Zwanger en niet blij
Al van jongs af aan weet ik dat ik moeder wil worden. Ik heb ruim 10 jaar een relatie. In september gaan we trouwen. Kort geleden hebben we besloten geen voorbehoedmiddelen te gebruiken. Als we zwanger zouden worden zou dat prima zijn. En aangezien het ook lang kan duren, hebben we gekozen om het niet meer tegen te houden.
Ik ben nu pril zwanger. De eerste maand was het direct raak.
Nu merk ik dat ik niet blij ben. Het is sneller gegaan dan dat ik had verwacht. Ik wil niet zwanger in mijn trouwjurk. Ik wil op huwelijksreis zonder baby.
Ineens vind ik baby’s niet meer leuk. Kan ik mij niet voorstellen dat dit ons plezier gaat brengen.
Ik voel me ook niet fit, misselijk, buikpijn.
Iemand ervaring mee?
geen ervaring
ik zou zeggen: ga over 3 maanden lekker lang op vakantie (dan voel je je vast beter), stel de bruiloft uit (why not) en geniet van je zwangerschap.
hormonen nemen nu de overhand..daardoor ga je zo twijfelen en zo.
heel normaal
Ik heb het zelf niet zo ervaren maar zo'n eerste schrikreactie schijnt vaak voor te komen. Ik denk dat het de hormonen zijn. Daarnaast, van misselijk en vermoeid zijn wordt niemand vrolijk natuurlijk. Probeer er aan te wennen. Het is niet niks dus logisch dat je even van stuk bent. Je zegt dat je al van jongs af aan weet dat je moeder wil worden, eigenlijk wil je het nog steeds maar voel je het gewoon even niet 
Het komt goed.
En met 5 maanden (denk ik?) heb je, vooral bij een eerste, echt zo'n buik nog niet. Dat valt nog prima te camoufleren op je trouwdag. Bovendien ben je dan al in je tweede semester en is de misselijkheid en vermoeidheid hoogstwaarschijnlijk weg of heel weinig.
Gefeliciteerd met je zwangerschap en alvast een fijne trouwdag.
De eerste maanden
Ik vind zwanger zijn ook echt niet één grote roze wolk. Tijdens al die weken en maanden zijn er wel roze schapenwolkjes, dan is het gewoon erg leuk (vond ik). Het gefriemel in mij buik buik vond ik erg bijzonder en dat miste ik ook de eerste week na de bevalling. Maar de eerste drie maanden vond ik spannend en de ontwikkelingen in mijn buik gaven een wat onaangenaam gevoel. Op een gegeven moment kan het zijn dat je last krijgt van een losser bekken, baby moet er tenslotte door, waardoor lopen niet zo soepel gaat, het kan zijn dat slapen minder goed gaat en zo zijn er toch ongemakken. Maar.... ik vond het de moeite allemaal meer dan waard.
Met dikke buik trouwen heeft zijn charme. Het leek mij juist erg leuk. Als jullie de trouwdatum nog aan kunnen passen, zou je ook kunnen overwegen om niet in september te trouwen, maar eerder zonder feest, met huwelijksreis en ná de geboorte, voor mijn part pas volgend jaar in september, een ceremonie waarbij je toch nog ten overstaan van familie en vrienden tegen elkaar een trouwgelofte uitspreekt en dat met elkaar gaat vieren.
