Zwanger en veel twijfel
Beste oudersonline lezers,
Even een stukje over mijn situatie:
Ik ben 21 jaar en zit op het moment in het 2e jaar van mijn opleiding en wil hierna nog verder studeren. Mijn vriend is 25 jaar en is over ongeveer 1.5 jaar klaar met zijn studie op de universiteit. Wonen allebei nog thuis.
Vorige week kwam ik erachter dat ik zwanger ben, mensen dachten wat aan mij te zien en de test was inderdaad positief. Nu dacht ik altijd dat als ik nog op school zou zitten, ik het weg zou laten halen. Gisteren was ik daar nog van overtuigd maar met de minuut wordt de twijfel groter. Wat als ik er spijt van krijg? Zou het niet gewoon kunnen, studeren en de baby?
Verder heeft mijn schoonfamilie ook het lef gehad om 2 jaar geleden tot nu eens te laten vallen dat als ik nu zwanger zou raken, dat ik het weg moet laten halen want we zouden er toch niet voor kunnen zorgen en we moeten eerst nog leven. Hierin gaf ik ze gelijk, maar nu het zover is denk ik dat dat te makkelijk is gezegd.
Mijn vriend is op de hoogte en steunt me goed. Wel vind hij het het beste dat het weg gehaald wordt en ik heb geen idee wat zijn reactie is als ik vertel dat ik twijfel.
Verder zou het een opluchting zijn als ik alsnog ongesteld zou worden (ook al voel ik nu ook een soort gelukje..)
Ik hoor heel erg graag van iedereen die een soort zelfde situatie mee maken/hebben gemaakt en alle mensen die er op willen reageren. Hou het wel netjes aub.
Groetjes 
Alleen wat je zelf wilt.
Studeren kan in combinatie met een kind. Werken en een kind kan ook prima.
Financieël zal het wat lastiger zijn, maar ook daar zijn oplossingen voor. Wat je schoonfamilie zegt zou ik er buiten laten. Dat was een opmerking van 2 jaar geleden en niet gepast.
Zeer vreemde opmerking.
Praat met je vriend over je twijfels en besef dat je niets "moet".
Jullie hebben al langere tijd een relatie, de basis klinkt best stevig.
Heb je ouders waar je goed mee kunt praten, hoe denken zij erover?
Willen ze je helpen als je besluit het kindje te houden?
Maak ook een afspraak bij je huisarts, overleg over je twijfels.
Ik wens je sterkte bij je beslissing.
Mijn ouders weten het niet
Beste wil40
Ik ben van plan het morgen aan mijn vader te vertellen. Mijn moeder niet omdat ik geen zin heb in het 'ach meisje toch' gedoe.
Wat betreft mijn vriend, hij vind dat we her pas moeten doen als we er klaar voor zijn. Natuurlijk wordt het lastig, maar ik maak me meer druk om het feit dat ik zometeen iets zou ondergaan waar ik niet achter zou staan.
Als we er klaar voor zijn.
Je leven verandert totaal wanneer je ouders wordt, of je nu 21 en 25 bent of over 5 jaar. Of je daar klaar voor bent, dat weet ik niet.
Misschien wel nooit
Het "ach meisje" van je moeder moet je ook doorheen. Wie weet, gaat ze je verrassen na de eerste schrik.
Eerst een gesprek met je vader en dan vooral nadenken wat je zelf wilt.
Heb je enig idee hoeveel weken je zwanger bent? Soms is dat lastig te weten als je bijvoorbeeld onregelmatig menstrueert of de pil slikt.
Sterkte en wijsheid gewenst!!
Wat een verwarrende tijd. Doe in elk geval niets waar je niet 100% achter staat.
Hoop dat je met je vader een goed gesprek hebt. En het 'ach meisje toch' dat je van je moeder vreest te horen - tja dat zou jouzelf ook overvallen als je eigen dochter in deze situatie beland zou zijn... Je ouders wonen niet samen? Als dat wel zo is, lijkt het me lastig de een nu wel in te lichten en de ander niet.
Het is niet eenvoudig. Een gezin krijgen is nooit eenvoudig. En of je er op gegeven moment echt helemaal klaar voor kunt zijn - hm, er zullen altijd obstakels zijn tijdens het zoeken van de beste weg. Of je nu 21, 31 of bijna 40 bent.
Alle goeds gewenst !!
Niet buitensluiten.
Je woont nog thuis, ik zou het moeder niet buitensluiten om het geven van een normale reactie. Ze mag met schrik reageren, buiten dat ben je oud genoeg om een kind te krijgen en de verantwoording voor te hebben, zelfs al zijn de omstandigheden niet optimaal. Wanneer zijn die dat trouwens wel
Er zijn zoveel mensen, zoals Wil zegt, die alles combineren. Mijn man geeft in ons huwelijk 10 jaar gestudeerd, ik heb diverse opleidingen gevolgd.
Financieel zal het idd het lastigst zijn, maar daar zijn oplossingen voor en die ongepaste opmerkingen zou ik negeren. Jouw lijf, jullie baby.
Ook studerende moeder geweest
Beste anoniem
Wat je keuze ook gaat worden, is het combineren van studie en baby te doen. Ik heb het 1 jaar lang gedaan, mijn dochter van nu 26 jaar oud werd geboren in het jaar dat ik mijn doctoraal moest halen en een scriptie moest schrijven. Mijn man (we waren net getrouwd) was AIO, echt geen verpot financieel. Omdat we allebei van buitenlandse afkomst zijn, hadden we geen opa en oma in de buurt om te helepn, dat vond ik zwaar (nooit een avondje uit kunnen). Maar voor de rest was het goed te doen (qua tijd en geld).
Ik wens jullie veel wijsheid toe,
Sini
Twee
Mijn vriendin kreeg twee kinderen terwijl ze studeerde en dat ging blijkbaar wel. Daar moet ik wel bij aantekenen dat de financiën geen probleem waren. Ik werkte en we waren allang geen twintigers meer dus de situatie was wel wat anders. Aan de andere kant ben je als jongere misschien weer wat flexibeler. Lijkt me een moeilijke afweging.
oud of jong een kind krijgen...
Ik heb altijd gedacht dat het veel voordelen had om op oudere leeftijd een kind te krijgen, als ik er 'klaar' voor zou zijn, d.w.z. studie af, werk, gepromoveerd, etc. Maar nu ik op oudere leeftijd een kind heb, denk ik wel eens: 'had ik dit maar eerder gedaan'. En besef ik me dat er ook veel voordelen zijn aan jong moeder worden. Qua energie en biologie heb ik geen nadelen ervaren bij ouder moeder worden (in tegenstelling tot wat er vaak beweerd wordt), maar ik zie nu ook de voordelen van al jong klaar zijn met moederen, en nog de tijd hebben om na de jonge kinderen carrière te maken....
in mijn omgeving
ook iemand die op haar 22 moeder werd. Ze waren beide nog aan het studeren. Natuurlijk is het financieel zwaar de eerste jaren. Maar ze hebben het wel gered. Kindje nummer 2 kwam vlak naar haar afstuderen.
