Wanneer bel je de verloskundige?

Vruchtwater

Dit wordt vast en draadje met bevallingsverhalen

Ik wilde graag thuis bevallen en ik wist het wel: als je donker vruchtwater verliest dan bel je de verloskundige. En natuurlijk als je weeën hebt. En helemaal als je allebei hebt. Maar ik moest wachten want het was druk. Na 3 uur en tig keer bellen over wat ik moest doen kwam ze eindelijk, 9 cm ontsluiting. In vliegende vaart naar ziekenhuis (anno 2000)
Het was beter geweest als we maar niet meer gebeld hadden en meteen naar het ziekenhuis waren gegaan.
Er zijn enorme risico's genomen, ik krijg er nog de rillingen van.

Wanneer bellen

Ik belde de verloskundige omdat ik geen beweging meer voelde op een moment dat dat anders elke dag aan de orde was.

Ik reisde dan naar mijn werk, maakte mijn eerste kop decaf en ging rustig aan mijn bureau zitten. Dan bewoog kind in mij.

De verloskundige stelde voor om naar mijn werk te komen. Had prima gekund.
Maar ik was zo in paniek, kind was al zo lang zo gewenst, de angst dat het niet goed zou gaan zo ingebakken, dat ik toch maar naar huis ging.

Kind bleek gedraaid en lag goed klaar voor de bevalling, maar was inmiddels te groot om nog veel te kunnen bewegen.

Ondanks een drukke praktijk kon ik gelukkig altijd goed terecht.

1x gebeld

Ik belde 1x toen de weeën begonnen waren, om 8.00 in de ochtend. Daarna niet meer, ik kreeg de weeen steeds regelmatiger en ik dwong mijn partner nog om bij de Bruna een boek over bevallen te halen (eentje die op dat moment heel populair was) en hij liet me alleen achter (eventjes) de weeën gingen steeds sneller. Ik op de slaapkamer en partner op de bank zappend (appartement, dus 4 meter van elkaar af) en bij iedere wee kwam hij op mijn rug drukken en ging daarna weer. Ik snap nog niet dat ik dat allemaal prima vond (nu zou ik pissig worden als ik dit van een ander hoor, maar vond het toen helemaal niet vervelend)
Afijn, om 17.30 belde de verloskundige maar eens, hoe het ging, omdat wij niet belden. N.a.v. verhaal van partner kwam ze naar onze flat gesjeesd en binnen 15 minuten was onze zoon geboren. Ik weet niet wat er gebeurd was als zij ons niet gebeld had waarschijnlijk een bevalling zonder verloskundige erbij.

Oh...

Dit gaat eigenlijk over iets anders dan ik dacht. Ik dacht: wanneer bel je de verloskundige als de bevalling begint.
Dit was iets wat bij onze eerste bevalling mis ging (het was midden in de nacht, dus dan wil je ook niet 'zomaar' bellen), in die zin dat we te laat gingen bellen, teveel moeite moesten doen om er doorheen te komen etc. Verloskundige kwam toen ik al persweeën had, meconium in het vruchtwater, toch met spoed naar het ziekenhuis en daar zsm met de vacuumpomp is hij geboren, blauw en niet meteen huilend, maar gelukkig nog wel op tijd. Als wij beter hadden geweten wanneer we precies mochten bellen, dan was het vast een betere bevalling geweest!

Goed geïnstrueerd

Ik had beide keren een medische indicatie en heb alle adviezen uit het filmpje gehoord. Ook mocht ik bij de eerste wee bellen en dan direct naar het ziekenhuis komen. Ik ben dus bij de tweede twee keer met vals alarm geweest, uiteindelijk ben ik twee keer ingeleid (helaas).

Ik lees de post van Tineke

Als wanneer bel je de verloskundige in heel de zwangerschap. Dus niet alleen met de bevalling?
Ik heb gebeld toen ik heel erg bloedde en de waarnemend verloskundige wilde niet komen want ik stond niet in het dossier van bijna bevallende vrouwen. Nee ik was 33 weken....
(Toch met spoed in het ziekenhuis opgenomen nadat ze met veel moeite kwam)

Ook bij geen beweging heb ik daarna een keer gebeld.

De bevallingen moesten daarna in het ziekenhuis dus dat weet ik niet hoe t gaat met verloskundige bellen.

Vervolg op mijn post #2

Ik kreeg een (weliswaar kleine, onbeduidende, maar dat wist ik toen niet) bloeding na 13 weken. Toen heb ik wel gebeld en kreeg ik telefonisch advies. Ik was er net geweest voor een 1e contrôle. Eerder dan 12 weken wilden ze sowieso geen contact of afspraak.

Wat heb ik een mazzel gehad met mijn verloskundige

Bij onze verloskundige was het zo dat je belde als je je ongerust maakte. Ze nam je serieus, bloedingen werden direct gecheckt, minder leven voelen werd ook direct gecheckt. Toen ik bij de tweede belde met dat de bevalling begonnen was (nee, geen gebroken vliezen, geen weeën) kwam ze gewoon langs en heeft ze me gecontroleerd ondanks dat er uiterlijk niets te zien was (ik zat toen op 5 cm).
Deze verloskundigenpraktijk ging er van uit dat jij als aanstaande moeder je lichaam kende en ze kwamen liever tien keer voor niets dan dat ze een keer er niet waren als het nodig was.
Ik heb ook wel eens een valse start gehad, werd totaal niet vervelend over gedaan.

Ik schrik van de reacties van sommige verloskundigen hierboven, dat zou bij mij (vlotte bevallingen) echt tot gevaarlijke situaties hebben geleid.

Verloskundige

Ik had een prima verloskundigenpraktijk, dacht ik. Twee heel gezellige dames, zeer betrokken, professioneel, net als bij Fransien kon je altijd met al je vragen terecht en namen ze alle signalen die jij aangaf heel serieus. Ik had een prima zwangerschap, voelde me fit en zag niet bijzonder tegen de bevalling op. Had yoga gedaan, me ingelezen, van alles doorgesproken met de verloskundigen. Dus toen op een avond de weeën begonnen ging ik er vol vertrouwen in.
Maar de weeën zetten niet echt door. Na een onrustige nacht de vk gebeld. Die zou 's middags langkomen, tenzij er verandering in de situatie kwam. Ik ben die dag de hond nog uit gaan laten en nog boodschappen gaan doen. Eind van de dag kwam de vk. Ik bleek 1 cm ontsluiting te hebben... Dus ze ging weer, met de boodschap dat we moesten bellen als de weeën sterker werden.

Volgende ochtend is ze weer langs gekomen, en ik bleek al wel op 2 cm ontsluiting te zitten. Dat vond ze toch wat weinig, dus ik werd naar het ziekenhuis gestuurd. Daar ben ik een dag bezig geweest met echo's en dergelijke, controle van de baby (die deed het goed gelukkig). De weeën waren intussen wel sneller en regelmatig, maar niet heel sterk. Dus aan het infuus met opwekkers. Dat werd een weeënstorm met rugweeën. Heel heftig. Langzaamaan ging het met de baby slechter.

Uiteindelijk is hij met een keizersnee geboren, na bijna 3 dagen klem gezeten te hebben in het geboortekanaal. Hij had een grote toeter op zijn hoofd, was misselijk van het meconiumhoudend vruchtwater en de hoofdpijn. Hij heeft de eerste dagen daardoor niet goed gedronken. Kortom, het allemaal maar op zijn beloop laten heeft voor mijn zoon voor een hele slechte start gezorgd. Het is goed gekomen, hoewel hij ASS en ADD heeft, en er toch wel een deel van mij zich af blijft vragen of hij al die problemen ook had gehad als de bevalling vlotter was verlopen...

Ik ben nog steeds voor begeleiding door verloskundigen en voor thuisbevallingen, maar eerder ingrijpen was hier echt verstandiger geweest. Het was mijn eerste, dus ik wist van niks. Bij de tweede was ik zelf veel minder afwachtend. Gelukkig maar, want die bevalling verliep ook niet optimaal. Maar dat was vanwege de eerdere ks in het ziekenhuis.

Zelf goede ervaring, behalve de eerste keer

Vier kinderen, altijd zelfde verloskundige praktijk. Ook bij de controles goede ervaringen. Alleen bij mijn eerste bevalling kwam de vk net van een eerdere bevalling, en ze was echt doodmoe... bijna catatonisch soms. Achteraf had dat veel beter gekund, had ze m.i. moeten bellen om een vervanging.
Uiteindelijk moesten we naar het ziekenhuis, dochter met vacuumpomp gehaald, en nog wat nare ervaringen in dat ziekenhuis, o.a. de borstvoeding en de nacht.

Enfin, het is allemaal goed gekomen met die borstvoeding. Daarna nog drie kinderen gekregen, met goede ervaringen.

Kleine anecdote: mijn bevallingen verliepen allemaal hetzelfde, althans bij de eerste drie kinderen. Dus ik was er bij de vierde van uitgegaan dat dat ook hetzelfde zou gaan. (Meteen veel weeën en kind was er een paar uur later). Echter bij nummer vier verliep het heel anders, de weeën kwamen heel rustig en relaxed op gang. Ik heb dat helemaal niet herkend als begin van de bevalling. Ik bleef maar wachten op het begin zoals ik dat kende van de eerdere drie bevallingen.
Uiteindelijk ging mijn partner met de drie ouderen nog naar een sponsorloop van school, ik wasjes ophangen en zo (normaal zou ik zijn meegegaan maar dat zag ik toch niet zitten). En ineens ging het snel. Ik had persweeën en kon nog net de vk bellen. Die kwam heel snel, en stond samen met partner aan de deur. Maar de baby was er al.

Bij de eerste

Ik dacht ook dat ik fijne verloskundigen had, ene net wat fijner dan andere maar dat heb je altijd. Maar toen ik een echt hele hoge bloeddruk had en doorgestuurd werd naar gyn voor controle/hartfilmpjes 3 x p week en ook wekelijkse controle bij verloskundige bleef ze volhouden dat ik best thuis mocht bevallen. Dus ik tegen de gyn die zei dat ik daar in t ziekenhuis moest bevallen dat ik dat niet wilde en thuis bleef. Hij zei toen dat t op eigen risico was want dat hij er helemaal niet achterstond omdat ik veel te veel risico had. Dus ik na een poos denken(. Ik wilde zo graag thuis bevallen) toch omgeswitched. Maar goed ook want thuis hadden we t allebei niet overleefd. Dochter is op gang geholpen en ik had een megabloeding.( zo raar dat ik bijna niets meer weet maar wel dat ik dacht...wat ben ik blij dat ik al dat bloed op de grond niet thuis heb...raar wat je de kt op zon moment)
Achteraf denk ik dat ze dat nooit had moeten zeggen. Naar gyn over is gewoon daar blijven qua bevalling. Het maakteme zo onzeker

De zorg

in Nederland is extreem slecht. Ik ken zoveel verhalen van moeders die het maar ternauwernood redden, babys die met spoed naar het ziekenhuis moeten, omdat er toch iets mis is en thuis niks kan worden gedaan. Moeders die uit het raam worden getakeld omdat ze bijna doodbloeden.

Ik krijg haast het idee dat vrouwen er niet toe doen. In Nederland wordt een bevalling nog steeds gezien als iets natuurlijks, wat in principe vanzelf goed moet gaan. Dat dit lang niet altijd zo is, wordt door verloskundige genegeerd, omdat het hun broodwinning is. Er wordt veel te lang afgewacht, of je krijgt doodleuk te horen dat er niemand beschikbaar is, omdat het te druk is, of dat het ziekenhuis'vol' is. Veel vrouwen hebben urenlang niemand met verstand van zaken bij zich tijdens de bevalling. Te duur. Heel vaak is de baby al geboren en komt de verloskundige daarna pas aankakken.

Verder rust er een enorm stigma op het ziekenhuis en wat hulp krijgen bij de bevalling. De moeder moet en zal het helemaal zelf doen, met alle risico's van dien.

valt allemaal wel mee Lanza

De zorg is niet extreem slecht. In plaats van alle afschuwelijke verhalen en bijna-dood-ervaringen, kun je ook gewoon de onderzoeken en statistieken lezen (altijd verstandiger dan op verhalen afgaan). Niet dat alles perfect is, maar zo slecht doet Nederland het helemaal niet hoor.

Dit is ook maar een verhaaltje en doet er dus net zo goed niet toe, maar toch wil ik kwijt dat ik blij ben met mijn natuurlijke bevallingen (en zonder ziekenhuis). Maar gelukkig beviel ik in de wetenschap dat in noodgevallen er diverse ziekenhuizen nabij waren. Dat is niet altijd, maar wel regelmatig zo in Nederland. Handig!

Veel niet thuis

Thuisbevallrn is al een tijdje niet meer de norm. 2 jaar geleden startte al bijna de helft van de bevallingen in het ziekenhuis. Zo bijzonder is dat dus allang niet meer.

Over te laat komende verloskundigen kan ik geen cijfers vinden. Weet wel dat het mij 2x bijna gebeurd is. En dan terwijl ik de 2e keer al bij de 3e wee gebeld had. Gevalletje kind met haast zeg maar. In ieder land ter wereld, met welk zorgsysteem ook. Ik zou thuis bevallen zijn.

1e bevalling was overigens een ziekenhuis bevalling. Wel thuis gestart. Althans, vliezen gebroken en na 24 uur nog geen weeën dus doorverwezen. Niets toeters en bellen niets paniek. Gewoon rustig er naar toe. Ken ook maar 1 toeters en bellen situatie bij een a-terms baby.

precies Hanne

En vaak is het wel zo dat als een bevalling snel gaat, het goed gaat. Mag je misschien niet algemeen zeggen (ik wil niemand voor het hoofd stoten waarbij dat helemaal niet het geval was), maar het hoeft niet altijd zo erg te zijn als de verloskundige te laat was. Heel vaak is het zelfs helemaal geen probleem.

Ik ken nog wat voorbeelden in mijn directe omgeving, maar helaas wordt het dan wel heel herleidbaar wie ik ben voor sommige mensen. En, niet onbelangrijk: dan schrijf ik een heel persoonlijk verhaal van de betrokkenen openbaar op.
Jammer, want het zijn wel leuke verhalen! (die prima afliepen)

Ach ja - oude discussie

https://www.knov.nl/actueel-overzicht/nieuws-overzicht/detail/bevalling-in-nederland-steeds-medischer/1727

Oude discussies komen terug.

"Bevalling in Nederland steeds medischer
05 oktober 2015

Meer keizersnedes leiden niet tot lagere babysterfte. De afgelopen vijftien jaar is het aantal zwangere vrouwen dat in Nederland naar het ziekenhuis is verwezen tijdens de bevalling gestegen. Dit leidde tot een toename aan medische ingrepen, zoals bijstimulatie van de weeën, of een keizersnede.

Deze verschuiving resulteerde in meer complicaties bij de zwangere vrouw, maar niet in gezondheidswinst voor het kind, noch in een verlaging van de babysterfte in Nederland. Tot deze conclusies komt gezondheidswetenschapper Pien Offerhaus van het Radboudumc in haar onderzoek waar zij op 5 oktober op promoveert."

Alsof ziekenhuizen zo 'veilig' zijn. Alleen al het risico op ziekenhuisinfecties, maar ook misverstanden in de samenwerking van grotere teams met jou als patient die al die mensen niet kent en andersom. Het risico op een bevallingstrauma dat vaker voorkomt in ziekenhuizen.

https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/nare-ervaring-vaak-reden-voor-bevalling-buiten-de-richtlijn.htm

Soms heb je

geen keuze. Of je moet stellen dat je hoe dan ook thuis zou willen bevallen ook als je kind of jij dan zou overlijden? Maar dat bedoel je hoogstwaarschijnlijk niet.

Het lijkt

me logisch dat de kans op trauma hoger is in het ziekenhuis, omdat alle medisch/zorgwekkende gevallen daar gebeuren, of naartoe gaan. Ik ben zelf bijna mijn kind verloren tijdens mijn bevalling, dat kun je wel een trauma noemen, maar het had er niet mee te maken dat ik in het ziekenhuis was. Sterker nog, ik was dolblij dat ik daar was. Niet omdat ik voorkeur had voor medisch bevallen, maar omdat mijn kind er anders niet was geweest.

Nee Lanza

Tenminste als je mij bedoeld, is even onduidelijk, het naieve idee dat als iedereen maar in het ziekenhuis bevalt dat dat de gezondheid en overlevingskansen van moeder en kind in alle gevallen ten goede komt.

Een ziekenhuis, een medische ingreep, hoe dan ook, is altijd een risico op bijwerkingen en onbedoelde schade. Daar kies je alleen voor als het noodzakelijk is.

En in de gevallen dat

het noodzakelijk is ben je heel blij dat je in het ziekenhuis bent. En snel ook.

Dan wil je echt niet thuis in je opblaasbad liggen, met kaarsjes aan, terwijl je kind dood ligt te gaan en een paar km verderop nog een kans had gemaakt.

Het lullig is dat je nooit weet of het noodzakelijk zal zijn. Een voorspoedige zwangerschap zonder indicaties, kan tijdens de bevalling ineens omslaan naar een noodsituatie. Heel fijn dat jij dan thuis ligt, omdat je je daar zo prettig bij voelt, maar een baby die aan het stikken is heeft daar geen boodschap aan.

Opblaasbad

Flauw Lanza, het gaat erom dat je op een plek bevalt waar je veilig bent maar ook waar je je veilig voelt en dat kan verschillen van vrouw tot vrouw.
Dat heeft niets te maken met een opblaasbad, dat kun je tegenwoordig zelfs in een ziekenhuis krijgen.
Denigrerend doen over andervrouws keuze, alsof ze gezelligheid verkiest boven veiligheid, is ook een keus.

Het probleem is alleen

dat je in sommige gevallen niet veilig bént thuis. Heel mooi dat jij je dan veilig voelt, maar helaas zijn er situaties waarin jij en je kind beter af zijn in het ziekenhuis.

Eerlijk gezegd zou je er in die situaties geen boodschap aan moeten hebben hoe je je voelt. Voor jou is het maar een dag uit je leven, voor je kind gaat het om leven en dood, of om een voorbeeld te noemen geboren worden met een afwijking die is ontstaan tijdens de bevalling.

Heb je dat ervoor over, alleen maar omdat jij je veilig wil 'voelen'? Je wil toch het beste voor je kind en voor jezelf?

Naief Lanza

Het spreekt namelijk niet vanzelf dat je in het ziekenhuis 'veiliger' bevalt.
Natuurlijk kun je er voor kiezen om in het geval dat toch maar voor de zekerheid in het ziekenhuis te bevallen.
Dat kan echter ook betekenen dat je onnodig geconfronteerd wordt met ingrepen die in een ziekenhuis veel sneller aangeboden worden, in het geval dat, dan thuis.
En elke ingreep kent ook medische risico's.
Maar goed, het is jou opinie, maar ik ken geen vrouwen die kiezen voor gezelligheid boven veiligheid. Of voor hun gevoel.
Het is wel zo dat als je je veilig voelt dat je meer kans hebt op een ongestoorde baring. Het is namelijk nogal biologisch met de bijbehorende natuurlijke waarnemingen en signalen.

Als het aan jou ligt en elke vrouw bevalt voortaan in het ziekenhuis dan krijg je dus: 1. meer medische ingrepen, en dat is meer gezondheidsschade, de kosten rijzen de pan uit.

Helaas

kunnen er tijdens een bevalling complicaties ontstaan waardoor er toch echt direct iets moet worden gedaan, anders overleeft het kind het niet (en/of jijzelf)

Dan kun je je nog zo veilig voelen en dan kun je nog zoveel natuurlijke signalen krijgen, daarmee red je het om bepaalde gevallen toch echt niet.

Ik vind het eerder wat naïef te denken dat dit niet kan gebeuren zolang je je maar veilig voelt en je de natuur zijn gang laat gaan.

Flauw Lanza

Je blijft denigrerend doen over zaken waar je mogelijk op verjaardagspartijtjes of in de kroeg mee scoort: o, o, die domme vrouwtjes toch.

Prima zo.

Kwestie

van realistisch zijn. Denken dat het jou niet overkomt is echt naïef.

Onveilig

Wat pas echt onveilig is is slechte samenwerking tussen gyn en verloskundige, ook binnen een medisch team, of slechte communicatie met vk.
In andere landen zijn ze wel eens jaloers: standaard inleiden en ruggenprik in ziekenhuis en niet 's avonds en in het weekend. Het kan altijd erger.
Statistisch gezien is het altijd anders en je hoeft natuurlijk ook geen karikatuur te maken van een thuisbevalling.

In mijn

vrienden- en kennisenkring ken ik zo al vier vrouwen waarbij het kind en/of de moeder er niet meer was geweest als ze had gekozen voor een thuisbevalling, waaronder ikzelf. Gelukkig waren al die vrouwen zo verstandig om wel medische hulp te aanvaarden, al is dat niet het allerleukste en zorgt het niet voor een bevalling die je met trots op instagram kan delen. Het is maar welk risico je wil nemen.

Ik zou denken dat de gezondheid en het leven van je kind zwaarder wegen dan jouw voorkeur om thuis te zijn.