zwanger na een miskraam

sterkte

Zelf heb ik het nodige aan miskramen gehad, al waren die allemaal erg vroeg, maar ik ken de zenuwen.
Sterkte meid, blijf gewoon praten, er zijn er hier meer moeders die meerdere miskramen gehad hebben.

Ik had een miskraam, en toen een maand later weer zwanger. Dit kind is ondertussen 8, en heb erna nog eentje gekregen, die is nu 5.

Het kan gewoon en schijnt heel vaak voor te komen. Ik hoop dat het nu allemaal goed gaat voor je. Het jammere is wel, dat je er niet zo onbezorgd meer in staat, in de zwangerschap, dat is bij mij ook nooit meer teruggekomen.

Normaal

Mijn eerste zwangerschap liep af in een miskraam. Heel spannend want ik was al wat ouder en verlangde al jaren naar een kind maar door relatieperikelen kwam dat er niet van. Daarop liep mijn huwelijk stuk en ik besloot het dan maar zonder man te doen. Dat was ook een heel avontuurlijke ervaring waarin ik alles las over BOM moeders en kennismaakte met mensen met een kinderwens die dat anders invulden of wilden invullen als meemoeders, adoptie en kunstmatige inseminatie buiten het ziekenhuis om.
In afwachting van inseminatie ben ik toch weer in zee gegaan met mijn laatste echtgenoot die ook zeer naar kinderen verlangde.
Die eerste zwangerschap was ook heel spannend, maar ik had inmiddels bij gesprekken in het ziekenhuis wel begrepen dat een miskraam voor de meeste vrouwen een normale ervaring is ook al schrik je je een pukkel. Je denkt dat je de enige bent. Maar het feit van een miskraam op zich zegt nog niets over je mogelijkheden op een voldragen zwangerschap.
Eenmaal zwanger heb ik wel zoveel mogelijk stress op afstand gehouden. Pas naar de vroedvrouw na 12 weken en geen testen op afwijkingen want een mogelijke abortus zou ik toch niet laten doen. Scheelt allemaal stress.
Doorgewerkt tot vlak voor mijn bevalling, ik had nog minder dan 10 dagen want zoon werd iets eerder geboren en ik werd niet vervangen zodat ik zoveel mogelijk afmaakte om later sneller door te kunnen gaan.
Verder toch wel zoveel mogelijk genoten van mijn zwangerschap die verder ook ongecompliceerd verliep tot en met de thuisbevalling.
Tussen beide kinderen in kreeg ik weer een miskraam, nu wat later dan 12 weken zodat ik al wel bij de vroedvrouw was geweest. Maar omdat ik al een kind had had ik wel goede moed en heb er verder ook niet veel bij stilgestaan.
Behalve dat ik op slag erg moe was bij de gezonde zwangerschap die er op volgde. De vervangende huisarts weet dat aan de voorgaande miskraam.
Want verder was alles goed. Het aparte was dat die doordringende waas van moeheid ophield zo'n 4 weken voor de bevalling zodat ik net op tijd weer uitgerust was voor de bevalling.
De grootste geruststelling voor mij was de maatschappelijk werkster van het ziekenhuis die mij erop wees dat het toch een veelvoorkomende zaak is dat je een miskraam krijgt. Er is iets in aanleg fout gegaan en dat wordt op een natuurlijke manier beeindigd. Heel precies kom je het niet te weten. Veel vrouwen maken dit een of meerdere keren mee.
Dat was voor mij wel genoeg om er toch weer met een zeker zelfvertrouwen aan te beginnen. Het wordt pas spannender als er meerdere miskramen volgen.