Zwanger na sterilistatie
Tot mijn grote verbazing ben ik zwanger, mijn man is gesteriliseerd, heeft de nacontrole niet gedaan, helaas...En dan nu gewoon zwanger. Onbegrijpelijk en wat moet ik nu. Ik zie alleen maar zoveel praktische nadelen: ik wilde net verder gaan in mijn carriere (kan alleen op vier dagen), het past eigenlijk niet in huis, er zouden dan twee kinderen op 1 kamer moeten of weer verbouwen, we moeten nieuwe auto's kopen (we hebben nu drie kinderen). Weer negen maanden ellende.Ik heb alle babyspullen weggedaan, er was net rust in de tent en dan dit..Ik wil gewoon ook heel graag verder in mijn werk.
Maar als ik naar mijn gevoel luister dan krijg ik het niet over mijn hart om het weg te halen. Het is gewoon mijn kind.
Wat zouden jullie doen. Graag advies van een zeer wanhopig iemand.
Ano
Geen advies
Tja, die nacontrole is er dus niet voor niks, dat blijkt nu wel. Maar goed, daar heb je niks meer aan.
Dit is gewoon iets wat jullie samen moeten beslissen, daar kan een buitenstaander geen advies over geven. Maar als ik goed lees is de keuze eigenlijk al gemaakt.
Wij hebben bijna hetzelfde meegemaakt. We hebben al 3 kinderen, waren daar erg gelukkig mee en na 3 zware zwangerschappen door BI en het advies om het niet nog een keer op de spits te drijven hadden we besloten dat ons gezin wel af was. Oke, niet laten steriliseren, maar ik slikte wel erg stipt de pil. Ben hem ook niet vergeten en niet ziek geweest, en toch bleek ik een week of 22 geleden zwanger te zijn! Ook wij zijn ons suf geschrokken, praktische problemen spookten ook hier door ons hoofd en ook ik heb hier om advies gevraagd.
Maar eigenlijk hadden we met ons hart de keuze al gemaakt. Ja, het is weer 9 maanden zwaar (BI is volop terug), qua indeling in huis moest er het nodige veranderen en bepaalde plannen moesten afgezegd worden. Maar er is ook het besef: we krijgen nog een keer zo'n wondertje, terwijl er zo veel mensen zijn die het niet gegund is! We mogen nog een keer genieten van een klein babytje, ons kindje, wat een cadeau eigenlijk!
Inmiddels ben ik bijna 30 weken zwanger (wat gaat dat hard!) en ik geniet er zo veel mogelijk van.
Veel meer dan ons verhaal vertellen en je heel veel sterkte met jullie beslissing wensen kan ik niet. Ik hoop dat je er wat aan hebt! Suc6...
1 punt
Je kunt natuurlijk met 3 kinderen even goed fulltime werken (.i.p.v. maar 4 dagen) als met 2.
Dus die carriere zou ik me niet te druk om maken. Dat lukt heus wel.
Geen echt advies maar hart onder de riem
Jeetje, wat zullen jullie geschrokken zijn! Hoe oud zijn je drie kinderen?
Wat moet je, tja dat is een vraag die jullie eigenlijk alleen zelf kunnen beantwoorden. Er zullen heel wat beren op de weg zitten, vooral van die praktische beren. Maar ook die beren kunnen weggeschoten worden. Natuurlijk is het zwaar, dat is het met drie kinderen ook, dat zal met vier kinderen niet minder zijn. Maar ook je vierde kind wordt groter en zelfstandiger en zolang je vierde kind nog een baby (in wording) is, groeien en ontwikkelen je andere kinderen zich ook weer verder.
Wij hebben drie kinderen. De komst van de derde was voor mij stukken makkelijker dan voor mijn man. Maar de komst van de tweede daarentegen was voor mij een enorme aanpassing en voor mijn man juist weer niet. Je kunt op voorhand niet inschatten wat de impact zal zijn. Dit is steeds anders en verschilt ook nog per persoon.
En inderdaad, je kunt toch 4 dagen gaan werken? Ook dat is een praktische aanpassing van je huidige ritme, maar zeker niet onmogelijk. Ik weet niet hoe je nu de opvang voor je kinderen hebt geregeld.
En wat betreft het slapen van twee kinderen op één kamer. Ook dat lijkt me een praktische aanpassing die niet onmogelijk is (tenzij de kamers te klein zijn). Zoals al eerder geschreven, ik weet natuurlijk niet hou oud je kinderen zijn. Maar kinderen kunnen tot lange tijd prima samen op een kamer slapen. Zeker als er geen alternatief is en het gewoon is zoals het is.
Wijze raad heb ik niet, ik kan alleen aangeven wat ik zou doen als ik in jouw situatie zou zitten. Maar daar heb je niets aan, omdat ik jou niet ben. Ik hoop dat jullie er samen uit komen en samen een beslissing kunnen nemen die voor jullie beiden goed is, wat de beslissing ook moge zijn. Blijf met elkaar praten, kijk niet alleen naar de praktische kant, maar zeker naar je gevoelskant (daar zul je mee verder leven, praktische zaken passen zich vanzelf aan) en luister vooral goed naar elkaar.
Sterkte en laat je nog eens iets horen?
Sascha
Hier ook...
...de vierde op komst, niet echt gepland. Beetje onhandig van ons, gewoon niet voorzichtig genoeg geweest, maar dus toch onverwacht zwanger. Ik moest enorm aan het idee wennen, heb heel erg getwijfeld, terwijl ik in mijn achterhoofd altijd dacht dat ik een vierde toch wel heel leuk zou vinden. Eerst zag ik alleen de (praktische) nadelen, ook voor de ander 3 kinderen. De jongste is ernstig ziek, dus dat kost veel tijd en ik was bang dat ik ze alle drie tekort zou doen. Mijn man was meteen heel nuchter, stond niet te juichen maar zei dat het zich allemaal wel zou oplossen. Laten weghalen was gewoon geen optie voor ons.
Na een tijdje begon ik aan het idee te wennen, maar blij was ik nog niet. We hebben toen een vlokkentest laten doen en toen hoopte ik heel erg dat het goed zou zijn. Dat was het en toen konden we het gaan vertellen. Eerst aan de kinderen en hun blijdschap was zo oprecht en heerlijk en deed ons zo goed. Vervolgens was iedereen om ons heen heel erg verbaasd maar meteen ook enorm enthousiast.
Stukje bij beetje zijn we dus aan het idee gewend geraakt en nu, met 14 weken, ben ik er echt blij mee en verheug ik me op weer zo'n klein ukje. Alle praktische bezwaren heb ik naar de achtergrond verwezen, dat zien we dan wel. Twee op 1 kamer hebben we al (de oudste twee) en dan is het volgens de kinderen eerlijk dat de jongste dan ook niet meer alleen slaapt!
Probeer de praktische nadelen te relativeren, voor de meeste is een oplossing te bedenken. Probeer te bedenken hoe het voor je kinderen zal zijn. Kinderen zijn over het algemeen erg flexibel en nemen de dingen zoals ze zijn.
Nog één hart onder de riem (dat was het tenminste voor mij): ik heb al een aantal reacties gekregen van moeders die me bekende dat ze eigenlijk ook wel een derde of vierde kind hadden gewild, maar... en dan komen die praktische bezwaren, die ze achteraf dan toch niet zo belangrijk blijken te vinden. Je gevoel is gewoon het allerbelangrijkste en als ik je zo lees, dan is dat gevoel wel duidelijk. Ik denk dat je van het wel krijgen van een kind nooit spijt kan krijgen, wel van het niet laten komen.
Succes en sterkte, ik denk dat je er wel uitkomt.
Kien
Hier ook, sterkte
Volg inderdaad je gevoel.
De praktische bezwaren zijn allemaal op te lossen. Wij investeren in deze hectische jaren in wat gemak, bijvoorbeeld elke week huishoudelijke hulp ipv om de week en een oppas om met de kinderen naar zwemles te gaan. Zou de Albert ook nog wel willen laten komen, maar dat wil manlief niet. Nouja zulk soort dingen, want het is gewoon een pittige tijd, maar dat was het met drie ook. Kinderen slapen twee aan twee bij elkaar en ze vinden het geweldig.
We genieten ontzettend van ons koppel. Vier is een mooi aantal, valt er nooit eentje buiten de boot. Ze hebben het zo gezellig met elkaar. Maar ik snap je schrik. Ik was onverwacht zwanger van de vijfde. En toen zei mijn gevoel heel duidelijk: nee, alle energie die ik heb wil ik in deze vier kinderen stoppen. Geen moment getwijfeld.
Mijn vriendin was ongepland zwanger van de vierde. Zij wilde wel, haar man zag er vreselijk tegenop. Zij hebben toen samen een gesprek gehad bij het FIOM. Heeft hun heel erg geholpen. Iemand die dingen op een rijtje zet met je, heel respectvol ook. Begrip voor alle keuzes die je gaat maken. Zij hebben het kindje gehouden.
Ik wens je heel veel sterkte.
