Zwanger worden februari 2025
Hey allemaal,
Mijn man en ik zijn net gestart met het proberen zwanger te worden.
Voor ons het ons eerste kindje.
Op dit moment doen we het nog zonder ovulatietesten of temperatuur meten. Ik heb een onregelmatige cyclus waardoor ik niet precies weet wanneer ik mijn ovulatie heb of wanneer de NOD is. Mijn cyclus is afgelopen maanden tussen de 30 en 48 dagen geweest.
Zijn er meiden die mee willen schrijven?
Hoi! Wij zijn al even bezig met proberen voor een tweede. De eerste heeft lang op zich laten wachten (meerdere miskramen, ivf/icsi) en ook de zwangerschap zelf verliep niet geheel vlekkeloos. Vorig jaar januari zijn we weer gaan proberen, inmiddels zijn we weer terug bij de fertiliteitskliniek in Duitsland. Onlangs een hysteroscopie gehad, alles zag er keurig uit, maar we wachten nog op de uitslagen van de biopten. Eind maart hebben we een startgesprek en daarna mogen we beginnen met een nieuwe ronde ivf/icsi. Ik ben vandaag ongesteld geworden, dus we hebben nog 1 of 2 cycli om het zelf te proberen, al verwacht ik daar maar niet al te veel van.
Hier hebben we rond de jaarwisseling besloten om voor de 2e te gaan.
Vorige maand was ik behoorlijk ziek (griep/keelontsteking), dus die ronde niet benut, en dus eigenlijk ook nog niet begonnen. Deze maand hopelijk wel 
Vorige keer duurde het 3 rondes (met ovulatietesten de 1e 2 rondes om wat inzicht te krijgen). Ook deze keer wil ik weer ovulatietesten gebruiken omdat mijn ongesteldheid ook nog niet zo regelmatig is (cyclus tussen de 27 en 41 dagen). Ik geef nog steeds borstvoeding aan mijn zoontje (hij is nu bijna 20m), dat zal er wel mee te maken hebben. Ik ben benieuwd!
Leuk masatu, om jou hier ook weer te lezen! 
Dat klinkt als een pittig traject Afrodite! Ik duim voor je dat het deze cycli toch nog lukt!
Spannend Masatu! De eerste kwam dus vrij snel. Fijn dat de ovulatietesten inzicht hebben gegeven. Ik overweeg het ook te doen. In elk geval goed om te lezen dat je met een onregelmatige cyclus ook snel op een natuurlijke manier zwanger kunt worden.
Mocht het met de onregelmatige cyclus (voor jullie allebei) toch niet zo willen vlotten: ik gebruik teunisbloemolie tot aan de ovulatie en ben daarmee een stuk regelmatiger dan zonder. Zodra er een positieve ovulatietest is, moet je ermee stoppen. Op dag 1 van de menstruatie start ik er weer mee. Ik weet alleen niet of het ook icm borstvoeding kan/mag.
Ja, leuk, Afrodite!
Ondanks dat het een weloverwogen besluit is, vind ik het trouwens ook best wel heel erg spannend. Weer een onzekere periode, weer een zwangerschap waarin ik mij ongetwijfeld niet al te lekker voel (niet zo erg als bij Afrodite, maar ik vond het echt geen fijne periode van mijn leven met misselijkheid, vermoeidheid en allerlei andere klachten), en dan straks ook nog eens de zorg voor een 2e kind wat ik ook nog maar lastig vind om te overzien of ik dat eigenlijk wel aan kan.
Als het aan mijn man had gelegen was hij overigens ook al veel eerder aan een 2e begonnen, maar dat zag ik zelf echt nog niet zitten. Maar zijn referentie is ook dat hij maar 14 maanden scheelt met zijn broertje, terwijl ik zelf enigskind ben.
Ik heb mijzelf in elk geval wel voorgenomen om tijdens de zwangerschap beter mijn grenzen aan te geven en rust te pakken, vooral qua werk. Gelukkig heb ik nu een vrouwelijke leidinggevende met 2 jonge kinderen die sowieso een stuk empatischer is dan mijn vorige leidinggevende (een man van 60+ die er vooral vanuit ging dat zwanger zijn je werk niet beinvloedt en dat als het niet gaat je dan maar wat extra vakantie-uren moet opnemen).
(Onder voorbehoud dat het wel "lukt" allemaal natuurlijk)
Herkenbaar, Masatu, ik kijk er ook niet naar uit. Ik zei toevallig gisteren nog tegen man: ik ben zo blij als HG weer "gewoon" een merk schoonmaakmiddelen is en niet meer die gekmakende en ziekmakende extreme zwangerschapsmisselijkheid. En de hele aanloop ernaartoe was/is bij ons ook geen pretje, inderdaad. We willen heel graag een tweede, maar die zwangerschap kan mij gestolen worden. Ik ben wel blij dat wij al zo vroeg weer zijn gaan proberen, we hielden er al rekening mee dat het wel weer eens lang kon gaan duren. Dus fijn dat we al voordat zoon 2 is, aan de slag kunnen met icsi. Zelf scheel ik 5 jaar met mijn zus, dat vond ik zelf nooit een prettig leeftijdsverschil, je zit altijd in een andere levensfase. 2 a 3 jaar zou ik perfect vinden. Maar ja, 2 gaat al niet meer lukken.
Olievantje schreef op 10-02-2025 om 12:56:
Spannend Masatu! De eerste kwam dus vrij snel. Fijn dat de ovulatietesten inzicht hebben gegeven. Ik overweeg het ook te doen. In elk geval goed om te lezen dat je met een onregelmatige cyclus ook snel op een natuurlijke manier zwanger kunt worden.
Voor de 1e zwangerschap was mijn cyclus wel vrij regelmatig (nouja, niet dat je de klok erop gelijk kon zetten, maar ergens +/- 3 dagen oid). Vooral wel wat langer (gemiddeld 34 dagen) waardoor ik mij niet zo herkende in de 'standaard' online ovulatieberekeningen die er toch vanuit gaan dat je een perfecte cyclus van 28 dagen hebt. Ik vond de typische ovulatiesymptomen ook wat lastiger identificeerbaar bij mijzelf. Vandaar de ovulatietesten.
Over teunisbloemolie lees ik een beetje wisselende dingen i.c.m. borstvoeding. Sowieso denk ik dat als het de komende maanden/halfjaar (?) nog niet zo wil lukken, ik eerst de borstvoeding ga afbouwen, dat klinkt als een logischere eerste stap voor mij. Hij drinkt nu overigens enkel nog 's avonds & 's nachts bij mij.
Een leeftijdsverschil van 2-3 jaar lijkt mij ook ideaal. Niet zo dicht op elkaar en de oudste wat zelfstandiger, zowel fysiek (zelf dingen kunnen doen) als mentaal (uit kunnen leggen wat hij moet doen / dat hij even moet wachten op zijn beurt).
Voor mij speelt ook mee dat ik het liefste niet heb dat zoon zich mij zwanger kan herinneren. Tenminste, ik ga er voor het gemak vanuit dat ik bij die 90% hoor die na een eerst HG-zwangerschap nog een keer HG krijgt. Ik heb liever niet dat hij dat onthoudt, dat mama 9 maanden niet kon knuffelen en gek doen, zeker niet als hij dat zou verbinden met het broertje of zusje voor wie dat nodig was. Lijkt me hartverscheurend... Anderzijds is die zelfstandigheid inderdaad wel fijn. Die kleine van ons helpt al met tafel dekken 
Weliswaar niet netjes (lees: hij werpt het bestek zomaar ergens neer), maar who cares? Het begin is er 
afrodite05 schreef op 10-02-2025 om 13:31:
Herkenbaar, Masatu, ik kijk er ook niet naar uit. Ik zei toevallig gisteren nog tegen man: ik ben zo blij als HG weer "gewoon" een merk schoonmaakmiddelen is en niet meer die gekmakende en ziekmakende extreme zwangerschapsmisselijkheid. En de hele aanloop ernaartoe was/is bij ons ook geen pretje, inderdaad. We willen heel graag een tweede, maar die zwangerschap kan mij gestolen worden. Ik ben wel blij dat wij al zo vroeg weer zijn gaan proberen, we hielden er al rekening mee dat het wel weer eens lang kon gaan duren. Dus fijn dat we al voordat zoon 2 is, aan de slag kunnen met icsi. Zelf scheel ik 5 jaar met mijn zus, dat vond ik zelf nooit een prettig leeftijdsverschil, je zit altijd in een andere levensfase. 2 a 3 jaar zou ik perfect vinden. Maar ja, 2 gaat al niet meer lukken.
De tijd van zwanger worden ligt al lang achter mij. Maar misschien heb je hier iets aan:
https://richtlijnendatabase.nl/richtlijn/hyperemesis_gravidarum/preconceptioneel_advies_voor_vrouwen_met_een_voorgeschiedenis_van_hyperemesis_gravidarum.html
Dit zijn de nieuwste richtlijnen voor een zwangerschap na een HG-zwangerschap (jan. 2025) Bijvoorbeeld dit:
"Bepaal een plan van aanpak voor een (eventuele) nieuwe zwangerschap met stapsgewijs medicatie-opties. Geef het recept al preconceptioneel mee zodat met medicatie gestart kan worden voordat de klachten ontstaan hetgeen mogelijk de kans op (ernstig) recidief HG kleiner maakt. Leg de afspraken duidelijk vast in de correspondentie naar eerste- en tweedelijn."
Ik wens jou en de anderen hier snel een voorspoedige zwangerschap toe en dat jij maar tot die 10% mag behoren!
Bij een (verre) vriendin van mij met HG was de 2e keer HG erger dan de 1e keer, maar hun eerste kind (toen 3jr) lijkt daar vrij weinig last van gehad te hebben, en is ook vanaf het begin superlief met zijn zusje. Ze hebben vooral veel op bed gedaan samen, knuffelen, boekjes lezen, knutselen, spelletjes spelen, filmpjes kijken (vooral van hemzelf, bijv van spelen in de speeltuin), of net wat er op dat moment mogelijk was. Daarnaast (ook al was het deze keer erger) had ik het idee dat ze als gezin veel beter waren voorbereid en minder aan het 'aanmodderen' waren als de eerste keer. Dus direct bij de eerste klachten (of eigenlijk daarvoor al) hulp ingeschakeld, sneller opschaling qua medicijnen/vochtinfuus, een comfortabeler bed/slaapkamer, partner (veel) extra zorg/ouderschapsverlof zodat hij niet alleen extra vrij was op 'mamadag', maar ook elke dag wat later kon beginnen / eerder stopte met werken om oudste zoon op te kunnen halen & koken etc. En ergens qua HG ook wat meer berusting oid? Dat dit het nu eenmaal was, dat het na 9 maanden weer over zou zijn, t.o.v. de continue hoop dat het na maand 3/4/5/.. wellicht weer iets beter zou gaan.
(wat niet maakte dat het opeens een leuke periode voor hen als gezin was natuurlijk)
Thnx Schemerlampje voor het meedenken. Ik ga de link vanavond even rustig bekijken. Ik heb me mbv de site van stichting ZEHG voorbereid en de huisarts heeft een pop-up aangemaakt dat ik zonder gezien te worden, medicatie kan krijgen vanwege die HG. We hebben helaas niet zo'n groot vangnet, maar ik ga inderdaad niet lang aanmodderen. Of in elk geval, niet zoals de vorige keer.
De tweede keer schijnt inderdaad vaak heftiger te zijn dan de eerste keer, dus dan geef ik me er maar aan over (pun intended).
Goed om te lezen dat het ook kan "meevallen", Masatu. Ik lees mee op een facebookpraatgroep van stichting ZEHG en daar lees ik alleen maar kommer en kwel, maar ook slimme tips die ik kan toepassen (niet alleen een emmer naast je bed, maar prullenbakzakjes erin zodat je die emmer niet telkens hoeft af te wassen bijvoorbeeld). Ondanks dat ik het 9 maanden lang had, heb ik alleen in het begin vochtinfusen nodig gehad. Na een week of 20, 25 was het met medicatie enigszins vol te houden om een beetje mee te doen met het normale leven. Vergeleken met de vrouwen op Facebook is dat niet eens zo heel heftig. Ik houd m'n hart vast, maar meer dan op tijd starten met medicatie, kan ik waarschijnlijk niet doen.
