Zwanger van 4e kindje.. man wil het niet

Lieve greetje

Ik kan me heel goed voorstellen dat je nu enorm in de war bent en niet weet wat je moet doen.

Maar bovenal: verwijt je zelf aub niks !! Waar er 2 mensen sex hebben, zijn er 2 mensen die de verantwoordelijkheid hebben. Met jullie voorbehoedsmethode neem je ALLEBEI het risico op een zwangerschap ! Dus ook je man ! Als hij echt, echt, echt geen kinderen meer had gewild dat had ie het goed moeten regelen samen met jou: condooms, voorbehoedsmiddelen of een knipje. Kom op, jullie zijn rond de 40 dan weet je toch wat de risico's zijn met 'voor het zingen de kerk uit' ??

Kortom, je man mag dit nu niet op jouw bordje leggen. Jullie zullen samen om de tafel moeten en er samen uit zien te komen. Juist vanwege jullie relatie en de andere kinderen. Want als jij een abortus doet omdat je man dat wil en jouw gevoel is totaal anders, dan komt dit uiteindelijk OOK tussen jullie in komen staan. En ben je straks een alleenstaande moeder met 3 kinderen...

Ik snap heel goed dat je man hiervan geschrokken is, mag ook, heel begrijpelijk allemaal, ook zijn 1e reactie kan ik nog wel plaatsen. Maar uiteindelijk zijn er 2 mensen die hier een verantwoordelijkheid in hebben en er samen uit moeten zien te komen. En wat het besluit dan ook is, als je dat samen neemt, heb je de grootste kans dat dit niet je huwelijk zal kosten.

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid. Ook je man natuurlijk.

Lieve forumgroetjes,
Juliëtte

Greetje

wat een verdrietige situatie...! Mijn situatie was precies andersom, mijn man wilde het kindje(5e) wel laten komen als ik het wilde maar ik had grote bezwaren. En ondanks dat het wel mijn eigen keus was heb ik het er lang moeilijk mee gehad. Dit is zo'n moeilijke beslissing! Praat met je man, laat weten dat je het er echt heel moeilijk mee hebt, al snap je misschien waarom je man het niet wil. Als je het niet doet heb je kans op relatieproblemen zeg je, maar als je het wel doet, tegen je gevoelens in, gaat dit misschien ook tussen jullie in staan. Geen mens kan je advies geven, dit is iets wat je voor jezelf moet beslissen en dat is zeer,zeer moeilijk.
Ik wens je sterkte en wijsheid met het nemen van een beslissing, wat die ook mag zijn.

Even Zonder

Greetje

Wat zitten jullie in een vreselijke situatie. Ik heb dit nooit meegemaakt maar ben het helemaal met Juliette eens. Dit is niet alleen jouw "schuld". En dat je man in eerste instantie zo reageert ja dat kan misschien van de schrik komen. Maar jullie hebben al 3 kinderen kan daar dan niet nog eentje bij? Ik zou er in ieder geval nog een paar weken over na denken voordat je overhaast een abortus laat doen. Je kan deze beslissing nooit meer terugdraaien.
Meid wat een verdriet zo voor kerst. Ik hoop dat jullie samen een voor jullie goede beslissing kunnen nemen.
Groeten Lieuwkje.

Wat een zegen!

In het westen proberen we alles te plannen, ook het aantal kinderen dat komt. In veel landen is het maar afwachten hoeveel kinderen je krijgt, daar is een zwangerschap een gegeven, geen keus: er komt weer een kind bij. En daar deal je mee, hoe arm je ook bent.

En als er hier in het westen iets van onze gezinsplanning afwijkt (een onverwachte zwangerschap bijvoorbeeld), dan is Holland in last. We zijn eigenlijk zo intens verwend hier! (Ik ook hoor, ik veroordeel jullie helemaal niet!). Ik heb jaren in Israel gewoond, tussen zeer religieuze joden. Daar waren voorbehoedsmiddelen taboe. Die mensen hadden vaak meer dan tien kinderen en geen cent te makken. En toch redden ze het altijd (soms met hulp van anderen).

Waarom val ik je hiermee lastig? Omdat het wel helpt om te relativeren, ook voor je man. Hoe onoverkomelijk is het nu om er een kind extra bij te hebben? Je hoeft geen extra kamer: 2 kids op 1 kamer is prima. Een grotere auto misschien? Er zijn er genoeg 2e hands op de markt, zeker nu. Te druk in huis? Hoe meer zielen, hoe meer vreugd! En ik kan het weten....ik ben moeder van de vier meest fantastische kinderen van de wereld!

Kortom...probeer samen met je man wat meer te relativeren. Tel je zegeningen! En dit vierde kindje is zeker een zegening!

Heel veel sterkte met jullie beslissing en ik duim voor de kleine dat hij deel mag gaan uitmaken van jullie familie en negen maanden veel liefde en warmte mag krijgen in jouw buik!

M@

Hou effe op zeg!

Het is niet JOUW schuld, je man heeft er een even actief deel in gehad.

Hij moet er maar even aan wennen, als jij altijd gezegd hebt NOOIT abortus, dan moet je je ook niet nu je 39 bent laten dwingen tot iets waar je gewoon niet achter staat.
Zeg die afspraak af, kom nou zeg, je man moet maar eens volwassen worden i.p.v. zijn nageslacht af te willen maken.

Voor je man

Als je die afspraak bij de abortuskliniek afbelt, bel dan meteen even met de uroloog voor je man. Ingreep van een kwartiertje en dan hoeft hij dit nooit meer mee te maken.

Tja

Ik ben niet de eerste die het opmerkt maar toch, dit is wel het risico dat je loopt als je zonder voorbehoedsmiddelen sex hebt natuurlijk. En dat doe je niet alleen, dat doet jouw man net zo goed. Voor het zingen de kerk uit is nou niet bepaald de meest betrouwbare methode van anticonceptie! Ook in voorvocht zitten al zaadcellen (dat weet toch iedereen?) dus het valt waarschijnlijk nog mee dat dit niet eerder gebeurt is.
Overigens kan het ook met voorbehoedsmiddelen gebeuren hoor. Ik ben nu 28 bijna 28 weken zwanger van ons 4e kindje, dwars door de (steeds stipt geslikte) pil heen, dus ik veroordeel je niet! Wij schrokken er in eerste instantie ook ontzettend van. Ik had na de derde het advies gehad om niet meer zwanger te raken, vanwege lichamelijke problemen. We zeiden, voor ik zwanger raakte, dat we niet hoopten dat het per ongeluk zou gebeuren omdat we dan een beslissing moesten nemen die we niet zouden willen nemen. Maar toen ik een positieve test in mijn handen had werd dat anders. Ik kon het niet, ik heb al 3 geweldige kinderen, hoe kan ik dan een vierde kindje niet laten komen. Gelukkig dacht mijn man er net zo over. Financieel gezien was het voor ons geen probleem, maar als het dat wel was geweest was daar ook wel een oplossing voor gekomen.
Ik zou nog eens heel goed met je man praten (maar dat doe je ws al wel) en duidelijk aangeven hoe jij erin staat. Ook hij heeft hier een deel in gehad, en als volwassen vent kan hij dan ook de verantwoordelijkheid ervoor dragen. Als jullie verder een goede relatie hebben moet dit toch geen onoverkomelijke situatie zijn? Lijkt mij, maar ik heb misschien makkelijk praten.
Ook zou ik inderdaad aankaarten dat het hem een kwartiertje ongemak kost om te zorgen dat jullie dit probleem niet meer tegen hoeven te komen, sterilisatie is zo gebeurd.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid, ik hoop dat jullie er samen uitkomen!

Reactie

Op dit moment is het net of ik van een afstand naar mezelf kijk, alsof dit allemaal niet echt is, dit overkomt me niet. Zo'n gevoel. Ik begrijp mijn man ook niet, hij bekijkt alles zo zakelijk, materialistisch, verschrikkelijk, als ik naar hem kijk, ik haat hem echt op dit moment. Het is gewoon een soort chantage, als ik niet abortus laat doen maak ik hem doodongelukkig. Aan de andere kant beschuldigt hij mij van chantage als ik het kindje laat komen. Het is volgens hem geen kind, gewoon een klompje cellen, ja als je er zo tegenaan kijkt, ik vind het een wonder, van een keer, op deze leeftijd. Dat kan ik toch niet weg laten halen, ik moet het juist bescheremen voor mijn gevoel. Waarom hij dan onveilig vrijt en het risico neemt, als hij zo standvastig is, dat vraag ik me ook af, er is maar een verklaring, pure geiligheid, even plat gezegd hoor. En ik had de volgende dag een morningafterpil kunnen nemen, maar stiekem leek het me best leuk nog een kleintje, en die man, achja, die zou vanzelf aan het idee wennen. Een grove misrekening van mezelf. We hebben de auto waar het in past, we hebben de financiele middelen, alleen wordt het zuinig doen, minder luxe en leuke dingen doen, ( en dat is meneer niet toe bereid, een belangrijk punt voor hem, hij vreest de kids tekort te doen) enige probleem is een kamer, de middelste is 7 jaar en die slaapt al met een baby op een kamer. Daar kan er geen meer bij, maar ik kan voor alles wel een oplossing bedenken, huis verkopen, en een ander huis kopen. nog een ding, de jongste is op deze manier ook zo'n beetje onstaan, in de zwangerschap heb ik me erg eenzaam gevoeld, alles is uiteindelijk goedgekomen, hij is er gek op, maar 'ik kan hem dit niet vragen, nog een kindje'. de afspraak voor de sterilisatie staat nu gepland over 2 weken. Een dag na de abortus. de huisarts viel best uit tegen hem, maar hij had gelijk. Het is zo klote allemaal. vind het erg fijn dat ik hier effe stoom kan afblazen, want alles in het geheim terwijl de komst van een kind blijdschap zou moeten brengen.end aar gaan de tranen weer

Minder luxe voor je man?

Tja...maar als jij het kindje laat komen en hij jou daadwerkelijk zou verlaten (doet hij denk toch niet, is vast eenloos dreigement, maar toch...), nou dan kan hij pas goed in de arremoe gaan zitten. Mag hij voor jou en de kids allimentatie gaan betalen en zelf drie hoog achter op een huurflat gaan zitten! Dus met dat argument zou hij bij mij niet aan hoeven komen!

M@ (erg pro life!)

Greetje

Ik heb het echt met je te doen!
Ik zou zeker niet doen wat je man van je eist!!!!!!!!!!
Merk ook duidelijk aan jou dat jij geen abortus wil!
ik denk dat je heel veel spijt gaat krijgen!
trouwens zonder te oordelen, vindt ik 'n abortus een uiterste nood handeling, ik vindt het zeer bezwaarlijk dat het hier in Nederland uitgevoerd wordt bij getrouwde stellen die vanwege luxe er geen meer bij willen!
Sorry hoor!

Greetje, jij heel veel sterkte met alles!

Na de eerste schrik

Hallo Greetje,
Natuurlijk zijn jullie erg geschrokken dat je zomaar ineens zwanger blijkt te zijn. Eerlijk gezegd hadden julie beiden moeten weten dat geen enkel voorbehoedsmiddel 100% werkt en jullie van alle maatregelen een tamelijk onveilige hadden gekozen. Goed voor als je eigenlijk geen kinderen wilt, maar het geen ramp is zoals jij het kennelijk voelt, maar zeer onverstandig als je absoluut geen kind erbij wilt, zoals je man zich uitdrukt.
Maar goed, het daarover hebben heeft weinig zin meer, het is nu eenmaal gebeurd en er ligt een mijn onder jullie huwlijk welke beslissing je ook neemt. Je moet er echt samen uitkomen met begrip voor elkaar en ik zou het volgende stappen plan voor willen stellen.
Stap 1: bel de abortuskliniek af. Nu lijkt het alsof je al een beslissing hebt genomen en je nog maar twee weken de tijd hebt om je eventueel te bedenken. Je man zal stijf vol blijven houden dat het echt het beste zo is en proberen op die manier naar deze datum te komen. Veel vrouwen gaan dan ook uiteindelijk terwijl ze er helemaal nog niet uit zijn, omdat de afspraak nou eenmaal gepland stond en ze moeten toch iets doen. Bel de afspraak af en je zit weer op het niveau dat je een beslissing moet nemen en heb je ook nog een hoop meer tijd. Je man zal zich meer open moeten stellen om jouw motivaties te begrijpen en mijn inziens is de kans dan groter dat echt alle kanten goed af worden gewogen.
Stap 2. Hou op elkaar emotioneel te chanteren, zo komen jullie er nooit uit en de kans op een breuk tussen jullie wordt groter. Je kunt er lang en breed over filosoferen wanneer in de ontwikkeling van bevruchte eicel naar geboorte het een kind wordt , maar rationeel denk ik niet dat je er uit komt. Voor je man is het nog niks en dus snapt hij niet dat je jullie materiele welzijn en goedlopende leven als gezin voor een klompje cellen, waar hij verder emotioneels niks mee heeft op het spel wilt zetten. Jij voelt wel al als jullie kind en snapt niet dat je man je kan vragen om dat te vermoorden voor een beetje luxe en extra tijd. Je kunt wel de ander proberen te overtuigen dat de gevoelens van de één goed zijn en de ander fout, maar zo werkt het niet.
Je man voelt zich gedwongen voor een nuk zijn hele leven over hoop te halen en jij voelt je gedwongen om vanwege het gemak je kindje wat je eigenlijk graag zou willen hebben moet opofferen. Beide denkwijzen komen veelvuldig voor en er is geen juist of onjuist aan te beredeneren, het hangt er vanaf hoe je het voelt, welk antwoord je geeft op de vraag wanneer is het nou een mensje (in wording) geworden.
Stap 3: Je klaagt erover dat je man het zakelijk bekijkt, maar aan de andere kant kan dan ook weer helpen als je de verschillende gevoelens daar ook mee in meeneemt. "Ik kan hem dit niet vragen, nog een kindje", is een verschrikkelijk labiele reden om een abortus te doen, want dan leg je alles op het vlak wie is er aan de beurt om iets aan de ander te vragen en daar is deze beslissing emotioneel te zwaar en definitief voor. Zeker voor iemand die al eens duidelijk heeft uitgedrukt dat ze echt nooit een abortus wil. Heeft hij dat dan nooit serieus genomen, dat hij zoveel risico nam? Heb je zijn geen kind willen eigenlijk niet maar wat weinig serieus genomen toen je zonder overleg besloot dat je liever geen mornig-after nam, waar je verder kennelijk geen ideologische problemen mee hebt? Hierin hebben jullie beide weinig respect voor de ander gehad, maar je wordt er niet minder zwanger van.
Angst is een slechte raadgever, dus doe alsjeblieft geen abortus vanwege angst dat je anders gescheiden komt te zijn. Als de zaak zo op de spits wordt gedreven eindig je hoe dan ook gescheiden, met of zonder 4de kind.
Natuurlijk vraag je veel van je man, hij snapt jouw gevoel voor wat er in jouw buik groeit nou eenmaal niet, omdat hij het zelf anders voelt. Hij moet echter wel willen erkennen dat het voor jou niet zomaar een klompje cellen is, maar dat die cellen zich op dit moment razend snel ontwikkelen naar de vorm die al in het DNA geschreven is. Je kunt het echt niet vergelijken met een wrat (ander klompje cellen) die je even weg laat halen.
Zakelijk dus. Waarom stelt je man dat als dat klompje cellen eenmaal uitgroeit tot een kind hij daar doodongelukkig van wordt. Wat zijn zijn angsten precies? Voor zakelijke en luxe problemen kunnen oplossingen worden gevonden en ik kan je vertellen dat het verschil tussen 3 en 4 kinderen nou niet echt groot is. Is het de babytijd waarin je minder vrijheid hebt en die erg vermoeiend kan zijn? Is het angst voor het onbekende? Verzet tegen het gevoel dat hij zich genomen voelt? Probeer er beiden open over te praten hoe jullie je voelen en waarom. Wederzijds begrip daarvoor helpt vast om zich minder gechanteerd te voelen.
Groetjes Jessica

Onder 1 dak

Als jij zelf zo over je kindje denkt, hoe denk je dan ooit nog te kunnen verdragen met iemand onder 1 dak te kunnen leven die van je verlangt je kind dood te laten maken?

Bel met de VBOK, die kunnen je helpen alles op een rijtje te zetten.

Zo zwart/wit ging het niet...

'erin geluisd' is wat te zwart/wit gesteld. Maar beide betrokkenen zijn wel wat naief bezig geweest.

De vorige zwangerschap was ook onbedoeld en niet plezierig, de aanstaande moder had zich erg eenzaam gevoeld. Vader was bij nader inzien toch blij met het kind.

Nu ontstond er op een 'onhandig' moment een vlaag van geiligheid, beide (!) echtelieden denken niet na maar gaan hun gang inclusief, net als anders, knap ondeugdelijke 'anticonceptie'. . Moeder denkt na afloop dat het zo'n vaart allemaal niet zal gaan lopen, gezien kindje drie, en zou het stiekem (daar wist echtgenoot dus echt niets van???) wel mooi vinden, een kindje erbij. Vader heeft de dag later niets meer gezegd?? Ook niet over een eventuele morning-after-pil? Da's ook struisvogelpolitiek!

Nu de zwangerschap een feit is, reageert hij furieus (vorige keer ook??).

Hartstikke beroerd allemaal. Eerst bij zinnen komen en rustig nadenken. Allebei toegeven dat je knap onverantwoordelijk bezig bent geweest. En vervolgens werken aan vertrouwen, want op deze basis is élk besluit fout, of het kindje gaat komen of niet.

Veel sterkte en wijsheid en zoek iemand die constructief en onpartijdig meedenkt!

tonny

Inderdaad

allebei even groot aandeel ( vorige keer ook op deze manier gebeurt, zij had ook pil kunnen slikken of sterilisatie, hij had ook condooms kunnen gebruiken of sterilisatie).

Tja nummer drie is ook tegen de wil van de vader er gekomen. Hij wilde er dus maximaal twee en krijgt als er niets gebeurt dus nu 4 kinderen. En ja dat had hij kunnen voorkomen maar zij was ook niet verantwoordelijk en had kunnen weten dat als nummer drie met moeite geaccepteerd werd hij niet blij zou worden van nummer vier. Bovendien had zij gezegd dat het in de weinig risicovolle week was (en dat was het dus duidelijk niet want ze had zich verrekend)

Dus praten, nadenken en dan pas een besluit nemen. Wat jullie ook kiezen het blijft moeilijk en onzeker wat de impact is van de keus.

Onvolwassen reactie

Persoonlijk vind ik een kerel van rond de 40 die beweert dat ie doodongelukkig gaat worden van een kind dat ie zelf gemaakt heeft nog al onvolwassen bezig.

Tsja sorry, maar hier ben ik altijd heel duidelijk naar mijn man

Over mijn lijk een abortus, tenzij levensbedreigend of ik er zelf voor de volle 100% achter sta.

Mijn lichaam, heeft mijn man verder niets over te zeggen.
Hij kan erover praten, hij kan redeneren, maar de eindkeuze is van mijzelf.

Greetje moet zich niet laten dwingen in iets wat ze zelf niet wil.

Overigens geef ik Knurf ook wel gelijk, in iets minder sterkere bewoordingen.
Ik denk ook dat Greetje haar man er heeft ingeluisd. Zij wilde, misschien onbewust maar persoonlijk geloof ik dat niet, een vierde kindje. Manlief wil niet, maar ach hij wilde ook geen derde kind en daar houdt hij toch ook van.

Ze verrekent zich, hoe toevallig, in haar ovulatie haalt bewust geen morning-afterpil en is nu zwanger. Ik vind het ook echt niet kunnen en ik snap dat haar man nijdig is

Maar dat neemt niet weg dat haar man niet een abortus kan eisen. Die keuze kan maar een iemand maken en dat is Greetje zelf.

Kerstwonder

Ongelooflijk, ik kan het bijna niet geloven, maar mijn man is gisteren 180 graden gedraaid. Hij heeft een familielid in vertrouwen genomen, ik weet niet precies wat er besproken is, maar de uitslag is zoals hij het zei: 'WE zijn zwanger !! Afgelopen week waren de rotste dagen van mijn leven, inderdaad velen hebben gelijk, het was mijn eigen schuld, maar ik heb geen reden om te liegen hier, ik had me serieus verrekend, en ik dacht dat het vast niet raak zou zijn, gezien leeftijd enz. De morningafterpil is heel heftig heb ik ooit gelezen, en ik kan het huishouden en werk niet runnen als ik 3 dagen ziek in bed zou liggen. Aan de andere kant ben ik ontzettend onverantwoordelijk geweest om het een beetje 'leuk spannend' te vinden, die gok. hoe raar het nu klinkt hoor. Jessicah, ik heb het meeste aan jou reactie gehad, ik heb op die manier met mijn man 'gepraat', dat waren zeer heftige discussies, we kwamen er inderdaad niet uit over wat de een vindt waar leven begint, en waar een mens ontstaat, ik heb ook meer begrip voor zijn standpunt gekregen. Mensen, wat ben ik opgelucht en ik weet zeker, we komen er wel uit, de schoonfamilie staat er na de eerste schrik ook achter, en die zeiden ook 'abortus gaat echt niet gebeuren'. voor mij is dit werkelijk een kerstwonder, ik had in eerste instantie het gevoel dat ik ongelooflijk op de proef werd gesteld. Dat maakt het ook zo moeilijk, ik beschouw mezelf als een gelovig mens, en dan zou ik het weg laten halen, god's cruelst joke. En dan gebeurt er dit wat ik nooit verwacht had, ik ben zo gelukkig, kan het wel van de daken schreeuwen. dikke kus voor iedereen, mijn dag kan niet meer stuk

Wow!

Alle goeds voor de komende acht maanden, een gezond lief kindje gewenst en laat de afspraak voor je echtgenoot over twee weken in vervulling gaan

tonny

Super!

Ik heb meegelezen en niet gereageerd, alles wat ik zou willen zeggen werd al gezegd.
Ik ben heel blij voor jullie, maar vooral voor dat kleintje in je buik dat zooooo graag bij jullie wilde komen!
En inderdaad, je mag spreken van een kerstwonder. Jullie hebben de afgelopen dagen door mijn hoofd gespookt. Ik dank God voor dit wonder!

Knurf

Volgens mij bestaat er zoiets als zwangerschaps- en bevallingsverlof en kraamzorg, maar hebben we in Nederland geen Morning-after-pil-verlof........

Greetje, van harte gefeliciteerd!

Heel gelukkig nieuwjaar!

Voor jullie alle 6: een HEEL gelukkig en welkom nieuwjaar.

Meid, je wilt niet weten hoeveel ik de afgelopen dagen aan jullie gedacht hebt!

Blij

Ik ben heel blij voor jullie allemaal dat jullie die kleine laten komen!!! *zucht van verlichting*

Heel blij

Ook ik ben blij dat het nu zo gelopen is. Gelukkig krijgt dit nieuwe leven een kans. Dat het nieuwe mensje jullie maar veel liefde en geluk mag geven.
Lieuwkje.