Zwanger met anti-depressiva

Second opinion

Wat voor arts gaf dit advies, je huisarts? Ik vind het een raar advies, stoppen en starten met ad kan je allebei uit balans brengen en dat is ongewenst tijdens een zwangerschap. Als ik jou was zou ik voor een second en evt third opinion gaan, bij een gynaecoloog en/of een psychiater die zich in dit onderwerp verdiept hebben.

Zie ook http://www.kindjeopkomst.nl/html/zwanger/psychiatrisch_001.htm

Succes bij het maken van een keuze!

Tegenstrijdig

Allereerst bedankt voor jullie reacties!

Ik lees en hoor veel tegenstrijdigheden als het gaat om het gebruik van antidepressiva, Fluexitine (Prozac) 20 mg in mijn situatie.
Op internet maar ook van verschillende artsen.

Mijn huisarts raadt het me af, mijn gyneacoloog zegt er niets over (moet ik binnenkort zelf maar eens naar vragen) en als je vraagt naar ervaringen van andere vrouwen dan zijn die ook heel verschillend.
Erg vervelend vind ik dat, wat moet ik nou????

Sini: de laatste 3 maanden zou het slecht zijn omdat het kindje dan moeilijker op gang komt na de geboorte.

Maar, al met al, wie spreekt nou de waarheid??
Waar kan ik op vertrouwen??

Moeilijk hoor....

Groetjes

Pop-poli

toen ik in een soortgelijke situatie zat werd ik gewezen op de POP-polie van het Lucas/Andreas ziekenhuis in Amsterdam. Kan je volgens mij ook naartoe als je elders in NL woont. POP staat voor Psychiatrie, Obstetrie en Pediatrie: de zorg voor je psyche, je zwangerschap/bevalling en je kind dus. Op deze poli wordt deze kennis gecombineerd ten behoeve van vrouwen die een risico lopen, bijvoorbeeld vanwege antidepressiva-gebruik of een verleden met psychiatrische problematiek. Je kan je hele zwangerschap daar lopen, tot een klinisch ziekbed aan toe. Op hun website staat precies wat er met welke ad kan: welk trimester en wel of niet borstvoeding.

Mijn eigen ervaring was dat ik bij mijn eerste zwangerschap gestopt ben met de pillen en me behoorlijk depressief heb gevoeld tijdens de zwangerschap, tot een flinke instorting 7 weken na de bevalling. Ik ben toen een aantal dagen zonder kind bij mijn moeder gaan zitten, kon het niet meer aan. Daarna langzaam het contact en het zorgen weer opgebouwd. Bij tweede zwangerschap toch weer gestopt, want de ad die ik slikte (seroxat/paroxetine) mocht pas vanaf het tweede trimester. Ik was wel veel beter voorbereid: langzaam afgebouwd, voortdurende controle bij mijn huisarts en in therapie gegaan om me gedurende die periode te begeleiden. Preventief, zeg maar. En die POP-poli in mijn achterhoofd, voor als dat nodig zou zijn.
EN wat gebeurt er: NIETS! Voor het eerst in 10 jaar ging het goed zonder ad. Ik werd snel (direct) zwanger, en voor ik het wist was ik het eerste trimester ruim voorbij. Nu is mijn jongste inmiddels twee, en ik ben nog altijd medicijn-vrij, waar ik nooit op had gerekend na 10 jaar ad-gebruik, en meerdere onsuccesvolle stoppogingen.

Kortom: het kan zomaar goed gaan. Succes!

Hier

ad gaan slikken na ongeveer 4 maanden zwangerschap, tot ruim na de bevalling,
Kindje werd na bevalling gelijk meegenomen door kinderarts, hij moest 3 dagen aan de monitor. Alles ging gelukkig goed en ik had een prachtig gezond kind.
Ik slikte prozac ( fluoxetine)

groet, polly

Andere kijk..

Waarom zwanger willen worden als je zwaar aan de AD zit?
Je zou je misschien kunnen afvragen of het verstandig is om dan zwanger te willen worden...
Wellicht beter om af te wachten of het zwanger worden ook kan met minder of geheel zonder AD?

Vreemd dat niemand anders dit aandraagt...

Groet

Helemaal niet vreemd:

Anoniempje zegt

"Nu slik ik die anti-depressiva uiteraard niet voor niets
en ben ik er heel erg huiverig voor om juist in zo'n spannende periode van zwanger zijn te stoppen met die medicijnen.

In de afgelopen jaren ben ik meerdere malen gestopt met de medicijnen (onder begeleiding) maar dit resulteerde keer op keer in een terugslag en erger. Dit risico lopen tijdens mijn zwangerschap vind ik doodeng."

Ze kan dus niet goed zonder, heeft het vaker geprobeerd, en functioneert wel goed met AD. En geeft ook nog eens blijk van een groot verantwoordelijkheidgevoel doordat ze deze vraag stelt.

Ik vind het juist vreemd dat jij betwijfelt of je zwanger moet worden 'als je zwaar aan de AD zit' (alsof ze zwaar aan de drugs zit of zo). Wie zijn wij, of jij, om dat in twijfel te trekken? Mensen die ad slikken functioneren over het algemeen net zo goed als ieder ander, zijn prima in staat om voor kinderen te zorgen en kunnen ook gerust een heftige kinderwens hebben. Misschien stop Anoniempje wel nooit met de AD, mag ze dan ook nooit kinderen?
En het zit dus helemaal niet zo zwart-wit met die AD en zwangerschap: onder voorwaarden gaat dat prima samen.

Groet,
Lies

Slim idee simone

Ten eerste ga je daarmee aan de vraag voorbij.

Ten tweede heb jij kennelijk de oplossing voor de beperkte vruchtbare periode die de meeste andere vrouwen kennen. Het gros moet toch wel kinderen krijgen voor zijn 40ste, jij kennelijk niet.

Ten derde: mensen met depressieve klachten hebben ook nog een leven, schijnt. Maar daar denk jij kennelijk anders over?

Ach, laat ik me maar niet ergeren verder. Zinloos.

Zwanger met prozac

Hoiii, ik ben nu 13 weken zwanger van onze tweede spruit. Ik slik 60 mg Fluoxetine (prozac). Dat is vrij veel, maar door mijn dwangneurose kan dit niet anders. Mijn dwangneurose is "onder controle" en het gaat nu al bijna 2 jaar erg goed, maar meestal en in dit geval ook bestaat de behandeling uit 2 dingen en dat is medicatie en therapie. Het is nl ook zo dat mensen met dwang of depressies een stofje missen, genaamd Serotonine en het lijkt me niet dat je er zomar mee stopt. Ik denk ook niet dat erg gezegd wordt tegen iemand met diabetes: "nou stop jij maar eens drie maanden met insuline !" Maar goed, wat ieder ervan vindt moet ze zelf maar weten. Verder ben ik kerngezond en erg gelukkig met mijn zwangerschap. Ik heb van te voren alles laten uitzoeken door mijn psychiater en hij heeft gezegd dat ik deze medicijnen de gehle zwangerschap mag slikken. Een terugslag met de daarbijhorende stress is nog veel kwalijker voor een baby, zo zei hij. Ook tijdens en na de bevalling mag je het door slikken, omdat het erg lang duurt eer het uit je bloed is ( dus ook bij de baby) en hij/zij daar geen afkickverschijnselen van ondervindt. Wel houden ze het kindje een paar dagen ter observatie. Ik moet deze zwangerschap niet extra naar verloskunidge of naar de psychiater, ik heb geen extra indicatie, dus....ik ga gewoon genieten...want deze dwanger is een tweede kind zeker gegund en kan je vertellen, ik kan het aan hoor!

gr Diana

Diana

Heb je tijdens je eerste zwangerschap ook deze medicatie geslikt?
Na de bevalling word je kindje vrij snel meegenomen voor die observatie. Ik wist dat van te voren niet, ik dacht dat ik hem nog wel even bij me mocht houden.
Vraag even precies na wat de gang van zaken is in jou ziekenhuis, want ik was echt in shock dat ze hem na 10 minuten al kwamen halen.
groet, polly

Geschrokken en blij

Jeetje Simone, van welke planeet kom jij?
Inderdaad zeg; alsof ik zwaar aan de drugs zit!

Ik ben een gezonde vrouw die fulltime voor de klas staat. Ik ben ik getrouwd met een man die geen AD slikt en samen wonen we in een fijn huis met hypotheek. We hebben een hond, 2 katten, vissen en kippen.
Ofwel: ik ben (bijna een normaal mens!

De Ad slik ik in verband met een paniekstoornis die ik heb overgehouden aan een zeer traumatische ervaring in mijn vroege jeugd. Na vele vormen van therapie heb ik mijn hersenen niet kunnen bewegen om de seretonineopname effectiever te gaan doen waardoor de 'kortsluiting' in het chemische fabriekje (mijn hersenen) blijft bestaan.
Zodra ik stop met de antidepressiva raakt het systeem in de war en begint de paniek aan zijn retour.

Ik heb besloten mijn leven niet te slijten als een paniekerig mens die haar werk niet kan doen omdat ze geplaagd wordt door een slecht werkend systeem (mijn hersenen). Zoals een andere lezer terecht zegt: tegen een persoon met suikerziekte zeg je ook niet dat hij moet stoppen met het innemen van insuline!

Ben ik nu een slechte toekomstige moeder als ik kinderen (wil) krijg(en)?

Blij ben ik met de reactie van Mammalies en Rodebeuk, dank jullie wel! Jullie begrijpen de wereld en je medemens tenminste!

Diana v/d Walle: bedankt voor het delen van je verhaal, heel veel succes met de zwangerschap en veel geluk met jullie kindje!

Groetjes,
Anoniempje

Zwanger met zoloft

Hoi Anoniempje,

Over zwanger zijn met prozac weet ik niets, daar ik zoloft gebruik. Laat je eens goed voorlichten door een psychiater, die zijn veel beter op de hoogte van de laatste ontwikkelingen dan de huisarts. De pop-poli in amsterdam is ook goed maar kan ook lange wachttijden hebben. Toen ik net 8 weken zwanger was, wilde ik daar eens langsgaan ivm een eerder Post-partum depressie. Toen was de wachttijd zolang dat ik al bevallen zou zijn voor ik op intake mocht komen.
Ik ben met 6 maanden zwangerschap gestart met zoloft, daar viel de keus op omdat ik dat al eerder had gebruikt en omdat dat redelijk veilig is tijdens een zwangerschap. Indeling in categorieen die iemand hierboven beschreef, ken ik niet.

Ik moest die laatste drie maanden onder controle van een gyneacoloog, voor de baby, en onder controle van een psychiater voor mezelf en de medicatie. Ik moest ook in het ziekenhuis bevallen maar dat wilde ik zelf ook graag dus dat was geen punt. JE schrijft dat jouw arts zegt dat je bevalling niet zou vorderen met AD gebruik. Nou mijn bevalling kwam twee dagen voor uitgerekende datum en verliep zeer vlot (4 uur). Dus dat kan ook!

Na de bevalling mocht mijn zoon ongeveer een half uur bij mij blijven en werd daarna onderzocht door de kinderarts, op mijn kamer. Daarna mochten we samen naar de afdeling. Hij moest minimaal 3 dagen in het ziekenhuis blijven en ik mocht bij hem blijven. In die drie dagen is een heel protocol gevolgd en werd hij elke drie uur nauwkeurig onderzocht op een aantal kenmerken. Dat gebeurde wel telkens op de babykamer van het ziekenhuis, omdat daar warmtelampen hingen voor hem, maar ik mocht altijd mee hoor. Hij zou namelijk last kunnen hebben van een trage start door de zoloft en van afkickverschijnselen.
Apgar was gelukkig 9+10 dus hartstikke goed. Wel had hij na zijn geboorte een kreuntje en dus werd er direct bloed geprikt en nog meer onderzoek gedaan. Het kreuntje kwam van wat vocht in zijn longetjes en dat bleek relatief gewoon, kwam niet door de AD.
Na drie hele fijne rustige dagen in het ziekenhuis, ik vond het heerlijk om verzorgd te worden, zijn we thuis gekomen en hij heeft volgens mij en de dokteren echt geen last gehad van mijn AD-gebruik.

Tijdens mijn zwangerschap waren er wel mensen die hun negatieve oordeel klaar hadden. Maar tot nu toe, hij is 2,5 jaar, kan ik zeggen dat het een heerlijk blij kind is die van het leven geniet en geen last heeft gehad van mijn AD-gebruik.

En oh ja, mijn zoon heb ik geen borstvoeding gegeven. Maar mijn dochter dus wel, met Zoloft. Dat kan dus ook! De Zoloft zou maar zeer minimaal in je melk komen en dan nog minimaler door de baby worden opgenomen. Dus was het advies dat borstvoeding zou kunnen.

Succes!

Rozenstruikje