Baby (8 mnd) gaat krijsen als ze moet slapen
Mijn dochtertje van bijna 8 maanden vindt het om de één of andere reden verschrikkelijk om te gaan slapen. Ze krijgt borstvoeding, helaas werd ze ook een flesweigeraar en geef ik noodgedwongen 's avonds nog de borst en 's nachts komt ze ook vaak voor voeding/troost. Heel slecht, ik weet het, maar ook om zelf door de periode heen te komen heb ik haar vaak in bed de borst gegeven en niet meer in d'r bed gelegd. Ze kan inmiddels wel uit een rietjesbeker drinken maar doet dit niet als ik er ben 's avonds, dan heeft ze kennelijk troost nodig? Hier heb ik inmiddels vrede mee.
Ze heeft erg veel last gehad van buikkrampjes in d'r babytijd, eczeem waar veels te lang mee doorgelopen is door slecht advies van de huisarts, waardoor ze vaak onrustig sliep. Inbakeren hielp toen veel toen ze drie maanden was. Maar het is een vlotte dame, en bij vier maanden kon ze omrollen dus inbakeren kan niet meer. We zaten dus helaas in een routine waarbij ze vaak aan de borst in slaap viel, en ik vond dat ook wel makkelijk, zag daar toen nog niet echt het probleem van in. Ook vond ze veel rust in de draagzak of viel ze in slaap in de maxicosi. Nu loop ik dus tegen het probleem aan dat ik haar soms niet in slaap krijg terwijl ze wel moe is. Ook wordt ze op het kdv gewoon weggelegd en vind ik dit dus zielig dat ze dat niet gewend is en behoorlijk over d'r toeren raakt en daar dus niet goed slaapt. Ik ben gaan oefenen met wegleggen thuis maar het is echt rampzalig. Ze gaat vaak krijsen als ik d'r in het bedje leg, en dan niet jammeren ofzo, echt hysterisch krijsen. Vaak gaat ze ook staan en moet ik haar weer neerleggen. Laten huilen werkt soms, maar soms blijft ze echt te lang huilen. En ik vind het echt verschrikkelijk moeilijk. Het is me een aantal keer gelukt om d'r sussend in slaap te krijgen, aaiend over d'r bolletje, maar het is ook wel eens voorgekomen dat ze twee uur lang aan het krijsen was. Dat wil ik niet meer. Niet alleen zij raakt over d'r toeren op een gegeven moment, ik ben er zelf ook slecht aan toe dan. Ook heb ik geprobeerd bij d'r in de kamer te blijven maar verder geen aandacht te geven, dan blijft ze ook wakker en gaat ze uiteindelijk toch nog huilen en over d'r toeren raken. Nu krijst ze ook keihard in de maxicosi, omdat ze dan denk ik bang is om in slaap te vallen? De methode van na vijf/tien minuten troosten zonder haar op te pakken werkt niet, want ze valt niet te troosten. Ik moet haar dan echt even uit de situatie halen, om vervolgens het hele circus weer opnieuw te doen. Ook word ik er moedeloos van dat ik van een tevreden dochter naar zoveel uur huilen per dag ga bij het wegleggen. Ik heb eigenlijk geen idee hoe ik dit nu het beste aan kan pakken. Heeft iemand nog tips?? Als laten huilen kennelijk de enige remedie is, wat is jullie max dan? En hoe lang duurt het voordat er verbetering in zit, want het wegleggen valt me heel zwaar en we hebben beiden erg veel stress van.
Hier
Dat laten huilen heb ik nooit gedaan, maar werkt volgens mij alleen maar als je daar achter staat en rustig kunt blijven.
Mijn zoon heeft ook zo’n periode gehad en dan ging ik gewoon een stukje lopen met de wagen. Honden moesten dan toch uit.
Zoon viel vredig in slaap en ik kon m zo overleggen. Hij had zijn slaapzak dan al aan.
Probeer niet te moeilijk te denken, maar gewoon te kijken wat nu het makkelijks werkt. 8 maanden is echt nog maar klein en over een maand kan het heel anders zijn.
Aanvulling
Hij is nu trouwens 10 en op een bepaald moment is dat ‘gedoe’ vanzelf overgegaan. 😃
Goed om te horen
Haha goed om te horen dat het uiteindelijk wel goed komt! Alleen is het nu wel lastig voor haar op kdv!
Nog als aanvulling trouwens op m’n bericht: Ik heb wel een ritueeltje voor ze naar bed gaat, namelijk insmeren (vanwege d’r huid mag ze niet iedere dag in bad, dus dan maar insmeren als ritueel) en slaapzakje aan en instoppen en even over dr bolletje aaien.
Allergie?
Heb je overwogen, of zelfs uit laten zoeken of er sprake is van koemelkeiwitallergie? Dat is vaak een reden voor eczeem bij zulke kleintjes.
Kleintjes willen vaak dicht bij hun verzorgende ouder zijn vooral als ze in slaap vallen en zich kwetsbaar voelen. Je kunt er een heel project van maken om ze in hun eigen bed te laten slapen maar je kunt er ook aan toegeven en ze toestaan om altijd dicht bij je te zijn zolang ze daarom vragen, gewoon omdat dat hun natuur is.
Het gaat voorbij. Er komt een moment dat ze liever in hun eigen kamer zijn.
Kma
Ja ben ik vergeten te melden maar ze heeft idd koemelkeiwitallergie en krijgt pepti als papje, en k houd me aan een dieet! Haar huid js nu goed onder controle gelukkig sinds een week.
Tja
Ik denk niet dat je haar thuis kunt aanleren hoe ze op het kdv moet gaan slapen. Is een gastouder niet iets voor jullie? Dan is de aanpak misschien wat persoonlijker en mag ze misschien wel gewoon in de wagen slapen ofzo.
Wandelen
Was hier ook de oplossing en de wagen in de achtertuin laten staan.
Op kdv sliep en dronk mijn kind niet, bij mijn weten is kind nog nooit weggelegged al krijsend... Wel rook kind naar parfum van leidster aan het einde van de dag.... Dus ik zou echt gaan praten op kdv, zij moeten naar een andere aanpak en jij doet thuis gewoon wat voor jou goed voelt en werkt voor je dochter
Och heer...!
Ik krijg het er koud van als ik het lees (serieus!). Laat een kleine baby (en ook acht maanden is klein) toch niet krijsen. Wat is dat voor rare gedachte dat een baby 'weggelegd' moet worden.
Dat krijg je van de rust, reinheid en regelmaat. Krijsende, oversture baby's. Stresshormoon stijgt, en het wordt van kwaad tot erger. Of ze leren dat er niemand komt, en blijven dan stil. Eigenlijk is dat nog erger. Dan heeft je baby het opgegeven.
Luister naar je gevoel! Als jij dit niet wilt en je baby ook niet, doe dat dan ook niet. Ik weet niet of het mogelijk is voor je om tussen de middag je baby zelf te komen voeden op het kdv? Dat heb ik een poosje gedaan.
Echt, dit zijn fases. Nu weet je van gekkigheid niet wat je moet doen, maar het gaat over.
En blijf je toch niet telkens verexcuseren. Je doet het goed, want het werkte. Alleen niet op het kdv. Ik denk dat je dan moet kunnen afspreken dat ze je baby erbij houden, dat ze haar niet wegleggen tot ze hysterisch is (het idee alleen al...).
MIsschien kunnen jullie toch oefenen met voeding voor op het kdv. ik denk aan pap. Misschien ook gegeven door een ander, de vader of iemand anders. Zodat je dochter eraan went dat ze ook voeding krijgt die niet uit de borst komt. Onze kinderen hebben altijd bv gehad, en daarnaast kregen ze op een gegeven moment pap. De bv was dan het drinken, en voor de rest kregen ze pap en steeds meer vaste voeding.
Mijn ervaring was dat onze kinderen op een gegeven moment behoefte hadden aan een maag die wat langer vol bleef. BV verteert heel snel, maar pap geeft gewoon een lekker warm en vol gevoel. Daar konden ze dan de nacht op door. Dan in de ochtend weer BV, en dan tegen het middagslaapje ook weer.
En als ze geen pap wil drinken, vindt ze het misschien wel interessant van een lepeltje, en zeker als ze het zelf mag doen (bereid je voor op een enorme rommel 
Maar vertrouw op je eigen gevoel. Je doet (of deed) het goed, jullie waren een goed team, jij en je dochter. Laat dat niet verstoren.
Succes!
Slecht??
"Heel slecht, ik weet het, maar ook om zelf door de periode heen te komen heb ik haar vaak in bed de borst gegeven en niet meer in d'r bed gelegd."
Wat is hier nou slecht aan? Waarom zou wegleggen en in een eigen bedje laten slapen 'beter' zijn? Het is gewoon een andere manier. Samen slapen is juist natuurlijker en het schijnt ook goed te zijn voor de hechting. Niet dat ik apart slapen an sich wil bekritiseren, maar als dat gepaard gaat met uren laten krijsen lijkt me dat gewoon niet fijn voor baby én moeder. Mijn mening is dat het echt per baby kan verschillen. Hier kon zoon het eerste anderhalf jaar ook niet zelf slapen, ondanks allerlei verschillende pogingen/methodes. Sliep ook altijd aan de borst of wiegend, later met fles. Dochter daarentegen kon ik 'gewoon' voeden en wegleggen vanaf de eerste week al, die keek toen wat slaperig om haar heen en viel rustig in slaap.
Je kan natuurlijk ht e.e.a. proberen, hopelijk lukt het wel en wordt het op het kdv ook makkelijker, maar als het niet werkt en niet lukt dan is dat maar zo, je doet dan niet iets goed of fout maar gewoon wat werkt en wat goed voelt. Het is toch niet zo dat het kdv kinderen die niet zelf in slaap kunnen vallen mag weigeren? Daar valt vast ook iets te regelen.
Heb vertrouwen in jezelf
Hi m149,
Allereerst wil ik even zeggen dat ik de reacties tot nu toe heel positief vind, fijn dat iedereen elkaar hier in zijn waarde laat.
Dan inhakend op je vraag en de eerdere reacties: laat je idd vooral niet gek maken door wat je wellicht soms hoort of hebt gelezen. Je lijkt hierover onzeker te zijn, niet nodig! Volg vooral zo veel mogelijk je eigen gevoel dan kan je het niet fout doen. Heb vertrouwen in jezelf. Jij weet wat goed is voor jouw meisje.
Hopelijk helpt het je te weten dat mijn dochtertje van bijna 11 maanden ook heel veel (zo niet altijd) bij mij aan de borst in slaap is gevallen en ook vaak in bed heeft gelegen. Ik was (ben) hier soms ook onzeker over door de verhalen die je vaak hoort over wegleggen etc. het voelt voor ons echter gewoon goed. Ondertussen wil de kleine steeds minder vaak aan de borst slapen. Ze gaat nu gewoon “zelf naar bed”. We hebben hier niks voor hoeven doen en er is geen traan om gelaten. Blijkbaar is ze daar nu gewoon aan toe. Ze komt nog geregeld voor nachtvoedingen, maar niet meer altijd. Alles lijkt zich gewoon vanzelf ‘op te lossen’. Dus hou moed en vertrouwen en vergeet niet dat deze periode snel weer voorbij zal zijn en dat je het nog zal missen. Het enige waar je spijt van zou kunnen krijgen zijn de zorgen die achteraf overbodig bleken. Dus probeer het los te laten en heb vertrouwen in jezelf. Het komt echt allemaal vanzelf goed!
Veel plezier met je meisje.
Emma
Mosterd
Het is een bericht van alweer een paar maanden terug. Maar, mogelijk mosterd na de maaltijd, bij ons hielp bij koemelkeiwitallergie uiteindeljk het advies om werkelijk elk spoortje koemelkeiwit uit je eigen dieet te halen als je borstvoeding geeft.
Overigens at ik ook hypo allergeen, geen garnalen en krab oid, of scherpe kruiden. Ook geen aardbeien.
Troost
Je hoort wel vaker dat je baby’s moet laten huilen en dat als je er aandacht aan besteedt ze een slechte gewoonten oppakken. Maar ook ik krijg het niet over mijn hart om mijn zoontje te laten huilen en ik denk ook niet dat dit een goede aanpak is. Er kunnen hiervoor verschillende redenen zijn en eventjes getroost worden kan al veel helpen. En inderdaad: even doorbijten en na een tijdje gaat het wel over.
Slapen
Dit is wel een wat ouder topic en waarschijnlijk is het slaapprobleem allang opgelost, maar ik dacht ik reageer toch maar want misschien heeft iemand anders er nog wat aan. 
Mijn dochter had rond die leeftijd namelijk hetzelfde, als ik haar 's avonds naar bed bracht dan was het krijsen zodra ik de kamer uit wilde gaan. Uiteindelijk was ik vrijwel de hele avond bezig met haar in slaap te krijgen. Laten huilen is sowieso niet mijn tactiek want dat vind ik gewoon zielig, maar we konden ook niet zo door blijven gaan.
Op een gegeven moment was ik er zo klaar mee dat ik Stephanie Lampe om raad heb gevraagd. Waar haar advies op neer kwam is dat ik onze dochter sowieso te vroeg naar bed bracht, waardoor ze eigenlijk nog niet moe genoeg was en eerst ging liggen keten e.d. Ik moest haar bedtijd iets aanpassen aan het dagritme waardoor ze wat later naar bed ging maar voor haar leeftijd wel genoeg slaap zou krijgen.
Vervolgens gingen we werken aan het alleen in slaap vallen zonder dat ik er de hele tijd bij hoefde te blijven. Bij mijn dochter lag de oorzaak in de verlatingsangst die ze had dus ze moest er vertrouwen in krijgen dat mama er zou zijn op het moment dat ze me nodig had. Daarom helpt laten huilen bij angstige kinderen dus ook niet want je kindje heeft je op dat moment echt nodig en wordt alleen maar meer verdrietig/angstig als hij/zij merkt dat je er op dat moment niet bent.
We deden het gebruikelijke slaapritueel zoals we dat gewend waren en daarna legde ik haar in bed. Uiteraard begon ze dan te huilen als ik de deur uitliep, maar dan kwam ik meteen weer terug, zei tegen haar dat het nu echt tijd was om te slapen, gaf ik haar een kus en ging weer weg. Op de eerste avond heb ik dat bij wijze van spreken wel 100x moeten herhalen, maar de dagen erna kwam ik niet meteen terug naar haar kamertje maar riep ik vanaf de overloop dat ik er zo aan kwam en 10 sec. later was ik er dan ook. Zo kreeg ze er vertrouwen in dat ik er was zodra ze me nodig had. Na een week ging het al veel beter en op een gegeven moment kon ik weglopen maar bleef ik boven nog een beetje rommelen zodat ze me kon horen. Dan riep ze me af en toe nog om te checken of ik er wel was en als ik dan antwoord gaf dan was het goed.
Deze manier kost uiteraard wel wat geduld en doorzettingsvermogen maar het levert ook wel wat op. Dochterlief is nu 3,5 jaar en wil nog steeds het liefste dat ik de hele nacht bij haar slaap, maar zodra het echt tijd is om te slapen doet ze dat ook. Als ze me nodig heeft dan kan ze erop vertrouwen dat ik er ben.
Hopelijk heb je (of iemand anders) nog wat aan bovenstaande tip/aanpak!
