Waneer vertellen?
Ik ben er net achter dat ik ( eindelijk) in blijde verwachting ben.
Liefst zou ik het iedereen willen vertellen, maar het is de eerste drie maanden volgens mij veiliger om het nog even voor jezelf te houden.
Houden jullie dat vol? Wanneer hebben jullie het aan familie/vrienden en collega's verteld?
Vertellen
Eerst natuurlijk heel erg hartelijk gefeliciteerd met je zwangerschap. Om het wel of niet meteen te vertellen is een heel persoonlijk iets. Wij hebben het bij onze zwangerschappen wel meteen aan iedereen die het maar horen wil verteld. De eerste zw.schap eindigde na 7 weken in een miskraam maar omdat iedereen wist dat ik zwanger was leefde iedereen ook heel erg mee. Bij de volgende zwangerschappen hebben we het ook altijd meteen verteld, ook aan de andere kinderen. Alleen bij de laatste zwangerschap hebben we gewacht op de echo van 9 weken. Waarom weet ik eigenlijk niet, de 2 oudste kinderen wisten het wel en mijn moeder ook maar verder niemand. Toen de uitslag van de echo goed was (er klopte een hartje) mochten ze het op school vertellen en toen ik ze die morgen uit school kwam halen wist meteen iedereen die op het plein stond dat ik weer zwanger was. Onze oudste zat toen in groep 8 een al die grote slungels kwamen mij feliciteren. Dat vond ik zo ontroerend.
Groeten en een hele fijne zwangerschap gewenst,
Lieuwkje.
Gefeliciteerd
he wat een goed nieuws !
ik heb het al heel snel verteld aan een paar mensen die dichtbij ons staan, dus familie en goede vrienden. Ik ga er namelijk vanuit dat als het mis gaat je juist aan die mensen ook weer steun hebt, dan is het ook fijn dus om iemand te kunnen bellen.
Aan onze dochter hebben we het verteld na een echo met 9 weken.
Ook mee bezig
Het gaat niet mis omdat je het tegen iemand hebt verteld. Het is een afweging: als het misgaat en je hebt het niemand verteld, zit je er in je eentje mee. Dat kun je prettig vinden, of je kunt het dan alsnog tegen iemand vertellen, maar anderen zullen je niet spontaan steunen. Het is bij mij 2x achter elkaar misgegaan en juist mensen waarvan ik het niet verwachtte of waar ik het nou nooit zomaar tegen zou zeggen, maar die het viavia hadden gehoord, had ik het meeste aan.
Nu ben ik weer zwanger en twijfel ik over wanneer we het de familie zullen vertellen. De vorige keer hebben we het na de eerste echo verteld, maar daarna ging het alsnog mis. Ik heb ook weinig aan ze gehad toen het misging en dan vertel ik het toch liever eerder aan iemand die af en toe vraagt hoe het ermee staat. Maar aan de andere kant zou mijn moeder desondanks reuze beledigd zijn als ze het van iemand anders zou horen.
We zullen de eerste echo maar even afwachten in ieder geval. Dat is op 8 weken en beide keren ging het pas na de 8 weken mis, dus op zich hebben we daar ook weinig aan....
Bij ons
Gefeliciteerd!
De eerste keer vertelden wij het de directe familie vrijwel direct, de rest van de omgeving pas na 3 maanden. De tweede keer vertelden wij het de directe familie na de termijnecho bij 7 weken (direct vertellen had sowieso niet gekund want ik vermoedde wel dat ik zwanger was maar zat op een plek waar ik geen test kon halen en die wilde ik toch wel doen). De omgeving vertelde ik het vrij snel daarna al. Daarbij speelde mee dat als jij op de eerste echo een kloppend hartje ziet, de kans op een miskraam al fors is verkleind, en ten tweede was ik deze keer veel slapper en misselijker, en ik wilde wel dat mijn collega's begrepen waarom.
Succes met beslissen...
Temet
Bij ons
zaten we ook met het dilemma wanneer vertellen, niet zozeer vanwege een geschiedenis van miskramen, maar het was de eerste en we wilden het niet te vroeg vertellen. Daarbij speelde dat we, toen ik 7 weken zwanger was met vakantie gingen naar China voor een maand, en het dus of er voor, of er na vertellen zou zijn. Met 6, 6.5 week vertellen vonden we te vroeg, bovendien wilden we niet dat iedereen zich bezorgd ging maken als wij met vakantie waren. En we wilden het ook wel een beetje leuk inkleden. Achteraf heb ik erge spijt hiervan, omdat ik 2 dagen voor de terugvlucht naar huis een dusdanige bloeding kreeg dat we dachten dat het mis was. Kwam daar in het ziekenhuis terecht, uiteindelijk bleek het een dag later wel goed te zijn allemaal, maar door alle toeters en bellen erom heen was het vrij heftig. Toen baalde ik er enorm van dat niemand het wist, dat we niemand konden bellen of mailen. Mijn schoonouders hebben we wel gebeld om ons af te halen van schiphol, dus die wisten wel dat er 'iets' was, maar niet wat, die hebben we het daar dus maar verteld met het echofotootje erbij. Mijn ouders hadden we het daarna aan de telefoon verteld want ik moest ergens heen en had geen vervoer, en ik was zo slap dat er wel iemand mee moest, dus ook dat vertellen viel in het water. Een volgende keer zou ik het dus toch eerder vertellen, als ik een miskraam krijg, dan krijg ik die toch wel en dan heb ik liever dat de naaste kring het gewoon weet. Collega's en kennissen zou ik wel wachten tot 12 weken. Maar ja, dit is heel persoonlijk, en voor iedereen ligt het weer anders. Ik hoop dat jullie er uit komen. Geniet van je zwangerschap, en hopelijk blijft het allemaal voorspoedig verlopen.
Loekie
Ook vroeg vertelt
Met de reden dat als het mis zou gaan.... Ik het dan ook wil delen... Heb het niet van de daken geschreeuwd maar wel aan beste vrienden en naaste familie!
Hebben bij ons zoontje 1 van de 2 kindjes verloren in week 8 vd zwangerschap toen wist niemand het nog en vond ik dat heel moeilijk heb toen mijn ouders en boer en zus en vriedinnen het gelijk vertelt en kon ik ook delen en verwerken...
Nu bij 2de zwangerschap (van nu 36 weken!!!) hebben we het eigelijk gelijk vertelt! Luchte op en ik kon lekker blij zijn en idd in mijn achter hoofd als het mis gaat?? Dan weten ze het en kan ik delen! en krijg ik de steun die je ook graag wilt doen...
Maar ieder zijn keuze!!!
Geniet er lekker van!! Het is je gegunt!! (heb je stiekem ook gevolgt op zwanger worden draadje!)
Liefs FEM (febr 2009 draadje)
Overweging
Mijn man is meer van voorzichtig, vooral in verband met onze 5,5 jarige zoon. Stel dat het mis gaat, is het gewoon erg moeilijk uit te leggen of, ik moet eigenlijk zeggen bevatten voor hem. Dat er een baby groeide in de buik van mama, maar dat het toch fout is gegaan... Daar zit ik meer mee.
Wanneer moet je trouwens eea melden aan verzekeraar ivm kraamzorg en wanneer je eerste afspraak verloskundige, gut ben het allemaal ff kwijt in mijn hyper van de laatste dagen zijn !
Oh, enne bedankt!
Aangezien het nog geen nieuwtje is binnen mijn omgeving is het trouwens erg leuk om jullie felicitaties te mogen lezen: Bedankt !
Gefeliciteerd met je zwangerschap
Wat een heerlijk nieuws voor jullie. Ook fijn om het nog even geheim te houden, nietwaar?!
Bij de eerste hebben wij het direct aan onze ouders, broers en zus verteld. Op het werk en aan de rest van de omgeving pas na 3 maanden. Toen ging dat ook nog qua uitdijende buik.
Nu bij de derde zwangerschap heb ik het al met 6 weken aan iedereen verteld. Dat is heel vroeg, realiseer ik me nu pas. Maar ik was ook meteen zo zichtbaar zwanger, dat ik het niet erg lang verborgen had kunnen houden, ook al had ik dat gewild.
Astertje
Van harte met je zwangerschap!!! Join the club!
Zodra je weet dat je zwanger bent kan je volgens mij kontakt opnemen met je verloskundige. Ik heb gewacht tot ik 6 of 7 weken zwanger was. Wat betreft kraamzorg aanvragen en je verzekeraar informeren, dit moet je rond de 12 / 13 weken geregeld hebben.
Groetjes Hartje.
Kun je het verborgen houden?
Bij mijn eerste zwangerschap duurde het best lang voordat ik begon uit te dijen, maar bij mijn volgende zwangerschappen was het meestal al binnen twee maanden te zien en kwamen de nieuwsgierige vragen...
Mijn derde zwangerschap is op een miskraam uitgelopen. Ik had het met een week of 10 aan iedereen (behalve de kinderen) verteld en toen ging het alsnog in week 12 mis. Aan de ene kant gaf het ook wel veel troost omdat veel mensen op de hoogte waren van wat ik doormaakte maar aan de andere kant was het soms ook wel eens confronterend: was ik net weer eens met iets anders bezig, werd ik toch weer verdrietig omdat ik door een goedwillende/meelevende collega aangesproken werd. Op zich dus wel lief bedoeld maar ik zat er niet altijd op te wachten. Soms werd ik alleen al maar verdrietig van de blik in iemands ogen.
Op zich vond ik het niet vervelend dat veel mensen op de hoogte waren van mijn miskraam maar toen ik daarna weer zwanger werd, heb ik heel lang gewacht met het te vertellen. Gewoon omdat ik er niet mee bezig wilde zijn. Maar ja, die buik hè... Dus een aantal personen in mijn direkte omgeving waren er wel van op de hoogte.
Aan mijn kinderen (toen 6 en 9 jaar) heb ik het pas met achttien weken of zo verteld. Eerder heeft volgens mij ook geen nut, een zwangerschap duurt zo lang, dat kunnen ze amper bevatten. En met achttien weken voelde ik dagelijks leven en was ik dus wel voldoende overtuigd dat het goed zat met de zwangerschap.
En trouwens: van harte gefeliciteerd!
Gefeliciteerd!
Natuurlijk van harte gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik heb het bij mijn eerste 3 zwangerschappen eigenlijk gelijk verteld, tenminste aan familie en goede vrienden. Ook met het idee dat, als het mis zou gaan, ik daar ook niet stiekem over wilde doen.
Bij mijn tweede zwangerschap was mijn oudste net anderhalf dus dat is gewoon terloops ter sprake gebracht, hij snapte het toch nog niet echt. Bij de derde zwangerschap hebben we het na de eerste echo verteld aan de kinderen, toen bleek ik ook al 16 weken te zijn. Wij dachten zelf een week of 10 
Nu ben ik zwanger van de vierde. Deze zwangerschap was een verrassing waar we in eerste instantie heel erg van schrokken. Ik heb het wel gelijk aan mijn moeder verteld maar verder niemand. Een paar dagen na de positieve test kregen we een echo, ik bleek 8 weken zwanger te zijn en het zag er allemaal goed uit. Pas toen hebben we het mijn schoonouders en verdere familie en vrienden verteld. Bij 12 weken hebben we het de kinderen verteld en die zorgden er wel voor dat de rest van de wereld het ook te horen kreeg
