Zwangerschaps"verlof" met peuter
Hoi iedereen. Ik ben ben benieuwd hoe andere moeders dit doen of hebben gedaan.
Ik ben nu 36 weken zwanger en heb "lekker verlof". Ik weet niet wie die uitspraak bedacht heeft, maar als lekker verlof ervaar ik het niet. Er loopt hier namelijk nog een kindje van 2 en hoogzwanger voor deze jongen die de hele dag wil ravotten en stoeien zorgen is veel zwaarder dan werken achter mijn computertje. Vaak gaat hij smiddags ook niet slapen.
Ik heb alleen verlof op de kdv-dagen en papadag, dus 3 dagen per week. Op papadag (vandaag dus) trek ik me boven terug maar ook het hele weekend boven hangen vind ik wel triest en doe ik ook niet. Een andere doordeweekse dag werkte ik normaal bij mijn ouders thuis en blijf ik lekker gaan, en dan blijft er 1 doordeweekse dag over dat ik alleen ben met zoon. Mijn man wil nog geen vrijnemen want hij voorziet straks ook veel vrij nodig te hebben met de twee kleintjes en daar kan ik hem ook geen ongelijk in geven.
Mijn siblings heb ik niks aan, die zijn eerder een belasting dan een ontlasting omdat zij niet begrijpen dat ik fysiek nu niet dezelfde ben. En mijn vriendinnen en schoonzussen hebben zelf banen en kleintjes. Dus die doordeweekse dag is afzien. Ik heb niet meer de energie om erop uit te gaan, en zoon heeft energie voor 10. Hem de hele dag maar tv laten kijken vind ik zielig. Dat doe ik ook niet, ik probeer echt mn best te doen. Maar het is zwaar.
Wat ik met dit topic wil? Gewoon een keer klagen en ervaringen delen. Ik wist dondersgoed dat het zwaar ging worden dus eigenlijk mag ik niet zoveel klagen van mezelf. En misschien heeft iemand wel De Tip.
Heel herkenbaar, toen ik hoogzwanger was vond ik een driejarige die rondliep best lastig. Ik ging vaak naar een vaste met een grote speelhoek, dan dronk ik wat en kon kind spelen zonder dat ik er al te veel mee hoefde. En daarnaast ging dagelijks de tv langer aan dan normaal. Niet hoe ik mijn kind op de lange termijn op wil voeden, maar die laatste maand vond ik alles prima zolang ik maar zo min mogelijk hoefde te bewegen.
Ik kon van de jongste (van 4) zo genieten toen hij 2 was … en ik realiseerde me dat dat was omdat ik alleen bij hem niet hoogzwanger was en dus eindelijk een keer niet overbelast en doodmoe was.
Hoogzwanger zijn is heel zwaar, en je hoofdtaak is zorgen dat de baby in je buik niet te kort komt. Als jij rustig aan doet, met je peuter lekker door de dag kabbelt en veel rondhangt, dan doe je het precies goed. En ook de peuter mag best een lekker suf dagje hebben na een hele week vermaakt te zijn door anderen hoor!
Mijn vroegere manager zei over schuldgevoelens: daar moet je in zwelgen, daar moet je niet naar handelen!
En gelijk had hij. Hang op de bank als je daar zin in hebt, of rijd in de auto, of ga samen in bad, of besteed je peuter uit aan de buurvrouw, of breng eindeloos door met niks. Als de dag maar om komt zonder dat jij jezelf en je baby en peuter schade aanbrengt. Het is al heel wat werk om zo’n kleintje heel te houden en daarnaast zwanger zijn is ook heel zwaar. Maak het jezelf zo makkelijk mogelijk. Daarvoor heet het verlof.
En vroeger, in die grote gezinnen, zat moeders ook niet de hele dag met de kleintjes te puzzelen hoor. Die besteedde ze uit aan een groter kind of aan een buurkind en zelf deed ze dan andere dingen.
Je peuter heeft het nog best goed, ik heb vier weken in het ziekenhuis gelegen bij nummer 2 en toen had mijn peuter dus helemaal geen mama thuis. En dat ging ook. Er staat nergens een jury bordjes op te houden met cijfers, je moet gewoon de dag door en hoe meer je je aanpast aan je eigen behoeftes, hoe leuker die dagen in herinnering zullen zijn. En hoe leuker je ook tegen je peuter kan zijn.
(Denken dat alles na de bevalling weer toppie is, zou ik eigenlijk willen afraden… laat het gebeuren, en wie weet valt het mee, maar dat is echt niet gegarandeerd. En ook dan mag je het jezelf best makkelijk maken).
Alleen bij je oudste kind heb je echt zwangerschapsverlof. Daarna niet meer. Niks aan te doen. Helemaal als het zwanger zijn zwaar valt, is dit een lastige periode. Probeer 's middags samen met oudste kindje naar bed te gaan, gewoon gaan liggen, ogen dicht, mama is moe en saai, ga ook eventjes slapen.
Lukt dat niet, zoek dan iemand die hem/haar twee uurtjes wil meenemen. Vriend(in), oma, buurvrouw, tante. Ook als de baby er straks is, kan dat erg handig zijn.
Sterkte ermee. En schuif die kaartjes met 'Geniet van je verlof' achter de kast. Al is het natuurlijk fijn áls je kunt genieten van dat bewegende ukkie dat nu nog lekker binnen zit!
Alles heeft z'n tijd.
ik weet nog zwanger van mijn derde, anderen waren 3 en 6. En die van 6 begreep me heel goed en kon uitstekend die 3-jarige entertainen, maar ja ze moest ook naar school😂. En op een woensdag middag vroeg een moeder of ze daar mocht spelen (bij haar zoon, die niet eens een echt vriendje was). maar echt ze las de paniek in mijn ogen blijkbaar want die van 6 garandeerde dat ik een middagdutje kon doen.(ik zei niets hoor). Maar toen zei ze; weet je ze mogen wel samen spelen dan kan jij even rusten en ik breng ze ook wel even thuis
Ik kende die moeder toen nog helemaal niet goed maar als ik haar zie in het dorp vind ik haar nog steeds fantastisch. Ik heb die hele middag toen geslapen trouwens
hoogzwanger zijn is topsport echt, en ik vond vooral elke volgende zwangerschap zwaarder. Ben er niet voor niets mee gestopt
@absor wat schattig van die hulpvaardige 6 jarige...en die paniek in je ogen, kan het me zo goed voorstellen hahaha.
Ik denk dat na 2 kindjes mijn taak erop zit. Dat zei ik hiervoor al hoor. Een groot gezin lijkt me leuk en ik vind moeder zijn ook leuk, maar zwanger zijn en alles wat er bij komt kijken...nu al zin om hierna weer lekker te gaan sporten en borrelen en naast zwanger/mama ook weer mn andere zelf te kunnen zijn.
Het is inderdaad niet altijd makkelijk en bij een tweede en verder heb je een heel ander verlof dan met de eerste.
In mijn zwangerschapsverloftijd van de derde was de opvang dicht (covid tijd) en zat ik met een dreumes en kleuter thuis. Ik voelde me goed, maar baalde stiekem wel want ik had me verheugd op wat me time en winkeltjes in, lunchen etc. Dat ging helaas toen niet.
Leg de lat niet te hoog voor jezelf, probeer kleine rust- en geluksmomenten te vinden tijdens de dag en kijk vooral wat wel lukt! Mij hielp omdenken om situaties wat positiever te benaderen
Aviendha schreef op 20-09-2023 om 12:00:
[..]
2 kdv dagen, 1 papadag. Een andere doordeweekse dag ga ik naar mijn eigen ouders. Daar werkte ik eerst thuis omdat die dag volzat op kdv. En weekend ben ik samen met man.
Dus ja, er is maar 1 dag per week dat ik alleen ben, en over die dag zeur ik. Mn schoonouders kwakkelen erg met gezondheid dus wil hun niet belasten.
Die 2 kdv dagen ben je toch alleen? Want kind zit op het kinderdagverblijf?.
Tijd bij je ouders, wat doe je daar de hele dag? Uurtje koffie doen kan ook of zij kunnen eens naar jou komen?
Tijdens de papa dag kun je zelf ook rust pakken, chillen in je slaapkamer met een leesboek of bij een vriendin op bezoek?
Is er op het kdv misschien plek voor tijdelijk die ene dag extra?
En anders gaat het zoals het gaat. Opvoeden doe je over een tijdje wel weer.
Ja heel herkenbaar, bij de eerste heb je alle tijd om ook echt tijd voor jezelf te hebben. Bij mijn 3e zwangerschap dan zit je echt in een ritme. Probeer lekker rustig aan te doen, slaapt hij/zij nog in de middag?
