Zwanger na één of meerdere miskramen
Vandaag ben ik er achtergekomen dat ik weer zwanger ben na eerder vijf miskramen te hebben gehad. Naast de blijdschap overheerst momenteel toch weer veel angst. Ik ben eigenlijk op zoek naar meiden die ook één of meerdere miskramen hebben doorgemaakt en nu weer zwanger zijn. Graag zou ik via dit draadje elkaar willen helpen om maar door die eerste moeilijke periode heen te komen. Wie zit in hetzelfde schuitje en begrijpt dat het woord genieten voor alsnog ver te zoeken is?
Sterkte
ik hoop dat deze blijft plakken totdat hij/zij er met 9 maanden uit komt.
Ben je nu onder behandeling of toezicht bij het AMC ? Krijg je medicijnen ?
Therese
lieve therese
geen ervaring, dat weet je, maar ik wil je hier nog een keer een hele dikke knuffel geven, je feliciteren en je kracht en moed wensen voor de komende periode. Ik hoop zoooo dat het deze keer goed gaat!!!
Merel
Therese
Hier wel ervaring met twee miskramen, maar ook met drie kinderen en de vierde op komst. Tussen mijn eerste en tweede kind ik kreeg ik twee miskramen. En toch is het daarna drie keer goed gegaan. Ik hoop dat je vertrouwen kunt en durft te hebben, want jij hebt wel heel erg veel voor je kiezen gekregen. Het kan!
Therese
wat ontzettend spannend. Ik hoop met heel mijn hart dat je deze zwangerschap goed mag uitdragen.
Heel veel sterkte en ik gun jullie al het geluk, succes en de kracht die jullie nodig hebben deze periode.
Is het trouwens niet zo dat je nu direct je kan melden bij de gynaecoloog, zodat er in elk geval een echo gedaan kan worden. Wellicht geeft je dat even wat meer rust.
Veel liefs van Purk
Therese
Mocht je via dit forum weinig reacties krijgen van personen die vergelijkbare situaties doormaken, en je engels goed is, dan kan je op het forum van ivillage.com bij de recurrent pregnancy loss message board kijken:
http://messageboards.ivillage.com/iv-bhpregloss
of de pregnant after loss message board
http://messageboards.ivillage.com/iv-ppaftermisc
Wie weet dat je daar herkenning vindt.
In elk geval veel sterkte om deze onzekere periode te doorstaan en hopelijk dat deze zwangerschap tot een prachtig babietje (of prachtige babietjes) leidt!
Apolline
Update
Wat een hoop meelezers heb ik. Echt geweldig al die hartverwarmende berichten van jullie. Aan jullie steun zal het in ieder geval niet liggen 
. Dank je wel dames! Apolline nog bedankt voor de tip.
Vrijdag ga ik sowieso mijn eigen ziekenhuis is groningen bellen voor de eerste echo. Ergens tussen de 5-6 weken de eerste echo om te checken of het op de goede plek zit (ivm eerdere bbz) en dan een week later de echo om te zien of het hartje klopt. Met name het laatste mag van mij zo snel mogelijk.
Vandaag zijn we naar het amc geweest. Uit de onderzoeken kwam naar voren dat ik antistoffen aanmaak tegen mijn eigen schildklier. Naar wat ik begreep heb ik hierdoor een 3x hogere kans op een miskraam doordat je lijf niet-lichaamseigen weefsel sneller afstoot. De waarde was licht verhoogd en niet dramatisch verhoogd.
Volgens de gynaecoloog kan of hoeft dit niet behandeld te worden?? Ze zou hiervoor de internist raadplegen en ondanks dat ik pril zwanger ben, had dit allemaal geen haast.
Na wat gegoogle net, lees ik andere verhalen en maak me nu toch wel zorgen. Ik heb dan zojuist ook de gyn een lange mail gestuurd, waarin ik haar praktisch smeek om zo snel mogelijk contact met de interist op te nemen en mij hierover te berichten.
Aan de ene kant opluchting, hebben we de oorzaak nu gevonden? Aan de andere kant zie ik momenteel alleen maar beren op de weg en lees ik voornamelijk veel enge verhalen op internet en ben ik bang dat we nu iets kunnen voorkomen, maar dat ik niet serieus genomen word. Ik hoop dat ik snel reactie van de gyn krijg en weer om andere zaken kan stressen..
liefs
Pff
Wat raar, verwarrend en moeilijk allemaal Therese! Ik duim hier ook hard mee en ik hoop dat er gauw meer duidelijkheid over die schildklierkwestie komt!
Therese
Heel veel geluk gewenst en sterkte met de komende weken. Dat je ze maar goed door mag komen!
Wat onwijs spannend
Therese ik ga heel hard mee duimen voor je dat het deze keer allemaal goed mag gaan! En zit ze maar achter de broek, kan me zo goed indenken dat je hierover in de stress zit. Sterkte.
En ook gefeliciteerd natuurlijk want ondanks dit alles ben je toch maar weer zwanger 
Liefs Tink
(oude meelezer uit eerdere draadjes)
Update
Even een update hier. Ik ben de laatste dagen ogal druk geweest met internet uitpluizen en artsen raadplegen. Het resultaat is dat ik veel meer informatie heb over de antistoffen die ik aanmaak tegen mijn schildklier en welke dus schijnbaar de foetus aanvallen. Ik kan het verhaal van mijn gyn nu ook beter plaatsten. Donderdag heb ik telefonisch contact gehad en overlegd. Het klopt inderdaad dat er geen behandeling voor is in Nederland. Waarschijnlijk helpen lage doseringen prednison of schildklierhormonen wel. Helaas er is nog geen onderzoek naar uitgevoerd en wordt daarom niet voorgeschreven. Het slikken van Selenium zou ook helpen. Daarover loopt momenteel een onderzoek en de resultaten lijken erg gunstig en kan zonder problemen tijdens een zwangerschap geslikt worden. Ik ben dan ook begonnen met het slikken daarvan in overleg met de gynaecoloog.
Nu kreeg ik van iemand een tip over Belgie en daar ben ik achtergegaan. Ze zijn in Belgie inderdaad een stuk verder met de behandeling van deze antistof en zwangerschap. Ik ben nu zo brutaal geweest om een specialist op dit gebied in Belgie te consulteren. Ik wacht nog op antwoord..
Verder probeer ik zo rustig mogelijk te blijven, maar het eerste paniekje sloeg gisterenavond toe. Ik had ontzettend buikpijn met als gevolg dat we de auto twee keer aan de weg hebben moeten zetten, omdat ik met alle geweld moest checken of ik bloed verloor. Vlas alarm, maar op dat soort momenten merk ik wel hoe diep het zit. Verder kan ik het redelijk relativeren, maar het beheerst wel 24/7 ons leven weer. Heb er alweer twee nachten over gedroomd (en dan niet erg fijne dromen..).
Wat zou het fijn zijn als ik nu een winterslaap kan houden tot 12 weken!
Therese
Ik weet hoe moeilijk het is. Ik heb ook meerdere miskramen achter elkaar gehad voordat ik uiteindelijk een zoon kreeg. Ik weet dat het je helemaal kan beheersen (die scene in de auto komt mij heel bekend voor 
.
Toen het bij ons voor de zoveelste keer mis ging dacht ik bij mezelf: wat kan ik hiervan leren? Wat wil het universum mij vertellen? Ik was zo bang om nooit kinderen te krijgen, en ik voelde me zo eenzaam omdat de artsen in ons geval heeeel bot hadden gereageerd.
Mijn conclusie: loslaten.
Dus toen ik voor de zesde keer zwanger was ging ik op de bank liggen en genoot ik van het kind dat op dat moment in mij groeide. Ik begroette het en zei dat ik het ook zou accepteren als het eerder weg zou moeten. Ik zou het verschrikkelijk vinden, maar ik accepteerde dat ik alleen maar dat moment had samen, en dat ik geen enkele garantie had op meer momenten samen.
Leg ik het zo goed uit? Het rare is het achteraf moeilijk terug te halen is. Ik werd regelmatig getroost door vrouwen die door hetzelfde heen waren gegaan, maar ik kreeg de indruk dat zij nadat ze eenmaal een kind hadden gekregen zo veranderd waren, dat ze niet meer bij het gevoel konden komen. Ze praatten er zo afstandelijk en gemakkelijk over in mijn ogen.
Je weet gewoon niet hoe het afloopt. Die andere vrouwen wel. Voor zichzelf bedoel ik dan.
Dus, even terug naar mijn les van het loslaten. Als je je heel erg druk maakt, probeer dan eens op de bank te gaan liggen en het kind te begroeten dat er op dat moment is. Geloof me, ik weet hoe moeilijk het is. Laat de hoop en de verwachting even los en voel het kind dat er is.
Marjoleine de Vos, die ongewenst kinderloos is gebleven, zei dat haar situatie zich kenmerkte door de combinatie van het moeten loslaten van de kinderwens, terwijl je jezelf tegelijkertijd wel een kind gunt. Dus je moet het niet willen en wel willen tegelijk. Wel willen om vol te houden en niet willen om vol te kunnen houden.
Ik wens je succes. Iedere dag weer.
Rodebeuk
Bedankt voor je verhaal. Je weet exact weer te geven wat de 'beste' manier is om deze tijd door te komen. Het laten gebeuren, niks verwachten en afwachten hoe het loopt. Moeilijk, maar wel zo waar. Ik vind het fijn hoe je het beschrijft, omdat het me houvast geeft op de moeilijke momenten. Veel moeilijke en onzekere momenten gaan nog komen. Ik weet dat gisterenavond een voorproefje was voor de komende weken. Ik moet het inderdaad proberen los te laten. Ik kan nu niks meer veranderen aan de afloop en er zijn helaas geen garanties. Het loslaten, geen verwachtingen hebben en de momenten dat dit kleintje nog in mijn buik zit koesteren. Dit alles is de manier om ermee om te gaan (afgezien van de door mij eerder voorgstelde winterslaap houden ).
Door jouw woorden wordt het me meer helder hoe we dit nu moeten doorstaan en ik vind het echt héél fijn dat je de moeite hebt genomen om dit voor me op te schrijven.
Nog één vraag. Ik ben ik, jij bent jij, maar toch ben ik benieuwd uit de hoeveelste zwangerschap jouw zoontje is geboren. Ik ben met name in deze periode dol op succes-verhalen en het geeft me altijd het idee van als zij het kunnen, kan ik het misschien ook wel (en dat heeft niks met ratio te maken...).
Dank je wel.
Kaarsje en bidden
Ik brand een kaarsje voo je Therese, voor dat kleine hummeltje in je buik. Dat het mag uitgroeien tot een wondertje. ik bid voor jullie.
Fijn om te horen
..dat je wat kon met mijn relaas.
Ik had mijn exacte gegevens weggelaten, ook omdat ik misschien minder lang heb hoeven wachten dan jij en ik was bang dat mijn verhaal dan minder telt. Stom maar nou ja. Bij ons zijn de 4de en de 7de zwangerschap goed gegaan.
Het zijn twee zonen geworden. Achteraf hebben wij waarschijnlijk iets waardoor onze dochters niet levensvatbaar zijn (ze kwamen soms best wel ver), een translocatie op het X-chromosoom misschien. We zullen het nooit weten. De gyn was in ieder geval bij de laatste zwangerschap heel zeker dat het geen meisje zou zijn, en dat klopte ook.
Ik zie me nog liggen op de bank. Hand op je buik en contact maken. De rest van de wereld en van je verwachtingen laten verdwijnen.
Moet mezelf dwingen om niet meer details op te schrijven, als ik eenmaal begin...
Miskramen
Hallo Therese,
Ook ik heb miskramen gehad 3 keer zelfs, steeds ging het mis. Daarna is het goed gegaan en kreeg ik een zoontje. Die eerste weken waren ook vreselijk, precies zoals je het vertelt buikpijn, naar de wc om te kijken. De ene dag een echo die goed was de volgende dag weer twijfel.
Nu ben ik weer zwanger en zelfs na al die jaren, want mijn zoontje wordt 3 en daarvoor miskramen, dacht ik niet yes ik ben zwanger, maar oh nee voel ik nou bloed???
Ik ben nu 17 weken en ga langzaam geloven dat mijn buik niet voor niets groeit. Nog even en dan gaat het bewegen, heerlijk.
Heel veel sterkte in deze heftige tijd, ik hoop op een mooie baby voor je.
Groeten Merel
Therese
volgens mij ben je nog van het draadje, zwanger worden na miskraam.
Ik ga heel veel aan je denken en hopen dat het jullie nu zo gegund word.
Hier dus ook een miskraam gehad en daarna snel zwanger geraakt van onze 2e zoon, die nu alweer 4 maand is. Maar het blijft een spannende tijd. Na zo'n miskraam zit de schrik er echt verschrikkelijk goed in. Ik heb me de 1e 3 maand helemaal afgesloten van de zwangerschap. Vond het te eng en te moeilijk. Heel veel begrip aan deze kant voor je en ik ga heel veel aan je denken
Het kan..
Hier na 8 miskramen ligt zoonlief van 4 maanden oud heerlijk te slapen.
Hou vol meid het kan ook echt een keer goed gaan!!
Sterkte ermee!!
Bedankt...
voor alle lieve berichtjes, kaarsjes, duimengedraai en positieve verhalen (daar ben ik zo dol op!). Sorry dat ik al een poosje niet regaeerd heb, maar zodra ik thuis kom van het werk, is het eten en slapen. Ik ben weer regelmatig aan het overgeven (zoals elke zwangerschap tot nu toe) en daardoor erg moe. Tot zover nog geen bloed gespot en nog maar twee keer een serieus paniekmoment gehad. Het gaat dus best redelijk. Ik heb de eerste echo pas bij 7 weken. Bewust voor gekozen, zodat we meteen horen goed of niet goed en geen twijfels over het termijn of iets dergelijks.
Liefs Therese (4 wk+6 dg)
Wouw!
Wat ben ik weer blij voor jullie!!Hou je ons op de hoogte?
Veel liefs Femmetje!
Hoi
Lieve Therese,
Ik kan me je gevoel zoooo goed voorstellen. Had bij de zwangerschap die bij de 2e mk hoorde zo het gevoel dat ik me ervan af moest sluiten om me te behoeden voor het verdriet...Maar je zwangerschap wordt er niet leuker van. Het 1e trimester blijft een derde van je zwangerschap en als je daarvan alleen maar in angst en vrees leeft, mis je dus een heleboel. Heb me daarom dan ook heilig voorgenomen om er - mocht het nog een keer lukken - de volle 100% van te genieten. De kans is nl. nog altijd het grootst dat je kindje het gewoon overleeft en dan wil je niet een groot deel van zijn leven gemist hebben.
Probeer er van te genieten meid, we leven allemaal met je mee.
Dikke X
Linnie
Eerste bloeddruppels..
zijn alweer feit. Sinds vanochtend verlies ik herlderrood bloed en genoeg ervaring om te weten dat het een kwestie van tijd is dat miskraam no. 6 zich heeft aangemeld. Mijn symptomen zijn plotseling weg en mijn buik voelt onprettig. Nog geen krampen, maar dat komt wel. Het is weer over en uit en de kans om ooit mama te worden worden weer een stukje kleiner.
((((((therese))))))))
Ach meissie toch, weer....
Ik wens je heel veel sterkte om hier weer bovenop te komen.
Dikke knuffel voor jou!!
Oooh wat erg
och meisje, ik heb je de hele tijd gevolgd, in de hoop dat het deze keer wel mocht lukken.
ik wens je heel veel sterkte. en ik hoop voor je dat je verder mag komen met eventuele medicijnen voor je schildklier.
heel veel sterkte.
liefs merry
Sterkte
dit is niet te doen zo Therese, vreselijk !
Sterkte
Ik heb een aantal miskramen gehad, ben helaas nooit meer zwanger geworden.
Ik weet hoe je je voelt.
Sterkte!
Ach meisje
Wat akelig. Ik lees ook al een poosje mee maar reageer verder niet. Dikke knuffel.
Ach...
Wat erg therese...
Misschien staat je hoofd er nu helemaal niet naar, oh zo begrijpelijk, maar ik zou achter die medicijnen voor je schildklier aangaan. Stel je voor dat ze bij jou gewoon goed helpen, hoe eerder hoe beter.
Ik vind dit echt heel erg, en ik begrijp ook niet dat zo'n nederlandse gyn denkt dat er niets aan te doen is. Dit soort dingen staat gewoon in de vakbladen. Al die mislukte zwangerschappen, babietjes die niet mochten komen, al die hoop en tranen... Als dat verholpen kan worden hoort dat toch gewoon te gebeuren?
Ik denk trouwens dat je gewoon zelf een afspraak kunt maken in een Belgisch ziekenhuis... maar dat weet ik niet zeker.
Veel sterkte hoor.
Wat moeilijk...
Ook ik heb je steeds gevolgd. Wat een zware slag iedere keer weer. Arme lieve Therese, ik gun jullie zo het kind dat jullie zo wensen.
Veel kracht toegewenst om deze teleurstelling en de onzekerheid die eruit voortvloeit te verwerken.
Mayte
Ah neeee!
He verdikkie meid!!!! BAHBAHBAHBAHBAH!!! Weet ff niet wat ik moet zeggen, ben d'r stil van. Ik hoop dat je opnieuw kracht kunt vinden...
dikke knuffel, Merel
Denk aan je!
Ben er ook geweest, net als DM en zoveel anderen.
In Japan zeggen ze dat je voor iedere verloren zwangerschap een ster mag uitzoeken aan de hemel.
