep. 

O en ga je naar de fysio voor je bekken? Anders doen hoor, niet onnodig lang met pijn aan je bekken rondlopen. 

Lijkt me superfijn om samen met je baby te kunnen slapen. Belangrijkste qua veiligheid reden om het NIET te doen is medicijngebruik, hierdoor heb ik het helaas niet kunnen ervaren (wel cosleeper en dat was ook prima)
Dus als je geen medicatie gebruikt zou ik zeggen ga ervoor. Wat ook nog helpt tegen het idee dat ie uit grote bed kan rollen is een opgerolde grote handdoek onder het hoeslaken stoppen aan de zijkant, dan krijg je een soort bumper.

TanteTheelepel schreef op 04-01-2022 om 09:47:

Mijn dreumes is 1,5 en slaapt nog steeds bij mij in bed. Ik heb als kind ook bij mijn ouders in bed geslapen. Sterker nog, uit onderzoek is gebleken dat bij ca 1300 vrouwen die met hun baby sliepen, geen enkel ongeluk is gebeurd en dat samen met de baby slapen de kans op wiegendood verkleint. Wat ik wil zeggen: op de een of andere manier zorgt je lichaam en de biologie ervoor dat je waakzaam bent als je slaapt met je baby en je de baby echt niet plet.

Samen slapen met je baby verkleint inderdaad de kans op wiegendood. Maar dan moet je dat wel veilig doen en dat is niet zo los bij jezelf in bed. Als ze onder de dekens komen, kan dat slecht aflopen. En dat gebeurt vaker dan je denkt.
Dat je je eigen kind niet plet, zou ik ook niet zo stellig zeggen.

https://www.demorgen.be/nieuws/bij-1-op-de-3-wiegendoden-is-ouder-op-baby-gaan-liggen~bb34fa56/

Je vind genoeg verhalen over baby’s die overleden zijn door verstikking. Al dan niet doordat ze tegen 1 van de ouders aan lagen of onder de dekens. Dus goed van To om te kijken naar andere manieren die veiliger zijn.

Je kan ook je kind in slaap voeden en als het in de diepe slaap is in de co-sleeper leggen. 
Of het voeden en wakker, maar slaperig, wegleggen en dan jouw vinger vast laten houden of over het buikje aaien. Dat werkte hier altijd goed. Dan vielen we samen in slaap, had zij mijn vinger vast in dat kleine knuistje, zo lief. 

Op je laten slapen is niet veilig, al deed ik het ook regelmatig maar dan sliep ik zelf ook slecht omdat ik dan heel waakzaam was. Maar na een tijdje is het ook echt niet meer fijn. Wij hebben net wat weken van ziek zijn achter de rug en ik ben blij dat dreumes weer in de co-sleeper ligt in plaats van half over me heen gedrapeerd. 

Bedankt voor jullie ervaringen en tips. 
Een handige link tante Theelepel en fijn dat je nog samen slaapt met je kind. Bedankt voor de tip van het fleecedekentje. Ik heb hem ook op het bedje gelegd, wel nog een matrasovertrekje er overheen zodat hij niet kan verschuiven. Lukte het om hem niet te laten huilen als je naast het bedje lag? Ik heb dit met mijn andere  kinderen ook gedaan, maar die huilde dan wel.Vaak wordt cosleepen geadviseerd en niet de baby in je eigen bed, dat zie ik hier ook weer. De consultatiebureau-arts zei dat de voorkeur gaat naar cosleepen, maar de baby in bed kan ook en je dan wel houden aan alle veiligheidseisen. 

Jammer dat je moest stoppen Bailey26. Het randje heb ik nu weggewerkt door de matras te verhogen door een deken er onder te leggen en de cosleeper een standje omlaag te zetten. Fijn dat het met hand op zijn buikje lukte. Ik ben nog benieuwd welke kleding jij droeg tijdens het samen slapen. Als ik wat meer tijd heb voor oefeningen (druk nu met drie kinderen) dan ga ik zeker naar de fysio.
Bedankt voor de tip hobbelster en voor je waarschuwing irregular  choice.

Wat vervelend dat jullie ziek waren Junio, gelukkig is het weer voorbij. Dat kan intensief zijn met die kleintjes. Je voelt het wel aan je rug na een tijdje als je kind op je ligt, wat dat betreft is cosleepen fijner vind ik ook. Wat mooi dat je zoontje zo in slaap viel, lief ook. Ik hoop dat dat hier ook gaat lukken.

Gisternacht was een beetje dramanacht, geprobeerd om haar slapend weg te leggen maar ze werd klaar wakker. Toen voeden in cosleeper , maar niet meer genoeg melk denk ik. Wel fleecedekentje gedaan en het bedje met kruik verwarmd, maar ze was steeds te wakker denk ik. Ze ging wel steeds even aan mijn pink zuigen, maar liet daarna steeds los en boos. Na een paar uur steeds geprobeerd te hebben haar weg te leggen werd het weer tijd voor de volgende voeding en zijn we allebei tijdens de voeding ( ik rechtop zittend) in slaap gevallen. Hopelijk gaat het vannacht beter, nu slaapt ze nog tegen mij aan, maar ik ga zo weer proberen haar weg te leggen. 

Je schrijft in je topic over tandemvoeding dat je middelste van 2 jaar ook altijd bij jou heeft geslapen. Kun je met deze baby niet op dezelfde veilige manier als met je middelste slapen?

Goed gezien Mamajome. Als baby heeft de middelste vaak op een onveilige manier bij mij geslapen. Ik zat toen ook rechtop in bed met een kussen om mijn arm te ondersteunen en ik probeerde haar net als bij nu mijn jongste in de cosleeper te laten slapen en hield dan haar armpjes vast tegen haar lichaam of bakerde haar in, zette white noise op en liet haar dan wel huilen maximaal een half uur dat was mijn limiet. Hiermee lukte het soms een paar dagen of zelfs een week om haar in de cosleeper te laten slapen. De oudste heb ik op het advies van het consultatiebureau en tot mijn spijt laten huilen terwijl ik naast haar zat met mijn hand op haar buikje. Dat duurde uren en uiteindelijk viel ze dan wel in slaap, maar daar heb ik zo een spijt van dat ik bij de middelste besloten heb niet langer dan een half uur te doen. En nu bij de jongste lees ik steeds op internet dat slaapcoaches aangeven dat je je baby niet hoeft laten te huilen. Of zouden ze bedoelen niet huilend alleen hoeven te laten. Ik ben benieuwd hoe je dat dan doet dat je baby niet huilt bij de overgang naar een cosleeper of bedje. Of dat mogelijk is. Is er iemand waarbij dat gelukt is? En hoe?

Het lukt nu inmiddels zonder huilen om haar op haar zij in de cosleeper te laten slapen terwijl ik tegen haar aan lig en een arm onder haar hoofd en om haar lichaam heb. Dan voed ik haar eerst terwijl ze in de cosleeper ligt en soms wordt ze wakker bij losmaken, maar vaak valt ze in slaap als ik haar bovenarmpje tegen haar lichaam druk of een hand op haar buik helpt soms. Soms lukt het zelfs om mijn arm ook weg te halen. Ze wordt wel wakker als ik iets van haar af ga liggen of als ik omdraai en ook als ze op haar rug draait.  Ze blijft steeds met haar handje voelen of ik naast haar lig. Het probleem is alleen dat ik deze houding niet volhoud met mijn bekken en ik krijg een slapende arm er van, dus we zijn er nog niet. Handje vasthouden lukt niet goed, ze gaat met haar armpjes alle kanten op. Als ik haar gelijk na de voeding bij rechtop zitten in de cosleeper leg, dan wordt ze wakker.