Huilbaby... ik zit er doorheen...

hulptroepen inschakelen

Mijn huilbaby is inmiddels 16 jaar, en het meest relaxte kind dat je je maar kan voorstellen. Dus een schrale troost: het gaat over!
De valkuil is dat je in een vicieuze terecht komt: je raakt gestrest, en met stress kun je geen kind kalmeren. Tijd voor hulptroepen dus. Ik zou buren, familie en vrienden optrommelen en vragen om hulp. Praktische hulp: rondlopen met je baby tegen zich aan. Al is het maar zo nu en dan een uurtje: dat geeft jou wat adempauze en rust.
Verder zou ik toch aandringen op een doorverwijzing naar de kinderarts om uit te sluiten dat er een lichamelijke oorzaak is.
Sterkte! Ik weet nog goed hoe heftig die tijd was...

Kinderarts

Precies, ik zou heel hard aan de bel trekken om via de huisarts een doorverwijzing te krijgen naar een kinderarts. In het ziekenhuis kunnen ze huilbaby's meestal heel goed helpen.

Jehovah's

Dan kwam de mevrouw van de jehovah's en dan zei ik: komt u binnen en dan kon zij ook even een tijdje mijn kind vasthouden zodat ik een ontspannende douche kon nemen. Denk creatief.

Jaja Annej

En als je naar het ziekenhuis gaat melden ze je natuurlijk direct aan bij Jeugdzorg.

beweging

Mijn zoon reageerde ook goed op beweging, als we maar gingen lopen in de kinderwagen of de auto met hem. Met mijn tweede had ik een opwindbare schommelstoel. Misschien is dat een idee? Dan swong dochter een half uur heen en weer terwijl ik zoon in bad deed, had ik toch even mijn handen vrij.

ja Katniss

Dan melden ze je aan bij jeugdzorg om 'hulp' te krijgen.

specialisten

Een goede kinderarts lijkt me verder prima. Je wilt toch zaken als reflux, allergie of andere zaken uitsluiten. Wij gingen naar een allergoloog.

Wat hier hielp

Kind één bleef huilen en spugen, zelfs als ik enkel brood met jam at en water dronk. Uiteindelijk bleek het aan de broodverbeteraar te liggen. Dit wordt gemaakt van koemelk en wordt standaard aan brood toegevoegd. Toen ik overstapte op biologisch brood en crackers was het huilen binnen 24 uur over. Natuurlijk geen melkwit eten .
Zelf niet meegemaakt maar het kan ook te maken hebben met een tijdens de bevalling verschoven nekwerveltje. Schijnt makkelijk in orde gemaakt te kunnen worden.
Heel veel sterkte!

Wat naar voor je

WAT HIER HIELP : schommelstoel, babyswing, autorijden, wandelen
En dieet, geen uien, knoflook, nasi en bami, melk, koffie, alleen groenten, aardappels, brood en fruit.
..en een lieve moeder die de baby nu en dan een nachtje overnam..
Heb later gehoord dat een chiropracter hulp heeft geboden bij een huilbaby van een vriendin, daar bleek het aan de nekwervels te liggen, dus een bezoekje aan een arts zou ik zeker aanraden.

Herkenning

Ik weet nog steeds niet wat het bij onze dochter geweest is, maar toen ik met de borstvoeding stopte was het huilen over. Ook ik heb weken op water en brood geleefd, maar dat was het niet. Ze groeide goed, sliep goed, maar als ze wakker was, was het huilen.
Uiteindelijk was ik helemaal op, had ze zoveel gehuild dat ik niet kon afkolven terwijl ik 's avonds weg zou gaan. Mijn man heeft haar toen flesvoeding gegeven en had direct een ander kind. Niet te geloven. Toen heb ik een potje gehuild in plaats van dochter, van pure opluchting.
Sterkte ermee en vraag idd hulp bij familie. Mijn schoonmoeder ging af en toe met haar wandelen, heerlijk was dat.

Zelf proberen?

Ik vind het nog altijd een gemiste kans dat ik niet wist dat elk spoortje koemelkeiwit (maar ook soja of geitenmelk) zoveel last kon veroorzaken. Dat je echt elk spoortje uit je voeding moet halen. Zelf heb ik een koemelkeiwitallergie vanaf mijn geboorte en ik kan wel iets verdragen zonder er last van te krijgen als het maar geen liters melk is en als ik als basis maar melkvrij mijn huishouden houdt.
Dus 2 jaar en 3,5 maand later, toen dochter met 6 weken van kruin tot navel onder de jeukende schilfers zat, kreeg ik dat advies van de consultatiebureauarts, het gaat echt om elk spoortje.
Binnen een paar dagen was zoon's buikpijn en diarree over en dochter haar eczeem.
Weet je zeker dat het je lukt om elk spoortje uit je voeding te halen, inclusief de broodverbeteraar? Melk zit ook in kaas en in vleeswaren, het is nog een hele uitzoekerij om het goed te krijgen.
Maar ook die andere suggestie, flesvoeding geven, is misschien een optie? Dan kolf je zolang om te kijken hoe het gaat. Met een paar dagen moet het effect hebben. Je kunt zelfs nog kiezen voor koemelkeiwitvrije melk. Wie weet is het een oplossing.
Ik heb zelf mijn eerste jaar doorgebracht met rijstmelk omdat ik niets anders verdroeg.
ken je deze site? Want met een koemelkeiwitallergie is het ook verstandig om als je met bijvoeding gaat beginnen om dat dan op te bouwen en te starten met hypoallergene voedingsmiddelen.
http://www.kindereczeem.nl/
Het eerste jaar bestelde ik voor dochter brood zonder koemelkeiwit en ei. Dochter startte overigens met 4 maanden met geprakte banaan met wat moedermelk.

lactoseintolerantie

http://www.ouders.nl/forum/3-baby-tijd-0-1/lactose-arme-babyvoeding
Ook nog een draadje over lactoseintolerantie.
Mogelijk kun je van de controlearts wel een verwijzing krijgen naar de kinderarts?

Steun!

Niet opgeven! Kinderarts is het juiste om te doen, dat je dan meteen wordt doorgestuurd naar jeugdzorg is onzin! Je babytje huilt teveel, klaar. Volg je moeder gevoel en dit is zwaar... maar gaat over! Laat allergie en (verborgen) reflux uitsluiten. En als dit het wel is, er is genoeg te doen. Flink googelen dan . Laat je nog even weten hoe of wat?

Adviezen

"Dan krijg je de Ria Blom adviezen en dergelijke."

Yep, werkte als een speer hier. Binnen een week kwam het kindje zelf in slaap en werd met een glimlach wakker. En nog steeds, wat voor problemen we ook mogen tegenkomen, slapen gaat prima met beide boys (bij de tweede ging het ook prima zonder adfviezen).

'over'alert

Klinkt als onze kinderen toen ze baby waren. 3 van de 4 vonden het baby zijn gewoon niet leuk en vooral ook erg frustrerend. Vooral onze 2e was een geval apart.

Bij de oudste hielp inbakeren om hem toch tot rust te brengen. Daarvan ging hij beter slapen en toen ging de rest vanzelf ook wat beter. Bij de 2e (en meest extreme) hielp werkelijk helemaal niets. Pas toen hij meer en meer zelf kon kwam er wat verbetering. Na de eerste maanden van overmatig veel huilen, kwam toen eerst nog een periode met veel en heel hevige driftbuien. Maar toen hij begon te praten ging ook dat langzamerhand over.

Dat we daarna nog 2 kinderen hebben gekregen geeft aan dat zo'n periode, hoe slopend ook, ooit weer over gaat en dat je het dan blijkbaar ook wel weer redelijk snel uit je systeem hebt
Nummer 3 bleek wel een meer tevreden soort van baby te zijn, maar nummer 4 leek weer sterk op nummer 2 alleen dan net een ietsje minder extreem.

Mijn tips voor het doorkomen van de huil-periode:
-alle hulp is welkom. Vraag erom en accepteer ook alle hulp die je aangeboden wordt.
-wissel af met je partner, als de 1 kookt (bijvoorbeeld) kan de ander ook buiten gaan lopen met de baby zodat je ook even geen gehuil hoort.
-kijk niet te ver vooruit (een paar uur vooruit vond ik toen al heel wat) en verwacht niets. Hoe minder plannen je hebt voor een dag, hoe minder er 'in de war' gestuurd wordt. Hoe minder je verwacht, hoe minder teleurgesteld je wordt. Neem het zoals het komt.
-Wat hier vaak een beetje hielp was ronddragen met het gezicht vooruit, zodat er wat te zien valt.
-ik droeg ze sowieso heel veel rond, want in hun eentje laten huilen vond en vind ik geen optie. Ze huilen niet 'voor de lol' of 'om jou te pesten' en hebben juist alle steun en liefde hard nodig.
-houd moed! Het gaat echt een keer over.

Onze 'terrible' nr 2 is inmiddels 10 jaar: een makkelijk, vrolijk, slim en heel zelfstandig kind. Na de zomer gaat 'ie naar het gymnasium.

Jippox

"Dat we daarna nog 2 kinderen hebben gekregen geeft aan dat zo'n periode, hoe slopend ook, ooit weer over gaat en dat je het dan blijkbaar ook wel weer redelijk snel uit je systeem hebt "

Bij jou misschien, maar ik ken aardig wat mensen die het bij een kind hebben gelaten en waar ik toch zo'n donkerbruin vermoeden van heb dat dat was omdat het allemaal een beetje tegenviel.

Het is een beeje zoals op dat wandtegeltje bij onze oude (dure) viswinkel:

"lang nadat de prijs vergeten is wordt de kwaliteit nog herinnerd"

net als hombre

Ik zat er ook helemaal doorheen, en heb het boekje van Blom gelezen. Binnen een paar dagen had ik een ander kind, maar ik weet nog hoe moeilijk het was om hem te laten huilen in het begin!

Wat hielp was baby op bed leggen, en dan lang en uitgebreid onder de douche stappen. Meestal sliep hij als ik eruit kwam.

Als er lichamelijks niets aan de hand lijkt te zijn, dan kan dit heel erg helpen. Hij was eigenlijk al overprikkeld voor ik hem in bed legde en kon daardoor niet slapen. Toen ik leerde zien wanneer hij moe was, en hem gelijk op bed legde, dan huilde hij standaard zo'n 5/10 minuten om vervolgens heerlijk uren te slapen en werd hij eindelijk vrolijk wakker.

Bij baby 2 en 3 ging het gelijk een stuk beter.

Ria Blom

Met de oudste zijn wij destijds nog door mevrouw Blom zelf begeleid. Wij deden toen mee aan een huilbaby onderzoek van het WKZ. Bij onze zoon werkte het inbakeren en de regelmaat ook uitstekend. Inderdaad even huilen en dan gewoon goed slapen. Een ander kind werd het ineens.

Maar bij nummer 2 deed dit zelfde echter helaas helemaal NIETS...

Inbakeren

Uit dat WKZ onderzoek bleek volgens mij trouwens dat dat inbakeren op zich eigenlijk geen effect had, maar dat de echte werking 'm zat in de consequente regelmaat. Regelmaat zonder inbakeren werkte net zo goed.

Wij zijn ook nog eens bij Ria op visite geweest in haar antroposofische (brrr) consultatieburo.

Proberen

Ook hier een geval van nekwevelverschuiving, via therapie veel verbeterd. Bij een vriendin van mij.
Wel naar een gespecialiseerde therapeut chiropractor gaan.
Heeft veel verbeterd bij de baby.

Probeer iets te vinden wat ook jou ontspant, dat scheelt ook voor de baby.
Gestresste moeder geeft ook stress aan de baby.
Kun je de baby even wegbrengen, een nacht bijslapen?

klopt

Maar wij zaten in de onderzoeksgroep die inbakerde... Grappige is dat onze oudste zoon trouwens nog steeds het best gedijt op regelmaat (hij is nu 13).
Ik weet nog wel dat na het begin, waar hij na het inbakeren een paar minuten huilde voor hij in slaap viel hij op den duur al begon te gapen als je zijn doeken tevoorschijn haalde en hij zich heel tevreden in liet pakken. Dus nou ja, ik had niet de indruk dat het veel kwaad kon.

Nummer 2 werd er alleen maar boos van en wist zich vanaf het begin ook steevast zelf te ont-bakeren. Net als met alles moet iets ook maar net bij je kind passen (en bij jou als ouder, dat ook). Het duurt vaak even voor je weet wat wel en niet werkt bij je kind.

Oh en nog een tip voor ouders met huilbabies: op een gegeven moment zie je door het huilen je kind niet meer. Dan wil het ook wel eens helpen om alle adviezen/boeken/fora/enz. even de deur uit te doen. Alle bezoek, afspraken, verplichtingen enz. af te zeggen en gewoon met je kind dicht bij je te gaan zitten en te observeren. Om het maar even zweverig (hu!) te zeggen: om weer bij je gevoel te komen. Waarom huilt je kind? Wat zegt je intuïtie. Zegt je intuïtie dat er geen medische oorzaak is, dan is het ook belangrijk om je kind met gehuil en al te accepteren en gewoon te zeggen: Ik ben er voor je, het komt wel goed.

Annej

Je moet echt stoppen met dat geroep over jeugdzorg. Het is algemeen bekend dat een ziekenhuis het huilkindje een aantal nachten kan opnemen en de regelmaat daar en de ontspanning van de ouders thuis het hele proces kan doorbreken. Zonder dat jeugdzorg er aan te pas komt. Het ziekenhuis vermijden en ernstige dingen doen omdat je helemaal gek wordt en omdat er geen hulp is is wél een reden om jeugdzorg in te schakelen.

veel huiler

Wat voor mij een eye opener was was het inzicht: ik hoef het huilen niet op te lossen. Ons zoontje huilde veel maar was geen huilbaby dus helemaal in jouw schoenen verplaatsen kan ik niet. Maar ik werd er ook gestressed van. Totdat ik de taal van huilen ofzoiets las.
Ik ga er even vanuit dat een lichamelijke oorzaak niet gevonden is. Je was al bij de osteopaat voor eventuele nekwervels? had je een echte kinder osteopaat?
Anyway wat ik deed is tegen mezelf zeggen:ik hoef het huilen niet op te lossen of te laten ophouden. Ik hoef mijn kind alleen mijn nabijheid te bieden. Ik legde huilende baby in mijn armen of op mijn borst en ging een boek lezen of tv kijken of iets. Of iets anders doen met huilende baby in de draakzak. Het idee dat je moet werken aan het feit dat je je kind stil wil krijgen levert veel stress op. Stel nou dat je dat los kan laten en gewoon je ding gaat doen met een huilende baby op of bij je? Zou dat al kunnen helpen?

ziekenhuis

Het ziekenhuis gebruiken om de zaak te doorbreken is wel een dure oplossing. Dan kun je je kind nog liever naar oma brengen voor een paar dagen.
Als je wilt dat er onderzoek verricht wordt vraag je doorverwijzing naar een kinderarts. Daarvoor hoeft een baby niet opgenomen te worden.
Ik had een training met een verpleegkundige van een kinderafdeling die een burnout had en overal kindermishandeling zag. Het zal beslist ook aan mij liggen maar als je er voor open staat zie je soms gekke dingen.
Het had helemaal niets met de zaak of de training te maken maar ze moest er gewoon van zuchten dat er zoveel kindermishandeling was. Ze is ook wat anders gaan doen.
Een ander denkt misschien 'wat gek, waarom zegt ze dat?' maar ik snap dat er weer iemand in een tunnelvisie zit.
Die lui zijn ook op scherp gezet met signalering. Dus dan neem je een onnuttig risico door je kind daar voor het 'doorbreken' te brengen.

Ontspannen

Jezelf ontspannen helpt in elk geval om de situatie ontspannen te houden.
Ik had vroeger een oppaskindje dat rustig werd als ik Bach draaide. Misschien wel omdat ik dat zelf mooie muziek vind.
Mijn kinderen konden echter niet tegen 'mijn' muziek, nog steeds niet, dus dat hielp hier niet.
Ik heb dan ook wel veel voor mijzelf gehad aan bidden en mediteren.
En op een dag is het over. Ik zou niet eens meer weten wanneer.
Gelukkig was dochter veel zoeter in de omgang als baby. Het huiluurtje beperkte zich tot 's avonds en in de schommelstoel en aan de borst aanleggen was dan gewoon genoeg.

verborgen reflux?

Ik heb al veel tips voorbij zien komen, maar ik mis nog de mogelijkheid van verborgen reflux? Want dat doet pijn natuurlijk en gaan babies ook van huilen. Rechtop houden geeft dan verlichting.
http://www.borstvoeding.com/kindjeaandeborst/al-even-bezig/spugen-1.html

Wellicht heb je hier ook wat aan?

http://www.borstvoeding.com/nieuwsberichten/notitie-lactatiekundigen.html

Rare huisarts heb je inderdaad. Maar heb je helemaal niemand in je omgeving die op je baby kan passen?

Ik wens je veel sterkte in elk bgeal.