Zwanger van onbekende man, twijfel over abortus

alleen met kind

Je kunt googelen op alleen en kinderwens, dan kom je op een site voor vrouwen die voor de keus staan. Jij bent nu zwanger, maar ik denk dat je er veel praktische info vandaan kunt halen.
Alleen een kind opvoeden vraagt veel van je, overleggen met een partner kan heel waardevol zijn. Mijn ervaring is echter ook dat het veel rust kan geven als je dingen zelf (=alleen) kunt doen.
Je zult regelmatig ondersteuning nodig hebben, een groot netwerk en achtervang is van levensbelang.

Waar je niks over zegt maar waar je echt over moet nadenken is wat je je kind gaat vertellen over de vader. Je zult zeker moeten weten wie van de twee het is. zorg dat je daar snel achter komt dmv dna-onderzoek. Je kind zal ooit vragen gaan stellen en dan heeft hij/zij recht op antwoorden, ook van de vader.
Het is belangrijk om achter je keuzes te staan, juist voor je kind. Via die site kun je beginnen met een netwerk. Neem de tijd die je nog hebt. Veel sterkte met je keuze!

Weten de mannen het?

Weten beiden dat er een andere man mogelijk de vader is?
Heb je familie die je in kunt lichten en die je kunnen steunen bij je keuze?

Tsjor

ad hombre

Zouden die mannen ernaar gevraagd hebben?

Ank

Het is onbeleefd om een vraag met een vraag te beantwoorden, juf Ank. Bovendien stelde ik hem niet aan jou.

Het is nogal relevant of een man willens en wetens het risico van een zwangerschap neemt.

Als ze er niets over gezegd heeft lijkt het wat mij betreft erg op uitlokking. Weliswaar geen officiële misdaad maar wel degelijk superimmoreel tegenover zowel de man(nen) en het eventuele kind.

Je kunt niet tegelijkertijd het recht op abortus claimen en doen of een dergelijke zwangerschap niet jouw verantwoordelijkheid is.

Verantwoordelijkheid

"Je kunt niet tegelijkertijd het recht op abortus claimen en doen of een dergelijke zwangerschap niet jouw verantwoordelijkheid is."

Natuurlijk kan dat, alles kan. Ook als jij het afkeurt. En niemand beweert trouwens dat zij niet verantwoordelijk is.
Ts zegt zelf dat het superdom van haar is/was. Het is gegaan zoals het ging, haar verantwoordelijkheid toch? Natuurlijk zouden wij het allemaal anders hebben aangepakt (en vooral Ad) maar daar hebben we het nu niet over.

Alleenmoeder

Dan blijft de vraag of ze die mannen verteld heeft dat ze geen anticonceptie gebruikte. En, vooruit, laten we er ook bij vragen of die mannen dat gevraagd hebben, want dat wil Ank zo graag weten.

En dan maar hopen dat de samenleving niet weer opdraait voor een bijstandsuitkering...

huh?

Bijstanduitkering, wie zegt dat?
Lees je de openingspost eigenlijk wel goed? Je hoort de woorden zwanger, geen vader, en dan denk jij aan een bijstanduitkering? Onder welke steen leef jij? Als je niks te melden hebt, hou dan op.

Alleenmoeder

Er zijn helaas nogal wat alleenstaande moeders die hun moederschap financieren door een bijstandsuitkering. Niet allemaal, maar teveel. Ze komen hier ook regelmatig voorbij.

Als dat gebeurt na een echtscheiding is dat toch weer wat anders dan na een bewust alleenstaande zwangerschap.

Daar gaat dit topic helemaal niet over. Het is jouw vooropgezette mening over alleenstaand moederschap en mensen met een uitkering. Bah, ga wat anders doen met je leven.

je mist zeker

Het eigen huis en een redelijk inkomen. Geen enkele reden om aan te nemen dat deze aanstaande moeder bijstand nodig heeft.

(en vergeet niet: het kan iedereen overkomen, ook jou, daarom hebben we bijstand als vangnet in Nederland).

Ad hombre

Stop met stoken

V@@s

Dat weet ik wel, en het is goed dat het er is, maar zoals gezegd, het is nogal wat anders als je er bewust voor kiest, en als ouder lijkt het me extreem lastig om een jong kind alleen op te voeden met een baan ernaast. Zeker als je kind op een of andere manier 'bijzonder' blijkt. Dat zijn in ieder geval zaken die je wel degelijk mee moet wegen als je alleen een kind op wilt gaan voeden met een onbekende/onwillige vader. (die wellicht ook geen alimentatie gaat betalen, kun je die mannen dwingen tot een vaderschapstest?)

Merkwaardig dat iemand met de nick 'alleenmoeder' daar zo heftig op reageert. Ze zou toch precies moeten weten waar ik het over heb...

Priscilla zit in een nogal penibele situatie, volgens mij, en ik geloof niet dat ze er iets mee opschiet als we doen of dat niet zo is.

Bedankt voor alle reacties

Bedankt voor alle reacties en bijval

Om maar als eerst op de "belangrijke vraag" van Ad Hombre antwoord te geven. Ik heb aan de man met wie ik meerdere keren heb gedate meteen verteld dat ik niet aan de pil was. Aan degene met wie ik een ONS had, heb ik gezegd niet in me te komen (btje privé, excuses hiervoor).

Maar goed, dit neemt niet weg dat als een man echt zeker wil zijn van dat ie er geen kind in schiet, dan zal ie er toch echt ook zelf wat aan moeten doen vind ik! Een pil is ook geen 100% garantie (ziek geweest of een kuur oid).

En wat ik wel een beetje raar vind aan jouw reactie is dat je insinueert dat ik het met opzet heb gedaan.. Dan zou ik nu toch niet met dit dilemma zitten als ik puur egoïstisch aan mezelf zou denken?
En daarbij vind ik dat van de bijstand ook gek! Ik heb altijd voor mijn eigen geld gewerkt en heb het best redelijk gedaan gezien de situatie waar ik uit kwam. Daarbij zijn er ook meer dan voldoende mogelijkheden om gewoon te kunnen werken als alleenstaande ouder.

@Tsjor, ja ik heb wel meteen opgebiecht dat ik het niet zeker weet wie de vader is. Dat maakte het ook superstom om te vertellen... Hi, ik ben zwanger maar misschien niet van jou. Eigenlijk val ik 1 van de 2 dus om niks lastig hiermee.. Maar ja, het wel houden en er dan over 9 maanden mee komen is ook geen optie natuurlijk.
Ik heb wel redelijk wat mensen om me heen staan die me steunen, ongeacht van wat ik zou kiezen. Dus dat is iig heel fijn!

@alleenmoeder, thanks voor je reactie! Ik vind het fijn om te horen dat ik daar niet alleen zo over denk. Ik neem ook echt volledig mijn verantwoordelijkheid voor mijn daden en ben ook open geweest naar alle kanten. Als ik in mijn hart kijk en mijn eigen gevoel volg dan houd ik het. Maar ik neem juist de reacties van de mannen ook wel zwaar want ze reageerden echt heel heftig. Wat bij mij dan de vraag geeft of ik hun dat wel aan kan doen.. Terwijl ik aan de andere kant ook niet zo goed snap waarom hun wereld instort als ik de zorg en financiën op me neem. Er zal idd misschien een moment komen dat er opeens iemand voor je deur staat.. Maar goed dan hebben we het pas over een hele tijd en denk ik dat zoiets wel valt uit te leggen. Hoe denk jij daar over? Tegelijkertijd maakt hun reactie trouwens ook dat ik denk.. daaaaggg als jullie zo tegen mij reageren, waarom zou ik dan ook maar enigszins rekening met jullie houden. Ik heb ondertussen ook veel informatie gelezen en iig praktisch gezien denk ik het allemaal wel te kunnen. En ik denk emotioneel, daar kom je natuurlijk pas achter als het er is.

@juf Ank, haha ja iedereen heeft daar zn verantwoording in te nemen, niet alleen de vrouw.

Nou ieder een nogmaals dank voor de reacties

Liefs

Priscilla

"Maar goed, dit neemt niet weg dat als een man echt zeker wil zijn van dat ie er geen kind in schiet, dan zal ie er toch echt ook zelf wat aan moeten doen vind ik! Een pil is ook geen 100% garantie (ziek geweest of een kuur oid)."

Het is sowieso dom en onverantwoordelijk van jullie allemaal natuurlijk.

"En wat ik wel een beetje raar vind aan jouw reactie is dat je insinueert dat ik het met opzet heb gedaan.. Dan zou ik nu toch niet met dit dilemma zitten als ik puur egoïstisch aan mezelf zou denken?"

Zit wat in, maar ik zou in ieder geval de mogelijkheid overwegen dat die mannen dat gaan denken.

"En daarbij vind ik dat van de bijstand ook gek! Ik heb altijd voor mijn eigen geld gewerkt en heb het best redelijk gedaan gezien de situatie waar ik uit kwam. Daarbij zijn er ook meer dan voldoende mogelijkheden om gewoon te kunnen werken als alleenstaande ouder."

Ik ken stellen met 1 kind die het al bijna niet volhouden (huilbaby, autisme, adhd, etc), dus denk er niet te makkelijk over. Het kan behoorlijk zwaar zijn.

Daarnaast zal het je kansen op de (niet ONS-) relatiemarkt vast geen goed doen als je een baby op je arm hebt. Maar goed, dat kun je zelf ook vast wel bedenken.

"daaaaggg als jullie zo tegen mij reageren, waarom zou ik dan ook maar enigszins rekening met jullie houden."

Dat moet je later eens tegen je kind vertellen dat hij of zij met die mentaliteit ter wereld is gekomen. Ik gun dat kind een betere start.

Ik heb overigens een neefje die op zo'n manier vader is geworden. Ik kan je vertellen dat zowel hij als zijn ouders daar best onder hebben geleden/lijden, al hoop ik dat jij er beter mee omgaat dan deze 'dame' (dat is wel een heel onverantwoordelijk type).

Realiseer je je wel dat je kind straks twee wildvreemde (voor jou) grootouders heeft?

Dat gezegd hebbende

Ik wil je zeker niet richting een abortus praten. Als je denkt dat je het aankunt in je eentje en je wilt het dan moet je het gewoon doen. Jij beslist. Dat kind, die vaders en grootouders moeten daar maar mee dealen

Grootouders

'Realiseer je je wel dat je kind straks twee wildvreemde (voor jou) grootouders heeft?'

Dat lijkt me geen reden om het kindje niet te houden. Mijn dochter heeft mijn ouders nooit gekend, en zij lijkt toch prima op te groeien.

uh...

als je iemand vraagt om niet in je te komen en hij doet het toch....hoe heet dat ook al weer?

relatief

Alles is relatief. Kinderen die in een aanvankelijk gelukkig gezin met een dramatische echtscheiding opgroeien hebben het ook zwaar. Maar ja, dat is ook weer algemeen gepraat.
De enige aan wie je werkelijk verantwoording voor je keuzes moet afleggen is je eigen kind, ook over een ontbrekende vader. En zelfs dat doen een heleboel ouders niet.
Het gaat er niet zozeer om hoe je het doet, zolang je je kind iets kunt uitleggen. Dat wil overigens ook zeker niet zeggen dat je kind daar blij mee zal zijn.
Je kunt niet alles weten. Iedereen die kinderen heeft zal beamen dat je geen flauw idee hebt over wat het allemaal behelst als je eenmaal kinderen hebt. Dat geldt natuurlijk ook voor (bewust) alleenstaande ouders.
Hoe je kind op jouw keuzes reageert kun je ook niet weten.
Mensen raken op allerlei verschillende manieren zwanger of krijgen een kind. Wat voor mij echt wel belangrijk is is dat er geen geheimen of leugens zijn naar kinderen toe over afkomst of de vader, dat is wél schadelijk.
Het is niet niks in je eentje, vooral als je een kind krijgt met diagnose of iets anders. Ik heb vaak iemand gemist met wie ik kon sparren, kind van allebei. Maar in je eentje doe je het ook natuurlijk, geen moment gedacht dat ik dat niet meer zou doen.

Ja en nee

'Het kost me hierdoor soms ook moeite om goed voor mezelf te zorgen en ik weet ook dat die ruimte er niet meer is als ik ervoor kies om het kindje te houden. Dan moet dat altijd op 1 staan maar zeker omdat ik het toch voor een groot deel alleen moet doen zal het wel zwaar zijn.'

Je kind kan, als hij/zij klein is, niet voor zichzelf zorgen. Dus in die zin gaat je kind inderdaad 'voor', je kunt het niet aan zijn lot overlaten. En zeker als je soms tijden hebt waarin je een beetje afhaakt, is het goed om dat te beseffen. Niet dat je nooit meer een off-day kunt hebben. Maar de verzorging voor je kindje wordt makkelijker als je jezelf in acht neemt en wat leefregels toepast. Rust, reinheid en regelmaat zijn niet alleen goed voor kinderen ☺
Gezond eten, op tijd naar bed, niet te veel grote/drukke/moeilijke afspraken kunnen dan helpen om de boel behapbaar te houden. Ook: besef dat het niet eeuwig duurt, zelfs de meest lastige dagen/weken/maanden/jaren gaan voorbij. En het belangrijkste: geniet van de kleine dingen en van je kindje! Daar tank je op bij.

Juf Ank

"als je iemand vraagt om niet in je te komen en hij doet het toch....hoe heet dat ook al weer?"

Het ligt er aan waar je de klemtoon legt.
Als die op _komen_ ligt, noem je het voortijdige ejaculatie, of te laat terugtrekken, al dan niet bewust.
In het geval van de klemtoon op _in_ gaat het richting verkrachting.
Ik vermoed dat het om de eerste versie gaat.

Priscilla

'Ondertussen ben ik bijna 33 en weet ik niet of ik nog wel het ideale plaatje van met iemand een gezin stichten ga vinden... '
Toch een advies: mocht je nog op zoek zijn naar iemand met wie je een gezin zou willen stichten, ga dan niet onmiddellijk in bed liggen. Zorg dat je elkaar eerst wat beter kent. Praat eerst met elkaar. Kijk eerst of je wel met elkaar kunt leven, voordat je aan een kind begint.
Neem ondertussen zelf voorzorgsmaatregelen in verband met het voorkomen van een eventuele zwangerschap, totdat je weet dat je iemand gevonden hebt met wie je een gezin wil stichten. Dan besluit je samen om geen voorbehoedsmiddelen meer te gebruiken.
Beschikbare voorbehoedsmiddelen voor vrouwen zijn de anti-conceptiepil, prikpil, spiraaltje. Voor mannen het condoom. Voor meer zekerheid gebruik je meerdere methodes tegelijkertijd.
Mondelinge mededelingen zijn geen betrouwbaar voorbehoedsmiddel, maar kunnen wel behulpzaam zijn als je de verantwoordelijkheid wil afschuiven. Je hebt van jezelf wel een heel rooskleurig beeld op dit gebied. 'Ik neem ook echt volledig mijn verantwoordelijkheid voor mijn daden en ben ook open geweest naar alle kanten.' Hoe neem je dan de verantwoordelijkheid ten opzichte van de mannen die je blijkbaar ongevraagd vader hebt gemaakt? Hoe maak jij die verantwoordelijkheid waar?
Zoals je het nu beschrijft ga je er heel nonchalant mee om: 'Terwijl ik aan de andere kant ook niet zo goed snap waarom hun wereld instort als ik de zorg en financiën op me neem. Er zal idd misschien een moment komen dat er opeens iemand voor je deur staat.. Maar goed dan hebben we het pas over een hele tijd en denk ik dat zoiets wel valt uit te leggen.'
Op de eerste plaats zul je al veel eerder aan je kind moeten uitleggen, waarom je kind geen vader in zijn/haar leven heeft en waarom je ook niet weet wie dat mogelijk zou moeten zijn, de paar-keer-date of de ONS (als je jezelf onschuldiger en slachtofferiger wil maken, dan maak je daar een verkrachter van, zoals Juf Anke suggereert).
Op de tweede plaats zou je wellicht enig inlevingsvermogen kunnen proberen: bedenk dan eens dat het hebben van een kind voor een man even betekenisvol kan zijn als voor een vrouw. Hoe zou je het dan vinden als de man zou zeggen: luister, ik heb gezegd dat ik geen voorbehoedsmiddel gebruik, maar nu er toch -hoe het kan weet ik niet, ik ben overdonderd- een zwangerschap is ontstaan wil ik graag het kind houden. Ik neem de zorg en de financiën op me, dus waar maak je je verder druk om? Dan zou jij dus denken: nou ja, dan zien we wel of hij/zij over een paar jaar bij mij voor de deur staat. Want jij vindt dat hij dat nu moet denken.
Priscilla, een kind krijgen is een wondertje en ik snap dat je als 33-jarige zonder vaste relatie enigszins benauwd werd van de gedachte dat je dan ook geen kind zou krijgen. Ik kan me anders geen voorstelling maken, waarom iemand van 33 jaar wisselende seksuele kontakten heeft zonder enige vorm van voorbehoedmiddel. Ik hoop dat het kindje jou brengt wat jij graag wil zien.

Tsjor

Zo eens met Tsjor

Wat een enorm seksisme om er maar vanuit te gaan dat het krijgen van een kind geen betekenis zou hebben voor een man. Omdat hij niet zwanger is en niet hoeft te bevallen en de zorg en de financiën niet op zich hoeft te nemen, heeft hij zich dan maar schouderophalend te schikken in zijn rol als onvrijwillige (maar medeverantwoordelijke) zaaddonor?

Verder moet je je wel realiseren dat je een voorsprong had bij het brengen van het nieuws. Op het moment dat jij het de mannen hebt verteld, had jij al een heel traject achter de rug, dat waarschijnlijk al begon vóór het moment dat je zo'n beetje ongesteld moest worden. Niet raar toch, dat het voor hen heel heftig is als jij ze dat opeens komt mededelen? En dat ze dan heftig reageren? Misschien dachten zij ook wel dat er van hen een oplossing werd verwacht. En ik kan me levendig voorstellen dat "weg met het probleem" het eerste was dat er in ze op kwam. Niet fraai, maar zeker niet gek.

"Daaaaggg als jullie zo tegen mij reageren, waarom zou ik dan ook maar enigszins rekening met jullie houden.", lijkt me daarom niet de juiste gedachte. Ik zou juist zeggen, ga nog eens in gesprek. Luister naar wat dit allemaal voor hen betekent. Neem verantwoordelijkheid, zowel naar je kind als naar de (eventuele) vader. Zij kunnen jou niet dwingen tot abortus, maar ze hebben wel het recht om te weten of ze wel of niet de vader zijn. En daaruit volgend het recht van de vader om op zijn minst te mogen meebepalen in welke mate hij betrokken blijft bij jullie kind. (Dat 'recht' bedoel ik niet juridisch, trouwens.). Praten praten praten, zo nodig met hulp van een professional.

Verder is het goed om te lezen dat je mensen om je heen hebt die je steunen. Die zul je hard nodig hebben.

Tsjor sluit af met: "Ik hoop dat het kindje jou brengt wat jij graag wil zien."
Ik zou willen zeggen: "Ik hoop dat jij het kindje brengt wat het nodig heeft."

Vader onbeslist

'maar ze hebben wel het recht om te weten of ze wel of niet de vader zijn.' Gezien de omstandigheden mogen ze er eigenlijk zelf over beslissen of ze dat willen weten. Anders blijft het: vader onbeslist. Ik zou dan alleen iets regelen voor als het kind het later wil weten, dus zorgen dat het kind d etwee namen weet en daar kan beginnen.

Tsjor

Hm...

Daar heb je misschien wel gelijk in, Tsjor. Maar aangezien we het hier over twee verschillende mannen hebben, zou het zomaar kunnen zijn dat zij hier verschillend over denken.
Wat nu als één van de twee het wil weten en de ander absoluut niet?

Priscilla, kennen deze mannen elkaar eigenlijk en weten ze van elkaar? Heb je ze inmiddels nogmaals gesproken? Of is het contact na de eerste heftige gesprekken gestopt?

tsjor

Nee, ik ben het niet met je eens. Daar zadel je een kind behoorlijk mee op. "Mij kon het niet schelen wie van de twee, dat mag jij uitzoeken".
Het kan ts juist wél veel schelen, anders zou ze het hier niet posten.

Waarom dan

'Het kan ts juist wél veel schelen, anders zou ze het hier niet posten.' Waarom dan? Wat wil ze met die informatie?
En hoe weet je welke informatie schadelijker voor een kind is, de informatie dat er twee mogelijke vaders zijn en dat het dus niet bekend is of de informatie dat er een bekende vader is, die het kind niet wilde?
TS postte overigens over een andere vraag.
Trix: als de een het wel wil weten en de ander niet, dan kan de een de DNA test laten doen en heb je ook meteen de uitslag voor de ander.

Tsjor

De boodschap

De boodschap naar het kind toe zou trouwens niet zijn 'mij kan het niet schelen....', maar: ik had in die tijd wisselende kontakten en weet niet zeker wie de vader is.
Overigens kan de moeder een vaderschapstest afdwingen via de rechter tot het kind 5 jaar is. De vader kan dat beperkter, 1 jaar na het vermoeden dat hij niet de vader is. en het kind kan het altijd.

Tsjor

Tsjor

In post #20 zeg ik:

"Het gaat er niet zozeer om hoe je het doet, zolang je je kind iets kunt uitleggen. Dat wil overigens ook zeker niet zeggen dat je kind daar blij mee zal zijn."

Ik zou mijn kind nooit kunnen uiteggen dat ik wisselende contacten had en dat ik dus niet zou weten wie de vader is. Mijn kind had dat niet geaccepteerd. Zij is een kind van mij. Zij is opgegroeid met mijn grenzen. Ik ken mensen die het anders hebben gedaan. Die zijn zwanger teruggekomen na een vakantie. Ook dat is goedgekomen. Ik denk dat je je grenzen hier goed moet onderzoeken, dat je weet wat je doet en wat je aan je kind overlaat. Alles is relatief.

Verbaas me soms

over hoe veroordelend mensen anno nu nog steeds kunnen zijn over een vrouw die wat losjes omgaat met seks. Had een man ook een toespraak gekregen over kansen op de vrouwenmarkt met een kind op de arm? Als de mogelijke vader het kind erkent zit hij namelijk in dat schuitje. Ik zou hem er meer om waarderen trouwens. Ik vind de opmerking van Tsjor over een ONS ihkv hoe je een relatie zou moeten aangaan, over een grens gaan. Je mag dat vinden, voor je eigen situatie, maar ik vind dit over het randje van seksistisch heen. (of had je de aanstaande vader hetzelfde verteld?) Zo is het altijd al geweest wat vrouwen betreft. Vrouwen horen eerst een goed gesprek aan te gaan en iemand diep in de ogen te kijken voor het woord seks ter sprake komt, mannen lijken nog steeds van die plicht ontheven te zijn. De vrouw is een slet, de man is een levensgenieter (dat is hier niet gezegd, dat is mijn ervaring in het algemeen). In dit geval is Priscilla kennelijk iemand die de man in kwestie ongevraagd in een zwangerschap mee heeft getrokken, de man in kwestie heeft Priscilla kennelijk niet in die situatie gebracht. De opmerkingen van Ad Hombre zijn al besproken en Ad H heeft daar iets mee gedaan zie ik, maar alleen al het feit dat iemand direct in standje "bijstand" schiet vind ik zo ongelofelijk fout. Alsof zwanger worden door het ontbreken van voorzorgsmaatregelen alleen voorkomt bij minder intelligente mensen die geen werk kunnen vinden of niet willen werken. En Ad Hombre is niet de enige die dat doet. Een vrouw die 'zomaar' zwanger wordt, wordt veroordeeld, even generaliserend gezegd. Onverantwoordelijk, haar schuld, zal wel op onze belastingcenten moeten teren, wordt vast een probleemkind enzovoorts.

Dat gezegd hebbende zeg ik dat ik het op zich wel eens ben met o.a. Tsjor wat anticonceptie betreft. Priscilla hoorde sowieso zelf haar verantwoordelijkheid te nemen en zelf te voorkomen dat ze zwanger kon worden. Doe je dat niet, dan is de kans op een zwangerschap aanwezig en zit je met de gebakken peren. Dus laat je het ook niet zo ver komen dat man in hevige opwinding opeens moet keuzes moet maken. Dat is gewoon niet erg handig. Maar... het is natuurlijk raar als een man achteraf niet stilstaat bij de consequenties. Waarom hebben beide mannen niet gevraagd of ze de morning afterpil wilde gaan halen? De grap is dat een ietwat nonchalante vrouw dus met die gebakken peer zit, terwijl een man gewoon verder kan flierefluiten. Ik heb bij een bekende meegemaakt dat de man in kwestie zo volledig uit zijn plaat ging bij de mededeling dat mijn bekende zwanger was, dat het gewoon extreem te noemen was. Ze hadden een relatie, dus geen ONS, waarom ze niets gebruikten was mij niet duidelijk, maar dat was een feit. Een man kan nog zo overrompeld zijn door het nieuws, maar dat geeft hem geen recht om in totale razernij allerlei dreigementen te uiten, zoals in hun geval gebeurde en dat nog een paar keer herhaalde ook. Ongelofelijk zulk gedrag! Ik zou meteen klaar zijn met zo'n man. Hoe gedraagt hij zich als een kind niet helemaal doet wat vader wil?
Mijn bekende heeft het kindje gehouden, ze had een goede baan, een goed inkomen en het is helemaal in orde gekomen.

Ik ken meer vrouwen die alleen een kind hebben opgevoed, de een met meer succes dan de ander. Een voorbeeld is iemand die zelf labiel was/is. In haar geval was de zwangerschap een bewuste keuze van zowel haar als de vader. De biologische klok tikte voort en het was een beetje nu of nooit. De vader had ook een grote kinderwens, maar door zijn geaardheid zat dat er via de natuurlijke weg niet in. Omdat hij geen Nederlander is, kwam de zorg volledig op deze vrouw neer. Het kind bleek (na vele jaren) autistisch te zijn. Daar kun je niets aan doen, of je nu labiel bent of niet, dat overkomt je dan 'gewoon', maar ik denk wel dat de aanpak te wensen over liet. Ik weet nog steeds niet voor mezelf hoe ik dat 'moet' vinden. Was het met twee ouders anders verlopen? We zullen het nooit weten. Feit is dat ze wel haar stinkende best heeft gedaan en zich voor meer dan 100 procent voor haar kind heeft ingezet. Het lijkt er na veel moeilijke jaren, kind is inmiddels volwassen, nu op dat de boel nu redelijk op de rails staat en kind met begeleiding een goed leven kan leiden. Maar wat een tijd heeft ze achter de rug! Het heeft voor veel eenzaamheid gezorgd ook. Ze kwam nooit de deur uit, op één uitje na wat kind dan wel aandurfde, voor de rest zat ze in huis met kind. Waar ik altijd wel een beetje bezorgdheid over heb gevoeld is of haar eigen labiele gesteldheid het niet erger heeft gemaakt. Als je moeder met diverse angsten zit, daar in het verleden ook voor is behandeld, hoe moet je daar als kind dan mee omgaan? En dan ook nog een kind die zelf niet 'normaal' met emoties om kan gaan. Is het dan heel gek dat zo'n kind amper zijn kamer uit wilde komen?

Ik veroordeel de keuzes van deze moeder overigens volledig niet. Ik had hetzelfde kunnen doen als ik in de tweede helft van de 30 nog kinderloos was geweest. Laat dat kunnen maar weg trouwens. Ik had het gedaan. Ik vertel dit wel omdat Priscilla vertelde ook niet altijd stabiel in het leven te staan. Denk je dat je eigen labiliteit een probleem kan worden bij het alleen opvoeden van een kind? Zijn er mensen die volwaardig kunnen bijdragen aan de zorg voor je kindje? En laat je dat toe? Ik vind wel dat je daar nu goed bij stil moet staan en eventueel aan iemand moet vragen of diegene bereid is om je te helpen. Niet alleen als het leuk is en in het begin, maar ook in de verdere toekomst.