Zwanger, abortus of niet
Ik ben er net achter gekomen dat ik zwanger ben. Begin september ben ik bevallen van mijn zoon, onze eerste. Het was een zware bevalling die uiteindelijk geëindigd is in een keizersnede. Daarna leek onze zoon erg te moeten wennen aan de wereld. Hij huilde veel en was snel overprikkeld.
Die periode ben ik inmiddels al bijna vergeten, want nu is het een blakende blije baby van ruim 4 maanden.
De bevalling en alles er omheen ben ik nog niet vergeten. Ik ben lichamelijk goed hersteld, maar moet absoluut niet denken aan nog een zwangerschap. De zwangerschap was zonder complicaties, maar ik vond het helemaal niet leuk zwanger te zijn en was hartstikke blij naarmate september en de datum dichterbij kwamen.
En nu ben ik dus weer zwanger. We weten allemaal hoe baby's gemaakt worden, dus ik ga niet doen alsof ik er zelf niet bij was. Maar we hebben er gewoon niet bij nagedacht. Ons seksleven staat op een niet zo hoog pitje al sinds de zwangerschap. Ik voelde me zo onaantrekkelijk dat ik het gewoon niet kon tijdens, en erna moest het ook nog groeien. Eindelijk ging dat weer beter en toen is het dus een keer gebeurd, beiden totaal niet bij nagedacht.
Ik weet niet wat ik moet doen. Mijn vriend wil het liever niet houden maar zegt ook dat hij mij steunt wat ik beslis. Zijn mening hangt met name samen met dat hij mij gunt dit jaar even te dedicaten aan mezelf en hij bang is dat nog een zwangerschap iets met me doet wat ik moeilijk terug kan draaien achteraf (burn-out, depressie). Daarnaast heb ik een keizersnede gehad en wordt afgeraden binnen een jaar daarna zwanger te worden. Mislukt dus..
Maar abortus.. poeh, ik vind het wat. Ik ben zo bang daar ook spijt van te krijgen, maar het lijkt wel alsof hierin geen goede keuze te maken is op dit moment. Kies ik voor mezelf en puur en alleen op basis van ratio zou ik zelf ook zeggen dat het op dit moment, dit jaar, beter is niet weer een zwangerschap door te zetten. Maar iets in mij is ook weer bang voor doemscenario's, dingen die super hypothetisch zijn. Zoals: als het dan later niet lukt vergeef ik mezelf dit nooit, wat nou als het straks heel lang duurt als we er wel aan toe zijn? Een leeftijdsverschil van boven de 4 jaar zou ik toch jammer vinden. Ik vind het zo egoïstisch deze keuze te moeten maken, maar aan de andere kant zegt iets in mij ook weer dat een kindje niets heeft aan een moeder die na de zwangerschap zo gebroken is dat ze er niet zo makkelijk meer van hersteld. En dat voelt ook niet eerlijk richting mijn zoon en partner.
Ik heb besloten de keuze te maken voor er een hartslag is. Ik ben nu (denk ik) 4+1, dus heb nog 2 weken (maar wil de knoop eigenlijk doorhakken voor het weekend).
Bel het FIOM
Zij kunnen middels een gesprek met jou (en je vriend) je helpen de voors en tegens op een rij te zetten, en een besluit te nemen. Of ga bij de huisarts langs, als je die voldoende kent voor zo'n gesprek. Maar probeer met een 'buitenstaander' je gevoelens op een rij te krijgen. Dat helpt mij tenminste vaak om er van een afstandje naar te kijken.
Ik kan je natuurlijk zeggen dat ik op basis van je verhaal je zou aanraden toch voor abortus te kiezen, maar daar heb je helemaal niets aan. Het moet jouw besluit zijn. En inderdaad, het is in dit geval kiezen uit twee kwaden, en je weet praktisch zeker dat je van allebei hoe dan ook een keer spijt gaat krijgen. Dat hoef je dus niet mee te nemen in je besluit. Je kunt toch niet in de toekomst kijken. Dus ga uit van het nu. Hoe het nu voelt, wat je nu wil of juist niet wil. En natuurlijk is de mening van je vriend niet doorslaggevend, maar wel iets om rekening mee te houden.
Ik ben het met hem eens dat het belangrijk is voor jullie allemaal om het eerste jaar rust te hebben en aan elkaar te wennen. Hoewel dat ook heel persoonlijk is, ik scheel 15 maanden met mijn zus en zij weer 18 maanden met mijn broer. Mijn moeder wilde graag snel veel kinderen 
. Voor mij was dat juist een enorm schrikbeeld, mijn kinderen schelen dan ook bijna 3 jaar.
Gynaecoloog
Inderdaad, laat anderen met jou spreken en daarbij krijg je tekst om je eigen gedachten op een rijtje te zetten.
Maar spreek ook met je gynaecoloog hoe realistisch het is dat er mogelijk risico's zijn als je binnen een jaar weer zwanger wordt en wat zijn die risico's dan.
En wat kun je eventueel doen om je gezondheid tijdens de zwangerschap te optimaliseren wat betreft voeding en beweging.
Snel een tweede kind kan intensief zijn, maar als je alles verder op rolletjes hebt, voor zover dat kan, huishouden en werk, taakverdeling, reizen enzovoort, kan het ook een goede zaak zijn. Kinderen van eenzelfde leeftijd maken ook gebruik van een zelfde fase voorzieningen als school en zwemles. Dicht bij elkaar kan ook heel prettig zijn om een vast vriendje te hebben.
Het kan natuurlijk ook fijn zijn dat je als ouder eerst alle aandacht aan een kind kan geven en pas een paar jaar later veel aandacht kan geven aan een tweede kind, zodat beide kinderen veel persoonlijke aandacht hebben gehad voor jezelf ook een rustiger evenwichtiger tijd en verdeling.
Tja
Het is niet voor niets dat er wordt aangeraden om niet binnen een jaar na de keizersnede zwanger te worden. Je hebt een operatie gehad en daar moet je lichaam van herstellen. Dat zou voor mij reden genoeg zijn om deze zwangerschap af te breken.
Angst is een slechte raadgever, maar ...
In jouw situatie heb je te kiezen tussen twee angsten: de angst om later spijt te krijgen van de keuze voor abortus en de angst om later spijt te krijgen van de keuze om af te zien van een abortus. Wat een dilemma!
Misschien maar kiezen voor veiligheid voor alles? Aan een abortus kleven minder risico's dan aan een bevalling onder ongunstige voorwaarden.
Rode krullenbol
Oh ja, zeker ook de gyn raadplegen!
Bedankt AnneJ, die was ik nog vergeten in mijn bericht. Het is inderdaad niet voor niets, die waarschuwing. Ik ken zelfs iemand bij wie het nog-maar-net-goed is gegaan bij de tweede (inwendige ruptuur van het litteken op 38 weken), en daar zat meer een dan een jaar tussen. Dat is een niet uit te vlakken risico en zou zwaar mee moeten wegen in je beslissing.
Spoed
Ik zou met spoed inderdaad een gesprek aanvragen met de gynaecoloog. Ik snap volledig dat je een grens trekt voor het wanneer van een abortus, dus haast voor de afspraak is geboden
Dank jullie wel
Bedankt allemaal voor de lieve, mee denkende reacties. En ook heel fijn dat ik me totaal niet veroordeeld voel, dat doet me echt iets.
Ik heb een vriendin gebeld die gynaecoloog is. Zij gaf aan dat het inderdaad wordt afgeraden ivm herstel van het litteken. Ook zei ze dat het per persoon verschilt hoe lang ze nodig hebben zo te herstellen dat een lichaam een zwangerschap weer aan kan. Gezien m’n leeftijd en conditie schatte zij in dat het niet zoveel kwaad zou kunnen bij mij. Maar ze vroeg: wat zou je écht willen? Als je zeker zou weten dat het op een later moment wel gaat lukken? En toen dacht ik ineens ik wil het dan over anderhalf jaar. Dit jaar een nieuwe baan, werken aan mezelf, aandacht voor m’n zoontje en relatie. En dan over een jaar, ergens in de lente van 2021, willen we wel weer eens zonder anticonceptie kijken hoe het loopt.
Waar ik mezelf eerst veroordeelde om het maken van deze keuze (‘waarom zou een kindje over een jaar meer welkom zijn dan nu? Wat is een jaar nou?’) kan ik het nu heel goed voor mezelf verdedigen en verklaren. Het maakt niet dat ik ineens lichtvoetig ga denken over deze abortus, ik zal echt nog wel eens (vaker) denken ‘wat als..’, maar een jaar is precies hét verschil. Dit jaar, de vorige zwangerschap en bevalling nog zo vers, ons zoontje nog zo jong, onze relatie zo veranderd door het worden van een gezin en aan het aftasten hoe we hier elkaar in kunnen blijven zien. Ik denk dat dit alles over een jaar nog meer op zijn plek gevallen is (ja nog meer, want sinds september is alles al op z’n plek aan het vallen). En met zo’n basis kun je een tweede kindje met open armen verwelkomen.
Heb het wel allemaal uitgebreid met mijn partner besproken. We hebben onze plannen voor een tweede wel meer geconcretiseerd, omdat ik wel voelde daar behoefte aan te hebben.
Nogmaals, dank allemaal. 🙏🏾
Hoe gaat het
Hoe gaat het nu ik kan niet uit je bericht opmaken of je abortus hebt laten doen... Ben benieuwd of je nog zwanger bent zo ja hoe het gaat...
