Zeer traumatische eerste bevalling nu weer zwanger

ik heb een heel akelige 1e bevalling gehad, alles ging vreselijk en dan met name de houding en communicatie. Ik wilde pas een 2e als ik zwart op wit had laten zetten dat dat een geplande keizersnede zou worden.

Gefeliciteerd, je bent zwanger !! Van harte !

ik ben 8 weken geleden in een ander ziekenhuis bevallen van mijn 2e dochtertje, geplande keizersnede en super prettig begeleid. Achteraf ook nog de enige mogelijkheid want dochter zat in complete dwarsligging met haar hoofd gedraaid en vast

Wat van belang is voor jou is denk ik een paar goede gesprekken, de scenario's doornemen, voor jezelf duidelijk krijgen waar je bang voor bent, wat je absoluut niet meer wil en waar je wel voor open staat. Neem zelf het initiatief tot gesprekken met het artsenteam. Een ingeleide bevalling met bevallingsplan waarin vermeld staat wanneer er gestopt wordt (na zoveel uur proberen ofzo) en een ruggenprik bij de ontsluiting met de ok paraat voor een sectio is al een heel andere situatie dan jouw 1e bevalling.

Ik moet zeggen dat ik jouw 1e bevalling echt afschuwelijk vindt klinken. Nee dat gaat nu echt niet meer gebeuren, en vergeet niet: er zijn andere ziekenhuizen !

Echt wel

En dan had ik lang niet zo'n erge eerste bevalling als jij of Manda Rijn. Toen ik weer zwanger werd, heb ik bij de verloskundige meteen besproken hoe ik deze keer wel en vooral absoluut niet zou willen bevallen. Daarnaast heb ik een gesprek aangevraagd en gekregen met iemand van het gyn-team in het ziekenhuis, via mijn verloskundige. Door die afspraken voelde ik me veel zekerder en uiteindelijk heb ik een heel goed gevoel over gehouden aan die tweede bevalling. Wat eerst een ramp leek, bleek tamelijk doenbaar. Het hele verlos-team heeft er alles aan gedaan om me een betere ervaring te geven, ze hebben netjes het draaiboek gevolgd en dat was ontzettend fijn. Maar je moet het wel zelf regelen!

Hier ook

...het slijt maar het blijft altijd.
Mijn verhaal is een beetje dat van Manda. Ik heb ook heel opgelucht na een tweede keizersnede het boek 'bevallen' afgesloten.

Als je in deze rubriek gaat zoeken in het archief moet je heel veel draadjes kunnen vinden over dit onderwerp. Het komt heel veel voor dat vrouwen een heel zware, nare en traumatische 1e bevalling hebben. Sommigen durven pas weer na twee jaar sex te hebben, of gaan eerst naar de gynaecoloog om te bespreken hoe het de volgende keer zal gaan voordat ze weer proberen zwanger te worden. Of ze proberen het niet eens. Je bent dus helaas lid van een club die groter is dan je misschien zou denken.

Kortom, even een beetje puzzelen met zoektermen en je moet een hoop kunnen vinden.

Wolkje

..mooie nick trouwens! Als je gaat zoeken in het archief zou je ook op 'theodora' kunnen zoeken. dat is mijn oude nick en ik heb de afgelopen jaren menigmaal over dit onderwerp (bevallen na een moeilijke eerste bevalling) meegeschreven.

Geen traumatische bevalling maar toch stress voor tweede

Mijn eerste bevalling was niet traumatisch voor mij (had van te voren ruggeprik gevraagd, kreeg die ook, bevalling duurde niet heel lang).
Maar nu... maak ik me vreselijk zenuwachtig. Is de oppas voor de oudste er op tijd?? (die moet 5 kwartier rijden minstens, vandaar. Helaas geen goed contact met buren moeten ook allemaal werken en zo.) Want de tweede bevalling gaat sneller, heeft vaak meer zwakke voorweeen, herken ik het wel op tijd, ben ik wel op tijd in ziekenhuis?
Vannacht maakte ik me hier zo druk over dat ik van pure stress harde buiken kreeg. verder ben ik verkouden en hoest veel ((weer meer harde buiken) met als gevolg urineverlies, iedere keer checken op de wc of het niet toch vruchtwater is. Ik heb nu al een paar slapeloze nachten achter de rug steeds denkend dat het gaat beginnen. Ik zou soms wat geven voor een geplande ks.

Zo nalezend denk ik dat je niets aan mijn antwoord hebt, ik heb immers geen traumatische 1e bevalling gehad. Maar ik kan het me goed voorstellen en hoop echt dat je het zo goed mogelijk kan "regelen" met een bevallingsplan en zo.

Hier

ook een traumatische 1e bevalling, niet zo erg als bij jou, maar ik vond het afschuwelijk.
hoe dichter de 2e bevalling naderde, hoe banger ik werd.
ik heb het besproken met gynaecoloog, ze hebben een aantekening gemaakt in mijn dossier. bij de 2e bevalling werd daar onmiddellijk aan gerefereerd in het ziekenhuis. bevalling ging redelijk volgens boekje, wel erg ingescheurd (ruim 8 pond en arm naast het hoofdje...), maar geen akelige herinnering. hele aardige gyn. 3e bevalling ging zo snel dat ik niet eens tijd had voor een trauma .

mijn tips:
- bespreek het met het ziekenhuis, zorg dat je ergens komt waar je je fijn voelt en waar je serieus genomen wordt.
- bespreek het met je partner, hij moet helpen/ingrijpen/met de arts spreken/om een andere arts vragen/.... als jij aan het bevallen bent.
- ga zelf naar yoga/gym/individuele begeleiding oid waar je ook over je 1e bevalling kunt praten. je moet dit verwerken, en het vertrouwen hebben dat het ook anders kan.

sterkte!! wiggie

Voor viridantia

Die stress over de snelheid van de bevalling en het wel of niet op tijd zijn van de oppas voor de oudste had ik ook. Dit heb ik toen voorgelegd aan het ziekenhuis. Waarop bleek dat het geen enkel probleem was om de oudste gewoon mee te nemen naar het ziekenhuis en daar op te laten halen. Ze hebben zelfs een speciaal speelhoekje in de familiekamer op de verlosafdeling.

En zo is het uiteindelijk ook gegaan. Toen de vliezen braken en we direct moesten komen, hebben we de oudste gezellig meegenomen. Een hele bijzondere ervaring, met z'n drieën in de auto. En met een minuut of twintig waren opa en oma er om haar op te halen.