Zo raar
Ik wee het even niet meer, mijn leven is dit jaar zo raar. Afgelopen Januari ontdekte ik dat ik ongepland zwanger was, phoe een vierde kindje maar stiekem was ik er zo blij mee. Na 7 weken begon ik bloed te verliezen maar toch een kloppend hartje met de echo, helaas na een paar dagen kreeg ik toch een miskraam. Mijn god ik vond het zo erg, voelde me zo leeg en onbegrepen want tja het was toch ongepland en 4 kids is toch wel heel veel(reactie van anderen. Daarna geen voorbehoedsmiddel gebruikt want tja mijn hart zei ik wil nog een baby terwijl mijn verstand een beetje zei misschien beter van niet. Toen kreeg ik in juli na een echo in het ziekenhuis(i.v.m altijd buikklachten) te horen dat ik een tumor in mijn lever had, ze wisten niet of het goed of kwaadaardig was en mijn hele leven stond op zijn kop. alles flitsten door mijn hoofd voornamelijk gedachtes als doodgaan en mijn kinderen niet op kunnen zien groeien. Het was echt verschrikkelijk!!!! Heb een ct scan gehad en het bleek goedaardig te zijn een hemangioom. Nu blijkt dit niet zo veel kwaad te kunnen maar onder invloed van hormonen kunnen ze gaan groeien of bloeden. De pil slikte ik al niet meer maar het was voor mij nu duidelijk geeb baby dus meer, ik heb 3 lieve kinderen en wil het risico niet nemen dat er iets gebeurt met mij want tijdens een zwangerschap komen er ook hormonen vrij. We hadden het over wat nu te doen/gebruiken. Tjee een dag na dit gesprek wordt ik ongesteld maar heel raar af en toe een beetje bloed heel weinig. Gek nadat dit weer afgelopen was krijg ik een beetje gevoelige borsten wat ik normaal voor mijn ongesteldheid heb en ineens komt het idee ik kan toch niet zwanger zijn? Nee hebben die maand maar 1 keer sex gehad( mijn god mijn hoofd stond er niet naar met die stress) en dat was voor mijn eisprong(voel dit altijd) Toch een test gehaal en ja een heel wazig plusje. Nee vast verkeerd en ontkennen. Nu een paar dagen later nog steeds gevoelige borsten zo koud ontzettende last van mijn rug (mmm altijd als ik zwanger ben)en luchtjes ruik ik wel erg goed. Weer een test gedaan en nu een vette plus. Ik weet het nietmeer alles flitst door mijn hoofd, natuurlijk wil ik dit kindje dit wil ik het hele jaar al. Maar ik ben ook heel bang, wat betekent dit voor mijn lever en phoe wat zullen andere zeggen, ik weet het is mijn leven maar ik trek me zoiets erg aan. En dan mijn andere kids, ja voor mijn kleinste zal het leuk zijn zij is 3 maar de oudste word volgende maand 14 en dan komt er weer zo'n kleine. Word echt heen en weer gescheurd door alles en op het moment denk ik maar steeds ik denk er niet aan het gaat vast toch weer fout want ja ook die miskraam staat nog vers in mijn geheugen en nee heb al zo'n rotjaar gehad met zo veel verdriet dat ik er niet aan moet denken dat ik zoiets weer mee ga maken. Sorry voor dit lange verhaal maar moest het aan iemand kwijt en voor mijn gevoel kan ik dit zo! Groetjes Yonami
Poeh
Yonami, way een heftig verhaal.. Ik weet nog van je vorige zwangerschap. Wat enorm dubbel dat je nu toch weer zwanger bent.. Qua gevoel dan. Mooi nieuws maar ook doodeng. Veel succes ermee. En tja wat hebben anderen ermee te maken? Ik snap dat het wel moeilijk is dat iedereen daar weer een mening over moet hebben..
Sterkte!
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Hemangioom
Wat een heftige periode heb je achter de rug! Maak om te beginnen een afspraak met je huisarts om het over dat hemangioom, want het verbaast me wat je daarover te horen hebt gekregen. Ik heb er ook één en kreeg te horen dat het vrij veel voorkomt en volkomen ongevaarlijk is. Je hoort er ook helemaal geen last van te hebben en het voorbehoud over hormonen heb ik ook niet gehoord (nadat ik van dat ding hoorde ben ik nog drie keer zwanger geweest).
En tja, het is nu voor jou te laat, maar als je zwanger wilt worden moet je dus juist in de week voorafgaand aan je eisprong gemeenschap hebben. Het sperma kan in het lichaam van de vrouw tot zo'n 6 dagen blijven leven, terwijl het eitje tot maar 24 u na de eisprong bevrucht kan worden.
Zet de gedachten aan wat anderen vinden maar opzij. Makkelijk gezegd misschien, maar het is niet hun leven waar het over gaat. Jouw kinderen zijn ook niet degenen die beslissen over gezinsuitbreiding, dat zijn jij en je man. (Mijn oudste is trouwens dol op haar broertje en zusje die ze gekregen heeft toen ze 13 en 16 was.)
Als je al je zorgen en angsten in een lijstje zet, dan kun je er denk ik zo een paar afstrepen en van andere rustig bedenken wat je ermee gaat doe. Die angst voor een miskraam, tja, daar is weinig aan te doen denk ik, behalve het verstrijken van de tijd. De kans dat je geen miskraam krijgt is nog altijd groter dan dat je er wel een krijgt, maar ik begrijp goed dat het eng is. Neem maar vroeg contact op met je verloskundige en vraag om veel echo's.
Sterkte, hopelijk vind je het allemaal al snel minder moeilijk en kun je er een beetje van gaan genieten dat er een kindje bij komt.
Reacties
Lief dat ik al zo snel reacties heb, stom maar op de een of ander manier heb ik echt even behoefte hieraan. Misschien omdat alleen ik het nog weet, nee zelfs mijn vriend nog niet. Ben er zo van overtuigd dat het vast weer verkeerd af loopt dat ik nog even wil afwachten. ik loop bij de maag darm lever arts voor die hemangioom en ja Biene je hebt gelijk het is meestal ogewoon onschuldig en daar wil ik ook vanuit gaan maar er zijn heel veel vrouwen waar het onder invloed van hormonen is gaan groeien/vermenigvuldigen. Nou zijn dit misschien de hele zeldzame verhalen maar daar denk ik dan weer aan, misschien niet doen? Maar ik heb er dus altijd pijn van geen onuithoudbare pijn maar een altijd aanwezige vage pijn. Mijn twee oudste ach ja die zullen er ook wel blij mee zijn want dat zijn ze ook met die kleine van 3 maar ze zitten nu echt in die eigenwijze puberfase waarin ze mijn aandacht ook nodig hebben. Het ergste vind ik mijn moeder, echt een schat hoor maar ik weet dat ze de vorige keer ook niet blij was met het nieuws dat ik zwanger was dus.... En daar komt ook nog bij toen ik nog geen uitslag had van dat in mijn lever en ik totaal in de stress zat ben ik gestopt met het innemen van foliumzuur, uitgerekend nu dus maak ik me daar ook zorgen om dat dat niet ingenomen is. Vandaag denk ik weer nee ik voel me helemaal niet zwanger dus durf nergens op te hopen. Echt een warboel in mijn hoofd. Groetjes Yonami
Yonami
Wat een moeilijke, onmogelijke situatie. Een situatie waar je op dit moment ook nog helemaal in je eentje mee worstelt! Goed dat je het in ieder geval hier van je af schrijft. Jeetje, wat kan ik zeggen? Ik kan niet voor jou denken en voelen. Wat ik je aan zou willen raden is om niet te lang alleen met dit 'geheim' te blijven zitten, het is al zwaar genoeg. Als tweede en laatste wil ik zeggen: volg je gevoel en neem de tijd! Sterkte!
